Μια νέα συνήθεια εκκολάφθηκε την περίοδο της πανδημίας, τότε που το περπάτημα και το τρέξιμο αναδείχτηκε σε πολύτιμο αγαθό και αναφαίρετο δικαίωμα. Με τις κοινωνικές επαφές να έχουν μηδενιστεί και την ψυχαγωγία να είναι αποκλειστικά οικιακή κατά την διάρκεια των lockdown, η στιγμή που έκλεινες την πόρτα του σπιτιού σου και έβγαινες στους δρόμους της γειτονιάς πρόσφερε μια ανακουφιστική αίσθηση ελευθερίας.
«Η πανδημία έχει οξύνει τη συλλογική εκτίμηση της περιπλάνησης στην πόλη, εξερευνώντας τους δρόμους με νέα ματιά», αναφέρει σε σχετικό άρθρο της η εφημερίδα The Guardian. Και από αυτή την συνήθεια, γεννήθηκε μια νέα τάση: το challenge #every single street, η πρόκληση να περπατήσεις ή να τρέξεις όλους τους δρόμους της πόλης σου.
Πλέον, υπάρχει μια ιστοσελίδα που αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για αυτές τις επικές περιπλανήσεις. Ονομάζεται CityStrides, την χρησιμοποιούν πάνω από 45.000 άνθρωποι και όπως αναφέρει ο ιδρυτής της και προγραμματιστής James Chevalier, «μέχρι τώρα έχουν ολοκληρωθεί πάνω από 6.300 τέτοιες προσπάθειες σε διάφορες πόλεις στον κόσμο».
Ο ίδιος έχει ήδη καλύψει το 45% τoυ Ηοlyoke, της πόλης της Μασαχουσέτης στην οποία ζει. Το CityStrides είναι συμβατό με τις top εφαρμογές για τρέξιμο, όπως το Strava, το Runkeeper και το Garmin. Οι χρήστες του δημιουργούν ένα προσωπικό χάρτη με διαδρομές και λίστες οδών, που βοηθάει στην επίτευξη του στόχου τους.
Στην Γλασκώβη, ο καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Μichael Shanks, νιώθει μεγάλη ικανοποίηση καθώς το GPS του έχει τραβήξει γραμμές σε όλους τους δρόμους της πόλης. Ο Shanks, που κατοικεί σε ένα διαμέρισμα χωρίς κήπο, ξεκίνησε τις περιηγήσεις του στο πρώτο lockdown, όταν επιτρεπόταν μόνο μία ώρα μετακίνησης για άθληση ή περίπατο. «Ένιωσα ότι έπρεπε να κάνω κάτι πιο παραγωγικό από το να τρέχω κάθε μέρα στο ίδιο πάρκο», αναφέρει.
Ψάχνοντας για ιδέες στο διαδίκτυο, έπεσε πάνω στο μπλογκ του Rickey Gates, o oποίος το 2018, μέσα σε 45 ημέρες, είχε τρέξει 1.317 μίλια στους 2.237 δρόμους του Σαν Φρανσίσκο. Αναφέροντας ότι εκτός από εξαιρετικό κίνητρο για άσκηση, η δραστηριότητα αυτή ενθάρρυνε και την ενσυναίσθηση, αφού ήταν «σαν να σκας τις φυσαλίδες μέσα στις οποίες ζεις», ο Gates θεωρείται ο «πατέρας» του challenge “every single street”, εμπνέοντας εκατοντάδες συμμετέχοντες σε όλο τον κόσμο.
Στο μπλογκ του www.everysinglestreet.com φιλοξενεί μια εκτεταμένη φωτογραφική δουλειά τόσο από τις δικές του διαδρομές στο Σαν Φρανσίσκο και τη Σάντα Φε (με την θεματολογία των εικόνων να κυμαίνεται από τα χρησιμοποιημένα πεταμένα προφυλακτικά και τις αφίσες για χαμένα κατοικίδια έως τις φάτνες στους κήπους των σπιτιών και τους ανθρώπους που συναντούσε στο δρόμο του) όσο και από άλλους εξερευνητές πόλεων, όπως τον Robert O’ Farrell που τρέχει στο Όρεγκον φωτογραφίζοντας εντυπωσιακά λουλούδια και τον Αndrea Pastoni που συλλαμβάνει με τον φακό του τη Ζυρίχη σε ασπρόμαυρες λήψεις.
Εμπνευσμένος από τον Rickey Gates αλλά και άλλους που είχαν ολοκληρώσει παρόμοια εγχειρήματα όπως η Αμερικανίδα Νοelle Poulson που το 2014 περπάτησε σε όλους τους δρόμους και τα σοκάκια του κεντρικού Λονδίνου διανύοντας μια απόσταση 400 μιλίων σε δυόμιση μήνες, ο Shanks ανέβασε στο CityStrides τα δεδομένα από το running app του για να δει πόσο έδαφος είχε καλύψει μέσα σε 15 χρόνια που ζούσε στην Γλασκώβη∙ ανακάλυψε, απογοητευμένος, ότι είχε δει μόλις το 8% της πόλης. «Είμαστε όλοι παιδιά της συνήθειας. Έχω κάνει χιλιάδες προπονήσεις, όλες, όμως, στην δυτική πλευρά της πόλης, εκεί όπου κατοικώ», αναφέρει.
Επιδίωξε, τότε, να γνωρίσει ολόκληρη την πόλη τρέχοντας. Σύντομα ανακάλυψε ότι έπρεπε να διανύσει περίπου 10 χιλιόμετρα μόνο για να φτάσει σε άλλες τοποθεσίες της σκωτσέζικης πόλης. Στη συνέχεια, άρχισε να εκμεταλλεύεται τις μετακινήσεις από και προς την δουλειά του, για να γνωρίσει νέες γειτονιές και συνοικίες.
«Επειδή δεν είχα σχεδιάσει σχολαστικά τις διαδρομές μου, έπρεπε να επιστρέφω στα ίδια μέρη και να ξανακάνω μικρά κομμάτια δρόμων, κάτι που ήταν κουραστικό κι εξοντωτικό. Δεν το μετανιώνω, όμως, γιατί το να τρέχω σε άγνωστα μέρη μου έδινε μια αίσθηση ελευθερίας», εξομολογείται. Αντί για ευθείες, ο Shanks προτιμούσε να τρέχει σε μικρότερα οικοδομικά τετράγωνα, να περιηγείται σε δρομάκια και αλέες, δίνοντας βάρος στην εξερεύνηση αντί για την προπονητική πρόκληση. Σύντομα, αντιλήφθηκε πόσα λίγα ήξερε πραγματικά για τη Γλασκώβη. «Συνειδητοποιείς ότι η πόλη δεν είναι ένα ενιαίο μέρος – είναι οι μεμονωμένες κοινότητες που την συνθέτουν. Ήταν συναρπαστικό».
Ο επίμονος δρομέας αναρτούσε τις φωτογραφίες από το τρέξιμο στο μπλογκ Εvery Single Glasgow Street, το οποίο σήμερα έχει την μορφή ενός αστικού αναμνηστικού άλμπουμ: οι αυστηρές πινακίδες «Νο Βall Games» (ο Shanks εξηγεί ότι η Γλασκόβη έχει πάνω από 100 πάρκα, στα περισσότερα όμως απαγορεύεται το ποδόσφαιρο, κάτι που προωθεί, όπως λέει με χιούμορ, την ιδέα ότι τα παιδιά πρέπει να φαίνονται αλλά να μην ακούγονται…), η street art που χρωματίζει την παντοτινή μουντάδα της πόλης, τα στάδια, οι σταθμοί του μετρό, οι τεράστιες μοναχικές εργατικές πολυκατοικίες, τα παλιά κόκκινα γραμματοκιβώτια, τα χωρίς δίχτυα ποδοσφαιρικά τέρματα στα απέραντα πάρκα.
Tον Ιανουάριο του 2022 ολοκλήρωσε τον στόχο του, και το ΒΒC του αφιέρωσε ένα βίντεο. Είχε τρέξει και στους 6.110 δρόμους της Γλασκώβης, «ένα ατελείωτο μοντάζ συμπυκνωμένης ιστορίας και ανθρωπότητας, όμορφο και διδακτικό».
❈ Mε πληροφορίες από Τhe Guardian
