Την χρυσή συμβουλή την έχουμε ακούσει όλοι: σε πρώτα ραντεβού και γνωριμίες αποφεύγουμε να μιλήσουμε για θάνατο, ασθένειες, θρησκεία ή πολιτική. Έλα όμως που τα πάντα γύρω μας είναι πολιτική. Εργασία, σπουδές, κατοικία, μόδα, πολιτισμός, ποδόσφαιρο, γαστρονομία, σχέσεις, γάμος, αγορά, τεχνολογία, στόχοι και όνειρα. Στην έκρυθμη εποχή που διανύουμε, αμέσως μετά από μια μεγάλη πανδημία και εν μέσω της κρίσης ακρίβειας, θα ήταν αδύνατο να αποφύγουμε πολιτικές συζητήσεις.

Στην τελική μια πολιτική συζήτηση μεταξύ δύο ερωτικών συντρόφων δεν είναι μόνο αναπόφευκτη αλλά και δομική: έχει σημασία να δεις πώς ο/η σύντροφός σου βλέπει τον κόσμο, πώς αντιλαμβάνεται την ισότητα και τη δικαιοσύνη, τι τον/την προβληματίζει, σε ποιες αξίες και αρχές βασίζει τις επιλογές του/της, κλπ.

Για μερικούς, το να έχουν τελείως αντίθετες πολιτικές απόψεις με τους συντρόφους τους είναι απαγορευτικό. Άλλοι μπορεί να αισθάνονται ότι η προσωπικότητα του συντρόφου τους υπερτερεί των πολιτικών τους απόψεων ή ίσως ο σύντροφός τους ανέπτυξε διαφορετικές απόψεις με την πάροδο του χρόνου. Το πραγματικό πρόβλημα ξεκινά όταν προσπαθούμε να αλλάξουμε τις απόψεις ή τα πιστεύω του/της συντρόφους μας. Αυτή η προσπάθεια είναι, στο 99,9% των περιπτώσεων, μάταιη.

Προσωπικά, δε θα επέλεγα ποτέ να μπω σε μία σχέση με έναν άνθρωπο που έχουμε εκ διαμέτρου αντίθετες πολιτικές απόψεις. Προσοχή: όχι διαφορετικές – αντίθετες. Δε θα είχα πρόβλημα, ίσα-ίσα θα το θεωρούσα εποικοδομητικό, το να έχουμε πολιτικές διαφωνίες. Μέσα από τέτοιες διαφορετικές απόψεις έχω μάθει πολλά κι έχω αλλάξει γνώμη. Ολόκληροι κόσμοι ανοίγονται όταν έρχεσαι αντιμέτωπη με μια άλλη άποψη, ιδεολογία ή στάση ζωής.

Θα έπρεπε, ωστόσο, να συμφωνούμε στα βασικά. Το κατά πόσο συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων θα έπρεπε να έχουν δικαιώματα κι ελευθερίες, δεν είναι κάτι που διαπραγματεύομαι. Αυτό είναι το προσωπικό μου όριο. Πολλοί βρίσκουν τις πολιτικές διαφωνίες μέχρι τις 6 το ξημέρωμα ακόμη και αφροδισιακές. Εγώ πάλι, όταν κλείνει η πόρτα του σπιτιού, θέλω ηρεμία και όχι το Συμπόσιο του Πλάτωνα.

Στην τελική, μια σχέση (ερωτική και φιλική) ήταν και είναι για μένα κοιτίδα ασφάλειας, ηρεμίας και συμπόρευσης. Δε σκοπεύω να μαλώνω για τα πολιτικά μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Ήδη σε οικογενειακά τραπέζια κρατάω το στόμα μου κλειστό όταν αναφέρονται συγκεκριμένα θέματα, προκειμένου να μη χαλάσω την ατμόσφαιρα. Με τον άνθρωπο που έχω επιλέξει να είναι δίπλα μου, δε θα ήθελα και δε θα μπορούσα να κάνω κάτι αντίστοιχο.

Κι αυτά τα λέω τώρα που δεν έχω παιδιά. Δε μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολο είναι να έχετε διαφορετικές απόψεις για τον κόσμο όταν μεγαλώνετε μια οικογένεια μαζί. Φανταστείτε, για παράδειγμα, ένας γονέας να έχει γίνει anti-vaxxer μετά την καραντίνα και ο άλλος να θέλει να κάνει κανονικά τα εμβόλια στο παιδί του. Φανταστείτε ο ένας γονέας να πιστεύει πως «οι άντρες δεν κλαίνε» κι ο άλλος να θεωρεί ότι όλα τα παιδιά πρέπει να εκφράζουν ελεύθερα τα συναισθήματά τους. Ακόμα κι αυτές οι επιλογές ανατροφής *ΕΙΝΑΙ* πολιτική.

Ποια είναι τα triggers και ποια τα απαράβατα όριά σας;

Το να γνωρίζετε τι πραγματικά δεν μπορείτε να ανεχτείτε από έναν σύντροφο (τωρινό ή μελλοντικό) είναι σημαντικό. Ο καθένας έχει τα δικά του όρια, τα οποία καλό είναι να έχει ξεκαθαρίσει πριν καν μπει σε μια σχέση.

Δεν υπάρχει λόγος να συμβιβάζετε τα βασικά ήθη και τις αξίες σας για κανέναν, και αυτό φυσικά αφορά και τα πολιτικά ζητήματα. Είναι άλλο πράγμα να έχεις διαφορά απόψεων· και είναι εντελώς άλλο να είσαι σε σχέση με κάποιον του οποίου οι πεποιθήσεις έρχονται σε άμεση σύγκρουση με την ύπαρξη τη δική σου, των παιδιών σου ή των αγαπημένων σου.

Αυτά τα συγκεκριμένα “triggers” κι “απαγορευτικά” είναι διαφορετικά για τον καθένα, επομένως βρείτε εκείνα τα πράγματα που είναι αδιαπραγμάτευτα για σας. Στον επόμενο πιθανό σύντροφο, να είστε απολύτως διαφανείς πάνω σε αυτά τα αδιαπραγμάτευα ζητήματα, εξηγόντας ότι δεν υπάρχει χώρος για ντιμπέιτ σε αυτά τα θέματα. Για παράδειγμα: «Οι θέσεις σου σχετικά με την κουλτούρα βιασμού ενισχύουν πραγματικά το άγχος και τους φόβους μου για την ασφάλειά μου ως γυναίκα – αυτό δεν πρόκειται να λειτουργήσει». 

Πώς να διαχειριστείτε τις πολιτικές σας διαφωνίες;

Φυσικά, αυτό που είναι απαγορευτικό για μένα, μπορεί να μην είναι για όλους. Κάποιοι μπορεί να βρίσκουν αμέτρητους λόγους για να συνεχίσουν να αγαπούν το ταίρι τους, ασχέτως πολιτικής. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν τρόποι να διαχειριστείτε τις διαφορετικές πολιτικές απόψεις στις σχέσεις σας. Για παράδειγμα, υπάρχει η μέθοδος Gottman Couples Therapy, μια σειρά βημάτων για την επίλυση διαφωνιών μέσα σε μια σχέση. Χρησιμοποιώντας τεχνικές από τη μέθοδο αυτή, μπορείτε να δείξετε το ενδιαφέρον και το σεβασμό σας για τον/την σύντροφό σας, κάνοντας ερωτήσεις σχετικά με το “όνειρο” ή την ευρύτερη ιδέα πίσω από την άποψή του. Μπορεί να θέλετε να κάνετε ερωτήσεις όπως:

«Είμαι περίεργος να μάθω ποιες εμπειρίες στη ζωή σου διαμόρφωσαν τις πεποιθήσεις σου— θα ήθελες να τις μοιραστείς;»

«Μπορώ να δω ότι για το συγκεκριμένο θέμα νιώθεις πολύ έντονα, είναι ένα ζήτημα που σε ενδιαφέρει πολύ και μιλάς με πάθος για αυτό. Ξέρω ότι θέλεις το καλύτερο για τον κόσμο. Πες μου πώς πιστεύεις ότι αυτό θα άλλαζε την κοινωνία προς το καλύτερο».

«Τι φοβάσαι ότι θα συμβεί αν….;»

Κάνοντας ερωτήσεις από ειλικρινή περιέργεια, αντί να περνάτε κατευθείαν στην άμυνα (όπως συμβαίνει τόσο συχνά με τις πολιτικές συζητήσεις), ανοίγετε χώρο στη συνομιλία ώστε να ακουστείτε και οι δύο. Παράλληλα, δείχνετε ότι σέβεστε τον ίδιο (όχι αναγκαστικά τις θέσεις του) και θέλετε έστω να καταλάβετε τη δική του οπτική. Κάνοντας έναν τέτοιο διάλογο, μπορεί να ανακαλύψετε ότι έχετε περισσότερα κοινά από ό,τι νομίζετε. Μπορεί να έχετε διαφορετική γνώμη για την τρέχουσα κυβέρνηση ή να μη συμφωνείτε για το τι/αν θα ψηφίσετε στις εκλογές. Αλλά ίσως εντοπίσετε πολλά κοινά όσον αφορά τα μεγαλύτερα όνειρα, τις επιθυμίες και τις αξίες σας —απλώς έχετε διαφορετικές ιδέες για το πώς τα όνειρα αυτά υλοποιούνται και εφαρμόζονται στην πραγματικότητα.

Συχνά, πριν προσπαθήσουμε καν να καταλάβουμε, έχουμε φορέσει ήδη τα γάντια του μποξ. Τι θα συνέβαινε αν, μόνο για λίγο, προσπαθούσαμε να δούμε πραγματικά ο ένας τα γυμνά, ανθρώπινα χέρια του άλλου; Θα βρίσκαμε οστά και μύες καλυμμένους με δέρμα—δέρμα ζαρωμένο ή μαλακό, με πανάδες από τον ήλιο, ρόζους και κάλους. Αντί να ορθώναμε κατευθείαν τις γροθιές μας, θα μπορούσαμε να απλώσουμε το χέρι στον σύντροφό μας για να μάθουμε λίγα περισσότερα για τις ρυτίδες του, τους κάλους του, τα περιποιημένα του δάχτυλα, τις εμπειρίες της ζωής του που σκαλίστηκαν πάνω στα χέρια του και πώς σκοπεύει να τα χρησιμοποιήσει ώστε να πλάσει έναν κόσμο καλύτερο.