Οι εφαρμογές γνωριμιών υποσχέθηκαν να κάνουν την αναζήτηση της αγάπης πιο εύκολη. Για πολλούς χρήστες όμως το μόνο που κατάφεραν ήταν να την κάνουν πιο κουραστική. Το ατελείωτο swipe, το ghosting και οι ατέρμονες συνομιλίες που σπάνια οδηγούν σε ραντεβού στην πραγματική ζωή έχουν αφήσει τους ανθρώπους απογοητευμένους και εξαντλημένους. Μια πολιτισμική αλλαγή βρίσκεται σε εξέλιξη, καθώς οι ελεύθεροι εγκαταλείπουν τις εφαρμογές και στρέφονται ξανά στις αυθεντικές διαπροσωπικές γνωριμίες.
Μέσα από μία σειρά παραδειγμάτων από άκρη σε άκρη στον πλανήτη αποδεικνυείται ότι οι δεσμοί που δημιουργούνται μέσα από δραστηριότητες που σε κάνουν να ιδρώνεις οδηγούν σε βαθύτερες και πιο σταθερές σχέσεις. Αυτές οι ομάδες, που αριθμούν από μερικές δεκάδες έως και χίλια μέλη ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή δεν αφορούν μόνο τη ρομαντική πλευρά—ιδέα της κοινότητας, τη συνέπεια και τους κοινωνικούς δεσμούς που χτίζονται όταν οι άνθρωποι συναντιούνται εβδομάδα με την εβδομάδα.
Μετά τα lockdown λόγω Covid-19 υπάρχει μια ανανεωμένη ανάγκη για διαπροσωπική επαφή και αυτό συνεπάγεται για αρκετούς ανθρώπους τη διεύρυνση του κοινωνικού τους κύκλου σε χώρους όπου το ραντεβού δεν είναι ο κύριος στόχος. Αντί να αξιολογούν κάθε νέα γνωριμία για την πιθανότητα ερωτικής σχέσης, οι άνθρωποι προτιμούν περιβάλλοντα όπου οι σχέσεις—είτε ρομαντικές είτε φιλικές—αναπτύσσονται φυσικά μέσα στον χρόνο με κύριο χαρακτηριστικό την άμεση επικοινωνία. Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη ότι ο πιο αυθεντικός τρόπος για να γνωρίσεις κάποιον δεν είναι μέσα από μια οθόνη, αλλά μέσω της κοινής εμπειρίας του παιχνιδιού, του ιδρώτα και της περιπέτειας. Βλέποντας τα ίδια πρόσωπα εβδομάδα με την εβδομάδα, οι φιλίες – και κάποιες φορές ο έρωτας – ανθίζουν φυσικά χωρίς απαραίτητα την πίεση ενός πρώτου ραντεβού.
Ο ιδρυτής του TMAC (The Mission Athletic Club -εθελοντικά διοικούμενης ομάδας τένις στο Σαν Φρανσίσκο) Πρινς Μπουσέρ υποστηρίζει: «Το παιχνίδι είναι ο δρόμος· ο έρωτας είναι ο στόχος». Παρότι το TMAC δεν δημιουργήθηκε ως χώρος γνωριμιών, η έμφαση στη διασκέδαση, τη συμπερίληψη και την κοινότητα έχει οδηγήσει σε πολλές σχέσεις. Ο σύλλογος μετρά περίπου 1.000 εναλλασσόμενα μέλη.
Για όσους δεν αναζητούν ενεργά τον έρωτα, το TMAC παραμένει μια σημαντική κοινωνική διέξοδος. Ένα μέλος αποκάλυψε ότι δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ εφαρμογές γνωριμιών και προτιμά να γνωρίζει ανθρώπους μέσα από κοινές δραστηριότητες. «Είναι αναζωογονητικό να συνδέεσαι με κάποιον μέσα από κάτι που αγαπάτε και οι δύο, αντί να προσπαθείς να δημιουργήσεις σπίθα μέσα από μια οθόνη».
Η ποδηλατική συλλογικότητα Fatcake δημιουργήθηκε με στόχο να προσφέρει έναν πιο συμπεριληπτικό χώρο στην κυρίως ανδροκρατούμενη, ποδηλατική κοινότητα δίνοντας έμφαση στη φυλετική και queer συμπερίληψη. Πολλά μέλη συμμετέχουν για να κάνουν φίλους, να γνωρίσουν άτομα με κοινά ενδιαφέροντα και να μοιραστούν το πάθος τους για την ποδηλασία. Αρκετοί παραδέχονται ότι η πιθανότητα να γνωρίσουν κάποιον ξεχωριστό βρίσκεται πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τους.
Φυσικά το να βγαίνεις ραντεβού μέσα σε μια αθλητική ομάδα έχει και τις δικές του προκλήσεις. Οι σοβαροί ποδηλάτες μπορεί να περνούν πάνω από 15 ώρες την εβδομάδα στο ποδήλατο, χωρίς να υπολογίζονται οι στάσεις για καφέ μετά τη βόλτα και οι κοινωνικές συναθροίσεις. Αυτό το επίπεδο αφοσίωσης μπορεί να πιέσει μια σχέση, αν και οι δύο σύντροφοι δεν μοιράζονται την ίδια δέσμευση.
Οι σύλλογοι τρεξίματος έχουν τη φήμη ότι αποτελούν σημεία συνάντησης για ελεύθερους, αλλά δεν ταιριάζουν όλοι με αυτό το στερεότυπο. Ένας ιδιωτικός σύλλογος τρεξίματος στο Σαν Φρανσίσκο δίνει προτεραιότητα πρώτα στην κοινότητα. Εν κατακλείδι αυτό που σημειώνεται είναι πως οι άνθρωποι αναζητούν εκ νέου νέες προκλήσεις που θα ενεργοποιήσουν το σύνολο των αισθήσεών τους. Δεν αρκούνται στην ασφάλεια της οθόνης κι είναι έτοιμοι να εκτεθούν και να ζήσουν κι αυτό από μόνο του είναι ελπιδοφόρο.
*Με στοιχεία από το Wired.
