Ένα νησί όπου «κατοικούν» απόκοσμες παιδικές κούκλες, μια παγωμένη λίμνη στα Ιμαλάια γεμάτη με ανθρώπινους σκελετούς, ένας ινδουιστικός ναός που κατακλύζεται από χιλιάδες αρουραίους, ένα νησί με πάνω από 4.000 δηλητηριώδη φίδια και μια καταβόθρα στα βάθη του Τουρκμενιστάν από την οποία ξεπηδούν φλόγες και καπνοί.

Ποιος έχει άραγε το κουράγιο να επισκεφτεί πέντε από τα πιο τρομακτικά μέρη του πλανήτη μας;

Η λίμνη με τους ανθρώπινους σκελετούς
Η Ρούπκουντ ή αλλιώς Λίμνη των Σκελετών βρίσκεται σε μια κοιλάδα των Ιμαλαΐων, σε ύψος 5.029 μέτρων. Την παγωμένη λίμνη ανακάλυψε το 1942 ένας Ινδός δασοφύλακας –μαζί με αυτήν όμως ανακάλυψε και το μυστικό που κρυβόταν για πάνω από 1.000 χρόνια μέσα στον, σχετικά ρηχό, πυθμένα της βάθους μέχρι τρία μέτρα: πάνω από 300 ανθρώπινους σκελετούς και οστά που ήταν άγνωστο πώς βρέθηκαν εκεί.

Τι ακριβώς συνέβαινε λοιπόν στη Ρούπκουντ κι είχε μετατραπεί σε ένα μαζικό τάφο;
Η αρχική εκτίμηση των ειδικών ήταν ότι οι σκελετοί άνηκαν σε μια ομάδα στρατιωτών που προσπάθησαν να περάσουν τα Ιμαλάια και πέθαναν εκεί. Ωστόσο, ένα μέρος της αλήθειας αποκαλύφθηκε μόλις πρόσφατα, όταν επιστήμονες συνέλεξαν δείγματα από τους σκελετούς και προέβησαν στην ραδιοχρονολόγησή τους, απ’ όπου προέκυψε πως αυτοί χρονολογούνται γύρω στο 850 μ.Χ.

Επιπλέον, από την μελέτη διαπίστωσαν πως σχεδόν όλοι οι σκελετοί έφεραν χτυπήματα στο κεφάλι, αλλά όχι από μυτερό αντικείμενο (ένα όπλο, φερ’ ειπείν), αλλά κάτι στρογγυλό. Κάπως έτσι, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η ομάδα αυτή χτυπήθηκε από μια πολύ ισχυρή χαλαζόπτωση από την οποία δεν μπορούσαν να προστατευθούν.

Κάτι που επεξηγεί και την τρύπα στα κεφάλια τους, που είναι μεγέθους ενός τεράστιου χαλαζόκοκκου. Ωστόσο, εδώ εγείρονται ερωτήματα όπως γιατί υπάρχει μόνο τρυπά στο κεφάλι τους κι όχι και σε άλλα σημεία του σώματος τους; Το μυστήριο τέλει ακόμη υπό διερεύνηση.

Το Νησί των Φιδιών
Το μικρό νησάκι Ιλα ντε Κουεϊμάδα Γκράντε, που βρίσκεται 33 χλμ. ανοιχτά του Σάο Πάολο της Βραζιλίας, είναι ένα μέρος που δεν ενδείκνυται για όσους μισούν τα ερπετά. Και αυτό γιατί το συγκεκριμένο νησί είναι ο μόνιμος τόπος κατοικίας της δηλητηριώδους οχιάς Bothrops insularis.

Πάνω από 4.000 χρυσοί βόθρακες [η επιστημονική ονομασία του φιδιού] λυμαίνονται τα 430 στρέμματα της έκτασης του νησιού, όπερ και σημαίνει πως σε κάθε τετραγωνικό απαντώνται πέντε δηλητηριώδη φίδια.

Οι βόθρακες, το μήκος των οποίων ποικίλλει από 50 μέχρι 120 εκατοστά, διαθέτουν, σύμφωνα με τους ερπετολόγους, το ισχυρότερο δηλητήριο από όλα τα φίδια του πλανήτη: γι’ αυτόν άλλωστε το λόγο κανείς δεν επισκέπτεται το νησί, εκτός από επιλεγμένους επιστήμονες, στους οποίους έχει χορηγηθεί ειδική άδεια για τη μελέτη των φιδιών, μία φορά το χρόνο.

Ο Ναός των Αρουραίων
Ο ινδουιστικός ναός Κάρνι Μάτα γνωστός και ως «Ναός των Αρουραίων» βρίσκεται στην πόλη Ντασνόκ, 30 χιλιόμετρα νοτίως της πόλης Μπικάνερ στο κρατίδιο του Ράτζασταν στην Ινδία.
Ο ναός κατακλύζεται από 20.000 αρουραίους, οι οποίοι όχι μόνο περιπλανώνται ανενόχλητοι εντός και εκτός του κτιρίου, αλλά η παρουσία τους και η ζωή τους θεωρείται τόσο ιερή, ώστε κανείς δεν τολμάει να τους πειράξει.

Σύμφωνα με την θρησκευτική παράδοση οι αρουραίοι είναι μετενσαρκώσεις νεκρών απογόνων της «μητέρας θεότητας» Κάρνι Μάτα. Σύμφωνα με τον θρύλο ο γιος της Κάρνι Μάτα πνίγηκε σε ένα νερόλακκο και στην συνέχεια η θεότητα ζήτησε όλοι οι άρρενες απόγονοί της να μετενσαρκώνονται ως αρουραίοι στο ναό. Οι αρουραίοι τρέφονται καθημερινά με γάλα και άλλα τρόφιμα που τους πηγαίνουν οι πιστοί, αλλά και πολλοί τουρίστες.

Μάλιστα, ο ναός τιμάται τόσο πολύ από τους ντόπιους, ώστε είναι συχνή η εικόνα των μικρών παιδιών (τους) να παίζουν δίπλα σε αρουραίους, αδιαφορώντας για το γεγονός πως τα συγκεκριμένα τρωκτικά είναι φορείς σοβαρών μικρόβιων. Είπαμε, «η παράδοση πάνω απ’ όλα».

Ο Κρατήρας της Κόλασης
Ονομάζεται Νταρβάζα ή αλλιώς «Η Πύλη της Κολάσεως» και πρόκειται για έναν γιγάντιο κρατήρα βάθους 30 μέτρων και πλάτους 70 μέτρων απ’ όπου ξεπηδούν φλόγες και καπνοί.

Ο κρατήρας, που βρίσκεται στην έρημο Καρακούμ, στο Τουρκμενιστάν, περίπου 260 χλμ. βόρεια της πρωτεύουσας Ασγκαμπάτ, προέκυψε από μια επιχείρηση άντλησης πετρελαίου που πήγε στραβά. Συγκεκριμένα, το 1971 μια ομάδα σοβιετικών επιστημόνων είχαν στήσει μια εξέδρα γεώτρησης πετρελαίου. Ωστόσο, η γη άνοιξε, καταπίνοντας τόσο την εξέδρα, όσο και τον καταυλισμό των επιστημόνων, ενώ στον αέρα απελευθερώθηκαν δηλητηριώδη αέρια.

Προκειμένου να σταματήσουν την εξάπλωση των αερίων, η ηγεσία της τότε Σοβιετικής Ένωσης έδωσε ρητή εντολή να μπει φωτιά μέσα στον κρατήρα μέχρι να εξαντληθούν τα εύφλεκτα αέρια. Αντίθετα προς τους υπολογισμούς τους, όμως, σήμερα η καταβόθρα συνεχίζει να καίει, παρουσιάζοντας ένα συναρπαστικό, όσο κι απόκοσμο θέαμα.

Το νησί με τις στοιχειωμένες κούκλες
«Ισλα ντε λας Μουνιέκας» σημαίνει στα ισπανικά «Το Νησί με τις Κούκλες» και, όντως, πρόκειται για ένα μικρό νησάκι στριμωγμένο μέσα στα δαιδαλώδη κανάλια που βρέχουν τα νότια προάστια της Πόλης του Μέξικο. Ωστόσο, το Isla de las Muñecas δεν είναι απλώς ένα νησάκι, αλλά κάτι ακόμη χειρότερο: μια στοιχειωμένη λωρίδα γης καθώς μοναδικοί «κάτοικοι» του νησιού είναι χιλιάδες τρομακτικές κούκλες που κρέμονται κομματιασμένες κι ακρωτηριασμένες απ’ τα δέντρα του.

Ο αστικός μύθος λέει πως το 1951 ένα μικρό κορίτσι πνίγηκε στο διπλανό κανάλι του Σοτσιμίλκο κάτω από αδιευκρίνιστες, μέχρι και σήμερα, συνθήκες. Λίγες ημέρες μετά τον θάνατό του, άρχισαν να ξεβράζονται παιδικές κούκλες στις ακτές του μικρού νησιού.

Τότε, ο φύλακας του νησιού, ο δον Χουλιάν Σαντάνα Μπαρέρα, άρχισε να τις περισυλλέγει και να τις κρεμάει στα δέντρα ως ένδειξη σεβασμού στο πνεύμα της εκλιπούσας. Έκτοτε, το νησάκι έγινε τουριστική ατραξιόν, με χιλιάδες κόσμου να συρρέουν προκειμένου να δουν από κοντά το απόκοσμο θέαμα.

Κανείς ωστόσο δεν τολμάει να πατήσει το πόδι του στο νησάκι τη νύχτα, καθώς λέγεται πως πολλοί αυτόπτες μάρτυρες άκουσαν τις κούκλες να ψιθυρίζουν μεταξύ τους με μια κοριτσίστικη φωνή.

Σημείωση: ο Μπαρέρα πέθανε ακριβώς πενήντα χρόνια μετά το άτυχο κορίτσι, το 2001. Μάλιστα, βρέθηκε πνιγμένος στο ίδιο σημείο όπου είχε βρεθεί η κοπέλα.