Πριν λίγο καιρό ήμουν στο σπίτι μίας φίλης μου και συζητούσαμε για έναν τύπο με τον οποίο μιλάει και έχουν βγει δύο φορές. Θα μπορούσα να πω ότι όλα πάνε καλά, αλλά για να το αναφέρω εδώ, καταλαβαίνετε ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Από κοντά υπάρχει χημεία και επικοινωνία, αλλά αυτό τελειώνει τη στιγμή που αποχωρίζονται. «Μου απαντάει μετά από ώρα και δεν προσπαθεί να συνεχίσει τη συζήτηση» μου είπε προβληματισμένη και συνέχισε «αλλά νομίζω ότι απλώς δεν το έχει με τα μηνύματα».

Εντάξει, ούτε εγώ το έχω με τα μηνύματα και σίγουρα μπορούν να σας το επιβεβαιώσουν οι φίλοι μου και ο σύντροφός μου. Αν αφαιρέσουμε τις ώρες της δουλειάς, της ξεκούρασης, του φαγητού, του μπάνιου και όποιων άλλων υποχρρεώσεων μπορούμε να έχουμε, οι ώρες που μας μένουν για να επικοινωνήσουμε, είναι ελάχιστες, ωστόσο δεν παύουν να υπάρχουν. Όταν είμαι απασχολημένη στη δουλειά, συνήθως αφήνω τα μηνύματα που λαμβάνω στα αδιάβαστα, μέχρι να ολοκληρώσω όλες μου τις εκκρεμότητες. Το ζήτημα της συγκέντρωσης είναι πολύ σημαντικό για εμένα ώστε να το αφήσω να διαταραχθεί. Υπάρχει και η διάσπαση προσοχής δυστυχώς. Περνάνε μερικές ώρες που έχω τελειώσει και συνήθως έρχεται η στιγμή του «ωχ!». Αυτό είναι το καμπανάκι υπενθύμισης που υπάρχει στον εγκέφαλό μου και με προστάζει να απαντήσω στα μηνύματα, όπως και κάνω. Αυτό αν και συμβαίνει καθημερινά, πάντα καταφέρνω να βρίσκω χρόνο να επικοινωνώ.

Δεν έχω τόσες πληροφορίες ακόμα, προκειμένου να γνωρίζω τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί στην καθημερινότητά του ο άνθρωπος με τον οποίο βγαίνει η φίλη μου, αλλά και να είχα δεν θα τον δικαιολογούσα. Η συνθήκη που υπάρχει τον πρώτο καιρό όταν γνωρίζεις κάποιον ερωτικά, είναι τελείως διαφορετική από την προηγούμενη συνθήκη που περιέγραψα. Αν δεν υπάρχουν καθαρά σημάδια ενδιαφέροντος, τότε είναι πιθανό ειδύλλιο να τελειώσει πιο γρήγορα απ’ ότι άρχισε. Όσο κι αν δεν αρέσει σε κάποιους, το μήνυμα είναι ένα από αυτά.

«Μα δεν είμαι καλός στο chat»

Ίσως να μην σας το πουν αμέσως, αλλά οι περισσότεροι που είναι “κακοί στα μηνύματα” συνήθως το δηλώνουν στην αρχή μίας σχέσης. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνουν να αποποιηθούν την ευθύνη, δικαιολογώντας τη συμπεριφορά τους. Συνήθως δίνουν σύντομες, κάποιες φορές μονολεκτικές απαντήσεις, δε συνεχίζουν τη συζήτηση και αργούν να απαντήσουν στα μηνύματα. Αν έχετε κατοικίδιο, πιθανότατα θα κάνετε καλύτερη συζήτηση με αυτό, παρά με έναν τέτοιο άνθρωπο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα σας έδιναν περισσότερη σημασία.

Η συγκεκριμένη δήλωση, εκτός από την αποποίηση ευθυνών, σηματοδοτεί και το αίτημα της αποδοχής της συγκεκριμένης συμπεριφοράς. Ο αποδέκτης καλείται να συμβιβαστεί, αφού πλανάται στην ατμόσφαιρα αυτό το «έτσι είμαι». Αυτή η προτροπή δε δηλώνεται σαφώς λεκτικά, αλλά είναι από τα πράγματα που εννοούνται και είτε τα αποδέχεσαι, είτε αποχωρείς από αυτή την κατάσταση. Πρόκειται για μία συμπεριφορά που έχει καθιερωθεί και δύσκολα θα μπορέσει να την αλλάξει κάποιος άγνωστος, με τον οποίο δεν έχει χτιστεί κάποια σχέση.

Η άλλη πλευρά της συζήτησης

Όταν κάποιος πρέπει να αντιμετωπίσει αυτόν που δεν είναι καλός στα μηνύματα, δεν είναι τόσο εύκολο όσο ίσως θεωρείται. Είναι αγένεια όταν κάποιος αργεί να απαντήσει στη συνομιλία κι αν δεν θεωρείται αγένεια, θεωρείται αδιαφορία. Είναι πολύ φυσικό να δημιουργούνται ανασφάλειες σε κάποιον που συνήθως απαντάει αμέσως και του αρέσει να μιλάει μέσω μηνυμάτων. Όταν αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι αμοιβαίο το στοιχείο της διάθεσης για επικοινωνία μεσω μηνυμάτων, είναι επίσης πιθανό να το εκλάβει -επίσης- ως απόρριψη, ακόμα κι αν στην πραγματικότητα δεν ισχύει αυτό.

Αρκετοί άνθρωποι, ειδικά της νεότερης γενιάς, θεωρούν αφύσικο να μην έχει υιοθετηθεί αυτός ο τρόπος επικοινωνίας. Βέβαια, ακόμα πιο αφύσικο μπορεί να θεωρηθεί όταν δεν υπάρχει καμία επεξήγηση για το μήνυμα που παραμένει στα αδιάβαστα για πολλές ώρες. Δεν τίθεται θέμα αναφοράς, αλλά ζήτημα ευγένειας και νοιαξίματος. Σε κανέναν δεν αρέσει να μένει κανείς διαβασμένος για ώρες ή μέρες χωρίς εξήγηση.  Ας παραδεχθούμε ότι δεν είναι ωραίο.

Οι συνομιλίες στα social media

Οι συζητήσεις που γίνονται «μέσα σε μία οθόνη», θεωρούνται από πολλούς ανώφελες αφού δεν υπάρχει η διαπροσωπική επαφή εκείνη τη στιγμή. Σίγουρα μία οθόνη δεν μπορεί να αντικαταστήσει το άγγιγμα στο πρόσωπο, ένα διαπεραστικό βλέμμα, τις στιγμιαίες εκφράσεις του προσώπου ή τη ζεστασιά που υπάρχει στον τόνο της φωνής όταν βρισκόμαστε σε μικρή απόσταση από τον άλλον. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το chatting έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας τα τελευταία 10 χρόνια, ενώ για τις νεότερες γενιές έχει γίνει ο κυρίαρχος τρόπος επικοινωνίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι εφαρμογές όπως το WhatsApp και το Viber, χρησιμοποιούνται συνεχώς από μεγάλες εταιρίες ως βασικός τρόπος επικοινωνίας, αλλά και ως χώρος διεξαγωγής των meetings. Αντίστοιχα, μεγάλες επιχειρήσεις χρησιμοποιούν διάφορα chats ως μέσο εξυπηρέτησης πελατών για την αντιμετώπιση παραπόνων, την απάντηση σε ερωτήσεις, την παροχή καθοδήγησης, την απάντηση σε διαδικτυακές κριτικές, ακόμη και για επιστροφές χρημάτων.

Τα chats δεν είναι ένα νέο εργαλείο που πρέπει να προσαρμόσουμε στη ζωή μας, υπάρχει ήδη και έχει υιοθετηθεί από εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη. Μπορεί αυτή η πραγματικότητα να μην αρέσει σε κάποιους, ωστόσο δεν θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε ως νέα. Επομένως, όταν κάποιος στην αρχή της γνωριμίας λέει με τόση ευκολία «δεν είμαι καλός στο chat», χωρίς να καταβάλει καμία προσπάθεια να προσαρμοστεί στη τρέχουσα παγκόσμια κατάσταση, κατά πόσο ενδιαφέρεται πραγματικά για εσάς; Αυτή η δήλωση που δεν συνοδεύεται με κάποιο «αλλά», το οποίο θα έδειχνε προθυμία και ενδιαφέρον, δεν είναι λίγο εγωιστική;

Σε μία καθημερινότητα που όλοι τρέχουν να προλάβουν να εκπληρώσουν όσες περισσότερες υποχρεώσεις μπορούν, χωρίς να είναι αυτό πάντα εφικτό, πώς είναι δυνατόν να απορρίπτεται η ιδέα του εύκολου, γρήγορου και άμεσου chatting; Με την έλλειψη χρόνου να κάνει τις διά ζώσης συναντήσεις πιο δύσκολες, το chat είναι ο καλύτερος δυνατός τρόπος για να διατηρήσετε επαφή, αφού ακόμα και το τηλεφώνημα μπορεί να μην είναι εφικτό αρκετές φορές, όπως για παράδειγμα σε ένα εργασιακό χώρο. Η περίπτωση του «είμαι κακός στα μηνύματα» ισχύει μόνο όταν υπάρχει κάποια μορφή δυσλεξίας, ή άλλου θέματος που σχετίζεται με τον γραπτό λόγο. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση αυτή η φράση είναι ένα κάλεσμα αποδοχής μίας κατάστασης που οφείλεται στην άρνηση να συμβαδίσει το άτομο με τα τρέχουσα δεδομένα.

Εδώ δεν υπάρχει το ζήτημα του μυστηρίου προκειμένου να διεγερθεί η φαντασία. Εδώ υπάρχει κώλυμα το οποίο μπορεί να γίνει επιζήμιο για τις ερωτικές σχέσεις κι όχι μόνο.