Δεν είναι ούτε τρέξιμο, ούτε γυμναστήριο, ούτε διατροφή. Είναι το πιο απλό βήμα που μπορεί να κάνει κανείς για την υγεία του: το ίδιο το βήμα. Το περπάτημα που κάποτε ήταν απλώς μέσο μετακίνησης επανέρχεται σήμερα ως εργαλείο φροντίδας, πρόληψης και ενίοτε σωτηρίας. 

Σε έναν κόσμο που συχνά ταυτίζει την ευεξία με τις εξαντλητικές προπονήσεις ή τα ακριβά trends του fitness έρχονται οι επιστήμονες να θυμίσουν πως μερικά από τα σημαντικότερα οφέλη για την υγεία βρίσκονται κυριολεκτικά ανάμεσα στα βήματά μας. Αν η διάρκεια της άσκησης ήταν για χρόνια το μέτρο σύγκρισης, σήμερα η ταχύτητα αποκτά νέο νόημα. Όχι η ταχύτητα ως ανταγωνισμός, αλλά η ζωντάνια στο βήμα, ο ρυθμός που ξυπνά το σώμα. 

Μια πρόσφατη μελέτη από το Πανεπιστήμιο Vanderbilt και δημοσιευμένη στο American Journal of Preventive Medicine έρχεται να υπογραμμίσει το εξής: εκείνοι που περπατούν καθημερινά ακόμη και μόλις 15 λεπτά, αλλά με πιο γρήγορο ρυθμό, μειώνουν σημαντικά τον κίνδυνο θανάτου σε βάθος χρόνου. Το εύρημα γίνεται ακόμη πιο ουσιαστικό όταν αποκαλύπτεται ότι η μελέτη εστιάζει σε ανθρώπους που ζουν στα όρια της φτώχειας, πολλοί από αυτούς Αφροαμερικανοί και με αυξημένο κίνδυνο χρόνιων παθήσεων όπως η υπέρταση και ο διαβήτης. 

Το περπάτημα λοιπόν δεν είναι προνόμιο είναι δυνατότητα και το σώμα το αναγνωρίζει. Αντί να διεκδικεί υπερβάσεις, δέχεται με ευγνωμοσύνη την απλότητα των βημάτων. Ένα γρήγορο περπάτημα των 15 λεπτών δεν απαιτεί εξοπλισμό, χρόνο ή χρήμα μόνο προθυμία και δύο πόδια που ακόμη μπορούν. 

Ο Δρ. Wei Zheng, επικεφαλής της έρευνας επιμένει πως η σημασία δεν είναι τόσο στο να αγγίξει κανείς τις ιδανικές επιστημονικές συστάσεις (30 λεπτά την ημέρα τις περισσότερες μέρες της εβδομάδας), αλλά στο να ξεκινήσει, να σπάσει τη στασιμότητα, να δώσει στον εαυτό του την άδεια να ξεκινήσει από το λίγο, γιατί ακόμη και το λίγο όταν γίνεται με συνέπεια, αφήνει το αποτύπωμά του στο σώμα. 

Και το σώμα θυμάται. Θυμάται ποιοι το τίμησαν, ποιοι το κίνησαν, ποιοι το υποστήριξαν με κινήσεις απλές, όπως το να περπατάει κανείς λίγο πιο ζωηρά. Δεν χρειάζεται ιδρώτας, δεν χρειάζεται θυσία. Χρειάζεται ρυθμός. Το ελαφρύ λαχάνιασμα που λέει ότι η καρδιά χτυπάει λίγο πιο δυνατά, ότι ο εγκέφαλος οξυγονώνεται καλύτερα, ότι το σάκχαρο μειώνεται, ότι οι μύες συμμετέχουν κι όλα αυτά χωρίς πρόγραμμα κι εφαρμογές παρακολούθησης. 

Η ίδια η ιδέα της «διαλειμματικής βάδισης», γνωστή και ως «ιαπωνικό περπάτημα», κερδίζει έδαφος. Εναλλαγές ρυθμού, δηλαδή λίγα λεπτά πιο γρήγορο περπάτημα ανάμεσα σε πιο ήπιες στιγμές μοιάζουν να αυξάνουν ακόμη περισσότερο τα οφέλη. Η λογική δεν είναι πια η αδιάκοπη ταχύτητα, αλλά η εναλλαγή. Το σώμα αφυπνίζεται όταν του μιλάς με ρυθμό και ποικιλία. 

Όσο κι αν μοιάζει αυτονόητο, η συμβολή του περπατήματος στην ψυχική υγεία δεν μπορεί να αγνοηθεί. Ένας περίπατος, ειδικά όταν γίνεται συνειδητά λειτουργεί αποσυμπιεστικά. Είναι ένας διάλογος ανάμεσα στο σώμα και τη σκέψη. Μια επιστροφή σε ένα είδος ρυθμού που οι οθόνες, η ταχύτητα και ο εγκλεισμός σ’ ένα κάθισμα όλη μέρα μας στερούν. 

Σε μια εποχή που το άγχος θερίζει και οι ασθένειες των πολιτισμένων κοινωνιών, όπως παχυσαρκία, καρδιοπάθειες, κατάθλιψη πλήττουν αθόρυβα, το περπάτημα λειτουργεί σαν αντίσταση. Είναι μια καθημερινή πράξη ελευθερίας. Μια μικρή νίκη απέναντι στην ακινησία κι όσο πιο ζωντανό το βήμα, τόσο πιο δυνατό το μήνυμα. 

Δεν είναι όλοι έτοιμοι να μπουν σε ένα γυμναστήριο. Δεν είναι όλοι διαθέσιμοι για να αφιερώσουν μία ώρα στην άσκηση. Αλλά όλοι μπορούν να ξεκινήσουν από το λίγο. Από τα 15 λεπτά. Από εκείνο το πρώτο «πάμε να βγούμε έξω» όχι για να φτάσουμε κάπου, αλλά για να γυρίσουμε στον εαυτό μας. 

Η υγεία δεν χρειάζεται φωνές και επιδείξεις. Συχνά χτίζεται αθόρυβα μέσα στα προβλήματα της καθημερινότητας κι ίσως αυτό να είναι το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα αυτής της μελέτης: ότι το σώμα μας είναι πρόθυμο να ανταποκριθεί ακόμη και στην πιο απλή χειρονομία φροντίδας. Ότι το περπάτημα, αν και αυτονόητο, μπορεί να γίνει πράξη αντίστασης, πράξη ζωής, πράξη αγάπης προς το σώμα, προς την ψυχή, προς το αύριο. 

Γιατί, τελικά, κάθε βήμα έχει σημασία και μερικές φορές, το μόνο που χρειάζεται είναι να το κάνεις. 

*με στοιχεία από το TIME 

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.