Το ακριβότερο ζευγάρι αθλητικών παπουτσιών που έχει βγει ποτέ στην αγορά δημοπρατήθηκε από τον οίκο Sotheby’s, την Τρίτη 12 Απριλίου, για 2,2 εκατομμύρια δολάρια, ενώ οι αρχικές εκτιμήσεις ανέφεραν το εξωφρενικό ποσό των 4 εκατομμυρίων δολαρίων. Τα συγκεκριμένα παπούτσια τα φορούσε ο Michael Jordan στο δεύτερο παιχνίδι των τελικών του NBA για την σεζόν 1997-1998, μια σειρά παιχνιδιών που είναι γνωστή ως “Last Dance” (Ο τελευταίος χορός).

Σύμφωνα με τον Brahm Wachter, επικεφαλής του τμήματος Streetwear και μοντέρνων συλλεκτικών αντικειμένων στον οίκο Sotheby’s, και τις δηλώσεις του στον Guardian, «οι Bulls γνώριζαν ότι επρόκειτο να διαλυθούν ως ομάδα εκείνη την στιγμή [του αγώνα] και γνώριζαν ότι αυτή ήταν η τελευταία τους ευκαιρία να κερδίσουν μαζί ένα πρωτάθλημα NBA».

Σύμφωνα με τον οίκο Sotheby’s, ένα ζευγάρι αθλητικών παπουτσιών που φορέθηκαν από τον Jordan κατείχε το προηγούμενο ρεκόρ για μια δημοπρασία του 2021 έναντι 1,4 εκατομμυρίων δολαρίων. Το γεγονός ότι τα “Jordan 13” ξεπέρασαν αυτόν το ρεκόρ αποτελεί απόδειξη τόσο της εξαιρετικής σπανιότητάς τους όσο και της τεράστιας, διαχρονικής ιστορίας του παπουτσιού, που τα φόρεσε ο G.O.A.T. (Greatest Of All Time) στους ιστορικούς τελικούς του NBA, όταν η ομάδα του, οι Chicago Bull,s αντιμετώπισε ξανά τους Utah Jazz –είχαν προηγηθεί οι τελικοί της σεζόν 1996-1997.

Ο τελευταίος χορός

Οι Utah Jazz αναμενόταν να διαπρέψουν στους τελικούς του 1998. Τουλάχιστον αυτό πίστευαν –ή ήθελαν να πιστέψουν– αρκετοί, καθώς οι Jazz κατά την διάρκεια της regular season [σ.σ. η «κανονική» σεζόν του NBA, πριν τους τελικούς, που καθορίζει την τελική κατάταξη των ομάδων για να ξεκινήσουν οι διασταυρώσεις για τα playoff] είχαν κερδίσει τους Bulls και τις δύο φορές που τους αντιμετώπισαν, ενώ αμφότεροι κέρδισαν την 1η θέση της περιφέρειάς τους (οι Utah Jazz στην Δυτική, οι Chicago Bulls στην Ανατολική) με ρεκόρ νικών 62-20. Επίσης, σε αντίθεση με τους τελικούς της προηγούμενης χρονιάς, το πλεονέκτημα έδρας αυτή την φορά άνηκε στην παρέα των Κarl Malone, John Stockton, Jeff Hornacek, Adam Keefe, Greg Ostertag και Greg Foster –οι παίχτες των Jazz που έπαιξαν τις περισσότερες φορές στην αρχική 5αδα.

Ακόμα ένα πλεονέκτημα που είχε η ομάδα του Jerry Sloan, ήταν οι 10 μέρες ξεκούρασης που είχαν μπροστά τους πριν πατήσουν παρκέ για την έναρξη των τελικών καθώς είχαν «σκουπίσει» (sweep) τους Los Angeles Lakers του Shaquille O’Neal και Kobe Bryant με 4-0 στους ημιτελικούς. Από την άλλη, οι Bulls, είχαν μία εξαντλητική και ιστορική σειρά 7 αγώνων με τους Indiana Pacers του Reggie Miller.

Εκείνη η σεζόν για τον Michael Jordan, «ο τελευταίος χορός» των Bulls, ήταν ό,τι του είχε απομείνει να κατακτήσει προκειμένου να μπει η σφραγίδα του G.O.A.T. δίπλα στο όνομά του. Για να συμβεί αυτό έπρεπε να φορέσει το πολυπόθητο 6ο δαχτυλίδι στα μακρία του δάχτυλα.

Από την επιστροφή του στο NBA από το μπέιζμπολ το 1995, ο Jordan είχε παίξει 3 σεζόν χωρίς να χάσει ούτε ένα παιχνίδι από τα 82 που έχει η κάθε regular season. Επιπλέον, το 1997-1998, ο “Air” είχε παίξει συνολικά τα περισσότερα λεπτά (3181) απ’ ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη από τις 6 σεζόν που κέρδισαν το πρωτάθλημα οι Bulls, λόγω του πείσματος του Scottie Pippen που έχασε το πρώτο μισό της σεζόν, και του παρορμητισμού του Dennis Rodman, που τον έκανε να θέλει να χάσει το δεύτερο μισό της σεζόν. Στην 13η σεζόν του στο ΝΒΑ, ο Michael Jordan ήταν 35 ετών. Επιπλέον, ο Pippen είχε σοβαρές ενοχλήσεις στην πλάτη και μετά την λήξη της regular season έκανε μία σχετική επέμβαση, η οποία του έδωσε έναν χαρακτήρα «ρολίστα» στην ομάδα. Το αγωνιστικό έτερον ήμισυ του MJ στους τελικούς με τους Jazz παρέπαιε: στο 5ο παιχνίδι της σειράς είχε μόλις 2/16 βολές, ενώ στο 6ο έπαίξε μόλις 25 λεπτά σημειώνοντας 8 πόντους.

Οι Utah Jazz κέρδισαν το Game 1, αλλά αφού οι Bulls του Phil Jackson ισοφάρισαν τη σειρά σε 1-1, επέστρεψαν για το Game 3 στο Σικάγο και πραγματοποίησαν την καλύτερη αμυντική επίδοση σε τελικούς, περιορίζοντας τους Utah στους 54 πόντους, κερδίζοντάς τους με 44 πόντους διαφορά. Καθώς οι Bulls έκαναν μία ολική και εκκωφαντική επαναφορά στους τελικούς, όλα έδειχαν πως και αυτό το πρωτάθλημα θα κατέληγε στο Σικάγο. Όμως ο Κarl Malone δεν ήταν έτοιμος να παραδώσει τα όπλα.

Μπορεί στο Game 4 οι Jazz να έχασαν με 82-86 (3-1 για τους Bulls), αλλά ο “Mailman” σημείωσε double double (21 πόντους – 14 ριμπάουντ), ενώ στο Game 5 σημείωσε 39 πόντους – 9 ριμπάουντ, έδωσε τη νίκη στην ομάδα του, μείωσε την σειρά σε 3-2 και η επιστροφή στο Salt Lake City της Γιούτα για το 6ο, και όπως αποδείχθηκε τελευταίο,  παιχνίδι των τελικών αναμενόταν μυθικό…

Το τελευταίο σουτ

Οι Utah Jazz μέχρι και την έναρξη του 4ου δεκαλέπτου βρισκόντουσαν μπροστά στο σκορ με 66-61, έχοντας κερδίσει όλα τα προηγούμενα τρία. Δυστυχώς για την ομάδα του Sloan, αν και έχει μερίδιο ευθύνης, οι διαμαρτυρίες για λανθασμένα διαιτητικά σφυρίγμα που ευνοούσαν τους Bulls είχαν αποσυντονίσει κάπως τους Jazz δημιουργώντας σχετικό εκνευρισμό.

Στην άλλη πλευρά των πάγκων, εκεί που καθόταν η ομάδα του Σικάγο, ο Phi Jackson πίεζε με τον τρόπο του τον Jordan να ξεπεράσει τα όρια της αντοχής του. Ο MJ ξεκίνησε με 8 πόντους στο 1ο δεκάλεπτο, συνέχισε με 15 στο 2ο και έκλεισε το 3ο με μόλις 6. Ο Pippen, όπως αναφέραμε και νωρίτερα, δεν μπορούσε να βοηθήσει ιδιαίτερα και γι’ αυτό ο “Zen Master” Jackson, είχε επιστρατεύσει τον Toni Kukoc, ο οποίος είχε προσφέρει 12 σημαντικός πόντους στην ομάδα –ήταν ο μόνος παίχτης των Chicago Bulls, μετά τον Michael Jordan, που τελείωσε τον αγώνα με διψήφιο αριθμό πόντων (15), μαζεύοντας επίσης 3 ριμπάουντ και δίνοντας 4 ασίστ.

Το Game 6 ήταν μία μοναδική μάχη σώμα με σώμα. Όσο και αν προσπαθούσαν οι Bulls, οι Jazz βρισκόντουσαν πάντα ένα βήμα μπροστά στο διάβασμα του παιχνιδιού. Με 59,2 δευτερόλεπτα να απομένουν στο παιχνίδι, οι Jazz είχαν πάντα μία απάντηση στην φημισμένη «τριγωνική επίθεση» του Tex Winter, βοηθό προπονητή των Bulls. Ο Jordan πάει στην γραμμή των βολών, 2 στις 2, το σκόρ ισόπαλλο 83-83.

Το χρονόμετρο δείχνει 41,9 δευτερόλεπτα να απομένουν για την λήξη του αγώνα. Ο Stockton βρίσκεται ελεύθερος στην δεξιά πλευρά, σουτ για τρεις, μέσα, 86-83 μπροστά οι Utah Jazz.

Όσο επιστρέφει η ομάδα του Sloan σε θέση άμυνας, σε όλων το μυαλό παίζει σε fast rewind το τελευταίο παιχνίδι –πάλι ήταν το Game 6–  των τελικών της περσινής σεζόν και πιο συγκεκριμένα τα τελευταία του δευτερόλεπτα: Έχουν απομείνει 28 για την κόρνα της λήξης και το σκορ είναι 86-86. Ο Rodman παίρνει το ριμπάουντ και οι Bulls καλούν time-out. Στον πάγκο ο Steve Kerr ανταποκρίνεται στα λόγια του MJ και του λέει «Θα είμαι έτοιμος». Οι ομάδες επανέρχονται στο παρκέ, ο Kerr κατεβάζει τη μπάλα, κλείνεται από τον Stockton, πασάρει στον Pippen, αυτός περιμένει να ξεμαρκαριστεί ο Jordan, γίνεται σκριν, η μπάλα στα χέρια του, το 1vs1 με τον Russell μετατρέπεται γρήγορα σε double team με τον Stockton να κλείνει το πεδίο, η φανέλα των Bulls με το 23 δίνει πάσα έξω στο τρίποντο στον Kerr -που είναι ξεχασμένος από τον Θεό-, αυτός πατάει γερά, σηκώνεται για τρεις και ευστοχεί! 89-86 μπροστά οι Bulls και με 5 δευτερόλεπτα να έχουν απομείνει, όλοι ξέρουν ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Η ομάδα του Σικάγο είναι ξανά πρωταθλήτρια.

Εκείνο το πάθημα των Utah Jazz είχε γίνει πλέον μάθημα και έτσι, αναπόφευκτα, ο John Stockton δεν είχε σκοπό να αφήσει ξανά αμαρκάριστο τον Steve Kerr. Ταυτόχρονα, βέβαια, ο οξυδερκής “Air” ήξερε ότι με αφορμή το περσινό χουνέρι θα είχε τώρα περισσότερο χώρο να κινηθεί αφού οι Jazz δεν θα του έκαναν double team. Επομένως, περνάει τον Russell και με μία διείσδυση μειώνει σε 86-85.

Στα 31 δευτερόλεπτα η ομάδα της Γιούτα ξεκινάει μία κάπως νωχελική και, ταυτόχρονα, νευρική επίθεση. Η μπάλα καταλήγει στον Malone που μαρκάρεται από τον Rodman, ο Jordan πάει από την πλευρά που δεν έχει ορατότητα ο “Mailman”, του κλέβει τη μπάλα και στα επόμενα 20 δευτερόλεπτα, στο Salt Lake City, θα πραγματοποιηθεί μία χορογραφία που όμοιά της δεν έχει ξαναπαρουσιαστεί σε γήπεδα μπάσκετ.

Η λογική θα έλεγε πως εκείνη την στιγμή ο Michael Jordan θα έπρεπε να καλέσει time-out, όμως δεν το έκανε γιατί έτσι θα έδινε χρόνο στους Jazz να οργανωθούν. Επίσης μία δεύτερη λογική σκέψη θα ήταν πως ένα κατά μέτωπο κατέβασμα της μπάλας, από το κέντρο του γηπέδου, δεν θα βοηθούσε σε γρήγορη εκτέλεση της «τριγωνικής επίθεσης», όμως η γλώσσα του σώματος του MJ παραπέμπει σε αγώνα μπάσκετ που διεξάγεται σε κάποιο ανοιχτό γήπεδο στο Wilmington του North Carolina όπου μεγάλωσε. Μόνος μου και όλοι σας.

Αφού περνάει το μισό του γηπέδου, πάει προς τα αριστερά. Ο Russell κολλάει επάνω του. Ο Kerr στην δεξιά γωνία με τον Stockton να μην το αφήνει, ο Kukoc στην δεξιά με τον Hornacek. O Jordan ντριμπλάρει, χαμηλώνει το σώμα του και πηγαίνει προς το σημείο των βολών, κάνει crossover, ο Russell χάνει την ισορροπία του, πέφτει πίσω και κάτω, ο “Air” σηκώνεται ανενόχλητος, σουτάρει. Μαγεία και 87-86.

Σε μία συμπαντική σύμπτωση, με 5 δευτερόλεπτα να έχουν απομείνει, όπως στο περσινό Game 6 των τελικών, όλοι ξέρουν ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Η ομάδα του Σικάγο είναι ξανά πρωταθλήτρια.

G.O.A.T.

Η ομάδα των Chicago Bulls με ελάχιστη προσέλευση κοινού στο γήπεδο πριν την άφιξη του MJ, κατέληξε να χτίσει μια αυτοκρατορία, διάρκειας σχεδόν 10 χρόνων και να γίνουν μέρος της παγκόσμιας ποπ κουλτούρας. Και όσο αυτή η εξέλιξη πραγματοποιούνταν, εμείς προσπαθούσαμε να βάλουμε τα χέρια μας στην μπάλα όπως αυτός -όχι ακατόρθωτο. Άλλοι δοκίμαζαν να πηδήξουν από την γραμμή των βολών -γελάμε ακόμα. Οι κινήσεις του, με και χωρίς την μπάλα, ήταν μοτίβο ατομικών προπονήσεων -εκεί που νομίζες ότι σε μαρκάρει ο Barkley. Παίχτης σύμβολο. Πρότυπο αθλητή. Το NBA. Τα περικάρπια. Ο αριθμός 23. Το μπάσκετ. Τα Air Jordan.

Και ένα απ’ αυτά, τώρα, δημοπρατήθηκαν. Η αξία τους αντίστοιχη με το legacy του πιο σπουδαίου παίχτη που κράτησε στα χέρια του την πορτοκαλί μπάλα, και όμοια με την σπουδαιότητα και το «βάρος» που είχε εκείνη η σειρά τελικών απέναντι στους Utah Jazz. Και ας μην γελιόμαστε. Δεν ήταν το 6ο δαχτυλίδι που όρισε τον Michael Jordan ως G.O.A.T., αλλά ο τρόπος που το φόρεσε, σε εκείνο το «τελευταίο σουτ», στον «τελευταίο χορό».