Θα ξεκινήσω με μία αντιδημοφιλή άποψη, το καλοκαίρι είναι η χειρότερη εποχή για να ζεις σε κάποια πολυκατοικία, ο καιρός ανοίγει, όλοι βγαίνουν στα μπαλκόνια και ο θόρυβος αυξάνεται. Ειδικά αν είσαστε φοιτητές ή έχετε δώσει πανελλαδικές ζώντας σε πολυκατοικία, καταλαβαίνετε ακριβώς τη συγκεκριμένη συνθήκη. Όσοι δεν μπορούν να διαβάσουν με ακουστικά, κανονικά θα έπρεπε να τους κολλάνε βαρέα και ανθυγιεινά, γνώμη μου.
Προσωπικά ήταν οδυνηρό να δίνω πανελλαδικές σε αυτή τη συνθήκη. Κατά την προετοιμασία κάποιες φορές ξυπνούσα στις 4:00 π.μ. και άκουγα τον νυχοκόπτη μέσα από τον διπλανό τοίχο και το κινητό να δονείται. Αυτό το τσικ τσικ χτυπούσε κάθε φορά το νευρικό μου σύστημα.
Μεγάλωσα και συνεχίζω να ζω στα εξωτικά Πατήσια, εντάξει κάπως έτσι μπορεί να αρχίσει και κάποιο βιογραφικό, οπότε δεν είναι αυτό το θέμα μας. Η πολυκατοικία μου έχει 32 διαμερίσματα με σταθερούς -κατά τη πλειοψηφία τους- ενοίκους, επομένως όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Μετά από 30 χρόνια, έχουμε παραγνωριστεί, με μηδενική ηχομόνωση ξέρουμε ακόμη και πότε γίνεται και η σύλληψη ενός παιδιού.
Επιβιώνοντας σε μία πολυκατοικία που οι περισσότεροι είναι main characters, είμαι σε θέση να σκιαγραφήσω τις φύλες που υπάρχουν και συνυπάρχουν και σήμερα ήρθε η ώρα για να σας τις παρουσιάσω.
Αυτοί που θέλουν να τα ξέρουν όλα
Συνήθως αυτοί οι τύποι είναι άνω των 60, δεν βγαίνουν πολύ από το σπίτι και το γλυκό καλοκαιράκι στήνουν αντίσκηνο στο μπαλκόνι τους. Κιάλια δεν χρειάζονται, γιατί έχουν εκπαιδεύσει τα μάτια τους σε διάφορα επίπεδα εστίασης. Όταν πέφτει ο ήλιος, βάζουν mode νυχτερινής όρασης και συνεχίζουν ακάθεκτοι το έργο τους. Ναι, μιλάμε για αδιακρισία που αυτοί θα το περιγράψουν ως κοινωνικό ενδιαφέρον. Ο συγκεκριμένος τύπος σε εμάς έχει αναλάβει αμισθί χρέη “φύλακα” που δουλεύει μόνο κατά την καλοκαιρινή σεζόν.
Με το που γλυκάνει ο καιρός, εγκαταλείπει τη σπηλιά του και είναι έτοιμος για το κυνήγι της είδησης. Δεν έχει ρόπαλο, αν και μπορεί να μοιάζει η όψη του με homo erectus. Η καρέκλα του είναι τοποθετημένη κολλητά με τα κάγκελα του μπαλκονιού και το πάνω μέρος του σώματος είναι μόνιμα έξω από αυτά, οριακά κρεμιέται δηλαδή. Χωρίς να τον νοιάζει η γνώμη του κόσμου -γιατί αυτός είναι μάλλον η γνώμη του κόσμου- φοράει μόνιμα λευκό ριχτό σώβρακο λίγο πιο πάνω από το γόνατο και το συνδυάζει με αντίστοιχου χρώματος ξεχασμένη μινέρβα φανέλα που πιθανόν να έχει και κάποιες τρύπες.
Φέρνεις κάποιον στο σπίτι και είναι εκεί, γυρνάς από ξενύχτι και είναι εκεί, γυρνάς από ψώνια και είναι εκεί για να κοιτάξει τις σάκουλες.
Του αφιερώνω -ενοχλημένα- αυτό το τραγούδι.
Αυτοί που μετακινούν συνέχεια τα έπιπλα
Σύμφωνα με τα δεδομένα που έχω συλλέξει, συνήθως είναι she/her, ελληνιστί γυναίκα. No offence κι εγώ σε αυτό το φύλο ανήκω και με αυτό αυτοπροσδιορίζομαι, αλλά αυτά ήταν τα αποτελέσματα της δειγματοληψίας. Δεν αναφέρομαι μόνο στη δική μου πολυκατοικία, αλλά και σε άλλα δεδομένα που έχουν συλλεχθεί ανά τα έτη. Σε αυτή τη κατηγορία υπάρχουν δύο τύποι. Αυτός που τα μετακινεί συνέχεια επειδή είναι μανιακός με την καθαριότητα -μάλλον έχουν πρότυπο την Monica από τα Φιλαράκια- και αυτός που απλά δεν έχει ζωή, αλλά έχει πολύ συσσωρευμένη ενέργεια και κάπου πρέπει να την εκτονώσει. Έτσι γίνεται συνήθως αν δεν έχεις χόμπι ή δεν ασχολείσαι με κάποια άλλη δραστηριότητα.
Συνήθως αυτά τα άτομα δεν έχουν κάποια απαιτητική εργασία ή μπορεί να μην εργάζονται ή να παίρνουν σύνταξη. Σίγουρα έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο που μπορεί να τους δημιουργεί νεύρα. Δεν σέβονται τις ώρες κοινής ησυχίας, αφού δεν μπορούν να ησυχάσουν καμία ώρα της ημέρας. Συνήθως μετακινούν καρέκλες ή αν έχουν δύναμη και πιο βαριά έπιπλα. Δικό μας bonus που το βίωνε ένας από τους ενοίκους της πολυκατοικίας είναι να ακούς και τα σαμπό να βαράνε το ξύλινο πάτωμα μαζί με τη μεταφορά των επίπλων. Κάθε φορά που βάδιζε σειόταν ο μισός όροφος δημιουργώντας μικρούς σεισμούς. Επικίνδυνο, γιατί η πολυκατοικία δεν είναι και στα καλύτερά της μετά τον σεισμό του ’99.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο ένοικος από κάτω της αναγκάστηκε να χτυπήσει με σκουπόξυλο το ταβάνι για να σταματήσει να κάνει θόρυβο. Μην είστε σαν αυτή, βγείτε για τρέξιμο.
Αυτοί που βάζουν τη μουσική στη διαπασών
Ξέρετε τι είναι να βολεύεις 14 ώρες την ημέρα, να γυρνάς κατάκοπος και να ακούς:
Έχω coco στο τραπέζι μουΤραπέζι μουΌλη μέρα νιώθω de javu
Ε εγώ ξέρω σίγουρα και έκλαιγα από τα νεύρα και την κούραση. Να μία περίπτωση που ο Trannos δεν μας έχει βοηθήσει. Σε κάποια φάση φώναξα από την κουζίνα “δεν βλέπεις ότι σε χαλάει, τι το παίρνεις;“, αλλά είχε τόσο δυνατά την μουσική που δεν με άκουσε. Έπαιζαν όλες οι νέες κυκλοφορίες της τραπ στο σπίτι μου χωρίς να έχω κάνει παραγγελιά βάζοντας στο μέτωπό του κάποιο σαλιωμένο εικοσάρικο. Ακόμα και αν έκλεινα τα παράθυρα, η μηδενική ηχομόνωση δεν με άφηνε να ηρεμήσω. Η φράση “ούτε στο σπίτι σου δεν μπορείς να ηρεμήσεις” ταιριάζει γάντι!
Αυτή η φυλή βγαίνει και σε άλλα είδη μουσικής, όπως λαϊκά, σκυλάδικα και Καζαντζίδη. Ναι, τον βάζω σε ξεχωριστή κατηγορία, γιατί όσοι είναι ταγμένοι θεωρούν ιεροσυλία να παίξει κάτι άλλο. Η τελευταία κατηγορία ακουγόταν από το διπλανό μου διαμέρισμα για κάμποσες εβδομάδες, επειδή ο γείτονας είχε νταλκάδες. Ο Καζαντζίδης σε συνδυασμό με τον Tranno και τον Sidarta ήταν μία ηχητική όαση που με έκανε να βάζω ωτοασπίδες, ενώ δεν κοιμάμαι.
Δεν ζείτε μόνοι σας, πάρτε το χαμπάρι. Αν πονάει η ψυχή σας, βάλτε ακουστικά και περάστε μίζερα τον χωρισμό σας, όπως κάναμε όλοι. Ή τέλος πάντων μην συνδέετε το κινητό σας με το JBL ηχείο σας με ανοιχτά τα παράθυρα. Σε διαφορετική περίπτωση, βάλτε δύο πενηντάρικα κάτω από την πόρτα μου για να νιώσω καλύτερα.
Αυτοί που πετάνε τα πάντα από το μπαλκόνι τους
Είναι αυτοί οι άνθρωποι που δεν πετάνε απλά τρίχες ή ψίχουλα από κάτω, αλλά και ολόκληρη τη σακούλα. Στην τελευταία περίπτωση συγκαταλέγονται κυριώς όσοι έχουν κοντά στο διαμέρισμά τους κάδο σκουπιδιών και την ψευδαίσθηση ότι είναι ο Αντετοκούμπο. Το να μπει η σακούλα μέσα είναι σχεδόν απίθανο, γιατί το βάρος σε συνδυασμό με το ύψος της δημιουργεί κατακόρυφη ταχεία πτώση με αποτέλεσμα να πέφτει αρκετά μέτρα πίσω από τον κάδο.
Μην έχετε κόμπλεξ επειδή δεν καταφέρατε να γίνετε ποτέ παίκτης μπάσκετ και στα φιλικά με τους φίλους σας έβαζαν να παίζετε πάντα άμυνα. Αποδεχτείτε ότι δεν είμαστε όλοι για όλα.
Ένα από τα πιο συνηθισμένα πράγματα που θα δείτε να πέφτουν είναι το κουκούτσι από κάποιο καλοκαιρινό φρούτο. Αυτό δεν συμβαίνει οποιαδήποτε άλλη εποχή. Αν υπάρχει εμπάθεια με τον κηπουρό, τα πράγμα γίνονται ακόμα καλύτερα. Μία ένοικος της πολυκατοικίας για να του την σπάσει έριχνε από το μπαλκόνι της στην αυλή φλούδες από πορτοκάλια, φύλλα από χαρτί κουζίνας, μπαλάκια από αλουμινόχαρτο και το αποκορύφωμα ήταν οι σερβίετες. Δεν μπορώ να κόψω το χέρι για το αν ήταν χρησιμοποιημένες, αλλά σίγουρα αν βάλουμε στην εξίσωση τα υπόλοιπα και το μένος, δεν είναι απίθανο.
Η αυλή και ο ακάλυπτος δεν είναι το τσαρδί σας ούτε χωματερή. Είναι κοινόχρηστοι χώροι που πρέπει να τους σέβεστε, γιατί είσαστε αναγκασμένοι να το κάνετε. Δεν είμαστε ζώα, ζούμε με κανόνες και νόμους για να υπάρχει αρμονία κατά τη συνύπαρξή μας. Αν δεν σας αρέσει αυτό το μοντέλο διαβίωσης, μπορεί να απομονωθείτε κάπου μακριά από τους υπόλοιπους που θέλουμε να ζήσουμε πολιτισμένα.
Αυτοί που μιλάνε δυνατά στο μπαλκόνι
Συνεχίζουμε στο μοτίβο του μπαλκονιού. Είπαμε καλοκαίρι είναι και μερικά πράγματα συμβαίνουν μόνο τότε. Και σε αυτή τη φυλή υπάρχουν δύο τύποι: οι πρωινοί και οι βραδινοί. Ναι δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι. Στην πρώτη συνήθως είναι μεγαλύτερης ηλικίας, συνταξιούχοι και βγαίνουν στο μπαλκόνι για να συζητήσουν για εκείνο το επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς “μην αρχίζεις την μουρμούρα” που είδαν για πολλοστή φορά στο YouTube και για το φαγητό που θα μαγειρέψουν κατά τις 10 π.μ. για να είναι έτοιμο στις 12 π.μ. που είναι η ώρα του μεσημεριανού την τελευταία δεκαετία.
Όλα αυτά διαδραματίζονται στις 6 ή στις 7 το πρωί, που αν δουλεύετε βράδυ, θα ήθελα να σας εκφράσω τα ειλικρινά μου συλλυπητήρια. Been there, done that.
Οι βραδινοί τύποι συνήθως καλούν κόσμο στο σπίτι και ξενυχτάνε μέχρι τις 3 π.μ. παρόλο που έχουν πρωινή δουλειά. Ακόμα υπάρχουν αντοχές, ενώ δεν έχουν δημιουργήσει οικογένεια. Το αλκοόλ τους κάνει ιδιαίτερα θερμόαιμους με αποτέλεσμα οι συζητήσεις να φουντώνουν και να φωνάζουν λες και μένουν σε κάποια απομακρυσμένη πολυκατοικία. Αυτές οι μαζώξεις δεν έχουν συγκεκριμένη μέρα, οπότε πάντα σας βρίσκουν ψυχολογικά απροετοίμαστους.
Αυτοί που φωνάζουν στο σεξ
Κόβεται το σεξ; Δεν κόβεται. Ναι, είναι μία επιτακτική ανάγκη με πολλαπλά οφέλη για την ψυχική μας υγεία και όχι μόνο. Ωστόσο, το τρίξιμο από το ξύλινο κρεβάτι σε συνδυασμό με τους πολλαπλούς οργασμούς μπορεί να γίνει εκνευριστικό αν γίνεται σε τακτική βάση. Το πρώτο μπορεί να λυθεί εύκολα αν βάλετε ένα μαξιλάρι πίσω από το κεφαλάρι του κρεβατιού, το δεύτερο θα λυθεί μόνο αν πάτε σε μονοκατοικία.
Αν η πλειονότητα των ενοίκων της πολυκατοικίας σας είναι κάτω των 40, είναι πιο πιθανό να ακούτε αρκετά βογκητά και sex talking. Δυστυχώς, η ανύπαρκτη ηχομόνωση των πιο παλιών πολυκατοικιών εντείνει το πρόβλημα. Δεν θα σας πω να μην κάνετε σεξ, αλλά το λιγότερο που μπορείτε να κάνετε είναι να κλείνετε τις μπαλκονόπορτες. Συνεχίστε να επιδίδεστε στη συγκεκριμένη πράξη και απολαύστε την.
Ε δεν θα καταπιεστείτε και σε αυτό!
