Ένα 15χρονο παιδί παίζει αμέριμνο με τα ξαδέλφια του μέσα στο σαλόνι των παππούδων του, σε ένα χωριό λίγο έξω από τα Γιαννιτσά. Το ημερολόγιο στον στολισμένο με γιρλάντες τοίχο δείχνει 29 Δεκεμβρίου του 2007 και η ώρα είναι περασμένη. Η οικογένεια του μικρού μαθητή είναι συγκεντρωμένη γύρω από το γιορτινό τραπέζι. Ο μικρός σηκώνεται, πάει στην τουαλέτα και εξαφανίζεται για μερικά λεπτά, αρκετά όμως ώστε να ανησυχήσει τον πατέρα του. Όταν η – καλά κλειδωμένη – πόρτα του μπάνιου ανοίγει βίαια, μετά τις παρατεταμένες ωθήσεις των γονιών του, το μελανιασμένο κορμί του μικρού βρίσκεται κρεμασμένο με μία πετσέτα προσώπου την οποία είχε στηρίξει σε μία μεταλλική κρεμάστρα.

Το γνωρίζατε ότι η Αυτοερωτική Ασφυξία [asphyxiophilia ή autoerotic asphyxia] σκοτώνει ετησίως στις ΗΠΑ περίπου 800 εφήβους;

Και ξέρετε ποιος φταίει για όλα αυτά; «Το Διαδίκτυο».

Ναι, για όλα φταίει το ίντερνετ και όχι η ανθρώπινη περιέργεια, που ανέκαθεν επιζητούσε να ανοίξει τα διάφορα Κουτιά της Πανδώρας, προκειμένου να ικανοποιήσει την δίψα της για το κάθε Νέο και Καινούργιο.

Η αλήθεια είναι απλή είτε μιλάμε για τους 800 εφήβους των ΗΠΑ, είτε για τον έφηβο από τα Γιαννιτσά: όλοι τους προσπάθησαν να πειραματιστούν σεξουαλικά με κάτι που δεν γνώριζαν και που, κανονικά, θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος μεγαλύτερος να τους ενημερώσει για το κατά πόσο ο αυνανισμός που θα συνδυαστεί με μια κατάσταση ασφυξίας, μπορεί να προκαλέσει στον ανθρώπινο οργανισμό μια στύση και έναν οργασμό δυνατότερο του φυσιολογικού.

Ολα τα θύματα της ΑΑ δεν είναι «άρρωστα», ούτε «ανώμαλα». Η ρίζα της πράξης τους έγκειται στην περιέργεια. Το παιδί από τα Γιαννιτσά απλά πειραματιζόταν σεξουαλικά, όπως κάνει πολύς κόσμος στην εφηβεία του.

Τι είναι η αυτοερωτική ασφυξία – Η ιστορία της

Η σεξουαλική πρακτική της αυτοερωτικής ασφυξίας ή υποξυφιλίας προβλέπει στο να δέσεις μια ζώνη, ένα σκοινί ή μια ζώνη γύρω από το λαιμό σου, αποκόπτοντας με αυτό τον τρόπο τη ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο. Για ελάχιστα δευτερόλεπτα προτού χάσεις τις αισθήσεις σου, αισθάνεσαι έντονη ευφορία, καθώς το αίμα που έχει συσσωρευτεί στις αρτηρίες ρέει ξανά προς τον εγκέφαλο, γεγονός που προκαλεί την αύξηση της σεξουαλικής διέγερσης.

Είναι μια πολύ γνωστή σεξουαλική πρακτική και όχι φυσικά καινούργια. Το 1791, ο Τσέχος μουσικός Κοτσβάρα (Kotzwarra), πέθανε όταν, μία πόρνη με την οποία είχε συμφωνήσει να του σφίγγει το λαιμό, την ώρα που αυτός έφτανε σε οργασμό, τον έπνιξε κατά λάθος.

Την ίδια χρονιά, στο μυθιστόρημα «Ζυστίν» του Μαρκησίου Ντε Σαντ, περιγράφεται ένας άνδρας που έσφιξε με τη θέλησή του το λαιμό του ώστε να πετύχει σεξουαλική διέγερση. Στο «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ, ο Βλαντιμίρ κι ο Εστραγκόν μιλάνε για μια περίπτωση αυτοερωτικής ασφυξίας, ο Αλφρεντ Χίτσκοκ είχε τοποθετήσει μέσα στην ταινία του «Φρενίτιδα» σκηνές με γυναίκες που πνίγονται την ώρα της ερωτικής πράξης, ενώ κάποια πορνεία του Λονδίνου, τα «Hanged Men’s Club», παρείχαν στους πελάτες τους υπηρεσίες ασφυξιοφιλίας.

Εμείς εδώ στην Ελλάδα δεν έχουμε ακριβή στοιχεία γύρω από το φαινόμενο αυτό κυρίως γιατί σε περιπτώσεις τέτοιων θανάτων ο νεκρός καταγράφεται ως «αυτόχειρας» και η πράξη του ως αυτοκτονία κι όχι ως ατύχημα. Επίσης, πολλά εγχώρια περιστατικά ΑεΑ έχουν κουκουλωθεί με το φόβο της κατακραυγής και του κοινωνικού στιγματισμού.

Τα ιατρικά αρχεία του Κέντρου Ελέγχου Νοσημάτων των Η.Π.Α. σημειώνουν πάντως μια ανησυχητικά αυξητική τάση του εν λόγω φαινομένου τις τελευταίες δεκαετίες και καταθέτουν μερικά πολύ ενδιαφέροντα νούμερα: ενώ το 1972 υπολογίστηκε ότι υπήρχαν περίπου 50 θάνατοι ανά έτος, το 1979 οι θάνατοι έφτασαν τους 250 ετησίως και το 1983 υπερδιπλασιαστήκαν και έφτασαν τους 500-750 ανά έτος.

Οι επιστήμονες και οι ψυχολόγοι αναφέρουν πως η ομάδα υψηλού κινδύνου είναι τα αγόρια-έφηβοι ηλικίας 9-16 ετών. Δεν είναι τυχαίο ότι σε ένα δείγμα 132 θανάτων από ασφυξιοφιλία, μόνο το 4% των περιστατικών έγιναν από κορίτσια της ίδιας ηλικίας, ενώ το 71% των περιπτώσεων ήταν κάτω των 30 ετών. Υπολογίζεται ότι τρεις έφηβοι στις ΗΠΑ χάνουν τη ζωή τους κάθε εβδομάδα και πολλοί άλλοι παθαίνουν μόνιμη εγκεφαλική βλάβη.

Οι επιστήμονες Γουίλιαμ Σίχαν και Μπι Ντι Γκαρφίνκελ που ήταν από τους πρώτους που μελέτησαν τόσο διεξοδικά το φαινόμενο, κατέληξαν στα βασικά χαρακτηριστικά τόσο της διαδικασίας όσο και των περιπτώσεων ενός τυχαίου θανάτου από ασφυξιοφιλία: τα θύματα βρίσκονται γυμνά (εξολοκλήρου ή από τη μέση και κάτω) και δεμένα, σε στάση γονατιστή ή όρθια. Το μέσο ασφυξίας είναι ένας βρόγχος στο λαιμό, μια πλαστική σακούλα, ένα λουρί, μια ζώνη ή μια μάσκα και γύρω τους συνήθως υπάρχει πορνογραφικό υλικό, ένας καθρέφτης σε θέση αυτοπαρατήρησης, καθώς και σημάδια εκσπερμάτισης.

Σε μελέτη 157 περιστατικών θανατηφόρου ασφυξιοφιλίας στις Η.Π.Α. βρέθηκε ότι μόνο το 6,3% των ατόμων ήταν ομοφυλόφιλοι και η συντριπτική τους πλειοψηφία είχε κάπου κοντά του έναν «σωστικό μηχανισμό», όπως π.χ. ένα μαχαίρι για να κόψουν το λουρί την ώρα που νιώθουν ότι χάνουν τις αισθήσεις τους. Σε μια περίπτωση μάλιστα, βρέθηκε ανάμεσα από τα δόντια του θύματος μια φέτα λεμόνι, την οποία και θα δάγκωνε, όταν το στόμα θα έκλεινε από το λήθαργο, και το κιτρικό οξύ που θα έτρεχε στο λαιμό του θα τον επανέφερε στις αισθήσεις του.

Οι ψυχολόγοι μιλάνε για άτομα που σχεδόν εξολοκλήρου ανήκαν στη λευκή φυλή, δεν προέρχονταν από διαλυμένες οικογένειες, δεν έπασχαν από κατάθλιψη και δεν είχαν κανένα ιατρικό ιστορικό αποπειρών αυτοκτονίας.

«Είναι αδιαμφισβήτητα μια σεξουαλική πρακτική που μπορεί να αποβεί μοιραία», λέει ο Τζέι Ουάιζμαν, συγγραφέας του βιβλίου «S&M 101: A Realistic Introduction». Ο συγκεκριμένος συγγραφέας, που θεωρείται αυθεντία σε ζητήματα αυτοερωτικής ασφυξίας, έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια μια καμπάνια σε διάφορα πανεπιστήμια και ιατρικές σχολές των Η.Π.Α., διακηρύττοντας τους κινδύνους που μπορεί να προκύψουν από το εν λόγω «παιχνίδι».

Η Αυτοερωτική Ασφυξία του Μάικλ Χάτσενς των ΙΝΧS

Η πιο διάσημη και προβεβλημένη περίπτωση ΑΑ είναι αυτή του Μάικλ Χάτσενς, του τραγουδιστή των INXS, ο οποίος βρέθηκε σε ηλικία 37 ετών κρεμασμένος στο δωμάτιο 524 του ξενοδοχείου Ritz-Carlton στο Σίδνεϊ στις 22 Νοεμβρίου του 1997.

Η επίσημη αιτία θανάτου έκανε λόγο για αυτοκτονία, η εκδοχή όμως που διακινείται επίμονα εδώ και 26 χρόνια είναι ότι επρόκειτο για ένα τραγικό ατύχημα στο πλαίσιο ενός σεξουαλικού παιχνιδιού «αυτοερωτικής ασφυξίας».

Η πρόσφατη ταινία «Mystify: Michael Hutchence» επιχειρεί να φωτίσει το μυστήριο γύρω από τον θάνατό του.

Στο ντοκιμαντέρ εμφανίζεται να λέει η Έλενα Κρίστενσεν ότι το 1992, την περίοδο που είχε σχέση με τον Χάτσενς, κατά τη διάρκεια μιας έντονης φιλονικίας που είχε εκείνος ένα βράδυ με έναν ταξιτζή, κάποια στιγμή ήρθαν στα χέρια και ο τραγουδιστής έπεσε στο πεζοδρόμιο και χτύπησε άσχημα το κεφάλι του.

Όπως λέει η Κρίστενσεν, έμεινε αρκετή ώρα αναίσθητος στο δρόμο και με αίμα να βγαίνει από τα αυτιά και το στόμα του. Όταν ξαναβρήκε τις αισθήσεις του, ήταν ήδη στο νοσοκομείο αλλά αρνήθηκε να κάνει εξετάσεις και έφυγε οργισμένος. Μετά από αυτό, όπως λένε διάφοροι φίλοι του στο ντοκιμαντέρ, δεν ήταν ποτέ ο ίδιος: έγινε επιθετικός, απρόβλεπτος και «έμοιαζε να αναζητά διαρκώς όλο και περισσότερο κίνδυνο».

Δια του λόγου το αληθές, η νεκροψία στο πτώμα του Χάτσενς είχε αποκαλύψει μεγάλες περιοχές βλάβης στον εγκέφαλό του.

Δυστυχώς, στην Ελλάδα της απόλυτης κινδυνολογίας, παρόμοια φαινόμενα ενδέχεται να οδηγήσουν την κοινή γνώμη σε λανθασμένα συμπεράσματα, όπως λόγου χάρη στην, ελαφρά τη καρδία, δαιμονοποίηση του ιντερνέτ. Το ζήτημα όμως δεν είναι να απαγορεύσουμε από τα νέα παιδιά να σερφάρουν στις λάθος σελίδες του Διαδικτύου. Το ζήτημα είναι άλλο.

Ο έφηβος σήμερα προσπαθεί να μάθει για το σεξ απ’ όπου μπορεί και η έλλειψη σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στην χώρα μας σπρώχνει τα παιδιά να αλιεύσουν πληροφορίες από το ιντερνέτ. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και ιστοσελίδες που δεν είναι έγκυρες και είναι γραμμένες από άτομα χωρίς εξειδικευμένες ιατρικές γνώσεις επί του θέματος.

Αν κάτι ευθύνεται περισσότερο απ’ όλα για το θλιβερό περιστατικό του 15χρονου μαθητή από την Πέλλα είναι η νοοτροπία μας. Μια απαρχαιωμένη και σεξουαλικά παρωχημένη μενταλιτέ που κληροδοτείται από πατέρα προς γιο και που στηρίζεται πάνω στην θεώρηση του σεξ ως «κακού», της ηδονής ως «αμαρτωλής» και της σεξουαλικής ορολογίας ως «κατάλληλης προς γνώση μόνο από μια συγκεκριμένη ηλικία και μετά».

Και τελικά τι έχουμε καταφέρει στερώντας την αλήθεια από τους έφηβους μας; Το ευγενές άθλημα του αυνανισμού (μια τακτική παλιά, όσο και ο «νονός» της, ο βιβλικός Αυνάν) θα συνεχίσει να λαμβάνει χώρα κάθε βράδυ κρυφά κάτω από τα σεντόνια και το κράτος, αγκαλιά με την εκκλησία, θα συνεχίσει να αρνείται πεισματικά την καθιέρωση ενός μαθήματος σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία μας.

*Το Ελληνικό Σεξολογικό Ινστιτούτο είναι πρόθυμο να βοηθήσει οποιονδήποτε έφηβο ή ενήλικα έχει οποιαδήποτε απορία σχετικά με τη σεξουαλική του ζωή, είτε διαμέσου της ιστοσελίδας του, www.sexmedic.gr, είτε μέσω της ανοιχτής γραμμής επικοινωνίας του 210-7233102.