Ψυχική εξάντληση χωρίς να έχει γίνει κάτι συνταρακτικό, μια γενικού τύπου βαρεμάρα, διάθεση όχι στα καλύτερά της: αυτά είναι μερικά σημάδια του social hangover που είναι φυσιολογικό να πάθεις, αγαπημένε μου κοινωνικέ άνθρωπε. Φυσικά και είναι φυσιολογικό! Ναι με είμαστε κοινωνικά ζώα, αλλά έχουμε και τα δικά μας. Αυτά που δεν γιατρεύονται ούτε βιώνονται σε κανένα πλαίσιο κοινωνικοποίησης ή συνάφειας.

Έχω τα δικά μου δεν σημαίνει δεν αγαπάω τους φίλους μου, ούτε ότι έχω περισσότερες παραξενιές από ό, τι έχει ο καθένας κι η καθεμιά μας. Σημαίνει «με ξέρω», «με αγκαλιάζω», «με φροντίζω», «με κοιτάω».

Το ξέρετε καλά το συναίσθημα. Πλησιάζει η ώρα του σχολάσματος και δεν βλέπετε την ώρα να πάτε σπίτι. Βγήκε νέος κύκλος της αγαπημένης σας σειράς. Έχετε την άνεση να παραγγείλετε την αγαπημένη σας λίιιγο πιο ακριβή πίτσα. Στο μεταξύ, έχετε καθαρίσει από χθες και το σπίτι αστράφτει. Είναι η φωλιά σας, η χαρά σας. Κι ο γάτος δίπλα σας να γουργουρίζει ατελείωτα. Κι όλα ωραία και καλά. Λίγο άδειασμα από τις ειδήσεις, λίγο στοπ ακόμα και στις προσπάθειές σας να είστε μες στα πράγματα, να σκέφτεστε τρόπους αντίδρασης στο παράλογο που ζούμε, να ποστάρετε πώς νιώθετε και τι πιστεύετε.

Ω ναι, λίγο στοπ.

Γιατί με τους φίλους περνάμε τέλεια, μας ξέρουν, τους ξέρουμε, είναι η δεύτερη (καμιά φορά κι η πρώτη) οικογένειά μας. Αλλά μάς χρειάζεται και λίγη σιωπή, συγκέντρωση, διαύγεια. Αφωνία, που λένε και οι τραγουδιστές. Το να παθαίνουμε μικρά πατατράκ από την υπερβολική συναναστροφή μας με ανθρώπους είναι απολύτως ok. Ειδικά κατά τις περιόδους που έπονται του καλοκαιριού ή των οικογενειακών γιορτών όπου το κοινωνικό μεθύσι βαράει κόκκινο, χρειαζόμαστε αναπνοές, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Είναι ωραίο, εν τω μεταξύ, να μας λείπουν και πράγματα, άνθρωποι που αγαπάμε καμιά φορά. Έχει αξία η συνάντηση μετά από μια περίοδο χωριστή: έχεις τόσα να πεις, τόσα να ανταλλάξεις, μάλλον ουσιαστικότερα από ό, τι αν βλεπόσουν με κάποιον κάθε μέρα. Όμως, δεν είναι αυτός ο λόγος που έχουμε ανάγκη και, γιατί να μην το παραδεχθούμε, και επιθυμία να μείνουμε και λίγο-ή πολύ!-μόνες και μόνοι μας.

Όταν μένουμε στην μοναξιά μας σκεφτόμαστε καλύτερα και πιο ψύχραιμα τα προβλήματά μας. Μας κατεβαίνουν ιδέες. Παίρνουμε αποφάσεις. Αυνανιζόμαστε. Ρευόμαστε. Κάνουμε όλα αυτά που δεν μπορούμε ή δεν πρέπει να κάνουμε παρά μόνο όταν είμαστε μόνοι μας. Κι αυτό είναι απόλαυση. Τρώμε όπως θέλουμε το σουβλάκι, με θορύβους, με δέκα δάχτυλα. Καθόμαστε σε όποια στάση θέλουμε. Φοράμε ή δεν φοράμε ό, τι θέλουμε. Κάνουμε τις δουλειές μας. Οργανωνόμαστε. Συμμαζεύουμε εμάς και το σπίτι μας. Κάνουμε τις περιποιήσεις μας: μια μάσκα ομορφιάς, ας πούμε ή ένα ποδόλουτρο. Διαβάζουμε το βιβλίο μας. Και ξανατρώμε. Όπως θέλουμε. Σκρολάρουμε όσο γουστάρουμε στα σόσιαλ χωρίς να μας πει κάποιος «άσε επιτέλους το κινητό». Ή έχουμε το κινητό σε λειτουργία πτήσης κι ησυχάζει το κεφάλι μας. Κλαίμε γοερά, σα να παίζαμε σε ταινία. Σπάμε τα σπυράκια μας στον καθρέφτη. Τακτοποιούμε την ντουλάπα μας. Αλλάζουμε θέση στα έπιπλα. Κοιτάζουμε παλιές φωτογραφίες. Πειραματιζόμαστε με ό, τι έχουμε στο ψυγείο: δυο αυγά, ένα ταλαίπωρο κολοκυθάκι και λίγο γκράνα παντάνο. Φιλάμε, μιλάμε, τραγουδάμε (σ)τα ζώα μας. Κοιμόμαστε. Κάνουμε ντους και μπάνιο όση ώρα θέλουμε. Κάνουμε κηπουρική, ζωγραφίζουμε, τεμπελιάζουμε, πετάμε σαβούρα, κοιτάμε το ταβάνι.

Δίνουμε λογαριασμό σε εμάς. Και αυτό είναι μια σπουδαία πολυτέλεια για την οποία κανείς μας δεν χρειάζεται να απολογείται. Οι κοινωνικές μας μπαταρίες φορτίζονται αποκλειστικά από την μοναξιά και το me time μας. Έτσι, θα είμαστε ποιοτικότερη παρέα, καλύτεροι φίλοι. Θα πιούμε με περισσότερη όρεξη τα μελλοντικά ποτά και θα είμαστε πιο ανοιχτοί σε νέες γνωριμίες.

Αν δεν ξέρετε πώς να αρχίσετε κι εσείς να ξεπερνάτε επιτέλους το social hangover που σας πιάνει ανά καιρούς, ίσως χρειάζεται να εξετάσετε λίγο καλύτερα τα «όχι» σας. Λέγοντας «ναι» σε κάθε πρόταση για καφέ ή ποτό (αρχικά, τι δουλειά κάνετε και έχετε τόσο χρόνο και χρήμα, σας ζηλεύω), δεν μένει χρόνος για εσάς και τον εαυτό σας Κι αν είστε του προγράμματος, ίσως βοηθήσει να καθιερώσετε μια μέρα την εβδομάδα μόνο για εσάς και ό, τι αγαπάτε.

Να το σημειώσετε στο χαρτί, όσο χαζοκλισέ ή αμερικανίστικο κι αν σας φανεί: «Ραντεβού με μένα».