Ένα πυκνό δάσος με σημύδες μετατράπηκε σε καλλιτεχνική σκηνή από την Yuko Nagayama & Associates. Πρόκειται για μια ιδιότυπη κατασκήνωση που αποτελείται από διαφανή «δάκρυα» και έχει στόχο να παρέχει ανεμπόδιστη θέα στη φύση.
Οι σκηνές είναι απαραίτητες όταν κατασκηνώνουμε στο δάσος, όμως το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένες μας εμποδίζει να εκτιμήσουμε την ομορφιά γύρω μας, σκέφτηκαν οι αρχιτέκτονες. Έτσι, εμπνεύστηκαν ένα διάφανο χώρο ύπνου, και τον παρουσίασαν στα πλαίσια του Ηοkuto Art Program Ed. 1 που προσκαλεί αρχιτέκτονες, designer και καλλιτέχνες να σχεδιάσουν σκηνές και να τις εκθέσουν σαν έργα τέχνης μέσα στη φύση.
Η εγκατάσταση αποτελείται από δομές με παράξενο κωνικό σχήμα που σου επιτρέπει να παρατηρείς τις κορυφές των δέντρων. Οι αρχιτέκτονες, όταν σχεδίαζαν αυτά τα διάφανα καταφύγια, είχαν στο μυαλό τους μια συγκεκριμένη κίνηση που κάνουμε όταν είμαστε στο δάσος -γέρνουμε πίσω το κεφάλι και κοιτάμε ψηλά για να απολαύσουμε τις άκρες των δέντρων και τον ουρανό.
Παρόλο που το στούντιο είχε την δυνατότητα να παρουσιάσει το έργο του σε ένα λιβάδι, προτίμησε το πυκνό δάσος. Το σχήμα των σκηνών που μοιάζει με δάκρυ, είναι εμπνευσμένο από τις παραδοσιακές γιαπωνέζικες κούκλες Okiagari Koboshi, που όταν τις σπρώχνεις επανέρχονται στην αρχική θέση τους.
Το μέγεθος, το ύψος και η θέση των σκηνών καθορίστηκαν από τρισδιάστατες σαρώσεις του φυσικού περιβάλλοντος – η ομάδα μελέτησε προσεκτικά τη θέση των δέντρων, την κατεύθυνση των κλαδιών και το φύλλωμα τους. Οι σκηνές προσφέρουν μια σειρά από υπηρεσίες. Κάποιες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον ύπνο, άλλες για χαλάρωση παρέα με φίλους ή για ανάγνωση βιβλίου. Καθώς οι διαφανείς τοίχοι δεν παρέχουν προστασία από το κρύο, όσοι σκοπεύουν να περάσουν εκεί τη νύχτα, θα πρέπει να φέρουν υπνόσακους.
Οι αρχιτέκτονες μέτρησαν προσεκτικά τον χώρο μεταξύ των δέντρων, και τοποθέτησαν τις σκηνές σε κάποια απόσταση μεταξύ τους. Ωστόσο, η ιδιωτικότητα είναι ανύπαρκτη καθώς οι σκηνές είναι διάφανες: οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να κοιμηθούν μέσα στο δάσος, να γίνουν ένα με το περιβάλλον, με αντάλλαγμα να εκθέσουν τον εαυτό τους τόσο στους άλλους όσο και στην φύση.
Αυτοί οι θόλοι που λεπταίνουν, αντανακλούν το πράσινο και μοιάζουν με τεράστιες δροσοσταλίδες. Κοιτώντας τα δέντρα μέσα από τις διάφανες σκηνές, το τοπίο γίνεται θολό ή αποκτά μια μυστικιστική λάμψη φωτός. Η εγκατάσταση προσθέτει ένα αιθέριο στρώμα ομορφιάς στο δάσος∙ ο λεπτεπίλεπτος σχεδιασμός τους εισβάλλει αρμονικά ανάμεσα στους τραχείς κορμούς των σημύδων.
INFO
Ένα πυκνό δάσος με σημύδες μετατράπηκε σε καλλιτεχνική σκηνή από την Yuko Nagayama & Associates. Πρόκειται για μια ιδιότυπη κατασκήνωση που αποτελείται από διαφανή «δάκρυα» και έχει στόχο να παρέχει ανεμπόδιστη θέα στη φύση.
Οι σκηνές είναι απαραίτητες όταν κατασκηνώνουμε στο δάσος, όμως το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένες μας εμποδίζει να εκτιμήσουμε την ομορφιά γύρω μας, σκέφτηκαν οι αρχιτέκτονες. Έτσι, εμπνεύστηκαν ένα διάφανο χώρο ύπνου, και τον παρουσίασαν στα πλαίσια του Ηοkuto Art Program Ed. 1 που προσκαλεί αρχιτέκτονες, designer και καλλιτέχνες να σχεδιάσουν σκηνές και να τις εκθέσουν σαν έργα τέχνης μέσα στη φύση.
Η εγκατάσταση αποτελείται από δομές με παράξενο κωνικό σχήμα που σου επιτρέπει να παρατηρείς τις κορυφές των δέντρων. Οι αρχιτέκτονες, όταν σχεδίαζαν αυτά τα διάφανα καταφύγια, είχαν στο μυαλό τους μια συγκεκριμένη κίνηση που κάνουμε όταν είμαστε στο δάσος -γέρνουμε πίσω το κεφάλι και κοιτάμε ψηλά για να απολαύσουμε τις άκρες των δέντρων και τον ουρανό.
Παρόλο που το στούντιο είχε την δυνατότητα να παρουσιάσει το έργο του σε ένα λιβάδι, προτίμησε το πυκνό δάσος. Το σχήμα των σκηνών που μοιάζει με δάκρυ, είναι εμπνευσμένο από τις παραδοσιακές γιαπωνέζικες κούκλες Okiagari Koboshi, που όταν τις σπρώχνεις επανέρχονται στην αρχική θέση τους.
Το μέγεθος, το ύψος και η θέση των σκηνών καθορίστηκαν από τρισδιάστατες σαρώσεις του φυσικού περιβάλλοντος – η ομάδα μελέτησε προσεκτικά τη θέση των δέντρων, την κατεύθυνση των κλαδιών και το φύλλωμα τους. Οι σκηνές προσφέρουν μια σειρά από υπηρεσίες. Κάποιες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον ύπνο, άλλες για χαλάρωση παρέα με φίλους ή για ανάγνωση βιβλίου. Καθώς οι διαφανείς τοίχοι δεν παρέχουν προστασία από το κρύο, όσοι σκοπεύουν να περάσουν εκεί τη νύχτα, θα πρέπει να φέρουν υπνόσακους.
Οι αρχιτέκτονες μέτρησαν προσεκτικά τον χώρο μεταξύ των δέντρων, και τοποθέτησαν τις σκηνές σε κάποια απόσταση μεταξύ τους. Ωστόσο, η ιδιωτικότητα είναι ανύπαρκτη καθώς οι σκηνές είναι διάφανες: οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να κοιμηθούν μέσα στο δάσος, να γίνουν ένα με το περιβάλλον, με αντάλλαγμα να εκθέσουν τον εαυτό τους τόσο στους άλλους όσο και στην φύση.
Αυτοί οι θόλοι που λεπταίνουν, αντανακλούν το πράσινο και μοιάζουν με τεράστιες δροσοσταλίδες. Κοιτώντας τα δέντρα μέσα από τις διάφανες σκηνές, το τοπίο γίνεται θολό ή αποκτά μια μυστικιστική λάμψη φωτός. Η εγκατάσταση προσθέτει ένα αιθέριο στρώμα ομορφιάς στο δάσος∙ ο λεπτεπίλεπτος σχεδιασμός τους εισβάλλει αρμονικά ανάμεσα στους τραχείς κορμούς των σημύδων.
INFO
