Ένα βράδυ πριν από περίπου 20 χρόνια, σε μια pub στο Soho του Λονδίνου, θα άκουγα για πρώτη φορά μια μπάντα που δεν ήταν ακριβώς πανκ. Ακουγόταν σαν ska με τζαμαϊκανούς ρυθμούς και soul στοιχεία, κι έμοιαζε με χαρούμενο πανκ. Στην μπάρα της pub εκείνη την ημέρα καθόμασταν γυναίκες και άντρες από όλο τον κόσμο, από την Κύπρο μέχρι το Μαρόκο, το Μάλι και την Ολλανδία. Αργότερα θα διάβαζα αρκετά χρόνια πριν, ένας έφηβος -ο τραγουδιστής του συγκροτήματος- ανακάλυψε ότι τα μπαρ είχαν χρωματική μπάρα στις εισόδους τους. Μπορούσες να μπεις μόνο αν ήσουν λευκός. Αυτό πραγματικά τον συγκλόνισε. Αυτός ο έφηβος ήταν ο Terry Hall, η φωνή των θρυλικών Specials. Της μπάντας των δυο αποχρώσεων που μίλησε για την αστική παρακμή της Βρετανίας, την ανεργία και την αδικημένη νεολαία, ενώ στις αρχές του καλοκαιριού του 1981, καθώς ξεσπούσαν ταραχές μεταξύ νεαρών μαύρων και της αστυνομίας σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο, μίλησαν ανοιχτά κατά των ρατσιστικών διακρίσεων στη χρήση της αστυνομικής βίας. Αυτή η μουσική είχε μια επαναστατικότητα που θα άλλαζε για πάντα τον τρόπο που αντιλαμβανόμουν την μουσική.

Σήμερα θυμήθηκα επίσης όταν το 2017 η 18χρονη Saffiyah Khan φωτογραφήθηκε αντιμέτωπη με φασίστες διαδηλωτές σε μια πορεία του EDL, φορώντας μπλουζάκι των Specials.

Ο Terry Hall, o τραγουδιστής των Specials και πρώην μέλος των Fun Boy Three και των Colourfield, που πέθανε χθες σε ηλικία 63 ετών, για να καθόμαστε όλοι μαζί σε εκείνη την μπάρα στο Soho, σίγουρα έβαλε το λιθαράκι του, και τον ευχαριστούμε πολύ γι’αυτό.

Ο Hall, που περιγράφεται ως «ένας από τους πιο λαμπρούς τραγουδιστές, τραγουδοποιούς και στιχουργούς που έχει βγάλει ποτέ η χώρα αυτή», πέθανε μετά από σύντομη ασθένεια, όπως ανακοίνωσε το συγκρότημα στο Twitter.

Γράφοντας στο Twitter, το συγκρότημα ανέφερε: «Με μεγάλη θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο, μετά από σύντομη ασθένεια, του Terry του όμορφου φίλου, αδελφού μας και ενός από τους πιο λαμπρούς τραγουδιστές, τραγουδοποιούς και στιχουργούς που έχει βγάλει ποτέ αυτή η χώρα. «Με μεγάλη θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο, μετά από σύντομη ασθένεια, του Terry, του όμορφου φίλου μας, αδελφού μας και ενός από τους πιο λαμπρούς τραγουδιστές, τραγουδοποιούς και στιχουργούς που έχει βγάλει ποτέ αυτή η χώρα», έγραψε το συγκρότημα στο Twitter. 

Ο Terry ήταν ένας υπέροχος σύζυγος και πατέρας και μια από τις πιο ευγενικές, αστείες και γνήσιες ψυχές. Η μουσική του και οι ερμηνείες του συμπύκνωναν την ίδια την ουσία της ζωής, τη χαρά, τον πόνο, το χιούμορ, τον αγώνα για δικαιοσύνη, αλλά κυρίως την αγάπη.

Θα λείψει βαθύτατα σε όλους όσους τον γνώρισαν και τον αγάπησαν και αφήνει πίσω του το δώρο της αξιοσημείωτης μουσικής του και της βαθιάς ανθρωπιάς του». Η ανακοίνωση καλούσε επίσης όλους να «σεβαστούν την ιδιωτική ζωή της οικογένειας σε αυτές τις πολύ θλιβερές στιγμές».

Επίσης ο Neville Staple, συμπαίκτης του Hall στους Specials και τους Fun Boy Three, δήλωσε «βαθιά θλιμμένος» από την είδηση

Ο Terry Hall εντάχθηκε στην πρώτη ενσάρκωση των Specials -που τότε ονομαζόταν Automatics– λίγο μετά τη δημιουργία του συγκροτήματος από το Κόβεντρι το 1977, αντικαθιστώντας τον τραγουδιστή Tim Strickland.

Το πρωτοποριακό συγκρότημα είχε επιτυχία χάρη στην υποστήριξη του Joe Strummer, ο οποίος τους κάλεσε να υποστηρίξουν ζωντανά τους Clash και άλλους σπουδαίους τραγουδιστές εκείνης της περιόδου, αλλά είχαν και τη σημαντική υποστήριξη του DJ του BBC Radio 1, John Peel.

Κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους single, Gangsters (μια διασκευή του Al Capone του Prince Buster) το 1979, το οποίο έφτασε στο Νο 6 του βρετανικού singles chart. Θα κυριαρχούσαν στο Top 10 για τα επόμενα δύο χρόνια. Οι στίχοι, γραμμένοι από τον κύριο τραγουδοποιό του συγκροτήματος, Jerry Dammers, ασχολήθηκαν με την αστική παρακμή της Βρετανίας, την ανεργία και την αδικημένη νεολαία.

Η δημοτικότητά του κορυφώθηκε στις αρχές του καλοκαιριού του 1981, καθώς ξεσπούσαν ταραχές μεταξύ νεαρών μαύρων και της αστυνομίας σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο ως απάντηση στις ρατσιστικές διακρίσεις και στη χρήση της αστυνομικής βίας.

Η Jane Wiedlin των Go-Go’s και πρώην σύντροφος του Hall έγραψε ότι ήταν συντετριμμένη. «Ήταν ένας υπέροχος, ευαίσθητος, ταλαντούχος και μοναδικός άνθρωπος. Το εξαιρετικά σύντομο ειδύλλιό μας οδήγησε στο τραγούδι ‘’Our Lips Are Sealed’’, το οποίο θα μας συνδέσει για πάντα στην ιστορία της μουσικής. Τρομερή είδηση το άκουσμα αυτό», έγραψε στο Twitter.

«Οι Specials ήταν ο ύμνος στην αναζωογόνηση της βρετανικής κουλτούρας από την μετανάστευση της Καραϊβικής», έγραψε στο Twitter ο τραγουδιστής Μπίλι Μπραγκ.

Ο Terry Hall γεννήθηκε στο Κόβεντρι στις 19 Μαρτίου 1959 από μια οικογένεια, που εργαζόταν κυρίως στη βιομηχανία αυτοκινήτων. Ήταν ένα ακαδημαϊκά προικισμένο παιδί και επίσης ένας αξιοσημείωτος ποδοσφαιριστής, που κλήθηκε να δοκιμαστεί στην West Bromwich Albion. Μια ευκαιρία που οι γονείς του απέρριψαν με βάση την ταλαιπωρία του ταξιδιού στα Midlands. Αφού πέρασε με επιτυχία τις εξετάσεις, οι γονείς του αρνήθηκαν επίσης τη θέση του σε ένα κοντινό γυμνάσιο.

«Ξαφνικά έπρεπε να αγοράσουν βιβλία και σχολική στολή», δήλωσε στο Fantastic Man. «Πήγαινα στο σχολείο ντυμένος με την ποδοσφαιρική μου στολή. Οπότε πάντα υπήρχε κάτι τέτοιο στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Να μην είμαι μορφωμένος. Αναρωτιέμαι τι θα είχε συμβεί αν είχα πάει».

Το 2019, ο Hall είπε στον κωμικό Richard Herring ότι σε ηλικία 12 ετών απήχθη από ένα κύκλωμα παιδεραστών στη Γαλλία, ένα περιστατικό που είχε ήδη θίξει στο single του «Fun Boy Three Well Fancy That!» του 1983, το οποίο κατηγορούσε έναν δάσκαλο για το δυσάρεστο συμβάν: «Με πήγες στη Γαλλία με την υπόσχεση να μου μάθεις γαλλικά», τραγουδούσε.

Ο Hall το κράτησε κρυφό και δεν το είπε στους γονείς του. «Και οι δύο δούλευαν σε εργοστάσια. Ο πατέρας μου ήταν μεγάλος πότης. Είχαν τις δικές τους ζωές, καταλαβαίνεις;», είχε πει ο ίδιος.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Hall να παίρνει φάρμακα καθ’ όλη τη διάρκεια της εφηβείας του και να ζει με κατάθλιψη και μανιοκατάθλιψη. Σταμάτησε την εκπαίδευση στην ηλικία των 14 ετών και ένιωσε να ωθείται προς τον αντικομφορμισμό. «Μπορώ να γελάσω με αυτό τώρα, αλλά κατά κάποιο τρόπο άλλαξε κάτι στο κεφάλι μου και είναι σαν να μην χρειάζεται να το κάνω αυτό, και τότε ήταν που άρχισα να μην ακούω κανέναν».

Η πολιτική του αφύπνιση ήρθε στα εφηβικά του χρόνια, όταν ανακάλυψε ότι οι λέσχες των εργαζομένων ανδρών είχαν χρωματική μπάρα στις πόρτες τους. Μπορούσες να μπεις μόνο αν ήσουν λευκός. Αυτό πραγματικά τον συγκλόνισε.

Αφού εργάστηκε ως οικοδόμος, μεταξύ άλλων, εντάχθηκε στο πρώτο του συγκρότημα, το πανκ σχήμα Squad, εμπνευσμένο από τους Clash και τους Sex Pistols. Η μεγαλύτερη αδελφή του και καθοδηγήτριά του, η Teresa, τον σύστησε στην Trojan Records, ενώ ήταν το άλμπουμ «Young Americans» του David Bowie το 1975 που ώθησε τον Hall στο να γίνει τραγουδιστής, όπως δήλωσε. «Προέρχομαι από μια οικογένεια με τσιγγάνικο πνεύμα και όλοι τραγουδούσαν στις παμπ είτε σου άρεσε είτε όχι. Δεν ήθελα να γίνω αυτού του είδους ο τραγουδιστής. Τότε, όταν ήμουν 16 ετών, αυτό το άλμπουμ μου έδωσε μια ματιά, έναν ήχο και έναν τρόπο να βλέπω τα πράγματα γύρω μου».

Μετά ήρθαν οι Specials. Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ του τον Οκτώβριο του 1979 και έλαβε αναγνώριση επειδή ανακάτεψε την πανκ ευαισθησία – και τους αιχμηρούς στίχους για την υποβάθμιση της σύγχρονης Βρετανίας – με τον παραδοσιακό τζαμαϊκανό ska ήχο, αναβαθμίζοντας μάλιστα επιτυχίες των Toots and the Maytals, Prince Buster και Dandy Livingstone.

Μετά την επιτυχία του «Ghost Town» το 1981, το συγκρότημα διαλύθηκε. «Ένιωσα ότι ήταν η τέλεια στιγμή για να σταματήσω την πρώτη φάση των Specials», δήλωσε ο Hall.

Ο Hall θα σχηματίσει ένα άλλο συγκρότημα, τους Colourfield, το 1984, το οποίο σημείωσε επιτυχία με το «Thinking of You». Ο ίδιος δεν συμμετείχε στην επανένωση των Specials, τους Specials Mk 2, που διήρκεσε από το 1993 έως το 1998. Το 1994 κυκλοφόρησε το πρώτο του σόλο άλμπουμ, το «Home», σε παραγωγή του Broudie και το 1997 ακολούθησε το «Laugh».

Το 2008, εμπνευσμένος από την επανένωση των Pixies το 2004, ο Hall ανακοίνωσε ότι θα επανασχηματίσει τους Specials, για μια περιοδεία και νέα μουσική.  Ξεκίνησαν μια περιοδεία για την 30ή επέτειο το 2009 και εμφανίστηκαν στη συναυλία λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου το 2012, αλλά αντιμετώπισαν τον θάνατο του ντράμερ John Bradbury και την αποχώρηση του τραγουδιστή Staple και του κιθαρίστα Roddy Radiation τα επόμενα χρόνια.

Το συγκρότημα θα βρεθεί ξανά στην επικαιρότητα το 2017, όταν η 18χρονη Saffiyah Khan από το Μπέρμιγχαμ φωτογραφήθηκε να έρχεται αντιμέτωπη με φασίστες διαδηλωτές σε μια πορεία του EDL, φορώντας μπλουζάκι των Specials. «Ένιωσα σαν μια δικαίωση για όλα όσα είχε θέσει ως στόχο το συγκρότημα», δήλωσε ο Hall.

Το 2019, κυκλοφόρησαν ένα νέο άλμπουμ, το «Encore», στο οποίο η Khan συμμετείχε σε ένα νέο τραγούδι, το 10 Commandments. Κατέλαβε το Νο 1 στο βρετανικό chart των άλμπουμ, την υψηλότερη θέση που είχε ποτέ το άλμπουμ τους.

Ο Hall εξακολουθούσε να παλεύει με την ψυχική του υγεία, όπως παραδέχτηκε εκείνη την εποχή. «Έφτασα σε ένα σημείο όπου δεν είχα άλλη επιλογή και μου έκανε τόσο καλό», είπε. «Το να μιλάς για τα προβλήματα ψυχικής υγείας είναι μια συνειδητή απόφαση. Είναι κάτι που θέλω να μοιραστώ με τους ανθρώπους».

Ο Hall αφήνει πίσω του τη σύζυγό του, τη σκηνοθέτιδα Lindy Heymann. Μαζί είχαν έναν γιο, ενώ ο Hall έχει δύο ακόμα μεγαλύτερους γιους με την πρώην σύζυγό του, Jeanette Hall.