Η Αμερική, ήταν ένα συχνό θέμα προς συζήτηση στο σπίτι. Ο πατέρας μου, έμεινε χρόνια εκεί, και έφερε μαζί του πολλές εμπειρίες, αλλά και συγκεκριμένες γευστικές προτιμήσεις, που του κληροδότησε η δεκαπενταετής διαμονή του στα ξένα.
Όταν ήμουν μικρή, είχα την τύχη να τρώω συχνά στο σπίτι αβοκάντο (ή αβακάντο, όπως άκουγα να το προφέρει εν τάχη ο πατέρας μου), πολύ πριν γίνει in. Μου είχε φανεί πολύ περίεργο στην όψη και στην υφή -δεν είχα ιδιαίτερη αδυναμία στα φρούτα- αλλά το αγάπησα κι εγώ και μην σου πω και κάθε Κυριακή, δίπλα απ’ τη σαλάτα και το φαγητό, υπήρχε μια πιο ελληνική εκδοχή του γκουακαμόλε, γιατί ο μπαμπάς είχε πολλά χρόνια που είχε φύγει απ’ την Αμερική και του έλειπε. Μπορεί να μην έβρισκε το ζουμερό stake που θυμόταν να τρώει στο New Jersey, αλλά εντάξει, ένα αβοκάντο νόστιμο και γινωμένο του το βρήκαμε. Και το καθιερώσαμε.
Κάποια στιγμή, μαθαίνουν οι δικοί μου για ένα αμερικανικό εστιατόριο, που αρχικά άνοιξε στο Κεφαλάρι, αλλά κατηφόρισε και προς το κέντρο. Και πήγαμε. Και ξαναπήγαμε.
Θυμάμαι πάντα να παρατηρώ το true American ντεκόρ, ενώ είχα-και ακόμα έχω δηλαδή-μια ιδιαίτερη αδυναμία στα γυάλινα χρωματιστά φωτιστικά και στους δερμάτινους καναπέδες. Ήταν κι αυτή η αίσθηση του χώρου που ένιωθες ότι παίζεις με ρομαντική κομεντί και ότι είσαι στο σαλόνι ενός φιλικού σπιτιού, ταυτόχρονα.
Δεν μπορώ να θυμηθώ μια επίσκεψη εκεί που να μην περιέχει ζουμερό μπέργκερ, τραγανές, στριφογυριστές πατάτες με πίκο ντε γκάλο και τσένταρ, και αναψυκτικό με δωρεάν refill παρακαλώ.
Τώρα, που έχουν περάσει και κάπως τα χρόνια, το αναψυκτικό συνήθως δίνει τη θέση του σε ένα καλοφτιαγμένο, αυθεντικό κοκτέιλ, με την πιο συνηθισμένη μου επιλογή να είναι η frozen lime margarita, σε ποτήρι XL, που οταν το σηκώνεις νομίζεις ότι κέρδισες στον τελικό του Super Bowl.
Το μενού στα Fridays, έχει ένα καλό. Όσο πάει, γίνεται και καλύτερο. Δεν απαρνιέται τα αγαπημένα των πολλών με χρόνια και καιρούς, αλλά, κάνει λαχταριστές προσθήκες για πολλά και διαφορετικά διατροφολόγια, και παραμένει παντός εποχής. Παρ’ όλο που δεν νηστεύω, την τελευταία φορά που βρέθηκα εκεί, δοκίμασα και χορτοφαγικά πιάτα. Απ’ αυτά, εκείνα που ξεχώρισα και προτείνω είναι οι τραγανές, πικάντικες μπουκιές κουνουπιδιού που θύμιζαν πολύ κοτομπουκιές, το Ginger Green Bowl με γαρίδες, κινόα, μπρόκολο και γλυκοπατάτα, και τα χορτοφαγικά φαχίτας με μανιτάρια αντί για κρέας.
Στα μη νηστίσιμα/χορτοφαγικά, το νέο μπέργκερ με μοσχαρίσιο μπιφτέκι, μοσχαρίσιο κρέας στη σχάρα σε φέτες, σοταρισμένα κρεμμύδια, πιπεριές και egg roll-κρεατοπιτάκι στην κορυφή του, αλλά και το Mexican bowl με αβοκάντο, κόκκινα φασόλια, καλαμπόκι, μεξικάνικο ρύζι, κόλσλοου, πίκο ντε γκάλο, ανθότυρο και σάλτσα Aioli Sriracha, θα γίνουν σταθερές επιλογές.
Η βραδιά κλείνει με ένα Death by chocolate που «μας σκοτώνει γλυκά». Σπιτικό σοκολατένιο κέικ και ζεστό φατζ σοκολάτας, με παγωτό βανίλια, καρύδια, λιωμένη σοκολάτα, καραμέλα βουτύρου και marshmallows.
Αν αυτό το κείμενο δεν σε έκανε να νιώσεις Αμερικανός, τότε, μια επίσκεψη θα το κάνει.
Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε τη σελίδα τους ή βρείτε τους στα social media.
www.fridays.gr
Instagram: tgifridaysgr
Facebook: TGI Fridays Greece
