Πριν λίγες μέρες γύρισα από ένα «ταξίδι ζωής», ένα ταξίδι στο οποίο υπήρχαν δεκάδες εναλλαγές εικόνων, χρωμάτων, αλλά και καιρικών συνθηκών. Η χώρα του πάγου και της φωτιάς με τους 10.000 καταρράκτες και τους 370.000 κατοίκους, είναι μία από τις πιο ωραίες ταξιδιωτικές εμπειρίες που μπορεί να ζήσει κανείς.

Θεωρώ ανούσια την ερώτηση «αξίζει;». Προφανώς άξιζε και θα ήμουν διατεθειμένη να τρώω μακαρόνια, ρύζι και φακές για μήνες προκειμένου να ξαναπάω. Αν θεωρείτε ότι υπάρχει κάποια υπερβολή σε αυτή την πρόταση, πρέπει να διαβάσετε το υπόλοιπο κείμενο για να καταλάβετε ότι πρόκειται για μία αναμενόμενη και -ναι- λογική σκέψη.

Στόχος του ταξιδιού ήταν να κάνουμε τον γύρο της Ισλανδίας, διασχίζοντας όλο το Ring Road, δηλαδή τον κυκλικό περιφερειακό αυτοκινητόδρομο της χώρας που στο Google Maps θα τον βρείτε με την ονομασία “Road 1”. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού πληροφορηθήκαμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των επισκεπτών επιλέγει να φτάσει φτάσει μέχρι το Vik, μία μικρή πόλη που βρίσκεται περίπου στη μέση του νότιου κομματιού του νησιού. Γύρω από αυτή, υπάρχουν αρκετά δημοφιλή αξιοθέατα, αλλά και αρκετές παγωμένες σπηλιές που μπορείτε να εξερευνήσετε από τον Οκτώβριο μέχρι και τον Μάρτιο.

Εμείς φτάσαμε στην Ισλανδία στα μέσα του Οκτώβρη, μήνας που θεωρείται αρχή της off season περιόδου. Οι πρώτες εξερευνήσεις ξεκίνησαν σε urban περιβάλλον, στη βορειότερη πρωτεύουσα του κόσμου, το Reykjavik. Η πόλη με τον έντονο πολιτιστικό παλμό και τα δεκάδες graffiti που ξεπετάγονται σαν διαμάντια ανά λίγα μέτρα.

Με το Suzuki Vitara που είχαμε νοικιάσει, ξεκινήσαμε τη δεύτερη μέρα το road trip, που είχαμε σχεδιάσει με προσοχή, υπό τους ήχους των Sigur Rós και της Bjork. Με τη λέξη “προσοχή” εννοώ κυρίως τις 109 πινέζες που είχα βάλει στο χάρτη της Ισλανδίας, στο Google Maps. Μέχρι το τέλος του ταξιδιού είχα προσθέσει ακόμη 50, συνειδητοποιώντας πόσο “delulu” είμαι. Spoiler Alert: Καταφέραμε να πάμε στις μισές.

Ξεκινώντας, διασχίσαμε ένα μεγάλο κομμάτι του “Golden Circle”, προκειμένου να φτάσουμε στον καταρράκτη “Gullfoss”, ο οποίος με ορμή στέλνει στο φαράγγι Gullfossgljúfur κατά μέσο όρο 100.000 λίτρα παγετώδους νερού κάθε δευτερόλεπτο. Ένας από τους πιο εντυπωσιακούς και μεγαλιώδης καταρράκτες της Ισλανδίας. Ο ήχος από την ορμή του νερού μαγνήτιζε τα αυτιά μας, ενώ ο όγκος του νερού τόνιζε συνεχώς τη δύναμη που ξεχνάμε ότι υπάρχει στη φύση.

Κατά τη διάρκεια της διαδρομής είδαμε ψωμιά να ψήνονται κάτω από το έδαφος, καθώς και τον θερμοπίδακα Geysir Strokkur που φτάνει μέχρι τα 30 μέτρα σε ύψος. Πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα μέρη στη γη, όπου μπορεί κανείς να παρατηρήσει από κοντά ενεργούς θερμοπίδακες. Σίγουρα είναι μία από τις πιο έντονες εικόνες του ταξιδιού που έχουν εγγραφεί μέσα μου.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη ✨️ Musik für die Augen ✨ (@musik.fuerdieaugen)

Κατηφορίζοντας για να φτάσουμε προς το Vik κάναμε μία στάση για να δούμε και τον ηφαιστειακό κρατήρα Kerið, όπου η ακροφοβία μου αποφάσισε να κάνει μία guest εμφάνιση για λίγο.

Το πάρτι με τους καταρράκτες είχε μόλις ξεκινήσει κι εμείς ήμασταν έτοιμοι να χορέψουμε στον ρυθμό τους. Ο Seljalandsfoss ήταν ο καταρράκτης που ανυπομονούσαμε να δούμε περισσότερο. Το πιο χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι ένα μονοπάτι που εκτείνεται γύρω του και προσφέρει πτοική 360 μοιρών προς τον καταρράκτη. Οι βράχοι στο βάθος, σχηματίζουν ένα ευρύχωρο σπήλαιο από το οποίο προσφέρεται αυτό η θέασή του από την πίσω πλευρά.

Την περίοδο που πήγαμε εμείς, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της χώρας ήταν χιονισμένο που ναι μεν έντυνε τα τοπία κι ένιωθες ότι βρίσκεσαι συνεχώς σε κάποια διαφορετική card postal, ωστόσο αρκετά μονοπάτια -όπως κι αυτό του καταρράκτη- είχαν πιάσει πάγο. Κάποια κομμάτια μπορούσαν να περπατηθούν με προσοχή, όμως πρέπει να θυμάστε ότι το ρίσκο είναι δικό σας.

Ισλανδία, ένας άλλος πλανήτης

Μόλις είχε αρχίσει το ταξίδι και νιώθαμε ήδη μαγεμένοι. Οι εικόνες που μας περίμεναν μας έκαναν να νιώσουμε ότι βρισκόμασταν σε άλλον πλανήτη όπως πολλοί λένε. Η πρώτη “γαλαξιακή στάση” ήταν το Eldhraun Lava Field στη νότια ακτή, ένα τεράστιο πεδίο σκληρής μαύρης λάβας που με το πέρασμα του χρόνου καλύφθηκε από έντονα πράσινα βρύα.

Φανταστείτε μία τεράστια καταπράσινη βραχώδη έκταση καλυμμένη με βρύα να αγκαλιάζεται από την ομίχλη, που ήταν ιδιαίτερα πυκνή στο συγκεκριμένο σημείο. Ένα απόκοσμο τοπίο, που σου δινόταν η αίσθηση ότι δεν έχει βρεθεί ποτέ κοντά του κάποιος έμβιος οργανισμός.

Συνεχίζοντας προς το Vik εντοπίσαμε τουλάχιστον ακόμα 10 καταρράκτες να κυλάνε ανάμεσα στους βράχους των βουνών, που συνεχώς άλλαζαν μορφολογία ανά λίγα μέτρα, ενώ στα δεξιά πάντα μας συντρόφευαν διαρκώς τα ισλανδικά άλογα και τα εκατοντάδες πρόβατα που μπορείτε να εντοπίσετε σε καθ’ όλη τη διάρκεια οδηγώντας στο “Ring Road”.

Η ευρύτερη περιοχή του Vik είναι γνωστή κυρίως για τις μαύρες παραλίες της, με την Reynisfjara να θεωρείται η πιο εντυπωσιακή του Vik, ίσως και ολόκληρης της Ισλανδίας. Βρίσκεται στην bucket list κάθε φαν του Game of Thrones, καθώς αποτέλεσε τοποθεσία γυρισμάτων για τη σειρά. Όπως είναι αναμενόμενο οι τουρίστες ήταν αμέτρητοι, γι’ αυτό και δεν καταφέραμε να βγάλουμε κάποια φωτογραφία που θα αναδείκνυε την ιδιαίτερη άγρια ομορφιά της.

Οι βράχοι από βασάλτη “πλέκουν” ένα δραματικό τοπίο, το οποίο απολαύσαμε περπατώντας στη μαύρη άμμο που λαμπύριζε σε κάποια σημεία για τουλάχιστον 40 λεπτά. Ναι, είναι αρκετά μεγάλη παραλία, γεγονός που την κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακή. Αυτή, όπως και οι υπόλοιπες παραλίες με μαύρη άμμο στην Ισλανδία είναι αποτέλεσμα ηφαιστειακής δραστηριότητας. Η λάβα στο πέρασμά της έχει “γλείψει” τους βράχους, σχηματίζοντας συμπαγές μάζες ηφαιστειακών ιζημάτων που σίγουρα θα σας προκαλέσουν δέος.

Αναμφισβήτητα, ένα από τα highlights του ταξιδιού ήταν η επίσκεψή σας στα σπήλαια πάγου, ένα από τα φυσικά θαύματα της Ισλανδίας. Σε ορισμένες χώρες, θα βρείτε σχεδόν τις ίδιες παγωμένες σπηλιές κάθε χρόνο, καθώς η θερμοκρασία εκεί είναι σταθερή. Ωστόσο, τα σπήλαια της Ισλανδίας είναι διαφορετικά. Κάθε χειμώνα που πέφτει η θερμοκρασία, οι συνθήκες αλλάζουν. Οι οδηγοί αναζητούν κάθε χρόνο τις νέες σπηλιές που σχηματίζονται, που πάντα έχουν γεωμορφικό ενδιαφέρον και τις παρουσιάζουν στους επισκέπτες.

Φανταστείτε να βγαίνατε κάθε χρόνο για «σαφάρι» σπηλαίων πάγου και να πληρωνόσασταν από αυτό. Πόσο κουλ;

Η επίσκεψη στη γαλάζια σπηλιά πάγου στον παγετώνα Vatnajökull είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ! Ένα εξωπραγματικό μέρος που επιλέξαμε μετά από συστάσεις και αρκετή έρευνα και σίγουρα θα επέλεγα ξανά ακόμα κι αν η μορφολογία δεν θα ήταν η ίδια.

Οι φωτογραφίες που είχα δει με είχαν προετοιμάσει έως ένα βαθμό, αλλά όταν βρέθηκα μπροστά σε αυτό το βαθύ παγωμένο γαλάζιο, δεν μπορούσα να επεξεργαστώ τη μεγαλειώδη ομορφιά του συγκεκριμένου χρώματος σε αυτό το φυσικό φαινόμενο που έβλεπα για πρώτη φορά στη ζωή μου.

Η πρόσβαση στις νεοσχηματισμένες σπηλιές γίνεται μόνο με οδηγό, ο οποίος γνωρίζει την περιοχή και τα σπήλαια, ενώ θα σα προμηθεύσει στην αρχή της διαδρομής με κραμπόν, αυτά τα “καρφιά” που βάζετε κάτω από τα παπούτσια προκειμένου να είναι δυνατή η πεζοπορία στο χιόνι και τον πάγο. Σημείο εκκίνησης για σπήλαια πάγου βρίσκεται η μεγάλη παγετωνική λίμνη με την ονομασία, Jökulsárlón, ενώ σε κοντινή απόσταση βρίσκεται η φημισμένη Diamond Beach, με τα μεγάλα κομμάτια παγου να κοσμούν σα διαμάντια την κατάμαυρη αμμουδιά.

Στη συνέχεια, οδηγώντας από πόλη σε πόλη, ζήσαμε αρκετές καιρικές εναλλαγές, που συνεχώς μας ξάφνιαζαν και σίγουρα δεν θα συναντούσαμε τόσες στην Ελλάδα. Ο αέρας και η βροχή, μετατράπηκαν σε χιόνι, με αυτό να μας οδηγεί σε ένα φθινοπωρινό κλίμα συννεφιάς το οποίο έντυνε τα δέντρα που υπήρχαν κατά μήκος του δρόμου με τα κιτρινοπορτοκαλί φύλλα, που δεν ένιωθαν έτοιμα να πέσουν ακόμα.

Μετά τις πόλεις του Höfn -την πρωτεύουσα του αστακού- και του Egilsstaðir, φτάσαμε σε φαράγγι αυτή τη φορά και πιο συγκεκριμένα, στο Studlagil, με τον μεγαλύτερο αριθμό στηλών βασάλτη στην Ισλανδία και έναν εκπληκτικό γαλαζοπράσινο ποταμό που έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με το μαύρο.

Μοιάζει πολύ με το τοπίο της προαναφερθείσας παραλίας στο Vik, Reynisfjara, λόγω του βασάλτη. Ωστόσο, σε συνδυασμό με το φαράγγι δημιουργεί ένα πιο επιβλητικό τοπίο. Bonus: Ο μεγαλεπήβολος καταρράκτης Stuðlafoss, που θα συναντήσετε στην αρχή της 40λεπτης διαδρομής προς το φαράγγι.

Ο δεύτερος “γαλαξιακός σταθμός”, ήταν η γεωθερμική περιοχή Námafjall που βρίσκεται στη βορειοανατολική Ισλανδία και πιο συγκεκριμένα στην ανατολική πλευρά της λίμνης Mývatn.

Η περιοχή, είναι γνωστή και ως Hverir, ωστόσο άνετα θα μπορούσε να μετονομαστεί και σε “Δία”. Ναι, στον πλανήτη αναφέρομαι. Όταν σταθείτε στην πλατφόρμα θέασης, με θέα την άγονη γη, θα καταλάβετε αμέσως γιατί η NASA χρησιμοποίησε αυτό το μέρος ως κέντρο εκπαίδευσης για τους αστροναύτες της.

Το έδαφος αναβλύζει και καπνίζει συνεχώς από τις φουμαρόλες -αεραγωγοί ή ανοίγματα στην επιφάνεια όπου εκπέμπονται ηφαιστειακά αέρια και ατμοί- με τον αέρα που αλλάζει κατεύθυνση ανά τακτά χρονικά διαστήματα να διαμορφώνει συνεχώς το τοπίο με την μετακίνηση του καπνού.

Πρόκειται για ένα απίστευτο μέρος στο οποίο το έδαφος έχει χρωματιστεί από τα ορυκτά. Κυριαρχεί κυρίως το βαθύ κίτρινο χρώμα, ενώ μέσα από τις φουμαρόλες ξεπηδάνε το μπλε, το μωβ και το λευκό. Καθώς πλησιάζετε αυτό το εξωπραγματικό μέρος, θα εισχωρήσει βίαια στα ρουθούνια μία έντονη μυρωδιά αυγουλίλας λόγω του υδρόθειου, αλλά θα την συνηθίσετε σύντομα. Μην ανησυχείτε!

Εννοείται ότι από αυτό το ταξίδι δεν θα μπορούσε να λείψει η επίσκεψή μας σε κάποιο ηφαίστειο και πιο συγκεκριμένα στο Fagradalsfjall, που βρίσκεται περίπου 1 ώρα μακριά από το Reykjavik.

Η αλήθεια είναι ότι κοιτώντας τις φωτογραφίες και κάποια άρθρα στα γρήγορα πριν το ταξίδι, νομίζαμε ότι θα δούμε την πηχτή κόκκινη λάβα να κυλάει πάνω στο μαύρο ηφαιστιογενές τοπίο, αλλά μαντέψτε! Από τις 5 Αυγούστου δεν υπάρχει καμία δραστηριότητα στον κρατήρα και προφανώς δεν τρέχει λάβα.

Ωστόσο, εννοείται ότι δεν πρόκειται να φεύγαμε χωρίς να περπατήσουμε στην πρόσφατα στερεοποιημένη λάβα που υπάρχει γύρω από το ηφαίστειο. Ο αέρας φυσούσε με μανία, γεγονός που καθιστούσε την ανάβαση πιο δύσκολη, ειδικά αν βάλουμε στην εξίσωση και το κρύο.

Η ενέργεια που νιώσαμε κοιτώντας το τοπίο, στο οποίο μπορούσες να ακούσεις μόνο τον αέρα, μας δημιούργησε μία πρωτόγνωρη αίσθηση θαυμασμού προς τη φύση. Όπου κι αν έστρεφες το βλέμμα σου, συναντούσε βαθιές ρωγμές, από τις οποίες έβγαινε συνεχώς καπνός που αμέσως έκανε αμέσως να φανταστούμε πως θα ήταν το ίδιο μέρος, μερικούς μήνες πριν που κυλούσε η λάβα.

Η ζέστη που έφερνε ο καπνός στα πρόσωπά μας, ερχόταν σε απόλυτη αντίθεση με τον αέρα που μας “ξύριζε”, με τις αισθήσεις μας να μην μπορούν να επεξεργαστούν με ό,τι συμβαίνει γύρω μας.

Εννοείται ότι δεν παραλείψαμε να πάμε σε κάποιο γεωθερμικό σπα, που επίσης είναι στην πεντάδα της bucket list κάθε επισκέπτη της Ισλανδίας. Τα πιο δημοφιλή είναι το Blue Lagoon και το Sky Lagoon, επισκεφθήκαμε και τα δύο, ωστόσο μόνο δεύτερο μπήκαμε στα γεωθερμικά λουτρά, ενώ ταυτόχρονα απολαύσαμε και ένα υπέροχο ισλανδικό ηλιοβασίλεμα.

Το Βόρειο Σέλας καταφέραμε να το δούμε τρεις συναπτές ημέρες, όμως καμία από αυτές δεν ήταν αρκετά έντονο. Σημαντικός παράγοντας είναι ο καιρός, καθώς και το πόσο απομακρύνεσαι από τα φώτα της πόλης ώστε να έχεις καλύτερη ορατότητα. Ε ο καιρός, δεν μας βοήθησε αρκετά…

Κάναμε τον πλήρη κύκλο του “Ring Road” σε 6,5 μέρες, αυτή ήταν και η μόνη αδυναμία που είχε το ταξίδι για την οποία έχουμε εμείς την ευθύνη φυσικά. Ναι, είναι μία ακριβή χώρα που όση οικονομία κι αν κάνεις, δύσκολα θα καταφέρεις να χαλάσεις κάτω από 1.500€.

Το φαγητό είναι ακριβό, όπως και η βενζίνη συν ότι έχεις και επιπλέον ως έξοδο τον χώρο στάθμευσης που αναγκάζεσαι να πληρώσεις σχεδόν κάθε φορά που θες να δεις κάποιο αξιοθέατο. Όχι, δεν υπάρχει κάποιος τρόπος για να γλιτώσεις τα 7€ σε κάθε τέτοια στάση.

Η Ισλανδία σίγουρα είναι ένα ταξίδι ζωής στο οποίο μαζεύεις εκατοντάδες εικόνες που λειτουργούν ως καύσιμο έμπνευσης και ψυχικής ευφορίας για αρκετό καιρό. Η οδήγηση μέσα και γύρω από τα χιονισμένα βουνά, στα ατελείωτα σε έκταση βοσκοτόπια με τα εκατοντάδες πρόβατα και άλογα, αλλά και στο μαγικό τοπίο των φιόρδ, είναι από μόνη της μία ανεπανάληπτη εμπειρία.

Τα σημεία και τα τοπία που σας περιέγραψα, δύσκολα θα καταφέρετε να τα βρείτε μαζεμένα σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου. Εννοείται ότι είδαμε δεκάδες ακόμα, αλλά αυτό το άρθρο δεν θα τελείωνε ποτέ. Ξεκινήστε την αποταμίευση και βάλτε στόχο αυτό το ταξίδι, που σίγουρα είναι μία από τις καλύτερες εμπειρίες που μπορείτε να προσφέρετε στον εαυτό σας.

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News