Το Breadcrumbing είναι στρατηγική που χρησιμοποίειται στις ερωτικές σχέσεις και την συναντάμε, κυρίως, στα social media. Τα mix signals είναι αυτά που κυριαρχούν, τα οποία είναι αρκετά για να κρατηθεί ο συνομιλητής γαντζωμένος στην κατάσταση. Μία κατάσταση που δεν αποσαφηνίζεται σχετικά με την κατεύθυνση προς την οποία οδεύει η σύνδεσή σας. Αν παίζει το “Should I stay, or should I go” στο κεφάλι σας, η απάντηση είναι, συνήθως, go.

Μια μελέτη του 2020 σχετικά με τη συσχέτιση μεταξύ των εμπειριών “φάντασμα” και θρυμματισμού ψωμιού μεταξύ των ενηλίκων διευκρινίζει: “Το “Breadcrumbing” προέρχεται από το ουσιαστικό “breadcrumbs”, που σημαίνει “πολύ μικρά κομμάτια αποξηραμένου ψωμιού, που χρησιμοποιούνται ειδικά στη μαγειρική”. Η τακτική χειραγώγησης πήρε το όνομά της επειδή αυτά τα άτομα θα ρίξουν αρκετά «ψίχουλα» για να κρατήσουν το ενδιαφέρον κάποιου, χωρίς ποτέ να του δώσουν το πλήρες καρβέλι. Δεν είναι πολλά, αλλά είναι ακριβώς η σωστή ποσότητα για να γεμίσει το αίσθημα πείνας που σας έχει δημιουργηθεί. Είναι αυτό που θα νιώθεις το στομάχι σου μισοάδειο και γυρνάς πίσω για λίγα περισότερα ψίχουλα με την προσμονή ότι θα γεμίσει. Είναι αυτομαστίγωμα; Αυτό θα το κρίνετε εσείς. Ωστόσο, σύμφωνα με τη μελέτη του 2020, το breadcrumbing δεν είναι απαραίτητα μια στρατηγική διάλυσης, όπως είναι το ghosting.

Ποια είναι τα red flags για να αναγνωρίσουμε το Breadcrumbing

Σκεφτείτε τις σχέσεις σας μέχρι τώρα και αναρωτηθείτε μήπως είσαστε κι έσεις θύματα του breadcrumbing. Σε αφήνει στο διαβάστηκε για πολλές ώρες, μέρες ή ακόμα και εβδομάδες, περιμένοντας επιτέλους μία απάντηση και λίγο ενδιαφέρον. Έχεις αποδεχθεί ότι είσαι σε κατάσταση ghosting και έχεις αποδεχθεί ότι δεν θα επικοινωνήσετε ξανά. Έρχεται, όμως, το απρόσμενο come back. Μία ειδοποίηση ενός μηνύματος, έρχεται ξαφνικά από το πουθένα και πιάνεσαι εξ’ απίνης. Ο εκνευρισμός είναι αναμενόμενος, γιατί μπορεί να θεωρηθεί μία θρασεία πράξη επικοινωνίας, που όμως ενδόμυχα υπήρχε η ελπίδα ότι θα συμβει. Το μήνυμα μπορεί να έχει απολογητικό χαρακτήρα, αλλά δεν είναι απαραίτητο.

Ένα “μου έλειψες” ή το πιο απλό “τι κάνεις”, είναι αρκετά για να κρατήσουν το ενδιαφέρον σε μία τέτοια κατάσταση. Ένας άλλος τρόπος επαναπροσέγγισης και επικοινωνίας είναι κάποια αντίδραση στο social media. Ο breadcrumber χρησιμοποίει συναισθηματικά κόλπα για να αποκτήσει έστω και μία επιφανειακή σχέση, που όμως μπορεί να νομίζεις ότι είναι κάτι παραπάνω. Η αναφορά σε κοινά ενδιαφέροντα ή εμπειρίες και το φαινομενικό ενδιαφέρον ενισχύουν την αίσθηση της υποτιθέμενης σύνδεσης. Συναντήσεις που λέγονται ότι θα γίνουν, αλλά δεν γίνονται ποτέ, κανονίζετε και το ακυρώνει με οποιαδήποτε πρόφαση που μπορεί να γίνει πίστευτή, είναι, ακόμα, κάποια σημάδια που εύκολα εντοπίζονται.

Artwork: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq

Σύμφωνα με την Kelly Campbell, καθηγήτρια ψυχολογίας και ανθρώπινης ανάπτυξης στο California State University, San Bernardino, οι άνθρωποι ασχολούνται με το Breadcrumbing «επειδή η αυτοεκτίμησή τους επηρεάζεται από το πόση προσοχή μπορούν να εξασφαλίσουν από τους άλλους». Οι λόγοι για την συγκεκριμένη συμπεριφορά ποικίλλουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Το σίγουρο είναι ότι χαρακτηρίζεται με χειριστικά και εγωιστικά στοιχεία, όταν χρησιμοποιείται για να εξουσιάσουν και να ελέγξουν τα άτομα που τρέφουν αισθήματα για αυτούς. Μερικοί άνθρωποι φοβούνται να μείνουν μόνοι τους και αποζητούν παρέα και επικοινωνία, καθώς και το αίσθημα της αποδοχής και της επιβέβαιωσης.

Κάποιοι άλλοι, θέλουν να ξεφύγουν από τη βαρέμαρα και να κάνουν spice up την καθημερινότητά τους. Οι ανοιχτές επιλογές και η αποφύγη ενδοχόμενου εγκλωβισμού σε μία μόνο κατάσταση είναι ένας, ακόμη, λόγος. Αυτό που δεν έχουμε πει, είναι ότι το breadcrumbing μπορεί να συμβαίνει από κάποιον που βρίσκεται σε σχέση, κάποιοι που θέλουν να καταπολεμήσουν την μονοτονία ή την αδιαφορία που βιώνουν στη σχέση τους καταφεύγουν σε αυτή την τακτική, έχοντας στο μυαλό τους ότι δεν απατάνε, τουλάχιστον σωματικά. Σωστό ή όχι, δεν θα το κρίνουμε. Τουλάχιστον, όχι σε αυτό το θέμα.

Λέξεις και πράξεις δεν τεμνονται ποτέ, είναι σε παράλληλους δρόμους και η πορεία μοιάζει ατέλειωτη. Περνάς μέσα από τούνελ, βλέπεις φως, ξαναμπαίνεις σε τούνελ, μετά με κάποιο μήνυμα, ξαναβλέπεις φως, νομίζεις ότι θα βρεθείτε και ότι επιτέλους θα βγεις στην πρώτη έξοδο. Τελικά, δεν βρίσκεστε και σταματάς στο πρώτο rest area, για να κάνεις και ένα rest από την κατάσταση. Πώς, όμως, καταφέρνεις να βγεις μία και καλή από τον αυτοκινητόδρομο; Η μετωπική συζήτηση για όσα σε ενοχλούν είναι μία λύση, η επόμενη στάση είναι να θέσεις τα όρια σου, αλλιώς ο τερματικός σταθμός είναι να απλά να φύγεις από την κατάσταση που είναι τοξική. Η αυτοπροστασία από μία λούπα, γλιτώνει χρόνο, ενέργεια και τα νεύρα θα μείνουν σε καλά για την υγεία επίπεδα.