Ο Δημήτρης Νάκος μετά από 14 σπουδαίες μικρού μήκους ταινίες έκανε το άλμα για την πρώτη του μεγάλου μήκους απόπειρα. Ξεκίνησε τη διαδρομή του από το Τορόντο και στη Θεσσαλονίκη τον Νοέμβριο κέρδισε το Βραβείο Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου με το σκεπτικό να αναφέρει χαρακτηριστικά πως τιμάει τη σεναριακή και σκηνοθετική συγκρότηση με την οποία διαχειρίζεται το θέμα της σύγχρονης ελληνικής επαρχίας. Δεν είναι φυσικά ο πρώτος, καθώς νωρίτερα το πεδίο της δράσης τους εκεί είχαν μεταφέρει κι άλλοι Έλληνες σκηνοθέτες όπως ο Γιάννης Οικονομίδης κι ο Σύλλας Τζουμέρκας. 

Πολλά προβλήματα, αμαρτίες, ένοχα μυστικά μπαίνουν κάτω από το χαλάκι στην ελληνική ύπαιθρο, με τον αέρα να μην είναι τόσο καθαρός όσο φαίνεται, προκαλώντας πολλές φορές ασφυξία. Ο θεσμός της αγίας ελληνικής οικογένειας κυριαρχεί και κρύβει τις παθογένειες. Ο Τάκης είναι κτηνοτρόφος και προσπαθεί να επεκτείνει με κάθε τρόπο τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Έχει βρει τον τρόπο να “λαδώνει” τις μηχανές και κάνει τη δουλειά του. Αυτή τη φορά όμως ο Κυριάκος είναι αποφασισμένος να τα βάλει μαζί του και να διεκδικήσει τη γη του. Πριν όμως προλάβει καλά καλά να μας συστηθεί, ο Παύλος – γιος του Τάκη βάζει τέλος στη συμμετοχή του. Την μοίρα του καλείται να αποφασίσει ο Χρήστος, παραπαίδι του Τάκη πριν η υπόθεση φτάσει στη δικαιοσύνη. 

Ουδέν κρυπτόν από τον ήλιο που έρχεται να φωτίσει με τις ακτίνες του το σκοτάδι. Παρά το καθεστώς συγκάλυψης η κλεψύδρα αδειάζει και ο δημιουργός μαεστρικά αφήνει τον θεατή να γίνει κομμάτι της πλοκής – συμμέτοχος αν όχι συνένοχος. Όσο διαρκεί το πινκ πονγκ των ευθυνών η αλήθεια μίας ολόκληρης διαδρομής έρχεται στην επιφάνεια. Ο Τάκης προσπαθεί να σώσει το όνομά του και τον γιο του, που δεν είναι τέρας ευφυίας. Ο τελευταίος αδυνατεί να αντιληφθεί το σχέδιο του πατέρα, αγνοώντας πλήρως τις συνθήκες της πραγματικότητας. Πιο αδικημένος όλων ο Χρήστος που καλείται να πάρει μία γενναία απόφαση και να θυσιάσει τη σχέση ζωής με τη σύντροφό του, που δεν έχει τη δυνατότητα να τον περιμένει να επιστρέψει από το “ταξίδι”. 

Όσον περνάει ο χρόνος η πίεση γίνεται αφόρητη. Οι αρχές είναι υποχρεωμένες να ερευνήσουν και να φτάσουν στην άκρη του νήματος. Όσο δεν υπάρχει κάποιος πρόθυμος να ομολογήσει ο κλοιός στενεύει απελπιστικά. Ο Τάκης έχει τη δική του ευθύνη, το γνωρίζει καλά κι η σύζυγός του κάνει τα πάντα, ώστε να τον φέρνει κάθε στιγμή απέναντι στο ηθικό του χρέος. ‘Ένας υπόγειος εκβιασμός που θολώνει το μυαλό κι απομακρύνει τη λογική και κατ΄επέκταση τη λύση. Όταν ο Χρήστος πάει να λυγίσει δεν έχει πια κανένα νόημα, διότι ο Παύλος δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο από τα… πάντα. Το “άρρωστο” μυαλό του τον προδίδει συνεχώς. Μάταια θα τον νουθετήσουν οι γονείς, ο πειρασμός θα τον οδηγήσει στην αναστροφή και πλέον ο χρόνος μετράει αντίστροφα. 

Ο Χρήστος με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μοιάζει καταδικασμένος. Πρέπει να θυσιαστεί για το “κοινό καλό”. Να γίνει μία σύγχρονη Ιφιγένεια για να καλύψει τις αμαρτίες των άλλων κι όμως ενώ αυτό φαντάζει ως η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων ο σκηνοθέτης σκαρφίζεται μία ανατροπή που κάνει το “Κρέας” να ξεχωρίσει και να πάει ένα βήμα μπροστά το ελληνικό σινεμά. Ο Νάκος το δούλεψε πολύ, δεν υπέκυψε σε μία εύκολη λύση. Βασανίστηκε και κέρδισε τόσο τους κριτικούς, όσο και το κοινό σε παγκόσμια κλίμακα. Δεν είναι εύκολη υπόθεση μία ελληνική ταινία στην εποχή μας. Αρκετοί αποδοκιμάζουν a priori αυτές τις προσπάθειες. Μετά την επιτυχία του “Arcadia” όμως θεωρώ πως και το “Κρέας” θα βρει ζεστή ανταπόκριση, καθώς πραγματεύεται ευαίσθητα ζητήματα με λεπτότητα, χωρίς ίχνος διδακτισμού με αισθητική και εξαιρετική φωτογραφία. Ραντεβού λοιπόν στη μεγάλη οθόνη, όπως μας καλεί ο προβοκατόρικος τίτλος “Κρέας”. 

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.