Ο Werner Heisenberg, ένας από τους κορυφαίους φυσικούς του 20ού αιώνα, είχε πει «Το σύμπαν δεν είναι μόνο πιο παράξενο από ό,τι νομίζουμε, αλλά και πιο παράξενο από ό,τι μπορούμε να σκεφτούμε».

Ο Werner , γνωστός και ως “Ο Δολοφόνος του Μπορ“, αναφερόταν στην κβαντομηχανική, όπου, για παράδειγμα, ένα σωματίδιο μπορεί να βρίσκεται σε πολλά μέρη ταυτόχρονα και στην πραγματικότητα να αλληλεπιδρά με τον εαυτό του. Με ανθρώπινους όρους, αυτό το φαινόμενο (που ονομάζεται κβαντική υπέρθεση) θα σήμαινε ότι θα μπορούσατε να σταθείτε σε ένα δωμάτιο με πολλαπλές εκδοχές του εαυτού σας και να διαφωνήσετε μαζί τους -όχι μεταφορικά, αλλά κυριολεκτικά.

Επεξεργαστείτε αυτή την πληροφορία και φανταστείτε τον εαυτό σας σε μία τέτοια συνθήκη… Πόσα λεπτά πιστευέτε ότι θα μπορούσατε να σταθείτε σε ένα δωμάτιο και να διαφωνείτε με πολλαπλές εκδοχές του εαυτού σας, χωρίς να σας καταβάλλει το σοκ; Σίγουρα πρόκειται για μία πρόκληση την οποία δεν μπορεί να “χωρέσει” το μυαλό μας αν δεν τη βιώσουμε. Όμως πόσο έτοιμοι είμαστε γι’ αυτό;

Ο  Δρ. Heisenberg μιλούσε για τη φυσική, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να αναφέρεται και στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι αδύνατο για ένα υποατομικό σωματίδιο να βρίσκεται σε πολλά μέρη ταυτόχρονα, θα έπρεπε επίσης να είναι αδύνατο για έναν άνθρωπο να αισθάνεται κυριολεκτικά αυτό που αισθάνεται ένας άλλος, σαν να μην ήταν δύο ξεχωριστοί άνθρωποι, αλλά δύο ξεχωριστές περιπτώσεις ενός ατόμου.

Επίσης, πώς θα σας φαινόταν όταν πάτε ταξίδι στο εξωτερικό ξαφνικά να εμφανίσετε παραισθήσεις και ταχυκαρδία; Είναι αυτό δυνατόν; Κι όμως, είναι! Εσείς δεν ξέρουμε αν θα βρεθείτε σε τέτοια κατάσταση, αλλά σίγουρα σε άλλους έχει συμβεί.

1. Συναισθησία με το άγγιγμα του καθρέφτη

Αρχικά ας αρχίσουμε με το τι είναι η συναισθησία. Η συναισθησία είναι μια νευρολογική κατάσταση κατά την οποία οι πληροφορίες που προορίζονται να διεγείρουν μία από τις αισθήσεις του ανθρώπου, τελικά διεγείρουν περισσότερες αισθήσεις. Στο σπάνιο φαινόμενο της “συναισθησίας κατοπτρικού αγγίγματος”, ένας παρατηρητής που παρακολουθεί ένα άλλο άτομο να αγγίζεται, στο χέρι για παράδειγμα, θα αισθανθεί κυριολεκτικά το ίδιο άγγιγμα στο ίδιο σημείο του χεριού του την ίδια στιγμή. Ο νευρολόγος Joel Salinas, ο οποίος κατέχει αυτό το σπάνιο χάρισμα (ή κατάρα, ανάλογα με την οπτική σας γωνία), δήλωσε στο CNN ότι ενώ ήταν στην ιατρική σχολή:

«Κάποιος έκανε συμπιέσεις (καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση) και καθώς αυτό συνέβαινε, αισθανόμουν τις συμπιέσεις στο στήθος μου σαν να συνέβαιναν στο σώμα μου… Καθώς πέθαινε, ένιωσα αυτό το είδος της κούφιας αίσθησης που ήταν σα να έφευγε σιγά σιγά από το σώμα… και μετά από αυτό, έτρεξα στο μπάνιο και έκανα εμετό».

Η συναισθησία του καθρέφτη με το άγγιγμα είναι ελάχιστα κατανοητή, όμως μπορεί να προκύπτει από τους “νευρώνες καθρέφτη” που όλοι μας έχουμε στον εγκεφαλικό μας φλοιό. Στους εγκεφάλους “σπάνιων’ ατόμων, όπως ο Δρ Salinas, αυτοί οι νευρώνες μπορεί να είναι εξαιρετικά ευαίσθητοι και ενεργοί – με τον ίδιο τρόπο που ορισμένοι άνθρωποι έχουν εξαιρετικά ευαίσθητες  τις αισθήσεις της όσφρησης ή της ακοής.

Ακολουθούν άλλα πέντε φαινόμενα της νευροεπιστήμης που θα νομίζαμε ότι είναι αδύνατο να συμβούν.

2. Δίδυμοι που βλέπουν και αισθάνονται ό,τι βλέπει και αισθάνεται ο άλλος

Ένα ακόμη πιο σπάνιο φαινόμενο από τη συναισθησία του καθρέφτη και της αφής είναι οι κρανιοπαγιδευμένοι δίδυμοι που έχουν μια νευρική γέφυρα μεταξύ των δύο εγκεφάλων τους. Ενώ τα δίδυμα που ενώνονται στο κεφάλι εμφανίζονται 2-3 φορές ανά εκατομμύριο γεννήσεις, εκείνα με λειτουργικές νευρικές συνδέσεις μεταξύ των δύο εγκεφάλων τους εμφανίζονται ακόμη πιο σπάνια.

Η Krista και η Tatiana Hogan, για παράδειγμα, έχουν μια “θαλαμική γέφυρα” που συνδέει μια δομή του μέσου εγκεφάλου -που ονομάζεται θάλαμος- του ενός διδύμου με τον άλλο. Μεταξύ άλλων λειτουργιών, ο θάλαμος λειτουργεί ως αισθητηριακός αναμεταδότης από τα μάτια, τα αυτιά και το δέρμα στον εγκεφαλικό φλοιό.

Έτσι, όταν η Krista βλέπει κάτι μέσα από τα μάτια της, η Tatiana βιώνει επίσης οπτικές αισθήσεις, ακόμη και με κλειστά μάτια. Το ίδιο ισχύει και για την αφή. Αυτές οι οπτικές και απτικές αισθήσεις μπορεί να μεταφέρονται από τον θάλαμο του ενός διδύμου στον άλλο μέσω της “θαλαμικής γέφυρας”.

3. Άνθρωποι που αισθάνονται μαγνητικά πεδία

Οι ζωολόγοι και οι συγκριτικοί ψυχολόγοι γνωρίζουν εδώ και δεκαετίες ότι ορισμένα πουλιά, νυχτερίδες, χελώνες, ακόμη και αλεπούδες μπορούν να αισθάνονται το μαγνητικό πεδίο της Γης και να χρησιμοποιούν αυτές τις μαγνητικές πληροφορίες για την πλοήγηση (π.χ. να αισθάνονται τους βόρειους και νότιους μαγνητικούς πόλους της Γης για να προσανατολίζονται προκειμένου να μεταναστεύουν σε μεγάλες αποστάσεις ή να βρίσκουν το δρόμο τους σε μικρότερες αποστάσεις).

Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι τα ζώα αυτά το κάνουν μέσω σωματιδίων μαγνητίτη που είναι ενσωματωμένα ή κοντά στις κρανιακές νευρικές ίνες ή μέσω κρυπτοχρωμικών μορίων στον αμφιβληστροειδή τους, τα οποία μεταβάλλουν την αισθητηριακή τους αντίληψη με βάση τον προσανατολισμό τους στο μαγνητικό πεδίο της Γης.

Οι κρύσταλλοι μαγνητίτη, όπως τα ρινίσματα σιδήρου, ευθυγραμμίζονται με τις μαγνητικές γραμμές ροής. Σε ορισμένα πτηνά, κρύσταλλοι μαγνητίτη έχουν βρεθεί κοντά στις νευρικές απολήξεις του τρίδυμου νεύρου, το οποίο μεταφέρει πληροφορίες αφής, θερμοκρασίας και πόνου από την περιοχή του προσώπου στον εγκέφαλο. Έτσι, αυτά τα πτηνά μπορεί στην πραγματικότητα να “αισθάνονται” την κατεύθυνση του μαγνητικού πεδίου της Γης στο πρόσωπό τους, όπως ακριβώς αισθανόμαστε την κατεύθυνση του ανέμου στο πρόσωπό μας.

Τα μόρια κρυπτοχρώματος (μια μορφή ελεύθερων ριζών) στον αμφιβληστροειδή, τα οποία ανταλλάσσουν ηλεκτρόνια υπό την επίδραση των μαγνητικών πεδίων, θα μπορούσαν να αυξήσουν ή να μειώσουν διακριτικά την αντιλαμβανόμενη φωτεινότητα κατά μήκος των μαγνητικών γραμμών ροής, εμφανίζοντας ένα είδος “βελόνας πυξίδας” στο οπτικό πεδίο.

Η ανακάλυψη τόσο του μαγνητίτη όσο και του κρυπτόχρωμου στον άνθρωπο δημιούργησε την πιθανότητα ότι οι άνθρωποι μπορεί να μοιράζονται με τα πτηνά, τις νυχτερίδες και τις αλεπούδες την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τα μαγνητικά πεδία (έστω και υποσυνείδητα, επειδή τα μαγνητικά στοιχεία είναι ανεπαίσθητα). Ο δρ Joe Kirschvink του Cal Tech διαπίστωσε ότι μπορεί να μεταβάλει τις αποκρίσεις του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος των ανθρώπινων εθελοντών απλά αλλάζοντας τα μαγνητικά πεδία που τους περιβάλλουν.

Αν και αυτή η ανακάλυψη απέχει πολύ από το να αποδείξει ότι οι άνθρωποι μπορούν να πλοηγηθούν χρησιμοποιώντας μαγνητικά πεδία, υποδηλώνει ότι μπορεί να είμαστε ευαίσθητοι σε τέτοια πεδία, ίσως ως κατάλοιπο από το εξελικτικό μας παρελθόν.

4. Άνθρωποι που μπορούν να θυμηθούν κάθε ημέρα της ζωής τους

Τα άτομα με μια κατάσταση που ονομάζεται υπερθυμία (ακραία μνήμη) έχουν ουσιαστικά ένα βιντεοσκόπιο στον εγκέφαλό τους που καταγράφει ανεξίτηλα ολόκληρη τη ζωή τους. Ο Dr. James McGaugh, ερευνητής μάθησης και μνήμης στο U.C. Irvine, εξέτασε μια γυναίκα ονόματι Jill Price, η οποία ισχυριζόταν ότι θυμόταν με ακρίβεια κάθε μέρα της ζωής της. Χρησιμοποιώντας μια αναφορά, το βιβλίο The Twentieth Century Day by Day, το οποίο κατέγραφε κάθε σημαντικό ειδησεογραφικό γεγονός κάθε ημέρας του αιώνα, ο McGaugh διαπίστωσε, προς μεγάλη του έκπληξη, ότι η Jill θυμόταν πράγματι κάθε μέρα της ζωής της.

Όπως και η συναισθησία του “mirror-touch”, η υπερθυμία δεν είναι ακόμη καλά κατανοητή. Μπορεί όμως να είναι “κοντινός συγγενής” του συνδρόμου του επίκτητου savant, κατά το οποίο ορισμένα άτομα αποκτούν “προνομιακή πρόσβαση” σε αποθήκες μνήμης που κανονικά καταστέλλονται, ώστε να μην αποσπάται η προσοχή μας από τυχαίες λεπτομέρειες. Πολλά άτομα με υπερθυμική διαταραχή αντιμετωπίζουν δυσκολία να διώξουν τις αναμνήσεις από το κεφάλι τους, γεγονός που παρεμβαίνει στην καθημερινή ζωή. Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί οι εγκέφαλοι έχουν συνήθως μια “λειτουργία αυτόματης διαγραφής”.

5. Τυφλή όραση

Όταν το οπίσθιο τμήμα του εγκεφαλικού φλοιού, που ονομάζεται ινιακός ή οπτικός φλοιός, καταστρέφεται από τραύμα, όγκο ή εγκεφαλικό επεισόδιο, οι ασθενείς τυφλώνονται εντελώς, καθώς δεν αντιλαμβάνονται συνειδητά κανένα οπτικό ερέθισμα. Αυτή η κατάσταση που ονομάζεται φλοιώδης τύφλωση έχει ωστόσο μια πολύ παράξενη παρενέργεια σε ορισμένους ασθενείς, την “τυφλή όραση”.

Επειδή τα “ασυνείδητα” τμήματα του οπτικού συστήματος (όπως ο άνω κολεός του μέσου εγκεφάλου που ελέγχει τον οπτικό προσανατολισμό) διατηρούνται στη φλοιώδη τύφλωση, οι εντελώς “τυφλοί” ασθενείς μπορούν να διασχίσουν ένα δωμάτιο, παρακάμπτοντας τα εμπόδια που βρίσκονται στο δρόμο τους. και να φτάσουν στην άλλη πλευρά “αλώβητοι”. Το παράδοξο στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι ποτέ δεν έχουν συνειδητή επίγνωση ότι βλέπουν κάτι. Ομοίως, όταν μια μπάλα πετιέται σε ένα άτομο με τυφλή όραση, συχνά αυτό το άτομο μπορεί να αρπάξει τη μπάλα στη μέση της πτήσης, και πάλι χωρίς να αντιλαμβάνεται συνειδητά τίποτα.

Ορισμένοι νευροεπιστήμονες εικάζουν ότι αυτή η πρωτόγονη μορφή όρασης είναι αυτό που χρησιμοποιούν τα ζώα – τα οποία δεν διαθέτουν οπτικό φλοιό, αντ’ αυτού διαθέτουν ισοδύναμο του ανώτερου κολποειδούς που ονομάζεται οπτικός σωλήνας – ώστε να μπορούν να “βλέπουν” τον κόσμο.

6. Σύνδρομο του Παρισιού

Προφανώς αφήσαμε το πιο παράξενο για το τέλος! Ορισμένοι ξένοι τουρίστες στο Παρίσι – σχεδόν πάντα από την Ιαπωνία και σχεδόν πάντα με μία “τυπική” ψυχική υγεία – βιώνουν αποπροσωποποίηση, παραισθήσεις, παραληρητικές ιδέες, παράνοια, ταχυκαρδία, ναυτία και εμετό όταν επισκέπτονται το Παρίσι. Οι Γάλλοι ψυχίατροι εικάζουν ότι περίπου 20 Ιάπωνες τουρίστες ετησίως υποφέρουν από αυτά τα συμπτώματα, επειδή η πραγματικότητα του Παρισιού (μια κανονική, πολυσύχναστη μεγάλη πόλη με φυσιολογικούς ανθρώπους) αποκλίνει ριζικά από το ρομαντικό Παρίσι που παρουσιάζεται στα ιαπωνικά μέσα ενημέρωσης, στο οποίο όλοι οι Παριζιάνοι είναι μοντέλα μόδας αλλά ακόμη και ο ίδιος ο αέρας του Παρισιού πιστευέται ότι είναι διαποτισμένος από μαγεία.

Με άλλα λόγια, οι Ιάπωνες που στη χώρα τους είναι υγιείς -χωρίς κάποιο διεγνωσμένο πρόβλημα τουλάχιστον- όταν πάνε πρώτη φορά για τουρισμό στο Παρίσι υφίστανται ακραία περίπτωση πολιτισμικού σοκ με αποτέλεσμα να εκδηλώνουν τα προαναφερθέντα συμπτώματα.

Με πληροφορίες από: Psychology Today