Όλοι μονολογούμε «τι ζούμε ρε;», με τα συναισθήματα του θυμού και της ανασφάλειας να μας σφίγγουν σα θηλιά στον λαιμό. Προσπαθούμε να πάρουμε αναπνοές για να αποφύγουμε τις κρίσεις πανικού που έρχονται με φόρα κατά πάνω μας, αλλά δεν υπάρχει αέρας για να αναπνεύσουμε. Η επιβίωση μέσα στις φωτιές, τις πλημμύρες, τα εγκλήματα και την ατελείωτη βιαιότητα μας κάνουν να λέμε μουδιασμένοι καθημερινά «από θαύμα ζούμε». Κι αυτή είναι αλήθεια. Από τύχη δεν είμαστε στη θέση των ανθρώπων που πριν μερικές μέρες, μήνες ή χρόνια σκοτώθηκαν, επειδή δεν υπήρχε κανείς να τους προστατεύσει. Όλοι είμαστε απροστάτευτοι και αυτή δεν είναι απλά μία “αίσθηση” που επικρατεί, είναι η πραγματικότητα.

Το να ζήσει κάποιος με τον βασικό μισθό, πληρώνοντας ενοίκιο και με την ακρίβεια να καλπάζει είναι πλέον σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Μέρα με τη μέρα οι ζωές μας καταστρέφονται. Η λάμψη μας σβήνει, με το πρόσωπό μας να αποκτά μία πρόωρη γερασμένη όψη, η οποία καλύπτεται από νήματα και baby botox. Ωστόσο, ακόμα υπάρχει μία μικρή ελπίδα μέσα μας, η οποία έχει ακόμα σφυγμό χάρη στην αντίσταση και την συσπείρωση του κόσμο που συνεχώς μεγαλώνει.

Παρόλα αυτά για να αποσυμπιεστούν η πίεση και το άγχος από το σώμα μας, τείνουμε να ξεσπάμε σε συνήθειες που το βλάπτουν. Ναι, νιώθουμε ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να μας δώσουμε έστω αυτή την παροδική χαρά στον εαυτό μας, αφού δεν μπορούμε να την αντλήσουμε πλέον με κάποιον άλλον τρόπο.

Σε ποιες συνήθειες ξεσπάμε;

1.  Junk Food μέχρι το νερό στο σώμα μας να γίνει προτηγανισμένο λάδι

Όλοι μετά από μία έντονη και πιεστική μέρα, έχουμε ανοίξει την εφαρμογή του e-food ή της wolt και έχουμε παραγγείλει την πιο ανθυγιείνη σαβούρα που βρήκαμε μπροστά μας κι ας ξέραμε ότι η χοληστερίνη και τα τριγλυκερίδια θα ανέβαιναν σε τιμές που μας είχε πει ο γιατρός ότι δεν πρέπει να φτάσουν. Στο άνοιγμα του ζεστού κουτιού το αίσθημα της αγάπης σε κατακλύζει. Φέρνεις το φαγητό κοντά στο πρόσωπό σου και παίρνεις μία γερή “μυτιά” από τη λαδίλα και το μπέικον που νιώθεις ήδη να οδηγούνται στο στομάχι σου, ακόμη κι αν δεν έχεις πραγματοποιήσει καν την πρώτη δαγκωνιά.

Η ζεστάσια που υπάρχει ακόμα, χαϊδεύει τους πόρους του προσώπου σου και σε καλεί να το καταβροχθίσεις. Ναι, αυτού του είδους του φαγητό τρώγεται πάντα αστραπιαία, δεν καμία ιεροτελεστία κατά την μάσηση. Δεν μας νοιάζει αν θα κάτσει στον οισοφάγο, γιατί θα το σπρώξει προς τα κάτω το νερομένο αναψυκτίκο. Συνήθως το αίσθημά του δεν έχει επέλθει εξαιτίας της ταχυφαγίας, όπως συνεχίζουμε με το επιπλέον φαγητό που είχαμε παραγγείλει σε περίπτωση που πεινούσαμε αργότερα. Αυτή η γλυκιά θαλπωρή που προσφέρει το φαγητό που τόσο εύκολα και γρήγορα μπορεί να βρεθεί στην πόρτα σου είναι ανεκτίμητη.

2. «Πίνω και μεθώ ωχ αμάν μέρα νύχτα τραγουδώ»

Εδώ θέλουν προσοχή τα πράγματα γιατί περνάμε σε επικίνδυνα μονοπάτια. Όλο και περισσότεροι τείνουν να ξεσπούν στο αλκοόλ με όλη τη σημασία της έννοιας. Πίνουν μέχρι να μην αντέχουν άλλο. Μέχρι πέσουν οι άμυνές τους. Μέχρι να ξεχάσουν τον λόγο που εξαρχής ήθελαν πιουν. Κάπως έτσι έρχεται η συνήθεια και ο εθισμός. Ναι πιείτε, αλλά δεν πρέπει να χάνετε τον έλεγχο του εαυτού σας. Αν πιάσετε τον εαυτό σας να πίνει κάθε μέρα ακόμη κι όταν είστε μόνοι στο σπίτι της, πρέπει να θορυβηθείτε.

Ωστόσο, το αλκοόλ με σύνεση και περιστασιακά, θα σας βοηθήσει να ευθυμήσετε, να χαλαρώσετε κι αν είσαστε με καλή παρέα θα γελάσετε, θα τραγουδήσετε και θα χορέψετε. Θα σας δημιουργήσει μία όμορφη βραδιά που το συναίσθημα της χαράς μπορεί να κρατήσει και την επόμενη μέρα. Ναι, μπορείτε να ξεσπάσετε στο αλκοόλ μετά από ένα δύσκολο συμβάν, αλλά δεν θα λύσει τα προβλήματά σας.

3. «Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου»

Καπνιστές της Ελλάδας, που είστε και πολλοί, ενωθείτε! Αυτή η χαλάρωση και η αποσυμπίεση που προσφέρει το τσιγάρο, το κάνουν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας σας. Σε περιόδους μεγάλου στρες, ο καπνός που καταναλώνεται ημερησίως αυξάνεται και νιώθετε ότι είναι μόνη παρηγοριά σας. Όσο περισσότερα τα τσιγάρα, τόσο μεγαλύτερη η ψυχολογική ανακούφιση, έστω και παροδικά. Τα περισσότερα τσιγάρα σηματοδοτούν τη μεγαλύτερη συχνότητα. Ο βήχας θα αυξάνεται και οι πνεύμονες θα γίνονται πιο βαριοί έως ασήκωτοι.

Παρόλα αυτά, οι γλυκές επιδράσεις στον εγκέφαλο είναι αρκετές για να παραμερήσετε τις επιβλάβεις επιπτώσεις στον οργανισμό σας. Το μόνο που σας απασχολεί είναι να καλμάρει το μυαλό κι ας δυσκολεύεστε να ανεβείτε 5 σκαλιά χωρίς να λαχανιάσετε. Έτσι κι αλλιώς το άτιμο ταιριάζει με τα περισσότερα φαγητά, αλλά και όλα τα ροφήματα.

 4. Γκάζι κι όπου μας πάει

Αν αναρωτιέστε γιατί όλοι οδηγούν τόσο επικίνδυνα, δεν είναι επειδή βιάζονται, είναι επειδή έχουν συσσωρευμένο άγχος, νεύρα και πίεση. Πολλοί πιάνουν το τιμόνι και νομίζουν ότι είναι πρωταγωνιστές σε άτυπους αγωνές ή ότι παίζουν σε κάποιο video game που ποτέ δεν υπάρχουν πραγματικά θύματα και πάντα έχουν κι άλλες ζωές. Απότομη αλλαγή λωρίδων, ιλλιγγιώδεις ταχύτητες, παραβιάση κόκκινου σηματοδότη και stop είναι μερικές από τις πιο επικίνδυνες συμπεριφορές που συναντάμε στον δρόμο.

Έλεγχος από την τροχαία δεν υπάρχει σχεδόν ποτέ. Οι παραβάτες δεν τιμωρούνται, η κατάσταση διαιωνίζεται, τα ατυχήματα αυξάνονται, όπως και οι νεκροί. Καταλαβαίνω ότι η ταχύτητα αυξάνει την αδρεναλίνη, όμως δεν πρέπει να παίζετε με τις ζωές μας. Προσωπικά «ζω από θαύμα», από τρία περιστατικά επικίνδυνης οδήγησης που κατάφερα να αποφύγω τελευταία στιγμή. Κάντε κάποιο extreme άθλημα, τρέξτε μέχρι να μην σας κρατάνε τα πόδια ή παίξτε κάποιο video game.

5. Σειρές και ταινίες μέχρι να ανατείλει ο ήλιος

Σε αυτή τη φάση του «τίποτα δεν έχει νόημα», γεννιέται έντονα η επιθυμία να ανοίξουμε την τηλεόραση ώστε να ξαναδούμε μία σειρά ή ταινία για πολλοστή φορά που θα μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα. Αυτή η επαναπροβολή έχει ως στόχο να παρακολουθήσουμε ζωές ανθρώπων -ακόμα κι αν ανήκουν στην μυθοπλασία- που θα υπάρχουν στοιχεία κωμωδίας για να ελαφρύνουν την βαριά ψυχολογία ή έστω κάποιο “happy end”. Ναι, μπορεί να μην ξέρουμε τι θα συμβεί σε εμάς στο τέλος, αλλά η επαναπροβολή τέτοιων σειρών και ταινιών δημιουργούν θαλπωρή και αισιοδοξία.

Συνήθως όταν ανοίγεται την τηλεόραση και πατάτε το “play” με κακή διάθεση, μετά είναι δύσκολο να την κλείσετε. Τα λεπτά περνάνε και ξαφνικά έρχεται το ξημέρωμα χωρίς να το καταλάβετε. Δεν χρειάζεται να νιώσετε τύψεις, γιατί έχετε ανάγκη κι από αυτές τις ημέρες που θα χαθείτε και θα ξεφύγει το μυαλό σας από τα προβλήματα που σας ταλαιπωρούν.