Η ζωή είναι γεμάτη πάθη, περιπέτειες και ανατροπές. Ο κινηματογράφος λειτουργεί συχνά ως καθρέφτης της κοινωνίας. Πόσες φορές δεν έχουμε αναφωνήσει, «Αποκλείεται, αυτά μόνο σε ταινίες συμβαίνουν!» Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερα δημιουργήματα της Κινηματογραφικής Βιομηχανίας φέρνουν στο φως «μεγάλες» ιστορίες από το παρελθόν.

Schindler’s List, 1993

Ο σκηνοθέτης Steven Spielberg υπογράμμιζε διαρκώς στο cast της μεταφοράς του ιστορικού μυθιστορήματος του Τhomas Keneally του 1982 πως :«Δεν κάνουμε ταινία, κάνουμε ένα ντοκουμέντο». Μέχρι εκείνο το σημείο, υπήρχαν ντοκιμαντέρ και ευρωπαϊκές ταινίες για το Ολοκαύτωμα, αλλά όχι μια σύγχρονη υπερπαραγωγή του Hollywood.

Ο Liam Neeson πρωταγωνιστεί ως ο πραγματικός επιχειρηματίας Oskar Schindler, από την Τσεχοσλοβακία, ο οποίος έσωσε περισσότερους από 1.000 Εβραίους βάζοντάς τους να δουλέψουν στο εργοστάσιο πυρομαχικών του στο Brünnlitz, στη σημερινή Τσεχική Δημοκρατία.

Ο Schindler, μέλος του ναζιστικού κόμματος πήγε στο στην Κρακοβία με την ελπίδα να κάνει περιουσία από τον πόλεμο. Δωροδοκεί την Βέρμαχτ και τους αξιωματικούς των SS και έτσι αγοράζει ένα εργοστάσιο για την παραγωγή εφοδίων του στρατού με στόχο να έχει Εβραίους για εργάτες. Στη διάρκεια όμως κατασκευής του στρατόπεδου συγκέντρωσης στην Κρακοβία, γίνεται μάρτυρας της βάναυσης και δολοφονικής μανίας των ναζιστικών στρατευμάτων και επηρεάζεται σφοδρά.

Πλέον τα χρήματα δεν τον απασχολούν. Βάζει σκοπό της ζωής του να σώσει όσο το δυνατόν πιο πολλά άτομα μπορεί, πλαστογραφόντας έγγραφα για να διασφαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους ως “χρήσιμους” στους Γερμανούς ώστε να τους σώσει από μεταφορά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλά και από τον θάνατο. Η ταινία τελειώνει με τους ηλικιωμένους πλέον πραγματικούς Εβραίους που δούλεψαν στο εργοστάσιο του και σώθηκαν, να περνούν χέρι χέρι με τους ηθοποιούς που τους υποδύθηκαν και ο καθένας να αφήνει από μια πέτρα στον τάφο του Schindler.

Η λίστα του Schindler  αναγνωρίστηκε όχι μόνο από τους κριτικούς – κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας – αλλά και από τους επιζώντες του Ολοκαυτώματος, οι οποίοι βρήκαν την απεικόνισή της για όσα πέρασαν και τη βαρβαρότητα του ναζιστικού καθεστώτος τόσο ρεαλιστική που ενέπνευσε πολλούς να μοιραστούν τη δική τους αναμνήσεις, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στους ιστορικούς να περάσουν τις ιστορίες τους στις τις μελλοντικές γενιές. Αν και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε πριν από σχεδόν 80 χρόνια, το μήνυμα της ταινίας είναι διαχρονικό: «Πρόκειται για τις πράξεις κάποιου που αρνήθηκε να συμβιβαστεί με το κακό», λέει ο ιστορικός Julian Zelizer.

Philadelphia, 1993

Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν το 1989, την εποχή που εξαπλωνόταν το AIDS. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία ενός δικηγόρου που μήνυσε τη μεγαλύτερη δικηγορική εταιρεία στον κόσμο που τον απέλυσε με πρόσχημα μία αμέλειά του, ενώ στην πραγματικότητα ο λόγος ήταν επειδή έπασχε από AIDS. προσπαθεί να διεκδικήσει ηθική περισσότερο από οικονομική αποζημίωση έχοντας ως αντίπαλο, εκτός από το ίδιο το γραφείο, το κοινωνικό στίγμα που συνοδεύει την ασθένεια καθώς και την αργή αλλά σταθερή επιδείνωση της υγείας του.

Η ταινία αποδίδει την κατάσταση αυτή όσο πιο προσεγμένα και αντικειμενικά μπορεί, παρουσιάζοντας όλες τις πλευρές, δείχνοντας ταυτόχρονα πως υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις. Δε διστάζει, μάλιστα, να παρουσιάσει πως το πρόβλημα δεν είναι ο ιός HIV και η ασθένεια αυτά καθαυτά, αλλά το στίγμα που τα συνοδεύει.

«Αυτή η ταινία εμπνεύστηκε από τη μήνυση του Geoffrey Bowers για διακρίσεις λόγω του AIDS, από το θάρρος και την αγάπη της οικογένειας Angius και τους αγώνες πολλών άλλων που, μαζί με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, έχουν υποστεί διακρίσεις λόγω AIDS».

Το τραγούδι των τίτλων «Streets of Philadelphia», μία ροκ μπαλάντα, από τον Bruce Springsteen, κέρδισε το Όσκαρ πρωτότυπου τραγουδιού (1994).

The Insider, 1999

Αυτή η ταινία παρουσιάζει την πραγματική ιστορία δύο ανδρών που μάχονται την εταιρική διαφθορά. Το σενάριο ξετυλίγει την ιστορία του Jeffrey Wigand  (Russel Crowe) ο οποίος το 1994, αφότου απολύθηκε από μία καπνοβιομηχανία όπου κατείχε τη θέση υψηλόβαθμου στελέχους, σχεδιάζει να δημοσιοποιήσει στοιχεία για τις βλαβερές ουσίες που χρησιμοποιούσαν προκειμένου να γίνεται η νικοτίνη πιο εθιστική.

Μετά την παρότρυνση του δυναμικού δημοσιογράφου  Lowell Bergman (που ενσαρκώνει ο Al Pacino), της εκπομπής «60 λεπτά» του CBS, ο Wigand του παραχωρεί συνέντευξη ξεσκεπάζοντας τις παράνομες εταιρικές πολτικές, και στη συνέχεια έρχεται αντιμέτωπος με ένα κύκλωμα μεγαλοσυμεφρόντων που έχει βάλει στόχο να του διαλύσει τη ζωή.

Αποτέλεσε αναμφισβήτητα μία από τις σημαντικότερές ταινίες εκείνης της χρονιάς και βρέθηκε δεύτερη στις υποψηφιότητες για τα OSCAR (7) πίσω από το American Beauty. Η ταινία αποκαλύπτει την απαράμιλλη σκηνοθετική δεινότητα του Michael Mann να δημιουργεί έντονη αγωνία από απλό υλικό χωρίς υπερβολές και υπερφίαλες σκηνές. Το «The Insider» προσαρμόστηκε από το «The Man Who Knew Too Much», ένα άρθρο για τον πληροφοριοδότη της βιομηχανίας καπνού Jeffrey Wigand, που γράφτηκε από τη δημοσιογράφο Marie Brenner για το τεύχος Μαΐου 1996 του Vanity Fair.

Erin Brockovich, 2000

Η πολυσυζητημένη και πολυβραβευμένη αυτή ταινία που πρωταγωνίστησε η Julia Roberts, βασίζεται στην πραγματική ιστορία μιας άνεργης, διαζευγμένης μητέρας που πιάνει δουλειά σε ένα δικηγορικό γραφείο και αναλαμβάνει μία υπόθεση που κρύβει μία συγκάλυψη βιομηχανικής δηλητηρίασης στο νερό της πόλης από μία εταιρεία κολοσσό  Pacific Gas and Electric Company (PG&E). Η μόλυνση του νερού απειλεί την υγεία των κατοίκων προκαλεί μακροχρόνια προβλήματα υγείας. Έτσι η Erin Brockovich αποφάσισε να φέρει την υπόθεση στα δικαστήρια και να καταφέρει να καταστήσει υπόλογη την εταιρεία που κλήθηκε να πληρώσει αποζημίωση ύψους  333 εκατομμυρίων δολαρίων.

Η ταινία γνώρισε τεράστια επιτυχία και απέσπασε θετικά σχόλια από κοινό και κριτικούς έλαβε 5 υποψηφιότητες για Όσκαρ μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας. Η Julia Roberts, που αναγκάστηκε να μάθει να γράφει με το δεξί, (ενώ είναι αριστερόχειρας) γιατί η πραγματική Erin Brockovich, ήταν δεξιόχειρας, με την συναρπαστική της ερμηνεία, απέσπασε το Όσκαρ καλύτερου γυναικείου ρόλου καθώς επίσης και βραβεύτηκε με Screen Actors Guild Award, BAFTA και Χρυσή Σφαίρα Α’ Γυναικείου Ρόλου.

Zodiac, 2007

Οι περισσότερες ταινίες του David Fincher πηγάζουν από την ανάγκη του για διερεύνηση της δύναμης του κακού, της σκοτεινής πλευράς ενός κόσμου που ζει στην ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας του. Bασισμένο στην αληθινή ιστορία του μεγαλύτερου κατά συρροή σαδιστή δολοφόνου που τρομοκρατούσε την κοινωνία του  San Francisco τη δεκαετία του 1960 και 1970 και την προσπάθεια των αστυνομικών αρχών να τον συλλάβουν, το Zodiac είναι η επιτομή του «Όταν η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία». Μετά τη δολοφονία 4 ανθρώπων στέλνονται 3 επιστολές σε ισάριθμες εφημερίδες. Η μία φτάνει στην San Francisco Chronicle στην οποία ο άγνωστος αποστολέας τους, αναλαμβάνει την ευθύνη των δολοφονιών.

Μαζί με την επιστολή, στέλνει και ένα κωδικοποιημένο κείμενο με σύμβολα, αριθμούς, και Ελληνικά γράμματα το Zodiac. Τα στοιχεία που βρέθηκαν από την αστυνομία, τον συνδέουν με 50 φόνους ενώ οι εφημερίδες και τα τηλεοπτικά παράθυρα, σπέρνουν τον πανικό και γίνονται άθελά τους συνεργοί της νοσηρής σκέψης και βούλησης του serial killer που αναζητά τη δημοσιότητα. Η υπόθεση παραμένει ένα από τα πιο διαβόητα ανεξιχνίαστα εγκλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι Fincher, Vanderbilt και ο παραγωγός Bradley J. Fischer πέρασαν 18 μήνες διεξάγοντας τη δική τους έρευνα και έρευνα για τις δολοφονίες της  Zodiac.

Milk 2008

Με σκηνοθέτη τον Gus Van Sant και πρωταγωνιστή τον Sean Penn, η ταινία αυτή ακολουθεί τη ζωή και την πορεία του Harvey Milk, του πρώτου Αμερικανού πολιτικού που ανοιχτά υποστήριξε την σεξουαλική του ταυτότητα και εκλέχθηκε σε δημόσιο αξίωμα για να εκπροσωπήσει τα δικαιώματα μίας μερίδας του πληθυσμού που στην Αμερική της δεκαετίας του ’60 στερούνταν πολιτικών δικαιωμάτων. Έχοντας αποφασίσει να αφήσει την καριέρα του στη Wall Street, ο Milk μετακομίζει στο San Francisco για να μείνει μαζί με τον σύντροφό του,  Scot Smith.

Ανοίγει ένα φωτογραφείο το οποίο σταδιακά μετατρέπεται σε χώρος συνάντησης της gay κοινότητας που την περίοδο εκείνη αντιμετώπιζε μία βαθιά συντηρητική κοινωνία που τους έθετε στο περιθώριο και τους στερούσε κάθε δικαίωμα εκπροσώπησης. Ο Milk αποτέλεσε την ηγετική φιγούρα μιας καταπιεσμένης ομάδαςς που μαχόταν για την αναγνώρισή τους και αντιτασσόταν στις πολιτικές που περιόριζαν τα δικαιώματά τους. Η ταινία τελειώνει με τον θάνατό του μετά από δολοφονική επίθεση μέσα στο δημαρχείο από τον κοινωνικά και πολιτικά συντηρητικό επόπτη Dan White, βετεράνο του Βιετνάμ που είχε απέχθεια στον Milk και σε ότι εκείνος πρέσβευε.

Η ταινία είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό με συνολικές εισπράξεις παγκοσμίως 54,5 εκατομμύρια δολάρια. Με 9 υποψηφιότητες για Όσκαρ -ανάμεσα σε σημαντικές ταινίες- , κατάφερε να αποσπάσει, τη νίκη για το καλύτερο σενάριο και βέβαια η εμβληματική ερμηνεία του Sean Penn του χάρισε το Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου.

Die Welle, 2008

Το Κύμα του Dennis Gansel με την εμβληματική ερμηνεία του Jurgen Vogel, βασίζεται στο πείραμα «Τρίτο Κύμα» του δασκάλου Ron Jones, το οποίο πραγματοποιήθηκε σε ένα σχολείο της Καλιφόρνια το 1967. Με αφορμή το σχόλιο ενός μαθητή του πως «δεν μπορεί σήμερα να υπάρξει ξανά φασισμός», ο  Jones σοφίζεται ένα παιχνίδι ρόλων: Τη δημιουργία ενός ολοκληρωτικού κινήματος με αυστηρές και σκληρές ποινές. Ο ίδιος αναλαμβάνει το ρόλο του αυταρχικού ηγέτη και οι μαθητές του το ρόλο των ακολούθων του. Η αίσθηση του ότι παίρνανε μέρος σε κάτι σπουδαίο δημιούργησε ένα κύμα ενθουσιασμού, όχι μόνο στους δικούς του φοιτητές, αλλά και σε φοιτητές άλλων τάξεων οι οποίοι αργότερα συμμετείχαν στο πρόγραμμα.

Πειθαρχούν σε μια σειρά κανόνων συμπεριφοράς, δίνοντας όνομα στην κοινωνία τους «Το κύμα», δημιουργούν ένα είδος ενιαίας στολής, έναν κοινό χαιρετισμό, ένα διακριτικό σήμα, μαθαίνουν τελικά να αντιλαμβάνονται ο ένας τον άλλο ως μέλη μιας εκλεκτής ομάδας. Ο Jones αργότερα παραδέχτηκε ότι απολάμβανε να έχει τους φοιτητές του ως οπαδούς. Τελικά, ο Jones ματαίωσε το πρόγραμμα την πέμπτη ημέρα καθώς το πείραμα πήρε επικίνδυνες διαστάσεις καθώς τα πράγματα άρχισαν να ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Το 1976, ο Jones δημοσίευσε μια αφήγηση με τις εμπειρίες του με τίτλο «Το Τρίτο Κύμα»

Argo, 2013

Το Νοέμβριο του 1979, εξαγριωμένοι Ισλαμιστές της επανάστασης, διαδηλώνουν στους δρόμους του Ιράν, και απαιτούν τη επιστροφή του Σάχη στη χώρα ώστε να δικαστεί, καθώς μετά την ανατροπή του, βρήκε άσυλο στις ΗΠΑ. Οι διαδηλωτές, καταλαμβάνουν την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Τεχεράνη και κρατούν όμηρους τους υπαλλήλους. Έξι από αυτούς καταφέρνουν να δραπετεύσουν εγκαίρως και βρίσκουν καταφύγιο στο σπίτι του Καναδού Πρέσβη, όπου και από εκεί ξεκίνησε η κρίση των ομήρων που διήρκησε 444 μέρες.

Οι μυστικές υπηρεσίες και η αμερικανική κυβέρνηση, έψαχνε λύσεις διάσωσης και ο ειδικός σε φυγαδεύσεις Tony Mendez, προτείνει να πάει στο Ιράν σαν κινηματογραφικός παραγωγός που θέλει να γυρίσει στο Ιράν μία ταινία επιστημονικής φαντασίας με το όνομα «Argo» ώστε να καταφέρει να επιστρέψει μαζί του ως μέλη του συνεργείου και τα 6 άτομα της πρεσβείας.

«The movie was fake. Τhe mission was real

Η ταινία του Ben Affleck, Argo αφηγείται την ιστορία αυτής της διάσωσης προσεγγίζοντας με μεγάλη ακρίβεια αυτό που πραγματικά συνέβη. Ο ίδιος ο Mendez που διεύθυνε την αποστολή, είπε και ότι η ταινία Argo ήταν εμπεριστατωμένη και δεν ξέφευγε από την πραγματικότητα. Μία ταινία με σασπένς, με γρήγορη εξέλιξη και δυνατή σκηνοθεσία που δικαίως κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας και απέσπασε το βραβείο καλύτερης δραματικής ταινίας στις Χρυσές Σφαίρες, ενώ ο Ben Affleck το βραβείο σκηνοθεσίας.

The Imitation Game , 2014

Αυτή η συναρπαστική ταινία, με πρωταγωνιστή τον Benedict Cumberbatch, ακολουθεί την ιστορία του επιστήμονα Alan Turing, ο οποίος προσπαθεί να σπάσει τον κώδικα Enigma που χρησιμοποιούσαν οι Ναζί για να εξασφαλίσουν την μυστικότητα των εκπομπών τους κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Turing ήταν μια ιδιοφυΐα, εσωστρεφής και κοινωνικά απομονωμένος .

Για να πετύχει, θα πρέπει να ξεπεράσει τόσο τις μαθηματικές όσο και τις κοινωνικές προκλήσεις. Ο Turing και η ομάδα του καταφέρνουν να σπάσουν τους ναζιστικούς κώδικες και γίνονται ήρωες, αλλά το 1952, η μαθηματική ιδιοφυΐα αντιμετωπίζει την ατίμωση όταν οι αρχές αποκαλύπτουν ότι είναι ομοφυλόφιλος και τον στέλνουν στη φυλακή. Ένα καλοδουλεμένο ιστορικό βιογραφικό δράμα που κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου.