Τα τελευταία χρόνια διάφορες κλινικές μελέτες και έρευνες, δείχνουν πως τα ψυχεδελικά ναρκωτικά όπως το LSD, τα magic mushrooms, το MDMA κ.α. μπορούν να επηρεάσουν σε τέτοιο βαθμό την συνείδηση μας που αυτή η εμπειρία, να είναι καθοριστική για το πώς βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας.
Ταυτόχρονα, οι επιστήμονες έχουν στα χέρια τους στατιστικά που επιβεβαιώνουν την θετική επίδραση των ψυχεδελικών ουσιών σε ασθένειες ψυχικής υγείας.
Όμως, όσοι άνθρωποι πειραματίζονται με αυτού του είδους τα ναρκωτικά, δεν έχουν αυτοσκοπό κάποια πνευματική διερεύνηση ή οτιδήποτε άλλο που μπορεί να «σταθεί» σε μια επιστημονική δημοσίευση.
«Ήθελα απλά να τριπάρω, να δω τους τοίχους του σπιτιού μου να αλλάζουν χρώμα», ήταν η ανώνυμη καταγγελία που έφτασε στο Olafaq. «Άκουγα όλη μέρα Detroit techno και λίγο πριν βάλω να ακούσω Grateful Dead, έριξα μια σταγόνα LSD στην γλώσσα», συνέχισε.
Όμως, τι μπορεί να πήγε τόσο στραβά;
«Όσο ο δίσκος έπαιζε, κοιτούσα το πικάπ και ένιωθα πως είχε ενσωματωθεί στα μάτια μου ένα καλειδοσκόπιο. Μετά, κάθε παίξιμο απ’ την κιθάρα του Jerry Garcia έπαιρνε εξωφρενικά διαφορετικές ηχητικές διαστάσεις. Όλα καλά μέχρι εκεί. Τα συμπτώματα ενός καλού τριπαρίσματος ήταν πλέον αισθητά», έγραφε το μήνυμα που λάβαμε.
Ποιο ήταν το “bad trip” λοιπόν;
«Δυστυχώς αυτό δεν κράτησε πολύ. Η ψυχεδέλεια τελείωσε απότομα και ξαφνικά, χωρίς να το καταλάβω, ένιωσα ότι αγαπώ όλον τον κόσμο.»
Αναρωτηθήκαμε που είναι το κακό σε όλο αυτό.
«Δεν είχα καμία διάθεση για κάτι τέτοιο. Για μια στιγμή, έτσι, χωρίς λόγο, σκέφτηκα να πάω να χαιρετήσω τον τύπο στο περίπτερο, που κάθε φορά του ζητάω να πληρώσω με κάρτα τον καπνό και μου λέει «για τσιγάρα δεν έχω POS». Δηλαδή, για ποιον λόγο να το κάνω αυτό;» σχολίασε.
Βέβαια, η αλήθεια είναι πως οι τραπεζικές κρατήσεις στις συναλλαγές μέσω POS είναι τέτοιες, που με κάθε αγορά καπνικών προϊόντων, οι άνθρωποι μπαίνουν μέσα και δεν έχουν κέρδος.
«Δεν με αφορούν τα προβλήματα των άλλων. Τουλάχιστον, μέχρι να πάρω εκείνο το γαμημένο LSD. Μετά όλα άλλαξαν. Μέχρι και τα χρόνια θέματα που είχα με τους γονείς μου, σχεδόν εξαφανίστηκαν. Πήρα τηλέφωνο τη μητέρα μου να δω τι κάνει. Μιλάμε για τρομερό άλμα. Και το χειρότερο; Την άκουγα με πλήρη αφοσίωση, να μου σχολιάζει την θεματολογία της Καινούργιου, ενώ όταν μου πρότεινε να μου στείλει ένα τάπερ με παστίτσιο, το δέχθηκα με ευχαρίστηση».
Μα μπορεί κάποιος άνθρωπος να αρνηθεί ένα κομμάτι παστίτσιο;
«Όχι μόνο το έφαγα, αλλά έπλυνα και το τάπερ. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Προσπαθώ ακόμα να συνέλθω απ’ τα κύματα καλοσύνης που με έχουν κατακλύσει. Δεν περίμενα ποτέ πως μια σταγόνα ψυχεδέλειας θα εξαφάνιζε την αρνητικότητά μου. Και κυρίως, δεν ήθελα να συμβεί αυτό. Μου άρεσε η κυνική ζωή μου, γεμάτη γκρίνια και κριτική και γι’ αυτό περιμένω να περάσουν λίγες μέρες ακόμη μήπως και επανέλθω».
«Και μέχρι τότε, τι;», αναρωτηθήκαμε;
«Θα βγω μια βόλτα έξω να παρατηρήσω πολύχρωμες πεταλούδες και να χαμογελάσω σε αγνώστους».
