Υπάρχουν λέξεις που γεννήθηκαν στο λεξιλόγιο της ψηφιακής εποχής, αλλά κουβαλούν μέσα τους διαχρονικό πόνο. Μία απ’ αυτές είναι το ghosting. Κυριολεκτικά: να σε κάνει φάντασμα. Να εξαφανιστεί ένας φίλος, ένας σύντροφος, κάποιος δικός σου άνθρωπος, αφήνοντάς σε με την απορία και το κενό. Δεν είναι μόνο η σιωπή που σε τσακίζει, είναι και η έλλειψη εξήγησης. Το να μη μάθεις ποτέ το “γιατί”. 

Όσο κι αν πονάει η εμπειρία του ghosting είναι κοινή. Δεν κάνει διακρίσεις. Μπορεί να συμβεί στην εφηβεία, στις παρέες της σχολής, ακόμα και στις πιο ώριμες ηλικίες κι όταν συμβεί, δε σε πονά μόνο ως άτομο, αλλά και ως φίλο: σε κάνει να αμφιβάλλεις για την αξία σου, να σκέφτεσαι αν έκανες εσύ το λάθος, αν κάτι έχασες στην πορεία. Η ψυχολογία το ξέρει καλά: τέτοιες απορρίψεις μπορούν να φέρουν άγχος, μελαγχολία, ακόμα και κρίση αυτοεκτίμησης κι όμως ίσως εδώ να βρίσκεται το κρυφό μάθημα. Το ghosting, όσο επώδυνο κι αν είναι, μας αναγκάζει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να ξαναδούμε τι σημαίνει φιλία, τι σημαίνει όριο, τι σημαίνει σεβασμός. Δεν είναι το τέλος του κόσμου. Μπορεί να γίνει η αρχή της αυτογνωσίας.

1. Οριοθέτησε το τραύμα
Το πρώτο βήμα είναι να παραδεχτείς τι σου συνέβη. Όχι να το κουκουλώσεις, ούτε να το μειώσεις με ατάκες τύπου “έλα μωρέ, δεν έγινε και τίποτα”. Έγινε και σε πλήγωσε. Μίλησέ το με φίλους που εμπιστεύεσαι, βρες λόγια για να περιγράψεις το συναίσθημα. Όταν το τραύμα παίρνει όνομα, παύει να είναι τέρας στο σκοτάδι. Γίνεται κάτι που μπορείς να το δεις, να το εξετάσεις, να το δουλέψεις.

2. Ρώτα, αλλά να είσαι έτοιμος για τη “σιωπή”
Αν νιώθεις ότι αξίζει μπορείς να στείλεις ένα μήνυμα: «Μου λείπεις, θα ήθελα να ξέρω τι συμβαίνει». Αυτό δεν είναι αδυναμία, αντιθέτως δίνει χώρο στην αλήθεια. Αν πάρεις απάντηση, ίσως ανακουφιστείς. Αν όχι τότε τουλάχιστον ξέρεις ότι έκανες την προσπάθειά σου. Από κει και πέρα η σιωπή του άλλου δεν είναι δικό σου βάρος να κουβαλάς.

3. Θυμήσου ποιος είσαι
Το ghosting συχνά δηλητηριάζει την αυτοεικόνα μας. Αρχίζουμε να σκεφτόμαστε ότι ίσως είμαστε “λίγοι” κι “αναλώσιμοι”. Κι όμως η αξία σου δεν καθορίζεται από την αδυναμία ενός άλλου να μείνει. Στο τέλος της ημέρας αυτό που μετρά είναι η δική σου σταθερότητα: ότι μπορείς να είσαι παρών, έντιμος, ανοιχτός. Κράτα γερά αυτή την επίγνωση. Είσαι πολύτιμος φίλος, ακόμα κι αν κάποιος δεν το είδε.

4. Διέξοδος από το παρελθόν
Το ghosting μοιάζει σαν μια παύση στον χρόνο. Ο νους ξαναγυρίζει συνεχώς στη στιγμή που “κόπηκε το νήμα”, αλλά αν μείνεις εκεί, εγκλωβίζεσαι. Η ζωή προχωρά κι εσύ μαζί της. Δώσε χώρο σε νέες φιλίες, σε ανθρώπους που θέλουν πραγματικά να είναι δίπλα σου. Ο κόσμος είναι γεμάτος πιθανές συναντήσεις, γεμάτος ανθρώπους που θα σε ακούσουν, που θα σε καταλάβουν. Μην αφήσεις τη σκιά ενός να σου στερήσει το φως των πολλών.

5. Κράτα την πόρτα κατά έναν τρόπο ανοιχτή
Υπάρχουν φιλίες που ξαναγεννιούνται. Σήμερα κάποιος μπορεί να σε έχει “εξαφανίσει” κι αύριο να ζητήσει συγγνώμη, να εξηγήσει, να επιστρέψει. Εσύ δεν χρειάζεται να ξεχάσεις ούτε να υποχωρήσεις στα όριά σου. Μπορείς όμως να κρατήσεις μια μικρή χαραμάδα ανοιχτή, γιατί η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές. Το σημαντικό είναι να μην αφήσεις την πικρία να σε μετατρέψει σε κυνικό. 

Το ghosting δεν είναι απλώς μια λέξη των social media. Είναι ένα σύμπτωμα της εποχής μας: της βιασύνης, της αποφυγής, της δυσκολίας να σταθούμε απέναντι σε δύσκολες συζητήσεις. Είναι ο εύκολος δρόμος, αλλά ποτέ ο γενναίος, γι’ αυτό κι όταν το ζούμε, οφείλουμε να διαλέξουμε τον δύσκολο δρόμο: της αυτογνωσίας, της αξιοπρέπειας, της πίστης στον εαυτό μας. 

Όπως έλεγε ο ποιητής, «αν δεν κρατήσουμε τον εαυτό μας, δεν μας κρατά κανείς» κι η αλήθεια είναι πως η φιλία αξίζει μόνο όταν στηρίζεται σε σεβασμό και αμοιβαιότητα. Αν χαθεί αυτό ίσως καλύτερα να χαθεί και η ίδια η σχέση, γιατί καλύτερα μόνος με αξιοπρέπεια παρά μαζί με αλυσίδες. 

*Με στοιχεία από το ΤΙΜΕ.

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.