Δυστυχώς ή ευτυχώς πολλά από τα πράγματα που μας συμβαίνουν σε τούτη τη ζωή δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε. Για την ακρίβεια, είναι άπειρα αυτά που δεν μπορούμε να ελέγξουμε, ειδικά όταν πρόκειται για πράγματα που δεν αφορούν εξ’ ολοκλήρου τον εαυτό μας. Ένα από αυτά είναι και ο χωρισμός σε μία ερωτική σχέση, όταν έρχεται από την άλλη πλευρά.

Είτε έρθει μετά από έναν τσακωμό, είτε μέσω ενός απλού σύντομου μηνύματος, είτε ως ανακοίνωση, στις περισσότερες περιπτώσεις όχι απλά μας στεναχωρεί ο ίδιος ο χωρισμός, αλλά και ο τρόπος που συνέβη. Πιανόμαστε εξαπίνης και δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι αυτό είναι το τέλος.

Πιστεύουμε ότι δεν μας αξίζει αυτή η απότομη διακοπή της σχέσης και νιώθουμε αδικημένοι. Ειδικά όταν ξεπεράσουμε το πρώτο σοκ, είναι αρκετά πιθανό να μας δημιουργηθούν ερωτήματα σχετικά με την απόφαση του χωρισμού και να θεωρήσουμε ότι οι εξηγήσεις που μας δόθηκαν ήταν ανεπαρκείς και επομένως ότι δεν έχει δοθεί το σωστό κλείσιμο στη σχέση.

I need a closure (χρειάζομαι ένα κλείσιμο), λέμε όπως στην Αμερική και κάποιες φορές αυτή η επιθυμία μας κυριεύει και τελικά την πραγματοποιούμε. Καλούμε το πρώην ταίρι μας, αφήνοντας το τηλέφωνο να χτυπήσει ασταμάτητα και αφού δεν απαντούσε θα στέλναμε και ένα μήνυμα που θα τονίζαμε ότι είναι ανάγκη να μιλήσουμε ή απλά να βγάλουμε το θυμό μας.

Επειδή η ερωτική μας σχέση δεν έλαβε το τέλος που είχαμε φανταστεί, αυτό δε σημαίνει ότι είναι σωστό να γυρίσουμε πίσω ελπίζοντας να το δώσουμε εμείς. Ο χωρισμός είναι από μόνος του το τέλος. Ίσως ακούγεται κυνικό, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας τρόπος να προστατέψουμε την ήδη ταραγμένη ψυχική μας υγεία.

Γιατί αν ήθελαν να είναι μαζί μας, δεν θα μας είχαν χωρίσει. Σε περίπτωση που ο χωρισμός είναι ένας τρόπος να τραβήξουν την προσοχή ή ένα μέσο επιβολής, τότε επίσης δεν χρειάζεται να γυρίσετε πίσω, γιατί αυτή η συμπεριφορά είναι ακόμα χειρότερη από την πράξη του χωρισμού.

Κλάψτε, βρίστε, καταναλώστε παγωτό, βγείτε με την παρέα σας, καθίστε αγκαλιά με το κατοικίδιό σας, γιατί την απάντησή σας την έχετε πάρει. Δεν θέλει να είστε μαζί.

Και ας είμαστε ειλικρινείς, ένα από τα χειρότερα που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας είναι να κάνουμε το λεγόμενο αποχαιρετιστήριο σεξ. Ξέρετε πολύ καλά για πιο πράγμα μιλάω. Αυτό που βρίσκεστε όχι μόνο για τη σωματική επαφή, αλλά για να ζητιανέψετε λίγα ακόμα χάδια και φιλιά. Για να παρακαλέσετε για λίγες εξηγήσεις ή να του αλλάξετε γνώμη. Το αποχαιρετιστήριο σεξ είναι ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας και ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουμε. Κανονικά θα έπρεπε να μετονομαστεί σε σεξ-παγίδα, γιατί αυτό είναι.

Ξέρω ότι ακόμα και ένα τηλεφώνημα μπορεί να σας δώσει την ευκαιρία να διαφωνήσετε, να ξεκαθαρίσετε τη θέση σας ή να συζητήσετε τους λόγους για τους οποίους τελείωσε η σχέση, πιστεύοντας ότι θα πάρετε τον έλεγχο, αλλά δεν θα γίνει. Πιθανότατα, δεν θα πάρει την έκβαση που ελπίζετε και μετά το πέρας της κλήσης θα σας καταβάλλει η απογοήτευση και η στεναχώρια ακόμη περισσότερο, γιατί αυτή η ελπίδα που είχατε να βάλετε το δικό σας τέλος, μόλις εξαφανίστηκε. Πουφ!

Και το τέλος σε μία σχέση, όποιο κι αν είναι αυτό, δε θα φέρει το τέλος της ζωής σας και σίγουρα όχι το τέλος του κόσμου. Μπορεί να φαίνεται ότι δεν έχετε άλλη επιλογή… αλλά έχετε. Μπορείτε να επιλέξετε πώς θα αντιδράσετε. Μπορείτε να επιλέξετε πώς να προχωρήσετε. Ναι, μόνοι σας, χωρίς το πρώην ταίρι σας. Δεν χρειάζεται κλείσιμο ή συγγνώμη.

Είτε έχετε δίκιο, είτε άδικο, δεν μπορείτε να δώσετε εσείς το κλείσιμο, γιατί τον έλεγχο στον χωρισμό τον είχε η άλλη μεριά. Μπορεί να μην περιμένατε από τον μακροχρόνιο σύντροφό σας να τελειώσει τη σχέση σας απότομα, αλλά το έκανε και αυτό δεν αλλάζει.

Λάβετε το μήνυμα (ακόμα κι αν δεν υπήρχε) και προχωρήστε. Νιώστε την πληγή, την απογοήτευση και την απογοήτευση, έχετε κάθε δικαίωμα. Αλλά νιώστε το, γιατρέψτε το και μετά αφήστε το να φύγει. Έτσι θα δημιουργηθεί το δικό σας κλείσιμο.

Το κλείσιμο είναι μια έννοια, μια ψευδαίσθηση, κάτι που πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε από κάποιον άλλον όταν στην πραγματικότητα μπορούμε να το δώσουμε στον εαυτό μας. Νομίζουμε ότι θα μας κάνει να αισθανθούμε καλύτερα, αλλά τελικά δεν κερδίζουμε τίποτα.

Όμως, έχουμε επιλογή. Μπορούμε να επιλέξουμε την αγανάκτηση ή μπορούμε να επιλέξουμε την ελευθερία. Μπορούμε να περάσουμε χρόνια παρακαλώντας για ένα κλείσιμο ή μπορούμε να το δώσουμε εμείς στον εαυτό μας. Η επιλογή είναι δική μας.