Βρισκόμαστε στο 1963 και ο συγγραφέας Ken Kesey, μετά την δημοσίευση του βιβλίου «Η φωλιά του κούκου» (σ.σ. “One Flew Over the Cuckoo’s Nest”), μετακομίζει μόνιμα σε ένα ξύλινο σπίτι, χωμένο κάπου μέσα στην δασική περιοχή La Honda της Καλιφόρνια. Απομονωμένο απ’ την συντηρητική πραγματικότητα της εποχής, η διασημότερη ίσως φιγούρα της αντικουλτούρας των ‘60s, δημιουργεί μαζί με τον Ken Babbs – μια φοβερή προσωπικότητα, πλήρως ψυχεδελική – τους Merry Pranksters. Όλοι μαζί, σαν μια κοινότητα, δημιουργούν ένα κοινόβιο στην έκταση που έχει αγοράσει ο Kesey και συστήνουν έναν «Θαυμαστό καινούργιο κόσμο» που ανοίγει νέες «Πύλες αντίληψης» μέσω των acid test, καταναλώνοντας τεράστιες ποσότητες LSD και εξερευνώντας απάτητα μονοπάτια μέσω διάφορων άτυπων workshop (σ.σ. στα εισαγωγικά, δύο βιβλία του Aldus Huxley που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο – και αυτά – στην διαμόρφωση της συγκεκριμένης γενιάς).

Σκοπός τους δεν ήταν να ανατρέψουν την συντηρητική πραγματικότητα, αλλά να δημιουργήσουν μια ολότελα δικιά τους. Ψυχεδελικές ουσίες, μουσική των Grateful Dead, καλεϊδοσκοπικά visuals, πρωτοποριακές τέχνες κλπ, διαμόρφωσαν όχι μόνο την δική τους συνείδηση, αλλά επηρέασαν και τις επόμενες γενιές στον τρόπο που αντιλαμβάνονται την ανθρώπινη ύπαρξη και την αλληλεπίδραση της με τον κόσμο συνολικά, το περιβάλλον, την φύση.

Η πρώτη σταγόνα είχε πέσει – όπως όταν το LSD ακουμπούσε την γλώσσα του Neal Cassady, οδηγού του διάσημου λεωφορείου “Furthur” των Merry Pranksters και έβαζε πολυχρωμία στην γκρίζα προσωπικότητα του – στην καταιγίδα των αλλαγών για την ανθρωπότητα στο μέλλον.

Η κληρονομιά αυτή, μπορεί κάπου να αποποιήθηκε τις επόμενες δεκαετίες για διάφορους κοινωνικούς λόγους, όμως τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μια παγκόσμια τάση επιστροφής στα πρότυπα που όριζε η αντικουλτούρα των ‘60s. Δεν είναι λίγα τα φεστιβάλ που πραγματοποιούνται ανά τον κόσμο, σε ένα πιο σύγχρονο μοτίβο από εκείνο της κοινοβιακής κατάστασης στο La Honda, και προσελκύουν πλήθος κόσμου. Εντυπωσιακές φωτογραφίες που βρίσκουμε στα social media απ’ αυτά, είναι η αφορμή για να προσθέσουμε ακόμα μια εμπειρία στο bucket list της ζωής μας.

Έτσι και το Medicine Festival που διοργανώνεται απ’ το 2019 στο επαρχιακό Berkshire της Αγγλίας, είναι μια μοναδική εμπειρία που σε καλεί να την ζήσεις και σε μαγεύει, όπως οι νύμφες των Οδυσσέα. Φέτος, το φεστιβάλ διοργανώνεται μεταξύ 18 και 21 Αυγούστου και τα εισιτήρια είναι sold out, αλλά ακόμα ένα bookmark στον browser δεν μας έβλαψε ποτέ. Εν τω μεταξύ, και χωρίς να πας στο φεστιβάλ, το site είναι από μόνο του μια εμπειρία, αφού θα έλεγα πως είναι το “White Rabbit” των ιστοσελίδων.

Η τοποθεσία του Berkshire, βρίσκεται μόλις 45 λεπτά απ’ το Λονδίνο και ακολουθείς στο Google Maps το Τ.Κ. RG7 4LY για να φτάσεις στις εγκαταστάσεις του Medicine. Εκεί, μπορείς να στήσεις την δική σου σκηνή ή να ενοικιάσεις μια απ’ τις διαθέσιμες του φεστιβάλ, να παρκάρεις το αμάξι σου σε ελεγχόμενο χώρο ή να κοιμηθείς στο βανάκι σου (αν είσαι απ’ αυτούς τους τυχερούς που έχουν, θέλω να σε γνωρίσω).

Το μέρος είναι μαγικό και θυμίζει πολύ έντονα παραμύθι. Ρυάκια που δημιουργούν ένα χαλαρωτικό ηχητικό τοπίο, μια λίμνη με προβλήτα για να κάνεις μπάνιο είτε με το μαγιό σου είτε χωρίς αυτό, ψηλά δέντρα που είναι μέρος του δασικού περιβάλλοντος, χώμα, γκαζόν και καταπράσινοι μικροί λόφοι. Το Medicine Festival, προσφέρει ειδυλλιακές οφθαλμικές (και όχι μόνο) περιπλανήσεις για όλους τους ανθρώπους, όλων των ηλικιών (επιτρέπονται και τα παιδιά), για όλες τις φυλές και τις σεξουαλικότητες. Αν κάποιος μπορεί να βρει ένα αρνητικό, είναι ότι δεν επιτρέπονται τα κατοικίδια, εκτός και αν είναι «οδηγοί» ανθρώπων.

Τα workshop πραγματοποιούνται κατά την διάρκεια του φεστιβάλ από ανθρώπους που έχουν έρθει από διάφορες γωνιές του πλανήτη, και είναι αυτά που θα σε καθοδηγήσουν σε έναν νέο υπαρξιακό ορίζοντα – αρκεί να είσαι «ανοιχτός» στο άγνωστο. Ο Geshe Lama Ahbay Rinpoche, είναι ένας Θιβετιανός μοναχός που θα σε βοηθήσει να ανακαλύψεις διάφορες πτυχές του Βουδισμού, ενώ ο Wiruungga Dunggiirr θεωρείται «Φύλακας σοφίας» και ηγείται τελετουργιών. Εκεί, δραστηριοποιείται και οργανισμός “Mama Wellbeing” όπου είναι υπεύθυνος του χώρου «Το θεραπευτικό χωριό» και έχει επιμεληθεί μια σειρά από πρακτικές για να ανυψώσει την εμπειρία που θα έχετε στο φεστιβάλ και να θρέψει βαθιά το σώμα, το μυαλό και την ψυχή σας.

Οι μπόχο αποχρώσεις, το χίπικο lifestyle, ο νομαδικός τρόπος ζωής, και όλα αυτά με μια πιο σύγχρονη ματιά, μας διεγείρουν την περιέργεια και δημιουργούν – κάπως – ατακτοποίητες προσδοκίες, σε μια ανάγκη μας να ξεφύγουμε απ’ το αστικό περιβάλλον, τον κοινωνικό καθωσπρεπισμό και το επαγγελματικό burnout. Το «σύστημα» φυσικά (και πως αλλιώς να το ονομάσεις), οικειοποιήθηκε αυτή την τάση για να βγάλει κέρδος, απορροφώντας, ίσως, τον απαραίτητο αυθορμητισμό και έτσι καταστέλλοντας την, την έκανε social media τάση με hashtag και glamping αποχρώσεις (σ.σ. ο όρος προκύπτει απ’ το “glamorous” και το “camping”).

Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και αν το Medicine Festival είναι μια κερδοσκοπική φάση (που αμφιβάλλω) επάνω στα πρότυπα της αντικουλτούρας και της εξερεύνησης των ‘60s, είναι σίγουρα μια εμπειρία που αν την ζήσουμε, θα είναι μοναδική και αξεπέραστη. Του χρόνου, ραντεβού εκεί.