Υπάρχουν μερικά κοκτέιλ που σε κερδίζουν με την πρώτη γουλιά. Κάποια άλλα που θέλουν το χρόνο τους για να σε κάνουν φαν τους. Θα έλεγα ότι στην πρώτη κατηγορία ανήκει το απλό, κλασικό και επιβλητικό Old Fashioned. Είναι από εκείνα τα κοκτέιλ που η ιστορία τους τα έχει καθιερώσει και όλοι εμείς που λατρεύουμε το ουίσκι, το αγαπούμε.

Η ιστορία του Old Fashioned ξεκινά κάπου στις τις αρχές του 19ου. Τότε ονομαζόταν Whiskey Cocktail. Ακολουθούσε την φόρμουλα των ποτών εκείνης της εποχής σύμφωνα με αυτή οριζόταν ως κοκτέιλ ένα ποτό με οποιαδήποτε αλκοολική βάση, ζάχαρη, νερό και bitter. Λίγο αργότερα κατά τα 1870, βρίσκουμε μια διαφορετική εκδοχή του Whiskey Cocktail, που θέλει τους bartenders να προσθέτουν είτε αψέντι, είτε λικέρ από μαρασκίνο είτε Curacao για να «μαλακώσουν» τον αλκοολικό χαρακτήρα του. Όπως ήταν φυσικά υπήρχαν αντιδράσεις από τους ήδη φαν του εν λόγω ποτού, οι οποίοι ζητούσαν το γνώριμο τους πότο, πλέον ως Old Fashioned Whiskey Cocktail. Και κάπως έτσι, μάλλον, έμεινε το όνομα Old Fashioned.

Για την πατρότητα του, υπάρχουν πολλοί που την διεκδικούν. Αυτή όμως, φαίνεται να ανήκει στον James E Pepper, έναν bartender που το 1880 εργαζόταν σε έναν ιδιωτικό κοινωνικό σύλλογο στο Λούισβιλ του Κεντάκι με την ονομασία Pendennis. Εκεί, λέγεται ότι έφτιαξε ένα κοκτέιλ για τους άνδρες του συλλόγου που βασιζόταν πάνω στο ουίσκι, στη ζάχαρη και τα bitters. ΄Ένα δηλαδή Old Fashioned. Όμως, δεν έγινε από εκεί γνωστό. Αυτό έγινε όταν ο Pepper το συγκατάλεξε στον κατάλογο του μπαρ Waldorf του ξενοδοχείου Astoria στη Νέα Υόρκη.

Το Old Fashioned μέχρι τις αρχές του 20ου ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή κοκτέιλ που μάλιστα αγαπούσαν οι μοντέρνοι της εποχής. Μετά το τέλος της ποτοαπαγόρευσης, το συναντάμε αλλαγμένο. Στα υλικά του έχουν προστεθεί και φρούτα όπως μια φέτα πορτοκάλι, ανανάς ή κεράσι μαρασκίνο. Αυτό έγινε για να μπορέσουν οι bartenders να καλύψουν τη κακή ποιότητα του αλκοόλ που υπήρχε εκείνη την περίοδο.

Πως φτιάχνεται όμως, ένα Old Fashioned; Ο παραδοσιακός τρόπος απαιτεί χρόνο και υπομονή. Και όταν λέω χρόνο μην φανταστείτε τίποτα δέκα λεπτά, αλλά κάτι παραπάνω από ένα κοινό κοκτέιλ. Σε ένα mixing glass τοποθετείτε ένας κύβος ζάχαρης (ή και απλή ζάχαρη αν θέλετε ή και σιρόπι αν και προσωπικά δεν το προτιμώ), δύο σταγόνες από Angostura bitters και λίγο νερό κι αρχίζει το πρώτο ανακάτεμα. Στη συνέχεια προσθέτουμε το ουίσκι (κατά προτίμηση bourbon). Αρχικά 30 ml. Το ανακάτεμα συνεχίζεται για να «ανοίξει» το ουίσκι να δώσει όλα τα αρώματα του και να «συμφιλιωθεί» με τα υπόλοιπα υλικά. Μετά από μερικές βόλτες συμπληρώνουμε με τα άλλα 30 ml του ουίσκι. Σερβίρουμε σε old fashioned (χαμηλό με βαρύ πάτο) ποτήρι στο οποίο έχουμε βάλει ένα μεγάλο παγάκι, αρωματίζουμε με τα έλαια από μια φλούδα από πορτοκάλι ή λεμόνι και απολαμβάνουμε.

Τώρα, αν δεν θέλετε να το φτιάξετε σπίτι, αλλά προτιμάτε να το απολαύσετε σε κάποιο από τα μπαρ της Αθήνας, έχω να σας προτείνω μερικά όπου ξέρουν να το φτιάχνουν σωστά. Για παράδειγμα αυτό που σερβίρουν στο CV Distiller με τον παραδοσιακό, χρονοβόρο τρόπο ή στο κολωνακιώτικο Jazz in Jazz αλλά και στο Low Profile που «κρύβεται» μέσα στη στοά Μπολάνη. Και τα τρία αυτά μπαρ αγαπούν το ουίσκι και διαθέτουν μια μεγάλη ποικιλία από το συγκεκριμένο απόσταγμα. Επίσης, νόστιμο Old Fashioned έχω απολαύσει στο Barreldier (στο σύνταγμα και αυτό) όπως και στο Zebra από τα χέρια του ευγενούς Ηλία Μαρινάκη. Τέλος, στο Barro Negro έχω δοκιμάσει μια παραλλαγή του με mezcal που του έδινε ένα πιο καπνιστό χαρακτήρα.