Σε ποια χώρα τα παιδιά είναι πιο ελεύθερα να επιλέγουν τα μαθήματα που θα ακολουθήσουν και το πότε θα διαβάσουν;

Σε ποια χώρα τα παιδιά μαθαίνουν από πολύ νωρίς να αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις των επιλογών τους και αυτό τα κάνει πιο ώριμα;

Σε ποια χώρα τα παιδιά είναι τα λιγότερο παχύσαρκα;

Σε ποια χώρα υπάρχουν τα λιγότερα περιστατικά μπούλινγκ κατά εφήβων;

Σε ποια χώρα η χρήση κάνναβης και αλκοόλ παρουσιάζει μείωση στη χώρα αυτή, στις ηλικίες 12-16;

Μια έρευνα της HSBC που έγινε σε 48 χώρες, επιβεβαίωσε ότι οι Ολλανδοί εφήβοι είναι οι πιο ευτυχισμένοι του κόσμου.

Σύμφωνα με τις μελέτες, δύο είναι οι παράγοντες που θωρακίζουν τους εφήβους απέναντι στην πίεση και το άγχος της δύσκολης και τόσο απαιτητικής αυτής ηλικίας: αφενός το σχολείο, κι αφετέρου η οικογένεια.

Όπως σημειώνει ο βρετανικός Guardian, στο ολλανδικό σχολείο τα παιδιά δεν πιέζονται πολύ καθώς το εκπαιδευτικό περιβάλλον φροντίζει να μην προάγει τον ανταγωνισμό.

Το ολλανδικό εκπαιδευτικό μοντέλο βασίζεται στο δικαίωμα του παιδιού να έχει ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι. Έτσι, μέχρι τα 10 τους χρόνια, τα παιδιά έχουν από ελάχιστες έως καθόλου εργασίες για το σπίτι, με το σύνολο της μαθησιακής διαδικασίας να επιτυγχάνεται εντός σχολείου.

Παράλληλα, το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια δε στηρίζεται σε μεμονωμένες εξετάσεις που αγχώνουν και εξουθενώνουν το παιδί, αλλά αντίθετα το κατευθύνει στη σωστή επιλογή, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις δεξιότητές του από την ηλικία των 12 ετών.

Αλλά και οι γονείς με την σειρά τους «διδάσκονται» να μην είναι απαιτητικοί με τις επιδόσεις των παιδιών του και να μην περιμένουν πολλά, βαραίνοντάς τα με επιπλέον υποχρεώσεις.

Ο ρόλος της οικογένειας βοηθάει τα παιδιά

Μια προ ετών αντίστοιχη έρευνα της UNICEF ανέδειξε επίσης την σημασία της ολλανδικής οικογένειας στην ανάπτυξη του εφήβου.

Στην ολλανδική οικογένεια, η γνώμη των παιδιών μετράει εξίσου και οι γονείς έχουν μάθει να τα ακούν και να τα λαμβάνουν υπόψη. Έτσι τα παιδιά ωριμάζουν σωστά, μαθαίνουν και τα ίδια να σέβονται τις απόψεις των άλλων.

Η μελέτη της UNICEF έδειξε πως οι Ολλανδές μητέρες ισορροπούν άψογα μεταξύ καριέρας και οικογένειας, επιλέγοντας σε ποσοστό που ξεπερνά το 60% μια εργασία μερικής απασχόλησης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν να μοιράζουν το χρόνο τους όπως αυτές επιθυμούν, αφού οι ώρες εργασίας τους δεν ξεπερνούν τις 25 εβδομαδιαίως.

Όπως οι γυναίκες, έτσι και οι Ολλανδοί άντρες δείχνουν να προτιμούν πιο ευέλικτα ωράρια εργασίας ώστε να περνούν πιο πολύ χρόνο με τα παιδιά τους.

Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, έχει θεσπιστεί η «ημέρα του μπαμπά» (papa dag), μια ημέρα μέσα στην εβδομάδα κατά την οποία ο μπαμπάς έχει φροντίσει να πάρει άδεια, αφιερώνοντας την εξ’ ολοκλήρου στα παιδιά του.

Τα ολλανδικά παιδιά κερδίζουν την ανεξαρτησία τους από νεαρή ηλικία, και όταν λέμε νεαρά, εννοούμε νεαρά.

Όλα ξεκίνησαν όταν οι Ολλανδοί είχαν την… περίεργη ιδέα να βάζουν τα μωρά τους να κοιμούνται έξω. Ναι, καλά διαβάσατε. Έχουν αυτό που μπορεί να περιγραφεί μόνο ως «μικρά κοτέτσια για παιδιά», τα οποία ονομάζουν lutjepotjes.

Τα παιδιά δεν παίρνουν εργασίες για το σπίτι παρά μόνο στο Γυμνάσιο, ενώ δεν έρχονται σε επαφή με την ανάγνωση, τη γραφή και τα βασικά μαθηματικά πριν από την ηλικία των έξι ετών.

Οι γονείς δεν στέλνουν τα παιδιά τους σε μαθήματα μουσικής ή σε άλλα προγράμματα, ούτε ανησυχούν για το αν θα πάνε στο σωστό νηπιαγωγείο. Γενικά οι Ολλανδοί γονείς δεν είναι καθόλου αγχωμένοι – και αγχωτικοί.

Και οι (απειροελάχιστες) σχολικές εργασίες που παίρνουν για το σπίτι, δεν πρέπει να γίνεται εις βάρος των αθλημάτων, των χόμπι και των δραστηριοτήτων αναψυχής και καθαρού παιχνιδιού.

Τα παιδιά παίζουν χωρίς επιτήρηση

Στην Ολλανδία, το υπαίθριο παιχνίδι θεωρείται ως το κατάλληλο και ιδανικό αντίδοτο στον εθισμό της τηλεόρασης και των βιντεοπαιχνιδιών. Οι Ολλανδοί γονείς διδάσκουν τα παιδιά τους να κάνουν δραστηριότητες στη φύση, όπως το να κολυμπούν, να κάνουν ποδήλατο και να τρέχουν.

Τα παιδιά στην Ολλανδία είναι ευπρόσδεκτα παντού με τις καφετέριες και τα εστιατόρια να φροντίζουν τις οικογένειες, έχοντας γωνιές παιχνιδιού με βιβλία, παζλ και παιχνίδια. Στην Ολλανδία, τα παιδιά ενθαρρύνονται να ενεργούν αυθόρμητα γι’ αυτό και η επίβλεψη που έχουν από τους γονείς τους είναι μικρή – κοινώς, δεν υπάρχουν «helicopter moms / dads».

Λόγου χάρη, τα εξάχρονα παιδιά πηγαίνουν στο πάρκο ασυνόδευτα, και φτάνουν με τα ποδήλατά τους στο σχολείο, ενώ κάπου κοντά στην ηλικία των οκτώ ετών παίζουν μόνα τους στο δρόμο χωρίς καμία επίβλεψη.