Οι διακοπές, ειδικά την περίοδο που διανύουμε, αποτελούν προνόμιο. Ένα προνόμιο που όσοι έχουμε την τύχη να το βιώνουμε, δικαίως το περιμένουμε με ανυπομονησία. Είναι η ανταμοιβή μας για τα δύσκολα βιώματα που είχαμε αυτά τα τελευταία χρόνια, τόσο με την κλεισούρα όσο και με την ανεργία που πολλοί από εμάς αντιμετωπίσαμε -και πόσο μάλλον με τον καύσωνα που επικρατεί τα τελευταία χρόνια, που καθιστά την καθημερινότητα στην πόλη όλο και πιο ανυπόφορη. Είναι μια ευκαιρία να απολαύσουμε, να χαλαρώσουμε και να φορτίσουμε τις μπαταρίες μας. Προτού καν πατήσουμε το πόδι μας στον προορισμό μας, φαντασιωνόμαστε κοκτεϊλάρες στην παραλία, μεζεδάκια στις ψαροταβέρνες νυχτερινές βόλτες κάτω από τον έναστρο ουρανό του Αιγαίου και ξέφρενο clubbing.
Ωστόσο, για αρκετούς ανθρώπους το καλοκαίρι επιδέχεται μια εντελώς διαφορετική αφήγηση: Σκληρή δουλειά μέσα στη ζέστη και κάτω από τον καυτό ήλιο. Και κάπου εδώ πρέπει να αναλογιστούμε με μια ενσυνείδηση αυτή την αλυσίδα εφοδιασμού της τουριστικής εμπειρίας. Και τι εννοώ με αυτό;
Όσοι δουλεύουν σεζόν, DJs, αεροσυνοδοί, καθαριστές, άνθρωποι που εργάζονται υποδοχή στα ξενοδοχεία, σερβιτόροι, διανομείς, μεταφορείς, πωλητές, μάγειρες, και γενικότερα εργαζόμενοι στην εστίαση και τον τουρισμό, εργάζονται σκληρά κάτω από δύσκολες καιρικές συνθήκες για να βγάλουν το μεροκάματό τους και να μας εξυπηρετήσουν, και, κακά τα ψέματα, η καλοκαιρινή μας εμπειρία θα ήταν ανέφικτη χωρίς αυτούς.
Προτού λοιπόν επιδοθούμε σε ένα ξέφρενο καλοκαίρι σε ακρογιαλιές και beach bars, πρέπει και οφείλουμε να σεβαστούμε τους ανθρώπους που εργάζονται σκληρά, συνήθως κάτω από αντίξοες συνθήκες, ώστε το «Greek Summer» μας να γίνει πραγματικότητα. Πρέπει λοιπόν ως πελάτες να έχουμε στο μυαλό μας ότι καταρχάς οι σερβιτόροι και οι σερβιτόρες που μας εξυπηρετούν, δεn είναι υπηρέτες μας. Αν αργήσει λιγάκι ο καφές μας, ή αν η μπύρα μας δεν είναι τόσο παγωμένη λες και αποσπάστηκε από παγόβουνο στην Γροιλανδία -μιας και ο σερβιτόρος τυχαίνει να την φέρνει από απόσταση 500 μέτρων, στους 45 βαθμούς κελσίου και στην καυτή άμμο- χαμογέλα πες ένα δεν πειράζει και δείξε κατανόηση που δεν μέτρησε ο μπουφετζής τους 465 κόκκους ζάχαρη που θες και τα τρία παγάκια που ζήτησες.
Επίσης ένα άλλο «φλέγον» ζήτημα της περιόδου, είναι οι σεξιστικές συμπεριφορές – the Summer version. Καλό είναι να σκεφτόμαστε ότι μια σερβιτόρα ή μια μπαργούμαν δεν ψάχνεται να βρει γκόμενο επειδή της παρήγγειλες μπύρα, ούτε κυκλοφορεί με μαγιό επειδή στην πέφτει, αλλά καταρχάς επειδή κάνει αφόρητη ζέστη και επίσης επειδή κάποτε πρέπει να γίνει αυτονόητο ότι οποιαδήποτε γυναίκα -είτε εργαζόμενη είτε όχι- μπορεί να φοράει ό,τι θέλει. Παράλληλα, η κοπέλα που ψήνεται όλη μέρα για να σου φέρει τον καφέ στην παραλία, δεν σε γουστάρει επειδή είδε το κορμί σου, ούτε είναι εντάξει να της ζητάς να σου απλώσει λάδι στην πλάτη, απλά σου φέρνει τον καφέ σου και τίποτα περισσότερο. Το ότι σε εξυπηρετεί με το χαμόγελο στα χείλη σερβίροντάς σου έναν καφέ, δε σημαίνει πως σε γουστάρει κιόλας. Απλώς είναι ευγενική μαζί σου επειδή είναι επαγγελματίας. Μίλα ευγενικά, και μην την κοιτάς ξελιγωμένα, γιατί είναι πτώμα τρέχει όλη μέρα και δεν έχει όρεξη να αντιμετωπίσει και τα αδιάκριτα σχόλια και βλέμματα.
Στα σούπερ μάρκετ που γίνεται χαμός, περίμενε υπομονετικά στην ουρά σου και μην αρχίζεις να φωνάζεις στην ταμία να κάνει πιο γρήγορα, στα λεωφορεία μην κατηγορείς τον οδηγό που άργησε για να σε πάει στην παραλία, ή που είναι γεμάτο. Δεν φταίει αυτός. Το θέμα ειναι να βάλουν περισσότερα δρομολόγια. Στα ξενοδοχεία επίσης αν δεν πληρούν τις επιθυμίες σου, δεν είναι σφάλμα του υπαλλήλου, αλλά του ξενοδόχου. Έχε αυτό στο μυαλό σου όταν πρόκειται να επικοινωνήσεις το παράπονό σου.
Σε γενικές γραμμές, θα πρέπει να αποβάλουμε την πεποίθηση ότι ως πελάτες έχουμε πάντα δίκιο, αυτό είναι ένας μεγάλος μύθος που υποβιβάζει την εργασιακή ακεραιότητα των εργαζομένων γενικότερα. Καλό θα ήταν επίσης να αποβάλουμε την πεποίθηση ότι τα λεφτά μας κάνουν ανώτερους και ότι οι υπάλληλοι είναι ρομποτάκια που υπηρετούν τις τέρψεις μας.
Ας έχουμε στο μυαλό μας ότι οι εργαζόμενοι είναι άνθρωποι όπως κι εμείς, που παλεύουν καθημερινά για να μας εξυπηρετήσουν με το χαμόγελο ακόμα κι αν είναι φρεσκοχωρισμένοι, ταλαιπωρημένοι ή έχουν χίλια δυο προβλήματα στο κεφάλι τους, και προσπαθούν να σας κάνουν όλα τα χατίρια για να μείνετε ευχαριστημένοι. Και υπάρχει ένας μαγικός τρόπος για να τους επικοινωνήσετε την ευγνωμοσύνη σας: αφήνοντας ένα χαμόγελο κι ένα φιλοδώρημα φυσικά. Γιατί, ως γνωστόν το “μπουρμπουάρ” δεν είναι πόλη της Γαλλίας.
Τέλος, πρέπει να συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι οι σερβιτόροι και οι μπουφετζήδες εργάζονται σκληρά και πολλές φορές οι ώρες και οι συνθήκες εργασίας ξεπερνούν το όριο ανθρωπιάς κι αντοχής. Είναι κοινό μυστικό ότι η εκμετάλλευση είναι δυστυχώς πολύ διαδεδομένη από τους ιδιοκτήτες των μαγαζιών που πλέον έχουν βρει το κουμπί με το: «Αν δε σου αρέσει, φύγε. Ξέρεις πόσοι περιμένουν να δουλέψουν στη θέση σου;», ανοίγοντας την πόρτα για την μαύρη εργασία, τις απλήρωτες υπερωρίες, τις κακές συνθήκες διαβίωσης και την οικονομική συγκυρία που καθιστά τους ανθρώπους αυτούς ολοένα και πιο αναλώσιμούς.
Σε αυτές τις συνθήκες η στοιχειώδης κατανόηση είναι πολύτιμη. Η ευγένεια, και η ενσυναίσθηση μπορούν να κάνουν την μέρα αυτών των συνανθρώπων μας λίγο λιγότερο δύσκολη απ’όσο ήδη είναι. Ειδικά αυτές τις πολύ ζεστές μέρες, πρέπει να θυμόμαστε πως ο πελάτης δεν έχει πάντα δίκιο, και να απολαύσουμε τις διακοπές μας εναρμονισμένοι και σεβόμενοι αυτούς που μας εξυπηρετούν.
Οι διακοπές, ειδικά την περίοδο που διανύουμε, αποτελούν προνόμιο. Ένα προνόμιο που όσοι έχουμε την τύχη να το βιώνουμε, δικαίως το περιμένουμε με ανυπομονησία. Είναι η ανταμοιβή μας για τα δύσκολα βιώματα που είχαμε αυτά τα τελευταία χρόνια, τόσο με την κλεισούρα όσο και με την ανεργία που πολλοί από εμάς αντιμετωπίσαμε -και πόσο μάλλον με τον καύσωνα που επικρατεί τα τελευταία χρόνια, που καθιστά την καθημερινότητα στην πόλη όλο και πιο ανυπόφορη. Είναι μια ευκαιρία να απολαύσουμε, να χαλαρώσουμε και να φορτίσουμε τις μπαταρίες μας. Προτού καν πατήσουμε το πόδι μας στον προορισμό μας, φαντασιωνόμαστε κοκτεϊλάρες στην παραλία, μεζεδάκια στις ψαροταβέρνες νυχτερινές βόλτες κάτω από τον έναστρο ουρανό του Αιγαίου και ξέφρενο clubbing.
Ωστόσο, για αρκετούς ανθρώπους το καλοκαίρι επιδέχεται μια εντελώς διαφορετική αφήγηση: Σκληρή δουλειά μέσα στη ζέστη και κάτω από τον καυτό ήλιο. Και κάπου εδώ πρέπει να αναλογιστούμε με μια ενσυνείδηση αυτή την αλυσίδα εφοδιασμού της τουριστικής εμπειρίας. Και τι εννοώ με αυτό;
Όσοι δουλεύουν σεζόν, DJs, αεροσυνοδοί, καθαριστές, άνθρωποι που εργάζονται υποδοχή στα ξενοδοχεία, σερβιτόροι, διανομείς, μεταφορείς, πωλητές, μάγειρες, και γενικότερα εργαζόμενοι στην εστίαση και τον τουρισμό, εργάζονται σκληρά κάτω από δύσκολες καιρικές συνθήκες για να βγάλουν το μεροκάματό τους και να μας εξυπηρετήσουν, και, κακά τα ψέματα, η καλοκαιρινή μας εμπειρία θα ήταν ανέφικτη χωρίς αυτούς.
Προτού λοιπόν επιδοθούμε σε ένα ξέφρενο καλοκαίρι σε ακρογιαλιές και beach bars, πρέπει και οφείλουμε να σεβαστούμε τους ανθρώπους που εργάζονται σκληρά, συνήθως κάτω από αντίξοες συνθήκες, ώστε το «Greek Summer» μας να γίνει πραγματικότητα. Πρέπει λοιπόν ως πελάτες να έχουμε στο μυαλό μας ότι καταρχάς οι σερβιτόροι και οι σερβιτόρες που μας εξυπηρετούν, δεn είναι υπηρέτες μας. Αν αργήσει λιγάκι ο καφές μας, ή αν η μπύρα μας δεν είναι τόσο παγωμένη λες και αποσπάστηκε από παγόβουνο στην Γροιλανδία -μιας και ο σερβιτόρος τυχαίνει να την φέρνει από απόσταση 500 μέτρων, στους 45 βαθμούς κελσίου και στην καυτή άμμο- χαμογέλα πες ένα δεν πειράζει και δείξε κατανόηση που δεν μέτρησε ο μπουφετζής τους 465 κόκκους ζάχαρη που θες και τα τρία παγάκια που ζήτησες.
Επίσης ένα άλλο «φλέγον» ζήτημα της περιόδου, είναι οι σεξιστικές συμπεριφορές – the Summer version. Καλό είναι να σκεφτόμαστε ότι μια σερβιτόρα ή μια μπαργούμαν δεν ψάχνεται να βρει γκόμενο επειδή της παρήγγειλες μπύρα, ούτε κυκλοφορεί με μαγιό επειδή στην πέφτει, αλλά καταρχάς επειδή κάνει αφόρητη ζέστη και επίσης επειδή κάποτε πρέπει να γίνει αυτονόητο ότι οποιαδήποτε γυναίκα -είτε εργαζόμενη είτε όχι- μπορεί να φοράει ό,τι θέλει. Παράλληλα, η κοπέλα που ψήνεται όλη μέρα για να σου φέρει τον καφέ στην παραλία, δεν σε γουστάρει επειδή είδε το κορμί σου, ούτε είναι εντάξει να της ζητάς να σου απλώσει λάδι στην πλάτη, απλά σου φέρνει τον καφέ σου και τίποτα περισσότερο. Το ότι σε εξυπηρετεί με το χαμόγελο στα χείλη σερβίροντάς σου έναν καφέ, δε σημαίνει πως σε γουστάρει κιόλας. Απλώς είναι ευγενική μαζί σου επειδή είναι επαγγελματίας. Μίλα ευγενικά, και μην την κοιτάς ξελιγωμένα, γιατί είναι πτώμα τρέχει όλη μέρα και δεν έχει όρεξη να αντιμετωπίσει και τα αδιάκριτα σχόλια και βλέμματα.
Στα σούπερ μάρκετ που γίνεται χαμός, περίμενε υπομονετικά στην ουρά σου και μην αρχίζεις να φωνάζεις στην ταμία να κάνει πιο γρήγορα, στα λεωφορεία μην κατηγορείς τον οδηγό που άργησε για να σε πάει στην παραλία, ή που είναι γεμάτο. Δεν φταίει αυτός. Το θέμα ειναι να βάλουν περισσότερα δρομολόγια. Στα ξενοδοχεία επίσης αν δεν πληρούν τις επιθυμίες σου, δεν είναι σφάλμα του υπαλλήλου, αλλά του ξενοδόχου. Έχε αυτό στο μυαλό σου όταν πρόκειται να επικοινωνήσεις το παράπονό σου.
Σε γενικές γραμμές, θα πρέπει να αποβάλουμε την πεποίθηση ότι ως πελάτες έχουμε πάντα δίκιο, αυτό είναι ένας μεγάλος μύθος που υποβιβάζει την εργασιακή ακεραιότητα των εργαζομένων γενικότερα. Καλό θα ήταν επίσης να αποβάλουμε την πεποίθηση ότι τα λεφτά μας κάνουν ανώτερους και ότι οι υπάλληλοι είναι ρομποτάκια που υπηρετούν τις τέρψεις μας.
Ας έχουμε στο μυαλό μας ότι οι εργαζόμενοι είναι άνθρωποι όπως κι εμείς, που παλεύουν καθημερινά για να μας εξυπηρετήσουν με το χαμόγελο ακόμα κι αν είναι φρεσκοχωρισμένοι, ταλαιπωρημένοι ή έχουν χίλια δυο προβλήματα στο κεφάλι τους, και προσπαθούν να σας κάνουν όλα τα χατίρια για να μείνετε ευχαριστημένοι. Και υπάρχει ένας μαγικός τρόπος για να τους επικοινωνήσετε την ευγνωμοσύνη σας: αφήνοντας ένα χαμόγελο κι ένα φιλοδώρημα φυσικά. Γιατί, ως γνωστόν το “μπουρμπουάρ” δεν είναι πόλη της Γαλλίας.
Τέλος, πρέπει να συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι οι σερβιτόροι και οι μπουφετζήδες εργάζονται σκληρά και πολλές φορές οι ώρες και οι συνθήκες εργασίας ξεπερνούν το όριο ανθρωπιάς κι αντοχής. Είναι κοινό μυστικό ότι η εκμετάλλευση είναι δυστυχώς πολύ διαδεδομένη από τους ιδιοκτήτες των μαγαζιών που πλέον έχουν βρει το κουμπί με το: «Αν δε σου αρέσει, φύγε. Ξέρεις πόσοι περιμένουν να δουλέψουν στη θέση σου;», ανοίγοντας την πόρτα για την μαύρη εργασία, τις απλήρωτες υπερωρίες, τις κακές συνθήκες διαβίωσης και την οικονομική συγκυρία που καθιστά τους ανθρώπους αυτούς ολοένα και πιο αναλώσιμούς.
Σε αυτές τις συνθήκες η στοιχειώδης κατανόηση είναι πολύτιμη. Η ευγένεια, και η ενσυναίσθηση μπορούν να κάνουν την μέρα αυτών των συνανθρώπων μας λίγο λιγότερο δύσκολη απ’όσο ήδη είναι. Ειδικά αυτές τις πολύ ζεστές μέρες, πρέπει να θυμόμαστε πως ο πελάτης δεν έχει πάντα δίκιο, και να απολαύσουμε τις διακοπές μας εναρμονισμένοι και σεβόμενοι αυτούς που μας εξυπηρετούν.
