«Επισκέφτηκα την Βηρυτό τον περσινό Ιούλιο για μια εβδομάδα. Είχα κουραστεί να ακούω «τι θα κάνεις εκεί;» από φίλους και γνωστούς που με ρωτούσαν που θα πάω “διακοπές”. Για τον περισσότερο κόσμο ο Λίβανος θεωρείται άγνωστος και ένας όχι και τόσο ασφαλής προορισμός. Ήθελα πάρα πολύ να τους διαψεύσω και προς μεγάλη μου χαρά τα κατάφερα.

Περιηγήθηκα άφοβα στην Χάμρα (Hamra), το ιστορικό κέντρο της Βηρυτού και στην Ζεμέιζα (Gemmayze) φημισμένη για την indie νυχτερινή ζωή και τις γκαλερί. Φωτογράφισα δίχως αύριο ιδιαίτερα κτίρια, τεράστιες πολυκατοικίες που ρημάζουν στον χρόνο και τη ζέστη, γάτες του δρόμου και εντυπωσιακή street art.

Συνομίλησα με κατοίκους είτε πίνοντας καφεδάκι στην Χάμρα, κάτω από το mural της θρυλικής για τους λιβανέζους τραγουδίστριας Sabah, είτε μιλώντας για μουσική στο μικρό δισκοπωλείο του Youssef, που αγαπάει τον Καζαντζίδη και με το που μαθαίνει ότι είμαι έλληνας, βάζει το βινύλιο του Στέλιου να παίζει (ναι βινύλιο, δίσκος σωστά διάβασες).

Η συζήτηση καταλήγει στο πόσο έχει δυσκολέψει η ζωή οικονομικά μετά την έκρηξη της βόμβας στο λιμάνι πριν από τρία χρόνια. Η διαφθορά και ανικανότητα των κυβερνήσεων έχουν οδηγήσει το κόστος διαβίωσης στα ύψη και βλέπεις αμέσως τα πρόσωπα των υπέροχων αυτών ανθρώπων να σκοτεινιάζουν όταν αναφέρονται στις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Αγάπησα βαθιά την Βηρυτό και τους κατοίκους της, πιάνω την σκέψη μου συχνά να πλανάται στη θέα της θάλασσας από τις ταράτσες των πανύψηλων κτιρίων και παίρνω βαθιές ανάσες. Ανυπομονώ να επιστρέψω».

 

 

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News