Γιατί το Χρηματιστήριο δεν συγχωρεί ούτε τα πιο καλοφτιαγμένα tweets.
Γιατί το Χρηματιστήριο δεν συγχωρεί ούτε τα πιο καλοφτιαγμένα tweets.
Γιατί το Χρηματιστήριο δεν συγχωρεί ούτε τα πιο καλοφτιαγμένα tweets.
Ημέρα Απελευθέρωσης: Η μέρα που ο Τραμπ σώζει την Αμερική από τα ξένα αγαθά, δηλαδή από τα φθηνά πράγματα που αγοράζει η φτωχοποιημένη μεσαία τάξη.
Οι ίδιοι άνθρωποι που κάποτε ζητούσαν άσυλο, σήμερα χτίζουν φράχτες. Το τραγικό με τους νατιβιστές είναι ότι ξεχνούν πόσο εύκολα αλλάζει η πλευρά στην οποία βρίσκεσαι.
Από την Ινδονησία μέχρι το Μεξικό, οι απώλειες θέσεων εργασίας θα μπορούσαν να αυξηθούν καθώς οι δασμοί του Τραμπ εκτρέπουν ακόμη περισσότερες κινεζικές εξαγωγές μακριά από τις ΗΠΑ.
Μοιάζει σαν κακοπαιγμένο επεισόδιο του House of Cards σε εμπορική έκδοση: ο ένας απειλεί με δασμούς, ο άλλος απαντά με… περισσότερους δασμούς, και στο φινάλε όλοι εκφράζουν «ελπίδες για διάλογο».
Η διαρροή προσωπικών στοιχείων των κορυφαίων συμβούλων ασφαλείας δεν είναι απλώς ζήτημα ιδιωτικότητας — είναι μια ρωγμή στην εθνική ασφάλεια που αφήνει θεσμούς και κράτος εκτεθειμένα.
Όταν οι πάγοι του πλανήτη λιώνουν, αρχίζουν τα σχέδια εξουσίας και ο Τραμπ βλέπει παντού real estate. Μόνο που η Γροιλανδία, απ’ ότι φαίνεται δεν είναι παγοδρόμιο για deals.
Μόνο ο Έλον Μασκ θα μπορούσε να κοιτάξει από το βάθρο της διαστημικής του έπαρσης και να αναρωτηθεί με ειλικρινή απορία γιατί δεν τον αγαπάνε όλοι.
Όταν ο Τραμπ μιλά για «εμπιστοσύνη» με το Ιράν, θυμίζει κάποιον πυρομανή που ζητά στοργή ενώ κρατά ένα αναμμένο σπίρτο. Ειρήνη με προειδοποιήσεις δεν χτίζεται — εκβιάζεται.
Η Αμερική συνεχίζει να πιστεύει ότι η βαρβαρότητα διορθώνει τη βαρβαρότητα. Δέκα νεκροί από κρατική εντολή φέτος—η «δικαιοσύνη» σε δόσεις θανατηφόρου ένεσης.