Η σημερινή μέρα σηματοδοτεί ένα ορόσημο στην κληροδότηση που άφησε πίσω του ο συγγραφέας, ποιητής, δραματουργός, δημοσιογράφος και διανοούμενος Όσκαρ Ουάιλντ. Στις 30 Νοεμβρίου συμπληρώνονται 123 χρόνια από το θάνατο του εμβληματικού Ιρλανδού συγγραφέα.
Αγαπημένος για ένα έργο τόσο ευρύ όσο και πνευματώδες, από κλασικά μυθιστορήματα όπως Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι, μέχρι θεατρικά έργα όπως Σαλώμη, Ο ιδανικός σύζυγος, Η βεντάλια της λαίδης Γουάιντεμηρ και Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός. Στα τέλη του 19ου αιώνα ο Ουάιλντ υπήρξε ένας από τους πιο φημισμένους συγγραφείς του βρετανικού θεάτρου. Η δίκη και η καταδίκη του σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα εξαιτίας της σχέσης του με τον γιο ενός αριστοκράτη τον μετέτρεψαν σε σύμβολο των διωγμών σε βάρος των ομοφυλόφιλων στη βικτωριανή Αγγλία.
Ο ποιητής, δραματουργός, μυθιστοριογράφος και κριτικός Όσκαρ Ουάιλντ, που το πραγματικό του όνομα ήταν Φίνγκαλ Ο’ Φλάιερτι Γουίλς, γεννήθηκε στις 16 Οκτωβρίου του 1854 στο Δουβλίνο. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του το 1878 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Λονδίνο. Εστέτ εκ χαρακτήρος, αφιέρωσε τη ζωή του στην αναζήτηση του ωραίου και του παράδοξου. Γρήγορα γνώρισε τον θαυμασμό της λονδρέζικης αριστοκρατίας, που τον παρακολουθούσε και τον μιμούταν ως πρότυπο. Όλοι επαναλάμβαναν τις πνευματώδης φράσεις του, αγόραζαν πολύτιμες πέτρες και κοιτούσαν με υπεροψία τη ζωή, όμοια μ’ αυτόν. Η λογοτεχνική του δόξα έφτασε στο αποκορύφωμα το 1891 με το μοναδικό του μυθιστόρημα Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι, το οποίο ωστόσο λογοκρίθηκε έντονα από τους κριτικούς για ανήθικο περιεχόμενο.
Αν και ήταν παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών, η προσωπική ζωή του Όσκαρ Ουάιλντ ήταν ανοιχτή σε κουτσομπολιά. Το 1895 κατηγορήθηκε για ομοφυλοφιλία, για τις στενές σχέσεις του με τον νεαρό ομότεχνό του Άλφρεντ Ντάγκλας και οδηγήθηκε στο δικαστήριο, όπου καταδικάσθηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικών έργων καθώς στη Βικτωριανή Αγγλία η ομοφυλοφιλία ήταν ποινικό αδίκημα. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του έγραψε τον δραματικό αυτοβιογραφικό μονόλογο «De Profundis» (Εκ Βαθέων), με παραλήπτη την «πέτρα του σκανδάλου», τον Άλφρεντ Ντάγκλας.
Η αυλαία της τραγικής ζωής του έπεσε στις 30 Νοεμβρίου του 1900 σε ηλικία 46 ετών, τρία χρόνια μετά την αποφυλάκισή του, φτωχός και ξεχασμένος, σ’ ένα φθηνό ξενοδοχείο του Παρισιού.
Το χιούμορ του δεν τον είχε εγκαταλείψει ούτε στιγμή. Σε μία απ’ τις τελευταίες εξόδους του, λίγο προτού πεθάνει, είχε πει για το δωμάτιο του ξενοδοχείου στο οποίο έμενε:
«Εγώ και η ταπετσαρία παλεύουμε μέχρι θανάτου. Ένας απ’ τους δυο μας πρέπει να φύγει».
Εμείς συγκεντρώσαμε και σας παρουσιάζουμε μερικά από τα πιο καυστικά αποφθέγματα του εμβληματικού ρομαντικού ποιητή:
«Η αγάπη είναι μια παγίδα. Όταν παρουσιάζεται, βλέπουμε μόνο το φως της, όχι τις σκιές της».
«Ένα παιδί μπορεί να διδάξει σε έναν ενήλικο τρία πράγματα: να είναι ευτυχισμένος χωρίς ιδιαίτερο λόγο, να είναι πάντα απασχολημένος με κάτι και να ξέρει να απαιτεί με όλη του τη δύναμη αυτό που θέλει».
«Πνίγεσαι όχι αν πέσεις στο ποτάμι, αλλά αν παραμείνεις βυθισμένος σ’ αυτό».
«Η ευτυχία είναι κάτι το οποίο όταν διαιρείται, πολλαπλασιάζεται».
«Μπορείς να τυφλωθείς, αν βλέπεις όλες τις μέρες ίδιες. Κάθε μέρα είναι διαφορετική, κάθε μέρα φέρνει ένα δικό της θαύμα. Το ζήτημα είναι να δώσεις προσοχή στο θαύμα».
«Ο Θεός κρίνει το δέντρο από τους καρπούς, όχι από τις ρίζες».
«Οι άνθρωποι περισσότερο ονειρεύονται ότι επιστρέφουν παρά ότι φεύγουν».
«Όταν προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι απ΄ ό,τι είμαστε, τα πάντα γύρω μας γίνονται επίσης καλύτερα».
«Αυτός που έχει τη συνήθεια να ταξιδεύει, ξέρει να φτάνει πάντα τη στιγμή που πρέπει να φύγει».
«Η επιθυμία δεν είναι αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό που φαντάζεσαι».
«Οι θεοί ρίχνουν τα ζάρια και ούτε ρωτούν αν θέλουμε να είμαστε μέσα στο παιχνίδι ή όχι».
«Ό,τι συμβεί μία φορά, μπορεί να μην ξανασυμβεί. Αλλά ό,τι συμβεί δύο φορές θα τριτώσει οπωσδήποτε».
«Όταν αγαπά κανείς, τα πράγματα αποκτούν ακόμη μεγαλύτερο νόημα».
«Ένα λάθος που επαναλαμβάνεται περισσότερο από μία φορά είναι μια απόφαση».
«Οι πραγματικοί φίλοι σε μαχαιρώνουν κατάστηθα».
«Κράτα την αγάπη στην καρδιά σου. Μια ζωή χωρίς αγάπη μοιάζει με ανήλιαγο κήπο όπου τα λουλούδια έχουν μαραθεί».
«Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο».
«Φρόντισε να είσαι ο εαυτός σου. Όλοι οι άλλοι είναι πιασμένοι».
«Να συγχωρείς πάντα τους εχθρούς σου· τίποτα δεν μπορεί να τους εκνευρίσει περισσότερο».
«Δεν μπορεί να υπάρξει φιλία ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα. Μπορεί να υπάρξει πάθος, εχθρότητα, αγάπη, λατρεία αλλά όχι φιλία».
«Είμαστε όλοι βουτηγμένοι στον βούρκο, αλλά κάποιοι από μας κοιτάνε τα άστρα».
«Μπορώ να αντισταθώ στα πάντα εκτός από τον πειρασμό».
«Δύο τραγωδίες υπάρχουν στη ζωή: η μία είναι να μην αποκτάς αυτό που θέλεις και η άλλη είναι να το αποκτάς».
«Καλό είναι να είναι κανείς πάντα ερωτευμένος. Γι’ αυτό δεν πρέπει ποτέ να παντρεύεται».
«Δεν θέλω να πάω στον παράδεισο. Κανείς απ’ τους φίλους μου δεν είναι εκεί».
«Είναι παραλογισμός να χωρίζουμε τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς. Οι άνθρωποι είναι είτε γοητευτικοί, είτε ανιαροί».
«Η Αμερική είναι η μοναδική χώρα που πέρασε από τη φάση της βαρβαρότητας στη φάση της παρακμής χωρίς να περάσει από το ενδιάμεσο στάδιο του πολιτισμού».
«Πολλοί είχαν ανακαλύψει την Αμερική πριν τον Κολόμβο αλλά όλοι φρόντιζαν να το αποσιωπήσουν».
«Το πρόσωπο ενός άντρα είναι η αυτοβιογραφία του. Το πρόσωπο μιας γυναίκας είναι η μυθοπλασία της».
«Ένας άνθρωπος που δεν σκέφτεται με τον δικό του τρόπο, είναι σαν να μην σκέφτεται καθόλου».
«Ποιος μπορεί να πει ότι είναι φτωχός όταν τον αγαπούν;»
«Μια ιδέα που δεν είναι επικίνδυνη δεν αξίζει καν να λέγεται ιδέα».
«Δεν υπάρχει καμία αμαρτία εκτός από την ηλιθιότητα».
«Το να ζει κανείς είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο. Οι περισσότεροι απλώς υπάρχουν».
«Είναι πολύ θλιβερό ότι στις μέρες μας υπάρχουν τόσο λίγες άχρηστες πληροφορίες».
«Η κοινή γνώμη είναι εκπληκτικά ανεκτική. Συγχωρεί τα πάντα εκτός από τη μεγαλοφυΐα».
«Ο κόσμος χωρίζεται σε δύο τάξεις: αυτούς που πιστεύουν το απίστευτο και αυτούς που κατορθώνουν το ακατόρθωτο».
«Αν έτσι συμπεριφέρεται η βασίλισσα Βικτώρια στους κρατουμένους της, δεν της αξίζει να έχει κρατούμενους».
«Πάντοτε θα με βρίσκετε γοητευτικό. Γιατί αντιπροσωπεύω όλες τις αμαρτίες που δεν είχατε το κουράγιο να διαπράξετε».
