Ένας τροπικός παράδεισος 1.700 μικρών νησιών υπάρχει στο νότιο άκρο της Φλόριντα, στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ και για να πας, μπορείς απλά να οδηγήσεις για 4 ώρες πάνω σε έναν αυτοκινητόδρομο που σχεδόν ίπταται πάνω από τα τιρκουάζ νερά της θάλασσας. Το ειδυλλιακό νησί Key West, ώπου ο σπουδαίος Ernest Hemingway πέρασε τουλάχιστον μία δεκαετία της ζωής του, ενώνεται με την ηπειρωτική Αμερική με έναν υπερθαλάσσιο αυτοκινητόδρομο που μόνο το να τον διασχίσεις αποτελεί εμπειρία ζωής.
Ταξιδεύοντας από το Μαϊάμι στα νησιά Key West της Φλόριντα, δεν ήταν πάντα η ξέγνοιαστη διαδρομή που είναι σήμερα. Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο μόνος τρόπος για να κάνετε το ταξίδι στο νοτιότερο σημείο των ΗΠΑ ήταν μια βόλτα με σκάφος διάρκειας μιας ημέρας, και αυτό εξαρτιόταν από τον καιρό και την παλίρροια.
Αλλά χάρη σε ένα εκπληκτικό μηχανικό θαύμα γνωστό ως Overseas Highway που εκτείνεται 113 μίλια από το νότιο άκρο της ηπειρωτικής χώρας ανάμεσα σε 44 τροπικά νησιά σε 42 γέφυρες, είναι πλέον εφικτό να οδηγήσεις πάνω από καταγάλανα νερά, πανέμορφα τοπία, εξωτικά θαλάσσια πλάσματα και μαγευτικά δάση.
Το Overseas Highway ξεκίνησε στην πραγματικότητα ως ο υπερθαλάσσιος σιδηρόδρομος και ήταν το πνευματικό τέκνο του οραματιστή Henry Morrison Flagler (γνωστός ως “Ο πατέρας της σύγχρονης Φλόριντα”). Το 1870, ο Flagler συνίδρυσε την Standard Oil Company μαζί με τον επιχειρηματία μεγιστάνα John D Rockefeller, και έγινε μία από τις μεγαλύτερες και πιο ισχυρές εταιρείες στον κόσμο στις αρχές του 20ου αιώνα.
Αφού επισκέφθηκε τη Φλόριντα και αναγνώρισε το τουριστική δυναμική του «Sunshine State», ο Flagler διοχέτευσε μεγάλο μέρος του πλούτου του στην περιοχή, χτίζοντας πολυτελή θέρετρα που μετέτρεψαν μια από τις φτωχότερες πολιτείες των ΗΠΑ σε χειμερινό παράδεισο για τους ταξιδιώτες της Χρυσής Εποχής από τις βορειοανατολικές ΗΠΑ. Ωστόσο, δεν υπήρχε τρόπος για τους επισκέπτες να φτάσουν στα πολυτελή αλλά απομακρυσμένα θέρετρα του Flagler.
Έτσι, το 1885, ο Flagler συνέδεσε μια σειρά από κομμάτια σιδηρόδρομου κατά μήκος της ακτής του Ατλαντικού της Φλόριντα από το Jacksonville, στο βόρειο άκρο της Φλόριντα, στο Μαϊάμι, κοντά στο νότιο άκρο της πολιτείας. Το Μαϊάμι θα έπρεπε να ήταν το τέλος της γραμμής, αλλά όταν οι ΗΠΑ άρχισαν να κατασκευάζουν τη Διώρυγα του Παναμά το 1904, ο Flagler είδε τεράστιες δυνατότητες για το Key West – το πιο κοντινό κομμάτι γης των ΗΠΑ στο κανάλι και το βαθύτερο λιμάνι στις Νοτιοανατολικές ΗΠΑ.
Ο πολυσύχναστος κόμβος άνθιζε ήδη χάρη στις βιομηχανίες πούρων, σπογγαλιείας και αλιείας (το Key West ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Φλόριντα μέχρι το 1900), αλλά η απομακρυσμένη τοποθεσία του νησιού καθιστούσε δύσκολη και δαπανηρή τη μεταφορά εμπορευμάτων βόρεια.
Ως εκ τούτου, ο Flagler αποφάσισε να επεκτείνει τη διαδρομή του 156 μίλια νότια στο Key West, κυρίως στην ανοιχτή θάλασσα. Αυτή η επέκταση που ονομάστηκε Key West Extension θεωρήθηκε αδύνατη από πολλούς από τους συγχρόνους του και το όραμά του ονομάστηκε «Flagler’s Folly» (η τρέλα του Flagler) από τους επικριτές του. Μεταξύ 1905 και 1912, τρεις τυφώνες έπληξαν το εργοτάξιο, σκοτώνοντας περισσότερους από 100 εργάτες. Απτόητος, ο Flagler συνέχισε.
Χρειάστηκαν επτά χρόνια, $50 εκατομμύρια ($1,56 δις σήμερα), και 4.000 Αφροαμερικανοί, Ευρωπαίοι και μετανάστες από τις Μπαχάμες για να χτίσουν τον σιδηρόδρομο – όλοι τους έπρεπε να παλέψουν με αλιγάτορες, σκορπιούς και φίδια καθώς δούλευαν κάτω από πολύ σκληρές συνθήκες.
Όταν τελικά ολοκληρώθηκε ο σιδηρόδρομος το 1912, ονομάστηκε «το όγδοο θαύμα του κόσμου». Στην εναρκτήρια διαδρομή του τρένου, μια ατμομηχανή με ξύλα έφτασε στο Key West από το Μαϊάμι, μεταφέροντας τον τότε 82χρονο Flagler, ο οποίος βγήκε από το ιδιωτικό πολυτελές βαγόνι του (το οποίο βρίσκεται στο Μουσείο Flagler στο Palm Beach) και φέρεται να ψιθύρισε σε έναν φίλο, «Τώρα μπορώ να πεθάνω ευτυχισμένος. Το όνειρό μου εκπληρώθηκε».
Ο σιδηρόδρομος λειτούργησε μέχρι το 1935, όταν ο πιο θανατηφόρος τυφώνας εδώ και έναν αιώνα παρέσυρε μίλια σιδηροδρομικών γραμμών. Αντί να ξαναχτιστεί, το αριστούργημα του Flagler μετενσαρκώθηκε για να φιλοξενήσει τη νέα αγάπη των Αμερικανών για τα αυτοκίνητα.
Το 1938, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ξεκίνησε να κατασκευάσει έναν από τους μεγαλύτερους υπερθαλάσσιους δρόμους στον κόσμο, βασιζόμενη στις φαινομενικά άφθαρτες γέφυρες του Flagler, οι οποίες μπορούσαν να αντέξουν ανέμους ταχύτητας 200 μιλίων.
Άσφαλτος στρώθηκε πάνω από τις ράγες ώστε να φιλοξενήσουν αυτοκίνητα και ο υπερθαλάσσιος αυτοκινητόδρομος μεταμόρφωσε για πάντα το μακρινό Florida Keys στον ακμάζοντα τουριστικό προορισμό που είναι σήμερα.
Περισσότερο από έναν αιώνα μετά την ολοκλήρωση του σιδηροδρόμου, 20 από τις αρχικές γέφυρες εξακολουθούν να μεταφέρουν ταξιδιώτες από το Μαϊάμι στο Key West.
Η διαδρομή μπορεί να γίνει σε λιγότερο από τέσσερις ώρες, αλλά η παράκαμψη είναι μέρος της διασκέδασης και της εμπειρίας. Μια σειρά από συναρπαστικές στάσεις βοηθά τους ταξιδιώτες να εκτιμήσουν καλύτερα πώς δημιουργήθηκε αυτό το θαύμα της μηχανικής και τη διαρκή επίδρασή του στο Florida Keys.
Κάθε μέρος στη διάρκεια του ταξιδιού αυτού παρέχει και μία άλλη εμπειρία. Στο Key Largo (την αυτοαποκαλούμενη «πρωτεύουσα των καταδύσεων του κόσμου») μπορεί κανείς να θαυμάσει το θαλάσσιο παράδεισο της περιοχής με καγιάκ, κολύμπι και άλλες δραστηριότητες ενώ το Το Florida Keys National Marine Sanctuary που βρίσκεται δίπλα στο κρατικό πάρκο John Pennekamp Coral Reef προσελκύει δύτες που θέλουν να βυθιστούν στον μοναδικό ζωντανό κοραλλιογενή ύφαλο της Βόρειας Αμερικής.
Στα μισά του δρόμου, υπάρχει η κοινότητα Islamorada που έχει μουσείο σχετικά με την κατασκευή του σιδηρόδρομου.
Από το 1908 έως το 1912, περίπου 400 εργάτες ζούσαν σε έναν καταυλισμό στο Pigeon Key, ένα μικροσκοπικό κοραλλιογενές νησί που βρίσκεται 35 μίλια νότια της Islamorada, ενώ κατασκεύαζαν το πιο απαιτητικό τμήμα του Over-Sea Railroad: τη διάσημη γέφυρα Seven Mile (στην καθομιλουμένη ονομάζεται Old Seven) που συνέδεε το Middle και το Lower Keys.
Σήμερα, μόνο τέσσερις μόνιμοι κάτοικοι ζουν στο Pigeon Key. Το νησί των πέντε στρεμμάτων είναι πλέον Εθνικό Ιστορικό Ορόσημο και λειτουργεί κυρίως με ηλιακή ενέργεια. Φιλοξενεί επίσης ένα μουσείο που προσφέρει ξεναγήσεις σε πολλά κτίρια που κάποτε στέγαζαν εργάτες και εξιστορεί πώς ήταν η καθημερινή ζωή για το πλήρωμα καθώς έχτιζαν τη γέφυρα Seven Mile.
«Αν έπρεπε να ξεχωρίσω το πιο σημαντικό γεγονός στην ιστορία των Florida Keys, θα ήταν αναμφίβολα η ολοκλήρωση του Flagler’s Oversea Railway», δήλωσε ο Dr Cori Convertito, ιστορικός και συγγραφέας του Florida Keys.
«Μέσα από το όραμα, την αφοσίωσή του και τη διορατικότητά του, το νησί συνδέθηκε, για πρώτη φορά, με την αμερικανική ενδοχώρα. Τα εμπορικά και ταξιδιωτικά πλεονεκτήματα για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της νησιωτικής αλυσίδας δεν μπορούν να υπερεκτιμηθούν. Επηρέασε για πάντα την τροχιά της οικονομίας τους και άνοιξε την πόρτα στην τουριστική βιομηχανία που έχουμε σήμερα».
