Privileged white male. Ετσι δεν αποκαλούμαστε, ψευτο-ειρωνικά, εμείς οι λευκοί άνδρες, όλοι οι Καυκάσιοι μεταξύ 18-45 ετών που είμαστε ακόμη στην «(παρ)ακμή» μας; Προνομιούχοι λευκοί άνδρες. Το αποδέχομαι 100% το ότι είμαι και εγώ ένας τέτοιος. Δεν το αρνήθηκα στιγμή.

Τι συμβαίνει λοιπόν όταν ένας «προνομιούχος λευκός άνδρας» επιλέγει να εισέλθει στην πιο δημοφιλή πλατφόρμα γνωριμιών, το Tinder;

Το καλοκαίρι που μας πέρασε έφτιαξα τον δικό μου λογαριασμό στο Tinder. Εγώ, ένας άνδρας μετρίου αναστήματος και βάρους, συμπαθητικός και εμφανίσιμος, αλλά όχι κανάς θεογκόμενος, που εμφάνιζα τον εαυτό μου ως «συγγραφέα» (σιγά μην έβαζα «δημοσιογράφος», καλύτερα να έγραφα «λογιστής» που λέει ο λόγος) και που δήλωνα ως πραγματική μου ηλικία τα 40 χρόνια (ενώ είμαι 45 στην πραγματικότητα), γιατί ένας φίλος που χρησιμοποιεί το Tinder με είχε προειδοποιήσει (ορθά) ότι η πλατφόρμα γνωριμιών κάνει εμφανές discriminating σε ετεροφυλόφιλους άνδρες άνω των 40 ετών.

Βασικά, τους θεωρεί «ανεπιθύμητους», σαν να τους θεωρεί και λίγο παρά φύσει που είμαστε μέσα εκεί «μαζί με την νεολαία». Τότε, δεν το καταλάβαινα αυτό –το κατανόησα πλήρως στην πορεία.

Στην περίγραφή που έκανα για τον εαυτό μου υποστήριζα, όπως και ισχύει 100%, ότι μου αρέσει το διάβασμα, το σινεμά και η μουσική, ξεκαθάριζα ότι δεν καπνίζω (ισχύει) και ότι δεν πίνω αλκοόλ (δεν ισχύει) και φυσικά ότι είμαι pet friendly ως άτομο, το οποίο επίσης ισχύει.

Στο τέλος ξεκαθάρισα ότι είμαι κάτοικος Αθηνών και τοποθέτησα το επιθυμητό χιλιομετρικό range των γνωριμιών μου στα 15 χλμ., δηλαδή όχι εκτός των ορίων της πρωτευούσης και του λεκανοπεδίου Αττικής, αναζητώντας πιθανά matches από την Κηφισιά μέχρι τον Πειραιά.

Τσέκαρα το προφίλ μου στο Tinder μια φορά την ημέρα – συνήθως κάθε απόγευμα προς βράδυ, μετά την δουλειά. Οι μέρες περνούσαν και ενώ εγώ είχα κάνει, από την πλευρά μου διάφορα swipe σε αρκετές κοπέλες, για να δω τι θα συμβεί, απεναντίας δεν γινόταν απολύτως τίποτα.

Και περίμενα. Και περίμενα. Και συνέχισα να περιμένω. Οπότε εκεί, ξεκίνησα να καταγράφω, στατιστικά, το τι «ψάρια» έπιασα.

Τα όμορφα στατιστικά όμορφα καίγονται

Τα νούμερα και τα αποτελέσματα, μετά από ένα μήνα, ήταν αμείλικτα:

Matches: Με συνολικά 16 γυναίκες

Γυναίκες που με έκαναν unmatch από μόνες τους: 2. Το οποίο είναι και περίεργο, γιατί αρχικά εκείνες ήταν που μου έκαναν match, έχοντας δει πώς είμαι εμφανισιακά και τι κάνω. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που τις ώθησε να μου κάνουν unmatch στην πορεία, αλλά φαντάζομαι το ότι βρήκαν κάποιον πολύ περισσότερο κοντά στο γούστο τους, οπότε άρχισαν να κόβουν διαφόρους που δεν πληρούν τα κριτήριά τους. Δεν τις παρεξηγώ, και εγώ το ίδιο θα έκανα.

Γυναίκες που μού έστειλαν πρώτες αυτές μήνυμα: 2/16. Όλως τυχαίως ήταν δυο κοπέλες από την Κίνα. Διέμεναν στην Σαγκάη ή κάπου εκεί γύρω τέλος πάντων και ξαφνικά τις έπιασε ο πόνος να γνωρίσουν έναν Έλληνα χρήστη του Tinder, λέγοντας μου την ίδια προκάτ ατάκα: «hi Konstantinos, how are you? Wanna meet?». Τι wanna meet ρε, λες ότι μένεις στην Σαγκάη. Τι θα κάνω; Θα πάρω το πρώτο αεροπλάνο και θα έρθω εκεί; Για να το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν, εννοείται ότι επρόκειτο για κινέζικα (όπως επίσης υπάρχουν και πολλά αντίστοιχα ρωσικά και ουκρανικά) bots, δηλαδή ψεύτικοι λογαριασμοί γυναικών που στόχο έχουν να σε εξαπατήσουν στην πορεία της γνωριμίας σας. Πίσω από τους λογαριασμούς αυτούς βρίσκονται άνδρες ή και γυναίκες, αλλά σίγουρα άνθρωποι που θέλουν να σου φάνε λεφτά με κάποιον τρόπο. Μείνετε μακριά.

Γυναίκες στις οποίες έστειλα εγώ πρώτος μήνυμα: 12/16.

Δεν απαντήθηκαν ποτέ: 8/12

Πήρα απάντηση από: 4/12

Συνομιλίες που ξεκίνησαν και τελείωσαν: 3/4. Τελείωσαν από εμένα, καθότι έστειλα ένα μήνυμα, μού απάντησε η κοπέλα, μετά έστειλα ένα δεύτερο ή ένα τρίτο και έκανα να πάρω απάντηση για πάνω από 10 ημέρες. Οπότε έκανα μόνος μου unmatch με αυτές, γιατί δεν έβλεπα κανέναν απολύτως λόγο όλο αυτό να συνεχίζεται.

Συνομιλίες που συνεχίστηκαν με κάποιον τρόπο για αρκετό καιρό: 1/4. Αλλά μην φανταστείτε ότι έγινε κάτι. Απλώς συνεχίζουμε να μιλάμε πολύ αραιά και που και δίχως να γνωρίζω καν το γιατί. Δεν έχουμε καν βρεθεί από κοντά. Και ούτε πρόκειται. Αν ήταν να γίνει, θα είχε γίνει από τον Ιούλιο ήδη.

Ραντεβού που δόθηκαν: 0/16

Σχέσεις που συνάφθηκαν ή σεξ / one night stand που έγινε: 0/16

Μετά από ένα μήνα, μηδέν στο πηλίκο δηλαδή.

Απατεωνιές, διαχωρισμοί και διακρίσεις

Eίναι λοιπόν ξεκάθαρο – κάτι το οποίο φαίνεται και από το ότι, αμέσως μόλις ανοίγεις το Tinder σου, σού πετάει διαφήμιση «αναβαθμίσου σε Tinder Gold για να έχεις καλύτερα αποτελέσματα» – ότι αυτός είναι και ο απώτερος επιχειρηματικός στόχος της πλατφόρμας –ουδέν μεμπτό μέχρι στιγμής, δεν είναι κάτι που δεν το περιμέναμε, άλλωστε. Επιχείρηση είναι, όχι τα γραφεία συνοικεσίων Πάππας στην Ομόνοια, που και αυτά επιχείρηση είναι, απλώς δεν έχουν μπει στην Wall Street.

Οπότε, μετά το τέλος του πρώτου μήνα (και εντελώς άκαρπου) μήνα τον οποίο έκανα εντελώς ηθελημένα στο τσαμπέ και δοκιμαστικά στην λογική «πόσα ψάρια θα πιάσουμε χωρίς καν δόλωμα», είπα να κάνω συνδρομή στο Tinder Gold. Έδωσα την πιστωτική μου κάρτα και τα λεφτάκια μου και ξαναμπήκα στην αρένα του Tinder, αισιόδοξος ότι για τις επόμενες 30 ημέρες η κατάσταση θα βελτιωθεί ως προς τις γνωριμίες που θα κάνω.

Για να μην κάτσω να αραδιάσω όλο το κατεβατό των στατιστικών που αράδιασα πιο πάνω, βρήκα συγκλονιστικά αστείο το γεγονός ότι, παρά το γεγονός ότι ήμουν πλέον «σούπερ πελάτης» της πλατφόρμας, κάτι σαν συνδρομητής-χρυσό μέλος της, εντούτοις τα αποτελέσματα ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια με την πρότερη κατάσταση, όταν δηλαδή δεν είχα δώσει ούτε ένα ευρώ από τον τραπεζικό μου λογαριασμό.

Δεν γνώρισα γυναίκες, δεν βγήκα ραντεβού, δεν σύναψα σχέσεις, δεν έκανα σεξ, δεν έκανα one night stand.

Μηδέν εις το πηλίκο ξανά μανά.

Η μόνη διαφορά που είδα όντως ήταν το ότι εγώ ήμουν ένα «τσικ» πιο ορατός, ελέω και ενός πράγματος που ονομάζεται boost («μπουστάρεις» τον εαυτό σου, τον κάνεις δηλαδή λίγο πιο ορατό, στην δημόσια σφαίρα του Tinder).

Που σημαίνει ότι, ναι μεν δεχόμουν περισσότερα αιτήματα γνωριμίας ή matches, αλλά και πάλι συνέβαιναν τα εξής δυο παράδοξα: κατά πρώτον, πάλι μου έστελναν σωρηδόν κινέζικα και αυτή την φορά και ουκρανικά bots (κάτι ομολογουμένως πολύ όμορφες, αλλά ψεύτικες, Ουκρανές που εμφανίζονταν να διαμένουν στο Λβιβ, που προς στιγμήν σκέφτηκα να πάω, αλλά μετά σκέφτηκα «πού να τρέχω τώρα, έχουν και πόλεμο αυτοί, αξίζει να φάω μια σφαίρα για ένα one night stand;»)

Το δεύτερο παράδοξο είναι ότι, ενώ δέχτηκα εγώ matches από γυναίκες, εκείνες στην πορεία ούτε μού μιλούσαν πρώτες (τότε γιατί μου έκαναν match;), αλλά και σε όσες μιλούσα εγώ πρώτος, από ευγένεια ή έστω διερευνητική περιέργεια, έπεφτα διαρκώς πάνω στον άκρως ενοχλητικό τοίχο του ghosting. Δεν απαντούσαν ποτέ στο αρχικό, πολύ παιχνιδιάρικο και χιουμοριστικό μου μήνυμα – γιατί κάπως πρέπει να «σπάσει ο πάγος», με ένα αστείο. Δηλαδή, εξαφανίζονταν το ίδιο γρήγορα και σύντομα με την αρχική τους εμφάνιση.

Ποιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα μετά από δυο μήνες; Μηδέν εις το πηλίκο, με Tinder Gold και χωρίς.

Να σημειώσω εδώ ότι το Tinder κάνει άλλη μια τεράστια πουστιά: όταν κάνεις συνδρομή Tinder Gold, αυτή ανανεώνεται από μόνη της. Δηλαδή εσύ, αν δεν το πάρεις χαμπάρι και είσαι απορροφημένος όπως εγώ στην δουλειά μου ή δεν ενδιαφέρεσαι τέλος πάντων ενεργά και έχεις τον λογαριασμό σου εν υπνώσει να μπαίνεις αραιά και που, η πλατφόρμα συνεχίζει ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ να σου αφαιρεί κάθε πρώτη του μήνα το ποσό της συνδρομής από την τραπεζική σου κάρτα. Και αν δεν το δεις, αυτό μπορεί να τραβήξει για τρεις-τέσσερις μήνες.

Σου στέλνει μεν ένα μήνυμα στο e-mail σου του τύπου «η συνδρομή σου λήγει αύριο, αν θέλεις την κόβεις, αλλιώς θα σου σηκώσουμε λεφτά αυτομάτως από την κάρτα σου», αλλά, όλως τυχαίως, την φορά που το είδα (και που ευτυχώς διέκοψα μόνος μου την συνδρομή μου) ήταν ανοίγοντας τον φάκελο των Ανεπιθύμητων, δηλαδή του bulk mail. Γιατί κατέληξε εκεί ένα τόσο σημαντικό e-mail; Γιατί εκεί και όχι στα Εισερχόμενα; Να φαίνεται πάνω πάνω;

Ελάτε τώρα, μην με βάζετε να σας εξηγώ τα αυτονόητα.

Επιθυμητοί και ανεπιθύμητοι

Κατά καιρούς, και μάλιστα πολύ πρόσφατα, διάφοροι δημοσιογράφοι που κάνουν το λεγόμενο τεχνολογικό ρεπορτάζ, αλλά και εταιρείες προστασίας και υπεράσπισης των καταναλωτών έχουν ερευνήσει τις σκιώδεις και υπογειακές τακτικές του Tinder.

Π.χ. τον Ιανουάριο του 2019, ένας χρήστης τράβηξε την πλατφόρμα σε δικαστήριο της Καλιφόρνια, ισχυριζόμενος ότι τον χρέωνε αδιανόητα υπέρογκες τιμές συνδρομών, λόγω (περασμένης) ηλικίας του. Ο άνθρωπος αυτός, άνω των 35 ετών, δικαιώθηκε και η διαμάχη λύθηκε εξωδικαστικά.

Όμως η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε (και συνεχίζεται ακόμη) αλλού: το 2020 η αυστραλιανή εταιρεία Choice με εκτενή της αναφορά αποκάλυψε ότι οι τιμές των συνδρομών για τους άνδρες άνω των 30 ετών ήταν αφύσικα υπέρογκες σε σχέση με άνδρες και κυρίως γυναίκες κάτω των 30 ετών. Το όριο, όπως φαίνεται, είναι τα 29 χρόνια –μέχρι εκεί είσαι «επιθυμητός» στην πλατφόρμα, είσαι νέος, είσαι νεούδι, είσαι το target group τους. Από τα 30 και πάνω θεωρείσαι κομματάκι «ανεπιθύμητος» και χρεώνεσαι διπλά και τριπλά, αν θέλεις να είσαι μέλος του Tinder. Εξού και η ατάκα του φίλου μου «κρύψε την ηλικία σου, να μην φαίνεσαι ότι είσαι άνω των 40».

Μια δεύτερη έρευνα, στο Ηνωμένο Βασίλειο αυτή φορά, που διεξήχθη πέρσι αποκάλυψε πάνω κάτω τα ίδια: η τιμολόγηση των χρηστών του Tinder είχε ξεκάθαρο πλαφόν, βάσει ηλικιακού διαχωρισμού. Όσο πιο νέος είσαι σε ηλικία, τόσο λιγότερα πληρώνεις. Όσο μεγαλύτερος – ειδικά αν είσαι άνω των 35 – το Tinder σου συμπεριφέρεται, λίγο έως πολύ, σαν να σου κάνει το ίδιο χάρη που σε δέχεται στους κόλπους του.

Από την βρετανική έρευνα προέκυψε ότι για την υπηρεσία Tinder Plus η μηνιαία συνδρομή κυμαινόταν από £26.09 για τους κάτω των 30 ετών μέχρι το ποσό των £116.99 για τους άνω των 30, ενώ υπήρχαν συνολικά 20 (!) διαφορετικές τιμολογήσεις, ανάλογα με την ηλικία και τα δημογραφικά χαρακτηριστικά του κάθε χρήστη. Κατά μέσο όσο, οι χρήστες του Tinder άνω των 30 ετών πλήρωναν 48% πιο ακριβά τα πακέτα συνδρομών της πλατφόρμας.

Για να μην αναφέρουμε, δίπλα σε αυτά, και τα υπόλοιπα κολπάκια του Tinder, όπως το «shadowban» ή το «ELO system» που είναι πολύ πιο τεχνικά για να αναλύσουμε εδώ, αλλά είναι υπαρκτά, συμβαίνουν αυτή την στιγμή που μιλάμε και δεν συμφέρουν κανέναν, ειδικά έναν «προνομιούχο λευκό άνδρα».

Ακόμη και χωρίς αυτά όμως, ακόμη και χωρίς τις απατεωνιές του Tinder, η όλη εμπειρία από μόνη της ήταν κενή περιεχομένου και αποτελέσματος.

Μια θλιβερή οπτική περιήγηση ανάμεσα σε κινέζικα και ουκρανικά bots, εντυπωσιακές και καλοπληρωμένες βίζιτες (ναι, υπάρχουν και αυτές και φαίνονται ξεκάθαρα) και wannabe ανθυπο-influencers της κακιάς ώρας.

Όχι, στο Tinder δεν θα συναντήσεις τον έρωτα της ζωής σου ή το άλλο σου μισό. Μια μιζέρια, μια αυτολύπηση και μια διαρκή κατάθλα (εκ του «κατάθλιψη») θα συναντήσεις.

Αλλά δεν πειράζει. Γιατί ακόμη και αν εσύ δεν χώρας μέσα σ’ ένα ψυχοπορνείο όπως είναι εκεί μέσα γεμάτο «σπασμένα κορμιά», το πραγματικό κρίμα είναι στο λαιμό του Tinder.

Που είναι ένα άνοστο αστείο.