Δουλειά, υποχρεώσεις, εκκρεμότητες, email, τηλέφωνα, λογαριασμοί, social media. Να πρέπει να διαπρέψεις στον επαγγελματικό τομέα, ενώ παράλληλα να κρατάς μία ισορροπημένη προσωπική και κοινωνική ζωή. Η καθημερινότητα μας συνθλίβει.
Όλη μέρα είμαστε παγιδευμένοι σε μία ταχύτητα. Σε γρήγορο φαγητό, γρήγορη απόλαυση, γρήγορες κοινωνικές συναναστροφές, multitasking και σε μία ατέρμονη, χωρίς νόημα λούπα κοινωνικής δικτύωσης που λιώνει το μυαλό μας και μας κρατά εγκλωβισμένους σε έναν ψεύτικο διαδικτυακό κόσμο.

Η συνεχής σύγκριση με τις “τέλειες” ζωές που βλέπουμε online και η πίεση να ανταποκριθούμε σε αμέτρητες προσδοκίες, δημιουργούν ένα αίσθημα ανεπάρκειας. Τέλεια ζευγάρια, και τέλειες ζωές, αψεγάδιαστη ομορφιά και ιδανικά κιλά.. Σπίτια instagramικά και διακοπές ειδυλλιακές. Παρέες ανεπανάληπτες, χαμόγελα, πάρτυ, επιτυχίες σε δουλειά και προσωπική ζωή.

Τα κοινωνικά δίκτυα έχουν εισβάλει άναρχα στη ζωή μας, εξουσιάζοντας ακόμα και την ψυχική μας κατάσταση.  Η ρουτίνα, η έλλειψη χρόνου για τον εαυτό μας, και οι καθημερινές απογοητεύσεις μας αποστερούν από την αυτοπεποίθηση και την αίσθηση της αξίας μας, και προσθέτοντας στην εξίσωση τη σύγκριση με την τελειότητα των κοινωνικών δικτύων, ποτέ δε μας φαινόμαστε αρκετοί. Συγκρίνουμε τον εαυτό μας με μη ρεαλιστικά πρότυπα και με φιλτραρισμένες και επεξεργασμένες εκδόσεις της πραγματικότητας, και αποπροσανατολιζόμαστε πλήρως από το πραγματικό δικό μας νόημα της γεμάτης ζωής.

Η επιτηδευμένη ευτυχία έχει γίνει best selling προϊόν και ίσως συμβάλλει καταλυτικά στην διαιώνιση της “τοξικής” ψυχολογίας.  Μεταξύ των γκουρού της αυτοβελτίωσης, των influencers bloggers και των περίτρανων life coaches που μας λένε πώς να πετύχουμε στη ζωή μας, είναι εύκολο να μπερδευτούμε. Υπάρχει μία παγίδα σε αυτό το αέναο κυνήγι. Είμαστε τόσο προσηλωμένοι στο να μοιάζουμε ευτυχισμένοι και καταξιωμένοι που τελικά δεν αφήνουμε χώρο και χρόνο να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που έχει πραγματικά αξία για εμάς και με ποιο τρόπο θα είμαστε στην ουσία ικανοποιημένοι.

Βρισκόμαστε μόνιμα σε ένα κυνήγι της μεγάλης καριέρας, της τεράστιας επιτυχίας, της τέλειας ευτυχισμένης ζωής και αυτομαστιγωνόμαστε αν δεν τα πετύχουμε. Όμως η καθημερινότητα έρχεται συχνά σαν χαστούκι να μας προσγειώσει, να τεστάρει τα όριά μας, γιατί οι δυσκολίες θα σταθούν εμπόδιο στην επίτευξη ενός απώτερου σκοπού. Η απογοήτευση είναι δεδομένη. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν είμαστε ικανοί. Είμαστε απλά άνθρωποι με αδυναμίες, με συναισθήματα και συχνά υποκυπτουμε στην τρωτότητα της θνητής υπόστασής μας.

Αφιερώνουμε πολύ χρόνο σκεπτόμενοι τα πράγματα που κάναμε λάθος, τις ελλείψεις μας ή πώς δεν έχουμε καταφέρει ακόμα όλα τα πράγματα που θέλουμε να πετύχουμε. Αν και καταλαβαίνουμε λογικά ότι δεν θα είμαστε ποτέ «τέλειοι», εξακολουθούμε να κατηγορούμε τους εαυτούς μας για τις ατέλειές μας.

Η πραγματική αξία όμως βρίσκεται στις καθημερινές νίκες μας και στους μικρούς λόγους που πρέπει να είμαστε περήφανοι για τον εαυτό μας.

Κάθε φορά που επιλέγουμε να είμαστε αληθινοί, να είμαστε εμείς, αντί να υποκύψουμε στις πιέσεις της κοινωνίας για μια ψεύτικη εικόνα, γρήγορα λεφτά, δόξα και εξουσία, είναι μια μικρή νίκη. Κάθε φορά που στεκόμαστε μπροστά στον καθρέφτη και αποδεχόμαστε τον εαυτό μας με τα προτερήματα και τις αδυναμίες μας, είναι μια πράξη θάρρους και αυτό πρέπει να μας το αναγνωρίζουμε.

Συχνά είναι πιο εύκολο να αναγνωρίσουμε τις θετικές ιδιότητες και τα επιτεύγματα άλλων ανθρώπων παρά τα δικά μας. Οι μικρές καθημερινές μας νίκες δεν είναι πάντα εμφανείς, αλλά είναι εξίσου σημαντικές. Είναι οι στιγμές που γελάμε με την καρδιά μας, παρά τις δυσκολίες. Είναι οι στιγμές που προσφέρουμε βοήθεια σε κάποιον άλλον, που στηρίζουμε τον φίλο ή τον συνάδελφο παρά τις δικές μας ανησυχίες. Είναι οι στιγμές που απολαμβάνουμε την απλότητα της ζωής, μακριά από την τέλεια εικόνα που προβάλλεται.

Στη σημερινή κοινωνία της επίπλαστης εικόνας, το να ακολουθούμε τις δικές μας επιταγές και να είμαστε οκ με τον εαυτό μας δεν είναι απλό κατόρθωμα. Είναι ένας καθημερινός αγώνας που απαιτεί δύναμη ψυχής. Το να είσαι αληθινός, το να μην επιτρέπεις στις προσδοκίες των άλλων να καθορίζουν την αυτοεκτίμησή σου, είναι μια διαρκής νίκη.

Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Experimental Psychology διαπίστωσε ότι τα άτομα που έλαβαν θετική ανατροφοδότηση παρουσίασαν μεγαλύτερη κινητοποίηση και απόδοση σε δημιουργικές εργασίες σε σύγκριση με εκείνα που έλαβαν αρνητική ανατροφοδότηση ή καθόλου ανατροφοδότηση.

Αναγνωρίζοντας και εκτιμώντας τα επιτεύγματά μας, όσο μικρά και αν είναι αυτά, ενισχύουμε την αυτοπεποίθησή μας και νιώθουμε πιο σίγουροι για τις ικανότητές μας. Μας δίνει κίνητρο να συνεχίσουμε την προσπάθεια και να επιδιώξουμε τους στόχους μας, αναγνωρίζοντας την πρόοδο που έχουμε κάνει. Με το να είμαστε περήφανοι για τις μικρές μας νίκες, τα καλά μας στοιχεία, χτίζουμε μια πιο θετική και ισχυρή εικόνα για τον εαυτό μας, κάτι που είναι θεμελιώδες για την προσωπική μας ανάπτυξη και ευτυχία.

Ας γιορτάσουμε λοιπόν τις μικρές μας νίκες.

Ας είμαστε περήφανοι για τον εαυτό μας, όχι για τα μεγάλα και εντυπωσιακά κατορθώματα, αλλά για τις καθημερινές πράξεις θάρρους και αγάπης. Είναι η ανθεκτικότητα που δείχνουμε σε κάθε απογοήτευση, η υπομονή που επιδεικνύουμε σε κάθε δυσκολία, και η αγάπη που μοιράζουμε απλόχερα, που μετράνε στο τέλος της ημέρας.

Σε αυτόν τον κόσμο της ψεύτικης εικόνας, η πραγματική μας νίκη είναι το να παραμένουμε αληθινοί. Και για αυτό, αξίζουμε να είμαστε περήφανοι.