Γράφω αυτό το κείμενο από την πόλη των εφηβικών χρόνων, λίγα στενά πάνω από το παγκάκι που έδωσα το πρώτο μου φιλί. Έκτοτε έχουν περάσει σχεδόν δύο δεκαετίες, διάφορα φιλιά, διάφορα προσωπικά status και, ραγδαίες αλλαγές στο σκηνικό του dating. Θέλω να πω, ως κορίτσι της επαρχίας έχω προλάβει και τους αριθμούς τηλεφώνου σε ραβασάκια, τις αναπάντητες με απόκρυψη κι έπειτα τις πρώιμες συνομιλίες στο facebook, τις γνωριμίες μέσα από τις διαδικτυακές κοινότητες αλλά και το φλερτ στα μπαρ, κι έπειτα, στο τέλος των 20s, τα dating apps.
Και μαζί με τις εφαρμογές γνωριμιών ήρθε και το πρώτο ghosting, και τα μηνύματα στις φίλες μου. «Με γκόσταρε, τον σβήνω από παντού». Δύο μήνες μετά, το εν λόγω φάντασμα επέστρεψε, και άλλη μία λέξη προστέθηκε στο λεξιλόγιο μου. «Μην τον αφήσεις να σου κάνει gaslighting, σίγουρα θα προσπαθήσει να σε πείσει ότι κάτι δεν κατάλαβες καλά».
Ghosting, gaslighting, κι έπειτα situationship, FWB, pebbling… Το λεξικό των σχέσεων ολοένα επεκτείνεται με ταχείς ρυθμούς, καινούριες έννοιες εντάσσονται στο καθημερινό μας λεξιλόγιο, και σχεδόν απεγνωσμένα προσπαθούμε, μέσα στο γενικότερο χάος, να ορίσουμε τις διαπροσωπικές σχέσεις. Φυσικά, αυτή η προσπάθεια ορισμού δεν είναι καινούριο φαινόμενο, απλώς παλιότερα οι κατηγορίες έμοιαζαν να συνδέονται στενότερα με την κοινωνική οργάνωση και τους κανόνες της εποχής – βλέπε συνοικέσιο, αρραβώνας, μνηστή / μνηστήρας, αλλά και μπαλαμούτι, ψηστήρι κτλ – κι αργότερα, στην αυγή του 21ου αιώνα, όταν οι σχέσεις έγιναν πιο χαλαρές, οι ορισμοί προσαρμόστηκαν αντιστοίχως. Η διαφορά είναι πως σήμερα η γλώσσα έχει γίνει internet-based. Όροι όπως ghosting, situationship, benching κ.λπ. έρχονται από social media, TikTok, άρθρα τύπου Cosmopolitan, και συχνά έχουν το ύφος του meme, με το χιούμορ και την ειρωνεία να κρύβουν πίσω τους την ανάγκη αυτοπροστασίας.
Το νέο λεξιλόγιο του dating
Στην πραγματικότητα, η προαναφερθείσα ορολογία είναι πλέον μάλλον παρωχημένη. Ας δούμε μερικές από τις νέες dating τάσεις που οφείλεις να γνωρίζεις.
Shrekking: Μπορεί να θυμάσαι την Πριγκίπισσα Φιόνα που διάλεξε τον Σρεκ αντί για τον «τέλειο» Πρίγκιπα. Στο σημερινό λεξιλόγιο του dating, αυτό μεταφράζεται στο βγαίνεις με κάποιο άτομο που θεωρείς κάτω από τα στάνταρ σου, όχι απαραίτητα επειδή τον θες στ’ αλήθεια, σε μια επιδίωξη να προστατευτείς από μία ραγισμένη καρδιά.
Banksying: Είναι κάτι πιο ύπουλο από το κλασικό ghosting. Η εξαφάνιση δεν είναι απότομη αλλά σταδιακή, σαν graffiti που ξεθωριάζει με τον καιρό. Στην αρχή απαντάει πιο αραιά, μετά χάνεται απ’ τα stories, μέχρι που συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχει πια στην ζωή σου, on και offline.
Reverse Catfishing: Αν το κανονικό catfishing είναι να φτιάχνεις ένα προφίλ πιο όμορφο από εσένα, το reverse είναι το ανάποδο: βάζεις φωτογραφίες που σε αδικούν, για να φιλτράρεις ποιος θα σε προσεγγίσει για τον άνθρωπο που είσαι κι όχι για το πώς δείχνεις. Ένα τεστ ειλικρίνειας, δηλαδή, που βάζει σε δοκιμασία τα likes.
Delusionship: Ένα emoji, ένα like, κι αμέσως έχεις γράψει μέσα στο κεφάλι σου ολόκληρο σενάριο: διακοπές μαζί, χριστουγεννιάτικες φωτογραφίες, η στιγμή που συναντάς τους γονείς του. Η καρδιά έχει ήδη βαφτίσει σχέση κάτι το οποίο στην πραγματικότητα, είναι ανυπόστατο και πιθανότατα μονόπλευρο.
Beige Flag: Κάπου ανάμεσα σε κόκκινες και πράσινες σημαίες, υπάρχει και το μπεζ. Μια συνήθεια που δεν είναι ούτε dealbreaker ούτε ακριβώς χαριτωμένη. Π.χ. κάποιος που βαθμολογεί κάθε βράδυ τον ύπνο του σαν να είναι performance review. Ανάλογα με τα γούστα σου, μπορεί να σου φανεί απλώς αστείο ή και λίγο ανησυχητικό.
Floodlighting: Είναι η στιγμή που στο πρώτο ραντεβού ξετυλίγει μπροστά σου όλα τα τραύματα, τα οικογενειακά δράματα και τα sessions με τον ψυχοθεραπευτή. Από το «πώς σου φαίνεται το μαγαζί;» φτάνεις σε δύο λεπτά στο «να σου πω για το παιδικό μου άγχος». Κουραστικό, όσο κι αν συμπάσχεις.
Cuffing: Το χειμερινό «συμβόλαιο». Όταν κάνει κρύο, οι σχέσεις φυτρώνουν σαν τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια. Netflix, αγκαλιά, κουβέρτα. Μέχρι την άνοιξη, όπου το cuffing season λήγει και τα ζευγάρια ξεκουμπώνουν, σαν πουκάμισο στον πρώτο ήλιο.
Zombie-ing: Το απόλυτο comeback: σε ghostάρει, εξαφανίζεται, κι όταν έχεις πειστεί πως τέλειωσε, εμφανίζεται ξανά λες και δεν συνέβη τίποτα. Το μόνο σίγουρο είναι πως το δικό σου στομάχι δεν ξαναγυρίζει εύκολα στη θέση του.
Benching: Σαν να σε έχει «στον πάγκο», όχι στην πρώτη γραμμή, ούτε εκτός ομάδας. Σε κρατάει εκεί, «σε περίπτωση που». Και μένεις εσύ να σκέφτεσαι αν θα μπει ποτέ στο γήπεδο ή αν θα μείνεις αιώνια αναπληρωματική.
Breadcrumbing: Έχω ακούσει αμέτρητα βράδια τις φίλες μου να μιλούν για σκόρπια likes, αδιάφορα μηνύματα, μα ποτέ τίποτα παραπάνω. Σου δίνει τόσο-όσο για να μείνεις, αλλά ποτέ αρκετό για να χορτάσεις.
Orbiting: Έχει εξαφανιστεί από το inbox, αλλά εξακολουθεί να βλέπει όλα σου τα stories. Σαν δορυφόρος, γυρίζει γύρω σου χωρίς να σε αγγίζει. Ψηφιακή παρουσία, μηδέν επαφή.
Freak Matching: Η στιγμή που οι παραξενιές σου δεν χρειάζονται εξηγήσεις, γιατί ο άλλος έχει τις ίδιες. Ο όρος που προέκυψε από το σοσιαλμιντιακό χιτ “Nasty” της Tinashe και το στίχο «Is somebody gonna match my freak?» περιγράφει τη σχέση στην οποία το έτερον ήμισυ όχι μόνο αντέχει τα «κουλά» σου, αλλά τα βρίσκει ελκυστικά.
Micromance: Όχι θεαματικές κινήσεις, αλλά μικρά σινιάλα τρυφερότητας. Ένα meme που μόνο εσείς θα καταλάβετε, μια μικρή playlist, ένα χαζό αστείο που γίνεται εσωτερική σας γλώσσα. Η ρομαντική μινιμαλιστική σχολή.
D-AI-ting: Ο αλγόριθμος αποφασίζει ποιος σας ταιριάζει, το συναίσθημα ακολουθεί. Μια σχέση όπου η τεχνητή νοημοσύνη κάνει την προξενήτρα.
Pebbling: Μια μικρή πέτρα από πιγκουίνο σε πιγκουίνα, μεταφρασμένη στον ψηφιακό κόσμο: ένα meme, ένα χαζό βιντεάκι, ένα μήνυμα χωρίς λόγο, γιατί μου θύμισε εσένα. Μικρά ίχνη ενδιαφέροντος, που όμως σε κάνουν να νιώθεις ότι δεν σε ξέχασαν.
Θα μπορούσα να συνεχίσω αυτή τη λίστα επ’ αόριστον, με ολοένα νέους ορισμούς να προστίθενται ανά τη μέρα. Όμως δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι, γιατί δεν μας αρκεί να πούμε «με πλήγωσε» ή «είμαστε μαζί», αλλά θέλουμε να το πλαισιώσουμε με μια λέξη που θα καταλάβουν οι φίλοι μας, που θα βγάλει νόημα στο chat της παρέας ή σε ένα TikTok με 50 χιλιάδες views.
Πιθανώς, είναι θέμα ασφάλειας. Όταν κάτι έχει όνομα, όταν υπάρχει μια λέξη που χωράει μέσα της την εμπειρία, αισθάνεσαι λιγότερο μόνος. Αν πω «με γκόσταρε», δεν σημαίνει μόνο ότι χάθηκε απ’ τη ζωή σου, σημαίνει ότι μοιράζεσαι μια εμπειρία που την έχουν ζήσει εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι στον κόσμο. Το ghosting δεν είμαι «εγώ που δεν αξίζω», είναι ένα pattern που έχει ήδη κατηγοριοποιηθεί, ερμηνευτεί, διασκεδαστεί με memes. Σου παίρνει λίγο από το βάρος.
Κι όμως, υπάρχει και κάτι άλλο εδώ. Οι λέξεις που εφευρίσκουμε δεν είναι απλώς χιουμοριστικές ετικέτες, αλλά τρόπος να βάλουμε τάξη στο συναισθηματικό χάος. Σε έναν κόσμο όπου οι σχέσεις δεν ακολουθούν πια τους ίδιους κανόνες, που δεν υπάρχει πια το αυτονόητο συνοικέσιο, ούτε το «τα φτιάξαμε» που αρκεί για όλα, μένουμε με μια αβεβαιότητα που πρέπει κάπως να διαχειριστούμε. Και τότε, η γλώσσα γίνεται εργαλείο ορίζοντας, κατηγοριοποιώντας, προστατεύοντας. Δεν νιώθουμε ότι πλανιόμαστε στο κενό, γιατί το κενό έχει όνομα. Κι αν κάτι έχει όνομα, ίσως δεν μας τρομάζει τόσο.
Ίσως τελικά, όλες αυτές οι λέξεις δεν είναι απλώς μόδες ή αστεία στο timeline. Είναι μικρά σωσίβια μέσα σε μια θάλασσα ρευστότητας. Σαν να χρειαζόμαστε συνεχώς νέους όρους για να φτιάχνουμε πρόχειρους χάρτες, ώστε να μη χαθούμε ολότελα. Δεν ξέρω αν θα πάψει ποτέ αυτή η ανάγκη. Μάλλον θα βγάζουμε νέες και νέες λέξεις, όπως πάντα.
Όμως στην δική μου άλλη μεριά του καθρέφτη, δεν αρκεί πια. Θέλω περισσότερο από ένα όνομα για να περιγράψω το τραύμα ή το pattern. Θέλω την άδεια να πέσω με τα μούτρα, να γελάσω με κάποιον που με κάνει να ξεχάσω το κινητό στο τραπέζι, να ξυπνήσω και να σκεφτώ το ίδιο πρόσωπο χωρίς να κυνηγάω red flags σαν να κάνω inventory. Κι αν όλο αυτό μοιάζει ρομαντικό ή επικίνδυνα αφελές, ας είναι. Η επιθυμία να αγαπήσεις χωρίς φόβο είναι και πολιτική στάση, αντίσταση στην εποχή που μας λέει να κρατάμε αποστάσεις, να βαθμολογούμε τον έρωτα σαν task list, να ξεχνάμε σχέσεις σαν content. Μερικές φορές, είναι προτιμότερη η ανακύκλωση των ξεχασμένων αισθημάτων, αυτών που ξαναχρησιμοποιείς, που ξαναπιάνεις, που ξαναχαρίζεις. Μερικές φορές είναι προτιμότερο να βγεις εκεί έξω με άγνοια κινδύνου, με την ελπίδα ότι υπάρχει κάποιος που θα δεχτεί την απλότητα του να αγαπήσεις χωρίς να υπολογίζεις κάθε πιθανή πληγή. Και θα με ρωτήσεις, κι αν πονάω μετά; Τουλάχιστον, τότε θα έχεις κι εσύ μία συναρπαστική ιστορία να πεις. Κι ίσως -μόνο ίσως- η ιστορία αυτή να αξίζει περισσότερο από όλα τα σωσίβια-λέξεις που έχουμε φτιάξει για να μας προστατεύουν.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
Γράφω αυτό το κείμενο από την πόλη των εφηβικών χρόνων, λίγα στενά πάνω από το παγκάκι που έδωσα το πρώτο μου φιλί. Έκτοτε έχουν περάσει σχεδόν δύο δεκαετίες, διάφορα φιλιά, διάφορα προσωπικά status και, ραγδαίες αλλαγές στο σκηνικό του dating. Θέλω να πω, ως κορίτσι της επαρχίας έχω προλάβει και τους αριθμούς τηλεφώνου σε ραβασάκια, τις αναπάντητες με απόκρυψη κι έπειτα τις πρώιμες συνομιλίες στο facebook, τις γνωριμίες μέσα από τις διαδικτυακές κοινότητες αλλά και το φλερτ στα μπαρ, κι έπειτα, στο τέλος των 20s, τα dating apps.
Και μαζί με τις εφαρμογές γνωριμιών ήρθε και το πρώτο ghosting, και τα μηνύματα στις φίλες μου. «Με γκόσταρε, τον σβήνω από παντού». Δύο μήνες μετά, το εν λόγω φάντασμα επέστρεψε, και άλλη μία λέξη προστέθηκε στο λεξιλόγιο μου. «Μην τον αφήσεις να σου κάνει gaslighting, σίγουρα θα προσπαθήσει να σε πείσει ότι κάτι δεν κατάλαβες καλά».
Ghosting, gaslighting, κι έπειτα situationship, FWB, pebbling… Το λεξικό των σχέσεων ολοένα επεκτείνεται με ταχείς ρυθμούς, καινούριες έννοιες εντάσσονται στο καθημερινό μας λεξιλόγιο, και σχεδόν απεγνωσμένα προσπαθούμε, μέσα στο γενικότερο χάος, να ορίσουμε τις διαπροσωπικές σχέσεις. Φυσικά, αυτή η προσπάθεια ορισμού δεν είναι καινούριο φαινόμενο, απλώς παλιότερα οι κατηγορίες έμοιαζαν να συνδέονται στενότερα με την κοινωνική οργάνωση και τους κανόνες της εποχής – βλέπε συνοικέσιο, αρραβώνας, μνηστή / μνηστήρας, αλλά και μπαλαμούτι, ψηστήρι κτλ – κι αργότερα, στην αυγή του 21ου αιώνα, όταν οι σχέσεις έγιναν πιο χαλαρές, οι ορισμοί προσαρμόστηκαν αντιστοίχως. Η διαφορά είναι πως σήμερα η γλώσσα έχει γίνει internet-based. Όροι όπως ghosting, situationship, benching κ.λπ. έρχονται από social media, TikTok, άρθρα τύπου Cosmopolitan, και συχνά έχουν το ύφος του meme, με το χιούμορ και την ειρωνεία να κρύβουν πίσω τους την ανάγκη αυτοπροστασίας.
Το νέο λεξιλόγιο του dating
Στην πραγματικότητα, η προαναφερθείσα ορολογία είναι πλέον μάλλον παρωχημένη. Ας δούμε μερικές από τις νέες dating τάσεις που οφείλεις να γνωρίζεις.
Shrekking: Μπορεί να θυμάσαι την Πριγκίπισσα Φιόνα που διάλεξε τον Σρεκ αντί για τον «τέλειο» Πρίγκιπα. Στο σημερινό λεξιλόγιο του dating, αυτό μεταφράζεται στο βγαίνεις με κάποιο άτομο που θεωρείς κάτω από τα στάνταρ σου, όχι απαραίτητα επειδή τον θες στ’ αλήθεια, σε μια επιδίωξη να προστατευτείς από μία ραγισμένη καρδιά.
Banksying: Είναι κάτι πιο ύπουλο από το κλασικό ghosting. Η εξαφάνιση δεν είναι απότομη αλλά σταδιακή, σαν graffiti που ξεθωριάζει με τον καιρό. Στην αρχή απαντάει πιο αραιά, μετά χάνεται απ’ τα stories, μέχρι που συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχει πια στην ζωή σου, on και offline.
Reverse Catfishing: Αν το κανονικό catfishing είναι να φτιάχνεις ένα προφίλ πιο όμορφο από εσένα, το reverse είναι το ανάποδο: βάζεις φωτογραφίες που σε αδικούν, για να φιλτράρεις ποιος θα σε προσεγγίσει για τον άνθρωπο που είσαι κι όχι για το πώς δείχνεις. Ένα τεστ ειλικρίνειας, δηλαδή, που βάζει σε δοκιμασία τα likes.
Delusionship: Ένα emoji, ένα like, κι αμέσως έχεις γράψει μέσα στο κεφάλι σου ολόκληρο σενάριο: διακοπές μαζί, χριστουγεννιάτικες φωτογραφίες, η στιγμή που συναντάς τους γονείς του. Η καρδιά έχει ήδη βαφτίσει σχέση κάτι το οποίο στην πραγματικότητα, είναι ανυπόστατο και πιθανότατα μονόπλευρο.
Beige Flag: Κάπου ανάμεσα σε κόκκινες και πράσινες σημαίες, υπάρχει και το μπεζ. Μια συνήθεια που δεν είναι ούτε dealbreaker ούτε ακριβώς χαριτωμένη. Π.χ. κάποιος που βαθμολογεί κάθε βράδυ τον ύπνο του σαν να είναι performance review. Ανάλογα με τα γούστα σου, μπορεί να σου φανεί απλώς αστείο ή και λίγο ανησυχητικό.
Floodlighting: Είναι η στιγμή που στο πρώτο ραντεβού ξετυλίγει μπροστά σου όλα τα τραύματα, τα οικογενειακά δράματα και τα sessions με τον ψυχοθεραπευτή. Από το «πώς σου φαίνεται το μαγαζί;» φτάνεις σε δύο λεπτά στο «να σου πω για το παιδικό μου άγχος». Κουραστικό, όσο κι αν συμπάσχεις.
Cuffing: Το χειμερινό «συμβόλαιο». Όταν κάνει κρύο, οι σχέσεις φυτρώνουν σαν τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια. Netflix, αγκαλιά, κουβέρτα. Μέχρι την άνοιξη, όπου το cuffing season λήγει και τα ζευγάρια ξεκουμπώνουν, σαν πουκάμισο στον πρώτο ήλιο.
Zombie-ing: Το απόλυτο comeback: σε ghostάρει, εξαφανίζεται, κι όταν έχεις πειστεί πως τέλειωσε, εμφανίζεται ξανά λες και δεν συνέβη τίποτα. Το μόνο σίγουρο είναι πως το δικό σου στομάχι δεν ξαναγυρίζει εύκολα στη θέση του.
Benching: Σαν να σε έχει «στον πάγκο», όχι στην πρώτη γραμμή, ούτε εκτός ομάδας. Σε κρατάει εκεί, «σε περίπτωση που». Και μένεις εσύ να σκέφτεσαι αν θα μπει ποτέ στο γήπεδο ή αν θα μείνεις αιώνια αναπληρωματική.
Breadcrumbing: Έχω ακούσει αμέτρητα βράδια τις φίλες μου να μιλούν για σκόρπια likes, αδιάφορα μηνύματα, μα ποτέ τίποτα παραπάνω. Σου δίνει τόσο-όσο για να μείνεις, αλλά ποτέ αρκετό για να χορτάσεις.
Orbiting: Έχει εξαφανιστεί από το inbox, αλλά εξακολουθεί να βλέπει όλα σου τα stories. Σαν δορυφόρος, γυρίζει γύρω σου χωρίς να σε αγγίζει. Ψηφιακή παρουσία, μηδέν επαφή.
Freak Matching: Η στιγμή που οι παραξενιές σου δεν χρειάζονται εξηγήσεις, γιατί ο άλλος έχει τις ίδιες. Ο όρος που προέκυψε από το σοσιαλμιντιακό χιτ “Nasty” της Tinashe και το στίχο «Is somebody gonna match my freak?» περιγράφει τη σχέση στην οποία το έτερον ήμισυ όχι μόνο αντέχει τα «κουλά» σου, αλλά τα βρίσκει ελκυστικά.
Micromance: Όχι θεαματικές κινήσεις, αλλά μικρά σινιάλα τρυφερότητας. Ένα meme που μόνο εσείς θα καταλάβετε, μια μικρή playlist, ένα χαζό αστείο που γίνεται εσωτερική σας γλώσσα. Η ρομαντική μινιμαλιστική σχολή.
D-AI-ting: Ο αλγόριθμος αποφασίζει ποιος σας ταιριάζει, το συναίσθημα ακολουθεί. Μια σχέση όπου η τεχνητή νοημοσύνη κάνει την προξενήτρα.
Pebbling: Μια μικρή πέτρα από πιγκουίνο σε πιγκουίνα, μεταφρασμένη στον ψηφιακό κόσμο: ένα meme, ένα χαζό βιντεάκι, ένα μήνυμα χωρίς λόγο, γιατί μου θύμισε εσένα. Μικρά ίχνη ενδιαφέροντος, που όμως σε κάνουν να νιώθεις ότι δεν σε ξέχασαν.
Θα μπορούσα να συνεχίσω αυτή τη λίστα επ’ αόριστον, με ολοένα νέους ορισμούς να προστίθενται ανά τη μέρα. Όμως δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι, γιατί δεν μας αρκεί να πούμε «με πλήγωσε» ή «είμαστε μαζί», αλλά θέλουμε να το πλαισιώσουμε με μια λέξη που θα καταλάβουν οι φίλοι μας, που θα βγάλει νόημα στο chat της παρέας ή σε ένα TikTok με 50 χιλιάδες views.
Πιθανώς, είναι θέμα ασφάλειας. Όταν κάτι έχει όνομα, όταν υπάρχει μια λέξη που χωράει μέσα της την εμπειρία, αισθάνεσαι λιγότερο μόνος. Αν πω «με γκόσταρε», δεν σημαίνει μόνο ότι χάθηκε απ’ τη ζωή σου, σημαίνει ότι μοιράζεσαι μια εμπειρία που την έχουν ζήσει εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι στον κόσμο. Το ghosting δεν είμαι «εγώ που δεν αξίζω», είναι ένα pattern που έχει ήδη κατηγοριοποιηθεί, ερμηνευτεί, διασκεδαστεί με memes. Σου παίρνει λίγο από το βάρος.
Κι όμως, υπάρχει και κάτι άλλο εδώ. Οι λέξεις που εφευρίσκουμε δεν είναι απλώς χιουμοριστικές ετικέτες, αλλά τρόπος να βάλουμε τάξη στο συναισθηματικό χάος. Σε έναν κόσμο όπου οι σχέσεις δεν ακολουθούν πια τους ίδιους κανόνες, που δεν υπάρχει πια το αυτονόητο συνοικέσιο, ούτε το «τα φτιάξαμε» που αρκεί για όλα, μένουμε με μια αβεβαιότητα που πρέπει κάπως να διαχειριστούμε. Και τότε, η γλώσσα γίνεται εργαλείο ορίζοντας, κατηγοριοποιώντας, προστατεύοντας. Δεν νιώθουμε ότι πλανιόμαστε στο κενό, γιατί το κενό έχει όνομα. Κι αν κάτι έχει όνομα, ίσως δεν μας τρομάζει τόσο.
Ίσως τελικά, όλες αυτές οι λέξεις δεν είναι απλώς μόδες ή αστεία στο timeline. Είναι μικρά σωσίβια μέσα σε μια θάλασσα ρευστότητας. Σαν να χρειαζόμαστε συνεχώς νέους όρους για να φτιάχνουμε πρόχειρους χάρτες, ώστε να μη χαθούμε ολότελα. Δεν ξέρω αν θα πάψει ποτέ αυτή η ανάγκη. Μάλλον θα βγάζουμε νέες και νέες λέξεις, όπως πάντα.
Όμως στην δική μου άλλη μεριά του καθρέφτη, δεν αρκεί πια. Θέλω περισσότερο από ένα όνομα για να περιγράψω το τραύμα ή το pattern. Θέλω την άδεια να πέσω με τα μούτρα, να γελάσω με κάποιον που με κάνει να ξεχάσω το κινητό στο τραπέζι, να ξυπνήσω και να σκεφτώ το ίδιο πρόσωπο χωρίς να κυνηγάω red flags σαν να κάνω inventory. Κι αν όλο αυτό μοιάζει ρομαντικό ή επικίνδυνα αφελές, ας είναι. Η επιθυμία να αγαπήσεις χωρίς φόβο είναι και πολιτική στάση, αντίσταση στην εποχή που μας λέει να κρατάμε αποστάσεις, να βαθμολογούμε τον έρωτα σαν task list, να ξεχνάμε σχέσεις σαν content. Μερικές φορές, είναι προτιμότερη η ανακύκλωση των ξεχασμένων αισθημάτων, αυτών που ξαναχρησιμοποιείς, που ξαναπιάνεις, που ξαναχαρίζεις. Μερικές φορές είναι προτιμότερο να βγεις εκεί έξω με άγνοια κινδύνου, με την ελπίδα ότι υπάρχει κάποιος που θα δεχτεί την απλότητα του να αγαπήσεις χωρίς να υπολογίζεις κάθε πιθανή πληγή. Και θα με ρωτήσεις, κι αν πονάω μετά; Τουλάχιστον, τότε θα έχεις κι εσύ μία συναρπαστική ιστορία να πεις. Κι ίσως -μόνο ίσως- η ιστορία αυτή να αξίζει περισσότερο από όλα τα σωσίβια-λέξεις που έχουμε φτιάξει για να μας προστατεύουν.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
