Στο τελευταίο Animasyros είδα το ντοκιμαντερίστικο animation της Paola Sorrentino, Girls talk about football. Σ’αυτό, κορίτσια από διάφορες χώρες που δεν μασάνε πουθενά,παίζουν ποδόσφαιρο επαγγελματικά και μιλούν για όσα αντιμετωπίζουν σ’ έναν χώρο που θεωρείται ανδροκρατούμενος αποδεικνύοντας ότι έχουν μεγαλύτερα κότσια από οποιονδήποτε που πλασάρεται ως σκληροπυρηνικός σκόρερ εκτός γηπέδων. Αναφέρονται δηλαδή στις ακούνητες προκαταλήψεις, στα ταμπού, στα υποτιμητικά σχόλια κατά τη διάρκεια των αναμετρήσεων, και στα άσχημα περιστατικά εκτός γηπέδων, που αντί να της αποθαρρύνουν, τις πεισμώνουν για να συνεχίζουν. Τάπα από τα αποδυτήρια κοινώς. Θυμάμαι ότι βγήκαμε έξω από τον Απόλλωνα γεμάτοι μία αισιοδοξία και με μία υπερδύναμη να γεννιέται μέσα μας, κι αυτό είναι ένα από τα μεγάλα συν του φιλμ.

Γενικά, λόγω του #metoo κινήματος, είναι μια εποχή που οι γυναίκες όλων των ηλικιών μιλούν πλέον ανοιχτά για τα εργασιακά τους δικαιώματα, την ισότητα στις αμοιβές και βάζουν ωραία γκολ, όπως συνέβη πρόσφατα στην Αμερική με την Εθνική Γυναικών των ΗΠΑ.

Η ποδοσφαιρική Ομοσπονδία των ΗΠΑ ήρθε σε συμβιβασμό με την ομάδα και θα δώσει 24 εκατομμύρια δολάρια στις διεθνείς παίκτριες και ίση αμοιβή με τους άνδρες στο μέλλον. Για την ιστορία, όσον αφορά τις διαφορές στην αμοιβή των δύο φύλων, ένας άνδρας λάμβανε 67.000 δολάρια αν κατάφερνε να συμπεριληφθεί στο ρόστερ των ΗΠΑ στο Παγκόσμιο Κύπελλο, 9.375 δολάρια σε κάθε νίκη στη διοργάνωση και 5.000, στην ήττα. Οι γυναίκες, έπαιρναν 37.5000 δολάρια, και σε κάθε νίκη, 5.250 δολάρια ενώ δεν αμείβονταν στις ήττες. Παράλληλα το bonus για την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ήταν 407.608 δολάρια για κάθε παίκτη, ενώ ένα κορίτσι θα λάμβανε αντίστοιχα ένα ποσό ύψους 110.000 δολαρίων σε αυτή την περίπτωση.

Το αποτέλεσμα αυτής της δικαστικής διαμάχης σίγουρα κάνει ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο και ένα μεγάλο για τον αθλητισμό και ειδικά τον συγκεκριμένο χώρο που ευτυχώς, δείχνει να αλλάζει.

 

Στα άδυτα του ιερού ιταλικού αρχηγείου τώρα. Το 2019, το Βατικανό ίδρυσε την πρώτη του γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου με εργαζόμενες στην Αγία Έδρα και το πρώτο παιχνίδι ευλογήθηκε από την επίτιμη πρόεδρο της ομάδας, αδερφή και φανατική οπαδό της Lazio, Paola D’Auria, που έγινε διάσημη στην Ιταλία για τα ποδοσφαιρικά της σχόλια στην τηλεόραση.
Πριν λίγους μήνες, ο Πάπας Φραγκίσκος έδωσε εντολή στον πρώην ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή και ιδρυτή της εθνικής ανδρών ιερέων, Moreno Buccianti να φτιάξει την πρώτη εθνική ποδοσφαιρική ομάδα με καλόγριες.Αν και φυσικά αρκετοί γέλασαν κάτω από τα ράσα από ατόφιο χρυσάφι (καμία έκπληξη) όταν ανακοινώθηκε η απόφαση, το σχέδιο πέτυχε.

Η νεότερη καλόγρια είναι 27 ετών, η μεγαλύτερη 52 και οι 18 παίκτριες, οι οποίες συγκεντρώθηκαν από διάφορα μοναστήρια σε ολόκληρη την Ιταλία, πήραν θέσεις για να αρχίσει το ματς. Οι παίκτριες κατάγονται από διάφορα μέρη του κόσμου όπως Ρουμανία, Μεξικό, Μαδαγασκάρη και ο συνδετικός τους κρίκος είναι ότι όλες έπαιζαν ποδόσφαιρο πριν αφιερώσουν τη ζωή τους στην εκκλησία.
“Η μητέρα μου δεν ήταν και τόσο χαρούμενη όταν εγκατέλειψα τα μαθήματα χορού για το ποδόσφαιρο. Μου έλεγε να αφήνω όλο τα πράγματα μου εκτός σπιτιού γιατί ήταν γεμάτα λάσπη. Αλλά μετά από λίγο καιρό το συνήθισε. Κάποιοι εξακολουθούν να θεωρούν ότι είναι ένα ανδρικό άθλημα που δεν πρέπει να παίζεται από γυναίκες. Τώρα μετά την επιτυχία της εθνικής Ιταλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών του 2019, η νοοτροπία έχει αλλάξει λίγο. Ποιος νοιάζεται όμως για τους επικριτές; Το κάνουμε αυτό για τους νέους”, είπε στο ρεπορτάζ της Guardian, η 32χρονη αδελφή Annika Fabbian. Εκείνη ήταν στη γυναικεία ομάδα νέων της Vicenza, διδάσκει ιστορία της τέχνης και παίζει στην αυλή του σχολείου με τους μαθητές της.
Η συμπαίκτρια της, αδελφή Livia Angelillis ανέφερε με τη σειρά της, πως ίσως γεννήθηκε με μια μπάλα στα χέρια και δίπλα της, η 52χρονη αδερφή Emilia Jitaru από τη Ρουμανία, ήταν μία σταρ του ποδοσφαίρου στη χώρα της, καθώς έπαιζε σε κορυφαία ομάδα και την είχαν επιλέξει για την εθνική γυναικών. Όμως, έκανε την ανατροπή στο 90’. “Το 1992 έκανα προπονήσεις και ένας ιερέας είπε: “Έλα στη λειτουργία, θα σου φέρει πολλή χαρά». Του είπα ότι δεν πιστεύω στον Θεό. Την επόμενη μέρα, μια φωνή μέσα μού είπε να πάω και όταν συνάντησα τις αδερφές, κάτι άλλαξε. Δεν είχα νιώσει ποτέ τέτοια χαρά πριν, ούτε καν όταν έβαζα γκολ.”, συμπλήρωσε.

Να σημειωθεί στα πρακτικά πως έχουν παίξει σε τέσσερις δοκιμαστικούς αγώνες κερδίζοντας σε έναν φιλανθρωπικό για τον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας του ΟΗΕ για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, στο πλαίσιο του οποίου συγκέντρωσαν χρήματα για καλό σκοπό. Τώρα, προετοιμάζονται για τον επόμενο στην Ασίζη, τον Μάιο. Από τη μεριά του, ο προπονητής τους, συνεχίζει να καλεί καλόγριες που επιθυμούν να πανηγυρίσουν στα τέρματα αλλά διστάζουν και ελπίζει να γίνουν εθνικές ομάδες για μοναχές κι εκτός ιταλικών συνόρων.

Σε παράλληλα δράση με όλα αυτά, υπάρχουν και κάποιες τυπικές διαδικασίες. Δηλαδή, οι καλόγριες χρειάζονται άδεια από την επικεφαλής της μονής τους για να συμμετάσχουν στα ντέρμπι κι ενώ η πλειονότητα το έχει δώσει, υπάρχουν ορισμένες μοναχές που τις έχουν αποδοκιμάσει. Αυτό δεν πτοεί καθόλου τα κορίτσια στα χορτάρια γιατί λένε ότι το καλύτερο πράγμα για την παρέα αυτή που έχει δημιουργηθεί, είναι πως τις φέρνει όλες κοντά για να συνεργάζονται και να στηρίζουν η μία την άλλη κάνοντας αυτό που αγαπούν.
«Το να παίζεις με μια μπάλα είναι εύκολο, αλλά το να δημιουργήσεις μια ομάδα είναι πολύ σκληρή δουλειά και εμείς το καταφέραμε», τόνισε η αδελφή Emilia δείχνοντας πως είναι η γυναικεία αλληλεγγύη στην πράξη.Τα ευλογημένα ΟΛΕ της κερκίδας μας, τους ανήκουν.