Αν βρεθείς στο κέντρο της Αθήνας στο Μεταξουργείο, και πιο συγκεκριμένα στην οδό Γιατράκου στην Πλατεία Αυδή και στρέψεις ψηλά το βλέμμα σου, θα αντικρύσεις μια γραμμική τοιχογραφία τεραστίων διαστάσεων που θα σου δημιουργήσει μια αίσθηση γλυκιάς θαλπωρής. Είναι το έργο του Ηλία Παπαηλιάκη, «Το Φιλί». Ένα έργο που εκπέμπει ζωή και αισιοδοξία και «ασπάζεται» περαστικούς και κατοίκους, τονίζοντας την αξία της ανθρώπινης επαφής, ακόμη και σε καιρούς απομόνωσης, όπως αυτή που διανύσαμε.

Με μια σειρά από υπαίθρια έργα που διεγείρουν τη σχέση των κατοίκων και των επισκεπτών με το περιβάλλον, την τοποθεσία, το χθες και, κυρίως, το σήμερα της πόλης, το Ίδρυμα Ωνάση επιδιώκει να αναδείξει μια εκ νέου σύνδεση, έναν «συντονισμό» με την πόλη, με αναφορά στις έννοιες της περιπλάνησης και της συνάντησης, της χαράς και της ενσυναίσθησης.

Η σειρά έργων OnAthens που διαπερνούν τον ιστό της πόλης, αναγεννώντας σε τοίχους σπουδαία έργα σύγχρονων Ελλήνων ζωγράφων σε μεγάλη κλίμακα, εγκαινιάστηκε με την τοιχογραφία «Το φιλί» του Ηλία Παπαηλιάκη στην πλατεία Αυδή. Ένα βαθιά ανθρωποκεντρικό, εύκολα κατανοητό και, ταυτόχρονα, σύνθετο έργο, «Το φιλί» μετατρέπεται σε μια σύγχρονη τοιχογραφία για μια σύγχρονη πόλη. Δύο φιγούρες και ένα φιλί που ενώνει τους Αθηναίους και τους επισκέπτες, ως μια εικόνα τόσο συντροφική και οικεία που κάνει την καρδιά της πόλης να χτυπά πιο δυνατά.

Η τοιχογραφία του Παπαηλιάκη αποτέλεσε το πρώτο από μία σειρά έργων μεγάλης κλίμακας σε ανάθεση και παραγωγή του Ιδρύματος Ωνάση. Έργα τα οποία δίνουν διάρκεια στη στιγμή που το βλέμμα μας πέφτει πάνω τους και μας ξανασυστήνουν την πόλη που αγαπάμε, μια πόλη με συναισθήματα. Η πόλη ως καλλιτέχνης και όλοι εμείς ο καμβάς της.

Για αυτή την πρωτοβουλία, η Διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση, Αφροδίτη Παναγιωτάκου, έχει αναφέρει: «Το Ίδρυμα Ωνάση προτείνει μια σειρά έργων για να ακουμπάμε και να ξεκουράζουμε το βλέμμα μας. Έργα παρηγορητικά που έρχονται ως παύση. Σε γειτονιές που έχουν ανάγκη από ανάσες. Έργα που δεν λειτουργούν μόνο διακοσμητικά, αλλά εγείρουν συναισθήματα και συζητήσεις, που έρχονται για να φωτίσουν κόγχες και σημεία τα οποία ίσως να μη προσέχαμε ποτέ. Έργα σύγχρονα που συντονίζονται με το παρόν. Άλλωστε, αυτό σημαίνει σύγχρονος πολιτισμός. Πολιτισμός συγχρονισμένος με τους καιρούς, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Αυτή την περίοδο, έχουμε ανάγκη από τρυφερότητα, από αισιοδοξία, από την άρρητη συνάντηση των ανθρώπων, με σημείο επαφής την ίδια την επαφή και το συναίσθημα. Ξεκινάμε με “Το φιλί” του Ηλία Παπαηλιάκη, ενός καλλιτέχνη με μεγάλη διαδρομή, με ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε όλο τον κόσμο, έργα του οποίου ανήκουν και στη συλλογή του Ιδρύματος Ωνάση. Και ξεκινάμε στην πλατεία Αυδή, μια πλατεία όπου όλοι μας έχουμε συναντηθεί για να δούμε φίλους, για να γελάσουμε, για να εξομολογηθούμε προσωπικές ιστορίες. Εκεί, στο κέντρο του Μεταξουργείου, σε μια περιοχή με ανθρώπους από όλα τα μέρη του κόσμου, μια περιοχή που ενώνει την αρχαία με την παλιά Αθήνα και τη σύγχρονη πολιτισμική Αθήνα, μια περιοχή που έχουν δοθεί πολλά φιλιά και σύντομα ελπίζουμε θα ξαναδοθούν.

Όλη η διαδικασία ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και η συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων υπήρξε υποδειγματική. Αυτό που μας συγκίνησε ιδιαίτερα ήταν η θετική στάση των ενοίκων της ίδιας της πολυκατοικίας. Η συνάδελφός μας, Μαρία Βασαριώτου, υπεύθυνη παραγωγής για το έργο, ήταν παρούσα στις συνελεύσεις της πολυκατοικίας και έζησε αυτό που οι περισσότεροι γνωρίζουμε ως “αληθινή αθηναϊκή στιγμή”.

Περιμένουμε, λοιπόν, να δούμε όσους κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας, εκείνους που τους αρέσει να τριγυρίζουν και να πλανώνται στην πόλη, εκείνους που –όταν τελειώσει όλο αυτό– θα κανονίζουν για ένα ποτό στο Μεταξουργείο, να δίνουν ραντεβού μπροστά στο “Φιλί”. Όπως συμβαίνει και με το “Φιλί” του Ροντέν στο κτίριο της Στέγης. Ελπίζουμε πως κάποιοι θα φιληθούν εδώ για πρώτη φορά.»

Όπως σημειώνει ο Ηλίας Παπαηλιάκης: «Το έργο εκφράζει μια ιδιαίτερη και μοναδική στιγμή δύο ανθρώπων. Ο έρωτας, η επιθυμία, η τρυφερότητα, η εγγύτητα, η αναγνώριση του άλλου είναι μερικά από τα θέματα που πραγματεύομαι με λίγες γραμμές. Η παρουσίαση του έργου στον δημόσιο χώρο, στοχεύει στην ενίσχυση του διαλόγου για μια πόλη πρόσφορη στη συνεύρεση και στη συνάντηση. Μια πόλη με συναισθήματα.»   

Ο ιστορικός τέχνης Χριστόφορος Μαρίνος, επιμελητής εκθέσεων και δράσεων του ΟΠΑΝΔΑ, σχολιάζει για το έργο: «Το φιλί που παριστάνει αυτή η τοιχογραφία είναι μια εικόνα οικουμενική, με την οποία μπορούν να ταυτιστούν όλοι, ανεξαιρέτως φύλου, ηλικίας και εθνικότητας. Ο δημόσιος χώρος της Αθήνας εμπλουτίζεται με ένα σημαντικό έργο τέχνης που προωθεί τον διάλογο, τη συντροφικότητα, την ιδέα της συνεύρεσης και της συνύπαρξης. Η λιτότητα των γραμμών που συνθέτουν “Το φιλί” παραπέμπει στις ανάγλυφες συνθέσεις του Γιάννη Μόραλη στο ξενοδοχείο Χίλτον, ενώ η αμεσότητα της εικόνας και του μηνύματος που αυτή μεταδίδει μαγνητίζει τα βλέμματα των περαστικών. Όπως κάθε φιλί στην ιστορία της τέχνης (του Rodin, του Klimt, του Brancusi, του Warhol και άλλων καλλιτεχνών που στο παρελθόν καταπιάστηκαν με αυτό το θέμα), έτσι και η τοιχογραφία του Παπαηλιάκη στέλνει ένα ενωτικό μήνυμα και οξύνει τις αισθήσεις μας. Μνημειώνει μια ιδιωτική στιγμή που ενίοτε είναι και δημόσια – ειδικά μεταξύ των νέων. “Το φιλί” του Παπαηλιάκη είναι ένα έργο βαθιά ανθρωποκεντρικό, εύκολα κατανοητό και ταυτόχρονα σύνθετο, αμφίσημο, μεστό νοημάτων. Είναι ένα σύγχρονο έργο για μια σύγχρονη πόλη. Η Αθήνα σήμερα έχει ανάγκη από έργα που να εκπέμπουν αισιοδοξία, ζωντάνια και ευδαιμονία. Έργα τα οποία δεν είναι απλώς διακοσμητικά, αλλά δίνουν αφορμή για αναστοχασμό και συζήτηση. Η τοιχογραφία του Παπαηλιάκη μάς δείχνει τον δρόμο, δίνοντας το παράδειγμα μιας φρέσκιας προσέγγισης για τη δημόσια τέχνη της Αθήνας.»

Ο Ηλίας Παπαηλιάκης διακρίθηκε από νωρίς για το ιδιαίτερο ζωγραφικό του ιδίωμα. Για μια υπαινικτική ζωγραφική που αρχικά αντλούσε ερεθίσματα από την ιστορία της τέχνης και τους μεγάλους ζωγράφους, για να συνθέσει αφηγήσεις που ενίοτε απηχούσαν απειλητικά προαισθήματα. Τα έργα του εκκινούν από μια περιεκτική, γραμμική ζωγραφική, μια λιτή προσέγγιση, που όμως πλημμυρίζει από δύναμη και συναίσθημα. Το έργο του παραμένει διακριτό, είτε παρουσιάζει τη δουλειά του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, είτε εκπροσωπεί τη χώρα σε διοργανώσεις όπως η 49η Μπιενάλε Βενετίας ή η documenta 14.

Ο Ηλίας Παπαηλιάκης γεννήθηκε στην Κρήτη το 1970. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1990-1996). Το 1998 βραβεύτηκε με το 1ο βραβείο του Ιδρύματος Γιάννη και Ζωής Σπυροπούλου. Το 2001 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 49η Μπιενάλε της Βενετίας. Το 2001, το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης οργάνωσε αναδρομική έκθεση με έργα του από την περίοδο 1998-2001. Το 2009, το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού (παράρτημα Βερολίνου) οργάνωσε αναδρομική έκθεση με έργα του, που ανήκουν σε γερμανικές συλλογές, από την περίοδο 2005-2009. Το 2013 ήταν υποψήφιος για το βραβείο ΔΕΣΤΕ. Το 2017 συμμετείχε στην documenta 14 (Κάσελ και Αθήνα). Το 2018 συμμετείχε στην 6η Μπιενάλε της Αθήνας, με τίτλο ANTI. Έχει παρουσιάσει δουλειά του σε περισσότερες από 25 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Δίδαξε στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου της Πάτρας ως εντεταλμένος διδάσκων από το 2009 έως το 2019. Το 2020, η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων φιλοξένησε την έκθεσή του, «Τα θεωρητικά αντικείμενα: Έργα 2017-2020».

Θέλοντας να μάθουμε κάποιες περεταίρω πληροφορίες για την ιστορία του καλλιτέχνη και του έργου του, ο Ηλίας Παπαηλιάκης μας απάντησε σε κάποιες επιπλέον ερωτήσεις:

– Ποια ήταν μεγαλύτερη πρόκληση να δημιουργήσετε ένα έργο τόσο μεγάλης κλίμακας;

Να απευθύνεται σε όλους. Ανεξαιρέτως.

– Πως έδεσε ο αισθητικός μινιμαλισμός του «φιλιού», με έναν τεράστιο άδειο τοίχο; 

Ο τοίχος δεν είναι άδειος. Έχει υφή, χρώμα, συγκεκριμένες διαστάσεις, ορισμένο προσανατολισμό και ηλικία. Ο τοίχος έχει την δική του ιστορία. Λίγες γραμμές, αρκούν.

– To «Φιλί» έχει δημιουργηθεί στο Μεταξουργείο. Ένα πολιτισμικά, κοινωνικά και ιστορικά φορτισμένο σημείο της πόλης. Ποια είναι η συνομιλία σας με την γειτονιά;

Είμαι κάτοικος του Μεταξουργείου από το 1993. Μελετάω καθημερινά και ζω την γειτονιά μου. Το φιλί είναι και σύνοψη της εμπειρίας μου.

– Ποιος ο λόγος που επιλέξατε την αποτύπωση ενός φιλιού;

Η αγάπη.

– Ποια η σχέση σας με την Αθήνα, τι σκέψεις, συνειρμούς, συναισθήματα, σας προκαλεί;

Είναι η πόλη μου και είναι αναντικατάστατη.

– Τι περιμένετε να δείτε όταν υψώνετε το βλέμμα σας σε έναν μεγάλο άδειο τοίχο της Αθήνας;

Όσα χρειάζονται για να είναι αρκετές λίγες γραμμές.

 

Συντελεστές

Ηλίας Παπαηλιάκης, ζωγράφος

Επιμέλεια: Χριστόφορος Μαρίνος, ιστορικός τέχνης, επιμελητής εκθέσεων και δράσεων του ΟΠΑΝΔΑ

Project Manager Ιδρύματος Ωνάση: Μαρία Βασαριώτου

Εκτέλεση Παραγωγής: UrbanAct

Υλοποίηση: Life In Colour

Ανάθεση & Παραγωγή: Ίδρυμα Ωνάση

Σε συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ).

Το έργο αποτελεί μεταφορά του πίνακα που εκτίθεται στην ατομική έκθεση του Ηλία Παπαηλιάκη «Τα θεωρητικά αντικείμενα: Έργα 2017-2020», στη Δημοτική Πινακοθήκη, που παρουσιάζει ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ).

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News