Πριν από μερικά χρόνια, η Nike κυκλοφόρησε μια διαφήμιση που έδειχνε ακριβώς τι κάνει τον Rafael Nadal τον παίκτη που είναι. Διαγράφοντας την πορεία του Nadal από το ντεμπούτο του στο tour στα 16 του χρόνια μέχρι τον 19ο τίτλο του σε Grand Slam, στο βίντεο η φωνή του John McEnroe – ποιού άλλου – έθετε το ερώτημα που στοιχειώνει τους αντιπάλους του Nadal εδώ και 20 χρόνια:

“Θα παίζει κάθε πόντο έτσι;”

Σήμερα ο Rafael Nadal εδραίωσε ακόμη περισσότερο την περίοπτη θέση του στο θρύλο του τένις, καθώς έγινε ο πρώτος άνδρας που κατέκτησε 22 τίτλους Grand Slam μετά την άνετη νίκη του στον τελικό του Γαλλικού Open επί του Casper Ruud. Δεκαεπτά χρόνια έχουν περάσει (απόλυτο ρεκόρ στην εποχή του Open) μεταξύ του πρώτου του τίτλου Grand Slam στο Roland-Garros το 2005 και αυτού που κατέκτησε σήμερα. Έχει κερδίσει το μονό ανδρών 14 φορές με την σημερινή. Σε πέντε από τους τελικούς δεν έχει χάσει ούτε ένα σετ. Από αυτούς τους 14 τελικούς, κανένας δεν οδηγήθηκε σε πέμπτο σετ. Και τέλος, δεν έχει χάσει ποτέ τελικό στο Παρίσι. Όταν φτάνει στον τελικό, πάντα τον κερδίζει: τέσσερις συνεχόμενες από το 2005-2008, πέντε συνεχόμενες από το 2010-2014 και άλλες τέσσερις συνεχόμενες από το 2017-2020. Από εκείνη την πρώτη νίκη το 2005, έχει χάσει μόνο τρεις αγώνες. Το κάνει να φαίνεται εύκολο αλλά δεν είναι. Είναι το αποτέλεσμα μιας σκληρής ανταγωνιστικής πειθαρχίας. “Κάποιοι λένε ότι το να νικήσεις τον Rafa σε πέντε σετ στο χώμα είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον αθλητισμό – όχι μόνο στο τένις”, λέει ο John McEnroe.

Ήταν σε έναν αγώνα γκαλά στη Μαγιόρκα το 2001, με πρωταγωνιστές τον Pat Cash (πρωταθλητή του Wimbledon το 1987) και τον Boris Becker. Ο Becker αποσύρθηκε από τον αγώνα λόγω τραυματισμού. Οι διοργανωτές αποφάσισαν να τον αντικαταστήσουν με το τοπικό αστέρι του τένις, τον Rafa, ο οποίος ήταν τότε 14 ετών. Ο Αυστραλός πρώην πρωταθλητής ηττήθηκε από τον νεαρό Nadal, ο οποίος εκείνη την ημέρα έδωσε μια γεύση από τις τεράστιες δυνατότητές του. Αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος του τένις στο χώμα, ο Rafa έχει πλέον έναν εκπληκτικό αριθμό νικών. Η κυριαρχία του στον κόσμο του τένις κατέστη δυνατή μόνο χάρη στη συνεχή του αναζήτηση της τελειότητας, που υποστηρίζεται από την διαρκή δέσμευσή του στη σωματική και πνευματική του προετοιμασία. Η δύναμή του και η αντίστασή του σε κάθε εμπόδιο στο διάβα του έχουν αφήσει το στίγμα τους στα γήπεδα του French Open. Ο αστικός μύθος του Roland Garros λέει, ότι ο Rafa στις επαναφορές του σπρώχνει τόσο δυνατά τα πόδια του που αφήνει ευδιάκριτες εγκοπές στο χώμα!

Τι κάνει τον Nadal τόσο καλό στο χώμα; Το αδυσώπητο του forehand σε στυλ λάσο που βάζει απίστευτα topspin στη μπάλα σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Στο χώμα όμως αυτό γίνεται ένα εξαιρετικά θανατηφόρο όπλο: το σκληρό γηπέδο κάνει τη μπάλα να αναπηδά ψηλότερα, γεγονός που αναγκάζει τους αντιπάλους του να υποχωρήσουν, ώστε να μπορούν να κάνουν τα δικά τους χτυπήματα σε αποτελεσματικό ύψος. Αυτό δίνει στον Nadal όλο το πλεονέκτημα του χρόνου και του χώρου για να τους φθείρει και, σε συνδυασμό με την ταχύτατη κάλυψη του γηπέδου, κανείς στο τένις δεν το κάνει αυτό καλύτερα από εκείνον, να τους αποτελειώσει. Δεν χτυπάει απλά μερικά χτυπήματα πριν πάει για νίκη. Το χώμα του επιτρέπει να χτίζει κάθε πόντο χτύπημα προς χτύπημα, μάλλον όπως ένας σκακιστής που βλέπει αρκετές κινήσεις μπροστά, γνωρίζοντας ότι αυτό που φαίνεται καλή θέση για τον αντίπαλό του αυτή τη στιγμή θα είναι σε λίγες ανταλλαγές χτυπημάτων μοιραία ευάλωτο.

“Ξέρει πώς να χειρίζεται τις γωνίες για να βγάλει τους αντιπάλους του από τη θέση τους”, λέει ο πρωταθλητής του 1989 Michael Chang. “Είναι πολύ επιθετικός, αν και υπομονετικός όταν χρειάζεται, αλλά ως επί το πλείστον, αν υπάρχει το χτύπημα, το παίρνει και το κυνηγάει. Είναι αυτός που σε χειραγωγεί, σε κάνει να κινείσαι και σε βάζει σε άβολες θέσεις σε σημείο που να έχει εύκολα κοψίματα”. Προσθέστε σε αυτό ότι είναι αριστερόχειρας οπότε αυτά τα forehands έρχονται με φοβερή ορμή στο backhand ενός δεξιόχειρα, αλλά και ο χώρος που υπάρχει για να κινηθεί πίσω από τις γραμμές στα γήπεδα του Roland Garros δίνουν στον Nadal τη δυνατότητα να κυνηγήσει κάθε χτύπημα που έρχεται προς το μέρος του.

Μην ξεχάσω και τις προλήψεις. Ο Ισπανός πρωταθλητής εκτελεί μια εκτεταμένη σειρά τελετουργιών κατά τη διάρκεια κάθε αγώνα! Οι θεατές δεν μπορούν να μην παρατηρήσουν ότι ο Rafa δεν περπατά ποτέ στις γραμμές του γηπέδου, πηδά πάντα κατά τη διάρκεια της ρίψης του νομίσματος, δεν διασταυρώνεται ποτέ με τον αντίπαλό του όταν αλλάζουν πλευρές, παρατάσσει προσεκτικά τα μπουκάλια του και φτιάχνει συστηματικά τα ρούχα και τα μαλλιά του πριν σερβίρει. Υπάρχει και η χαρακτηριστική συνήθεια του Nadal να μαζεύει διαρκώς το μακρύ σορτσάκι του από τον πισινό του καθώς αναπηδάει την μπάλα πριν σερβίρει. Αξεπέραστα προσκολλημένος στις τελετουργίες του, είτε κερδίζει είτε χάνει, φαίνεται μέσα του ότι δεν έχει αφήσει ποτέ την ιδέα ότι το υπερφυσικό μπορεί να παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξαιρετική του καριέρα.

Είκοσι χρόνια αφότου πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή ως ένα κοκαλιάρικο παιδί που προσπαθούσε να ξεπεράσει τους μεγαλύτερους αντιπάλους του, δεν υπάρχει τρόπος να αποκωδικοποιηθεί πραγματικά το φαινόμενο Rafael Nadal. Δεν υπάρχει καμία εξήγηση γι’ αυτόν. Απλά είναι όλο μυς και φωτιά, δύναμη και κότσια και, αυτό είναι αρκετό για να γράψει μια ιστορία που κανείς δεν θα ξεχάσει ποτέ. Θα παίζει κάθε πόντο έτσι; Ελπίζω πως ναι, για να θαυμάσουμε για ακόμα μία φορά όπως κάθε χρόνο τον αθλητή, με το ευγενικό χαμόγελο που έχει φωτίσει τα γήπεδά του τένις όπως κανείς άλλος. Chapeau, όπως αρέσκονται να λένε οι Γάλλοι. Chapeau.