Η πρώτη χρήση της λέξης “dating” αποδίδεται συχνά στον Αμερικανό αρθρογράφο George Ade, στο Chicago Record το 1896. Σε μια από τις στήλες του, είπε την ιστορία ενός υπαλλήλου ονόματι Artie, του οποίου η κοπέλα όλο ξενοκοιτούσε άλλους άντρες. Όταν ο Άρτι της μίλησε για αυτό, εκείνη του είπε ότι βγαίνει και με άλλους άντρες και δε θα μπορεί να τον βλέπει συχνά γιατί «Ένα άλλο αγόρι έχει προλάβει ήδη όλες τις ημερομηνίες (dates)», αναφερόμενη στις ημερομηνίες στο ημερολόγιο της, που ήταν γεμάτες ραντεβού με άλλους άντρες.

Συχνά το «απλά βγαίνουμε» ή αλλιώς dating, θεωρείται η περίοδος κατά την οποία η σχέση δεν έχει ακόμα επισημοποιηθεί και ίσως δεν υπάρχει αποκλειστικότητα. Αυτή η συνθήκη όμως δεν υπήρχε από πάντα. Μια φορά κι έναν καιρό, δεν βγαίνατε ραντεβού για να βρείτε κάποιον με τον οποίο έχετε χημεία και ίσως κάποια στιγμή κάνατε σχέση – φλερτάρατε για να βρείτε κάποιον αξιοσέβαστο σύντροφο να παντρευτείτε. Ακόμη κι αυτό ήταν ανοιχτόμυαλο για την εποχή, αφού τόσα ζευγάρια παντρεύονταν με προξενιό.

Ο Nichi Hodgson, συγγραφέας του “The Curious History of Dating”, εξηγεί ότι μέχρι το 1870, «οι γυναίκες μετά τον γάμο δεν μπορούσαν να κρατήσουν την περιουσία ή τα αγαθά που κληρονομούσαν», μέχρι που ψηφίστηκε σχετικός νόμος.

«Επειδή έπρεπε να δώσουν τα πάντα στον άντρα με το οποίο ήταν παντρεμένες, είχε πραγματικά σημασία το άτομο που παντρεύονταν…να μην ξοδέψει την οικογενειακή τους περιουσία».

Επίσης, ιστορικά, τα διαζύγια μπορούσαν να χορηγηθούν μόνο από τον Βασιλιά, επομένως, αν δεν είχατε γερό κονέ, ήταν ζωτικής σημασίας να μην μετανιώσετε για τον γάμο σας.

Και σίγουρα δε θα χώριζες επειδή «απλά δεν είσαι πια ερωτευμένη». Στην πραγματικότητα, το να ερωτευτείς δεν ήταν καθόλου προϋπόθεση για τον γάμο. Ο γάμος από έρωτα είναι μια αρκετά σύγχρονη πρακτική. Για αιώνες, ο γάμος πολιτιστικά και ιστορικά έμοιαζε περισσότερο με οικονομική συμφωνία.

Ωστόσο, ο Nichi εξηγεί ότι κατά τη διάρκεια του Διαφωτισμού, όλα άρχισαν να αλλάζουν, με αποκορύφωμα τον γάμο της Βασίλισσας Βικτώρια με τον Πρίγκιπα Αλβέρτο, ο οποίος ήταν ερωτευμένος μαζί της. Τότε η κοινή γνώμη σχετικά με τον γάμο από έρωτα άρχισε να αλλάζει.

Ακολουθώντας τους κανόνες

Δυστυχώς όμως για τις νεαρές κυρίες και κύριους εκείνης της εποχής, οι κανόνες γύρω από το φλερτ ήταν ακόμα πολύ αυστηροί. Έπρεπε να αφήσεις την κάρτα σου στο σπίτι της γυναίκας που ήθελες να κορτάρεις (σκέψου το σαν τις επαγγελματικές κάρτες σήμερα), έπρεπε να σε καλέσουν οι υπηρέτες, η οικογένειά σου έπρεπε να συμφωνήσει…Γενικά, πάρα πολύ κανόνες!

Όμως, κι ο έρωτας έπαιζε έναν ρόλο. Αν και υπήρχαν ακόμα άνθρωποι που αποφάσιζαννα παντρευτούν από κοινωνικό και οικονομικό συμφέρον, «αν έλεγες ότι είσαι τρελά ερωτευμένος με κάποια και είχατε περίπου την ίδια κοινωνική θέση και λίγα χρήματα στην άκρη, τότε αυτό θεωρείτο γενικά αποδεκτό», εξηγεί ο Nichi.

Και μόλις κανονίζατε ένα ραντεβού, ένα πράγμα ήταν απολύτως απαραίτητο: ένας συνοδός. Οι συνοδοί ήταν συνήθως μέλη της οικογένειάς σας, όπως η μητέρα ή η θεία σας, που θα σας συνόδευαν στο ραντεβού σας για να βεβαιωθούν ότι δε θα ξεφεύγατε.

Αλλά το σύστημα συνοδών λίγο-πολύ εξαφανίστηκε με το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ένας λόγος για αυτό ήταν ότι οι γυναίκες ξεκίνησαν να εργάζονται, κάτι που αύξησε την ελευθερία τους σημαντικά. Οι γυναίκες άρχισαν να πηγαίνουν ασυνόδευτες στις δουλειές τους

με τα ποδήλατά τους, ενώ αργότερα άρχισαν να ταξιδεύουν μόνες τους με τρένο. Συχνά, έκαναν γνωριμίες στους σταθμούς και στα βαγόνια. Μερικές πιο εύπορες γυναίκες πήγαιναν για διακοπές στην παραλία, όταν είχαν χρόνο και κάπως έτσι προέκυψαν οι καλοκαιρινοί έρωτες (summer flings).

Φυσικά, από τα παραπάνω δε θα μπορούσε να λείπει ο σεξισμός και το slut-shaming. Στο βιβλίο “Labor of Love: The Invention of Dating”, η Moira Weigel λέει: «Στα μάτια των αρχών, οι γυναίκες που άφηναν τους άντρες να της κερνάνε φαγητό και ποτά ή δώρα και εισιτήρια εισόδου, έμοιαζαν με πόρνες και το ραντεβού έμοιαζε με τέχνασμα».

Μετά από αιώνες όπου οι περιουσίες των γυναικών υπαγορεύονταν και καταχράζονταν από τους άντρες γύρω τους, η ιδέα της ασυνόδευτης, ελεύθερης γυναίκας έμελλε να αλλάξει μια για πάντα την κοινωνία.

Το dating αλλάζει

Από εκείνο το σημείο, οι επιλογές στον τομέα του dating είχαν αυξηθεί κατακόρυφα, κάτι που στα μέσα του 20ού αιώνα θεωρείτο πολυτέλεια. Ο Nichi εξηγεί: «Πλέον, μέχρι τη δεκαετία του ’60… άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα αναμειγνύονταν μεταξύ τους και το Λονδίνο για παράδειγμα ήταν ένα χωνευτήρι ανθρώπων διαφορετικών εθνοτικών και κοινωνικών καταβολών».

Και όταν αυτό άρχισε να συμβαίνει μεταξύ δημόσιων προσώπων, εντός της ποπ κουλτούρας, το ευρύ κοινό ήταν ακόμη πιο έτοιμο να ακολουθήσει. Ο Nichi επισημαίνει ένα παράδειγμα από το 1964, όπου οι ηθοποιοί Joan Hooley και John White που έπαιζαν στη σαπουνόπερα “Emergency Ward 10”, φιλήθηκαν on camera. Αυτό ήταν ένα από τα πρώτα interracial φιλιά στη βρετανική τηλεόραση, ένα σημείο καμπής για το dating.

Όπως το θέτει ο Nichi: «Αυτά τα πράγματα έσπαγαν σιγά-σιγά τα εμπόδια γύρω από το ποιος μπορούσε να βγει ραντεβού με ποιον».

Στη συνέχεια, με την εφεύρεση του ίντερνετ, οι επιλογές μας όσον αφορά τις ερωτικές γνωριμίες έγιναν σχεδόν απεριόριστες.

Η παραδοσιακή καταγεγραμμένη ιστορία του dating τείνει να επικεντρώνεται πολύ στις στρέιτ σχέσεις – για παράδειγμα, όλοι οι παλιοί κανόνες φλερτ αναφέρονταν στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών. Τι ίσχυε όμως με τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα;

Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα δεν έβγαιναν ραντεβού, απλώς οι άνθρωποι ήταν πάρα πολύ προσεκτικοί, καθώς ήταν παράνομο.

Για να μην πιαστούν από την αστυνομία, άφηναν κωδικά μηνύματα στις εφημερίδες και τα περιοδικά, για να υποδείξουν σε μέλη της κοινότητας ότι αναζητούσαν σύντροφο.

Στη βικτοριανή εποχή, για παράδειγμα, οι ομοφυλόφιλοι χρησιμοποιούσαν τις στήλες γνωριμιών σε γυναικεία περιοδικά για να στείλουν κωδικοποιημένα μηνύματα σε άτομα του ίδιου φύλου, με τα οποία ήθελαν να βγουν ραντεβού. Τη δεκαετία του ’30, τα lifestyle περιοδικά χρησιμοποιήθηκαν με παρόμοιο τρόπο. Από τη διατήρηση οικογενειακών περιουσιών μέχρι την εύρεση της αληθινής αγάπης, τα ραντεβού έχουν αλλάξει μαζί με την κοινωνία. Έτσι, την επόμενη φορά που θα είστε σε ένα πρώτο ραντεβού, θυμηθείτε ότι υπάρχουν χρόνια ιστορίας που σας οδήγησαν σε εκείνη τη στιγμή.