«Οι άντρες το λένε πάντα αυτό ως καθοριστικό κομπλιμέντο, έτσι δεν είναι; Είναι ένα κουλ κορίτσι. Το να είμαι το Κουλ Κορίτσι σημαίνει ότι είμαι μια σέξι, λαμπερή, αστεία γυναίκα […] Γιατί τα Κουλ Κορίτσια είναι πάνω από όλα σέξι. Σέξι και συγκαταβατικά. Τα Κουλ Κορίτσια δεν θυμώνουν ποτέ. Μόνο χαμογελούν με τρόπο αναστατωμένο και  στοργικό και αφήνουν τους άντρες τους να κάνουν ό,τι θέλουν. Εμπρός, ξεφτιλίστε με, δεν με πειράζει, είμαι το Κουλ Κορίτσι.

Οι άντρες πιστεύουν ότι αυτό το κορίτσι υπάρχει. Ίσως ξεγελιούνται επειδή τόσες πολλές γυναίκες είναι πρόθυμες να προσποιηθούν ότι είναι αυτό το κορίτσι.»

Gillian Flynn, Gone Girl: “Cool Girl” Monologue

Παρά τον φεμινισμό και όλους τους -ισμούς μου, με έχω πιάσει τόσες φορές να προσπαθώ να προσποιηθώ το Κουλ Κορίτσι. Και δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή να φορέσεις τον μανδύα του Κουλ Κοριτσιού από ένα situationship: εκείνη οι ερωτική συνθήκη που δεν είστε μαζί, αλλά δεν είστε και χώρια, δεν είστε friends-with-benefits αλλά σίγουρα δεν είστε και ζευγάρι. Ένα ημίμετρο που όμως είναι αρκετό, γιατί είμαστε πάρα πολύ κουλ. Είμαστε φαντασιώσεις χωρίς σάρκα και οστά.

Σου είπε ότι αυτόν τον καιρό δε ψάχνει για σχέση και πριν προλάβεις να απαντήσεις συνέχισε λέγοντας «Ούτε κι εσύ φαίνεται να ψάχνεις για σχέση πάντως». Ήθελες να του εξηγήσεις ότι «Για την ακρίβεια, δε θα έλεγα όχι σε μια σχέση, αν προκύψει αυτήν την περίοδο», αλλά δεν το είπες γιατί δε θα ήταν πολύ casual-dark femininity-femme fatale-sigma female εκ μέρους σου. Κάθε φορά που ήσασταν μαζί, σκεφτόσουν ότι θα πονέσει πολύ όταν δε θα ξαναμιλήσετε ποτέ. Δηλαδή, όλες οι σχέσεις έχουν ημερομηνία λήξης, αλλά της συγκεκριμένης το τέλος έχει προκαθοριστεί εν τη γενέσει. Εκτός κι αν θες να είσαι εκείνη η κοπέλα που ήταν σε situationship για 5 χρόνια! Ανατριχιαστικό στην ιδέα.

Και ήρθε εκείνη η στιγμή που,για τον χ-ψ λόγο, δε ξαναμιλάτε κι εσύ πέφτεις στα πατώματα. Δηλαδή, δεν πέφτεις ακριβώς, αλλά είσαι στεναχωρημένη. Όχι, ξέρεις τι; Πέφτεις και παραπέφτεις. Με μια ντροπή, εν μέρει, γιατί πώς γίνεται να θρηνείς κάτι που ποτέ δεν υπήρξε; Ας μη κολλάμε σε λεπτομέρειες, είσαι ήδη στα πατώματα. «Δεν είμαι κουλ κορίτσι, τα νιώθω όλα στο μάξιμουμ. Ορίστε, με ξεσκεπάσατε!» Απαγορεύεται, δηλαδή, να νιώθουμε; Υπάρχει κάποιος νόμος που λέει «για situationships δε κλαίμε»; Νιώσαμε, κυρίες και κύριοι, κάντε μας μήνυση!

Είναι νορμάλ να θρηνείς το τέλος ενός situationship; Μπορείς να στεναχωριέσαι για κάτι που ποτέ δε μετουσιώθηκε σε ένα πράγμα σάρκινο και υπαρκτό; Ναι και υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι για αυτό.

Δεθήκατε με τον χρόνο

Αρχικά, υπάρχουν διαφόρων ειδών situationships. Άλλα είναι πλατωνικά κι άλλα όχι. Ανεξάρτητα από το πόσο καλά γνωρίζεις ότι η μονογαμία δεν είναι η μόνη λύση, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθείς να το παίξει κουλ, το σεξ συχνά μας συνδέει συναισθηματικά. Όχι πάντα κι όχι όλους, δεκτό. Αλλά, πολύ συχνά συμβαίνει, τι να κάνουμε;

Αυτό συμβαίνει επειδή η ωκυτοκίνη (ή η ορμόνη της αγάπης) απελευθερώνεται στον εγκέφαλο κατά τη διάρκεια της σωματικής επαφής: αγκαλιές, φιλιά, οργαμοί, κλπ. Η ντοπαμίνη (η ορμόνη της ανταμοιβής) απελευθερώνεται επίσης κατά τη διάρκεια του σεξ, δίνοντάς μας συναισθήματα ευχαρίστησης, επιθυμίας και κινήτρου.

Ουσιαστικά, ο εγκέφαλος σας σας σερβίρεται ένα κοκτέιλ ορμονών που σας κάνει να αισθάνεστε όμορφα, ανεξάρτητα από το πώς νιώθετε για τον παρτενέρ σας, με αποτέλεσμα να αναζητάτε κι άλλο: άλλη μια συνάντηση, ένα τηλέφωνο, μια αγκαλιά.

Και πέραν του σεξ όμως, οι καταστάσεις που περνάτε μαζί σας δένουν, δίνοντάς σας την ευκαιρία να καλωσορίσετε ένα νέο άτομο στον στενό σας κύκλο. Ακόμη κι αν δεν είστε σε μια μονογαμική σχέση, μπορεί να καταλήξετε να βασίζεστε σε αυτό το άτομο για επιβεβαίωση, άνεση, ικανοποίηση ή απλά για να έχετε κάποιον να μιλάτε κατά τη διάρκεια της ημέρας σας.

Ακόμα κι αν ξέρετε ότι η συνθήκη αυτή είναι παροδική και προσωρινή, είναι φυσικό να θρηνείτε το κενό που άφησε στη ζωή σας αυτό το άτομο, όταν η σχέση σας φτάσει στο τέλος της.

Προσδοκίες και χαμένες δυνατότητες σε ένα situationship – Αυτό που θα μπορούσατε να είσαστε

Ενώ μερικοί άνθρωποι μπορεί να προτιμούν οι σχέσεις τύπου friends with benefits και τα situanionships να είναι αυστηρά περιστασιακές, μερικές φορές μπορεί κανείς να ελπίζει ότι από όλο αυτό θα προκύψει κάτι παραπάνω, ότι μπορεί στο μέλλον να είστε κάτι παραπάνω από φίλοι.

Για άλλους, ένα situationship μπορεί να είναι μια οδυνηρή υπενθύμιση του «τι θα μπορούσατε να είστε».

Νομίζω ότι είναι απολύτως έγκυρο να νιώθεις πληγωμένος μετά το τέλος μιας τέτοιας απροσδιόριστης κατάστασης, επειδή στην τελική εξακολουθείς να βιώνεις μια αίσθηση απώλειας. Θα υποστήριζα ότι σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να είναι ακόμη πιο βίαιο και δύσκολο συναισθηματικά από το τέλος μιας πραγματικής σχέσης, επειδή μένεις να σκέφτεσαι όλα όσα θα μπορούσατε να είσαστε αλλά δεν είχατε την ευκαιρία να είστε.

Τουλάχιστον όταν τελειώνει μια σχέση, είναι ξεκάθαρο τι νιώθεις. Σου λείπει ο/η πρώην σου. Εδώ, η ασάφεια της κατάστασης στο κάνει πιο δύσκολο να μεταβολήσεις συναισθηματικά το τέλος και την απώλεια. 

Ενώ οι εφαρμογές γνωριμιών και το γενικότερο κλίμα της εποχής δείχνουν να προάγουν μια κουλτούρα χαλαρότητας και “συντρόφων μιας χρήσης”, είναι απολύτως έγκυρο και φυσιολογικό να αισθάνεστε απώλεια ή θλίψη για ένα… ημίμετρο.

Ναι, μπορεί για την ώρα να είναι κάτι casual και διασκεδαστικό, αλλά μην ξεχνάτε ότι επειδή δεν έχετε εδραιώσει κάποια μορφή αποκλειστικότητας κι επισημότητας, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αγνοήσετε τα συναισθήματα και τις ανάγκες του άλλου (ή τις δικές σας).

Οι σχέσεις, (ακόμα και οι περιστασιακές όπως τα situationships) είναι εύθραυστες και περίπλοκες και οι άνθρωποι αξίζουν να γνωρίζουν πού βρίσκονται.