Είναι μπασοβαρύτονος και λυρικός τραγουδιστής, μετράει άπειρες παραστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό και πειραματίζεται συνεχώς με διαφορετικά πρότζετ. Επειδή στηρίζουμε πάντα τις εξαιρέσεις των όποιων κανόνων, ο Μάριος Σαραντίδης είναι το πιο φωτεινό παιδί της όπερας, που συνδυάζει ένα μεγάλο υποκριτικό χάρισμα με την άψογη τεχνική. Τον ξεχωρίζεις ανάμεσα στους πολυπληθείς θιάσους γιατί κάθε φορά κάνει κατί εκτός πλαισίου και δεν φοβάται να αφήσει όλα τα συναισθήματα να κάνουν crowd surfing στην πλατεία του κοινού. Εκτός σκηνής, βουτάει σε μία ατελείωτη παλέτα χρωμάτων, λέει δυνατά ό,τι πιστεύει κλείνοντας θέση στην καρδιά σου και αφήνει πάντα ανοιχτό το μυαλό του για νέες εμπειρίες.

Τώρα, κάνει πρόβες για την παράσταση «Επιτρέποντες» που θα ανέβει στη Μικρή Επίδαυρο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου στις 22 και 23 Ιουλίου, είναι η επίσημη φωνή του 2023 Eleusis European Capital of Culture και λίγες ώρες αφότου προσγειώθηκε στην Αθήνα, κάναμε μια επίσκεψη-σφηνάκι στην Αρεοπαγίτου συζητώντας παράλληλα για το θέατρο του παραλόγου της ομοφοβικής κοινωνίας.

– Ποιο είναι το πιο ακραίο ομοφοβικό/τρανσφοβικό περιστατικό που έχεις αντιμετωπίσει στη ζωή σου;

Ακραίο περιστατικό δεν είχα ποτέ γιατί φοβούνται μάλλον την όψη μου και δεν τολμάνε πολλά. Πολλά μικρά περιστατικά θυμάμαι στο σχολείο, όπου τραγουδούσα όπερα από αρκετά νεαρή ηλικία και κάποιοι συμμαθητές μου επειδή δεν καταλάβαιναν τον ήχο και τον τρόπο τραγουδιού, με χλεύαζαν, αποκαλώντας με «αδερφή». Τώρα έρχονται όπου τραγουδάω και με χειροκροτούν. Κέρδισε η αδερφή και η όπερα!

– Πώς αντιμετώπισε η οικογένεια σου τη σεξουαλικότητά σου;

Η μητέρα μου θρήνησε για μια ημέρα. Το άλλο πρωί της είπα «πάντως απ’ όλες τις φίλες μου, τον πιο ωραίο βρήκα». Ε κι έσπασε ο πάγος. Κάνει προσπάθεια να κατανοήσει και έχει εξελιχθεί μαζί μου. Ο αδερφός μου βέβαια, είπε ειρωνευόμενος: «ο μπαμπάς νόμιζε ότι έχει δύο γιους». Οκ! Δεν μ ενόχλησε καθόλου αυτό το σχόλιο. Πιο πολύ γέλασα με την αδεξιότητά να αντιμετωπίσει την πληροφορία. Όσον αφορά τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν μεγάλη μορφή του πνεύματος, είχε πεθάνει όταν το γνωστοποίησα στην οικογένεια αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν θα το σχολίαζε ποτε. Ήταν σπάνιος άνθρωπος και για μένα, η προσωπικότητά του ήταν η σπουδαιότερη παρακαταθήκη. Με έχει καθορίσει.

– Πιστεύεις ότι η politically correct κινητοποίηση της εποχής έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα ή στέκεται στην επιφάνεια;

Όλοι μας γίναμε ξαφνικά θεματοφύλακες της ηθικής και της πολιτικής ορθότητας. Κάθε μέρα ακούω από όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος, φυλής κλπ, ρατσιστικά και σεξιστικά αστειάκια αλλά μπροστά σε κοινό ή στα social media, είναι όλοι καθώς πρέπει. Η υποκρισία είναι η πληγή μας. Και ναι, υπάρχουν περιπτώσεις που και η πολιτική ορθότητα μπορεί να καταπιέσει και άλλοτε να σώσει.

– Γιατί συζητάμε ακόμα για θεωρίες μεταστροφής; Έχεις βρεθεί αντιμέτωπ@ με κάτι τέτοιο;

Γιατί ακόμα συζητάμε για γκέι ή στρέητ. Μου φαίνεται αδιανόητο. Ντρέπομαι που υπάρχουν ειδικοί ψυχικής υγείας και συζητάνε για μεταστροφή. Μεταστρέφεται η ζωή και η καύλα; Ευτυχώς δεν είχα παρόμοια εμπειρία.

– Έχεις δεχτεί ομοφοβική/ τρανσφοβική συμπεριφορά από μέλος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας;

Όχι αλλά έχω δει άγριες και επιθετικές συμπεριφορές από ΛΟΑΤΚΙ σε ΛΟΑΤΚΙ και με ξενίζει. Όμως, κι αυτό είναι μέρος της ανθρώπινης αδυναμίας. Ας μην είμαστε σκληροί. Εγώ έχω δεχτεί λεκτική επίθεση γιατί υποστηρίζω τον Τσιτσιπά, κάτι το οποίο, θεωρώ κι´αυτό αναχρονιστικό εκ μέρους των ανθρώπων που έχουν υποστεί καταπίεση μόνο και μόνο επειδή δεν συμφωνούν με τις δημόσιες δηλώσεις του.

– Ποια είναι τα βαθύτερα αίτια μιας ομοφοβικής/ τρανσφοβικής κοινωνίας;

Έλλειψη παιδείας και δημιουργία συμπλεγμάτων από χρόνια καταπίεση. Και επειδή δεν ακούν όπερα!

– Ποια είναι η δική σου απάντηση στην ομοφοβία / τρανσφοβία;

Η απάντησή μου είναι μουσική. Ακούστε το La mamma morta από την Μαρία Κάλλας και σταθείτε στο Io son l’ amore.

– Πιστεύεις ότι οι ομοφοβικοί / τρανσφοβικοί έχουν ευρύτερα μία αρνητική στάση ζωής;

Δεν με νοιάζει τι στάση ζωής έχουν. Με νοιάζει να μην προσπαθούν να επιβάλλουν σε μένα τη στάση ζωής τους. Η φοβία έχει μιζέρια μέσα. Σίγουρα είναι μίζεροι και αρνητικοί.

– Αισθάνεσαι ότι ο νόμος στην Ελλάδα σε προστατεύει;
Κανείς δεν με προστατεύει. Με προστατεύουν η προσωπικότητά μου, η δύναμή μου, η σοβαρότητά μου, το ταλέντο μου και οι βάσεις μου από τους γονείς μου και τους δασκάλους μου. Θα ήθελα όμως να με προστατέψει η αστυνομία και να μη με χλευάσει.Για να το πω πιο ξεκάθαρα: Το απαιτώ!

– Ομοφοβία, τρανσφοβία, μισογυνισμός, ρατσισμός. Πιστεύεις ότι υπάρχει κοινό έδαφος διεκδικήσεων μεταξύ τους;

Ναι, σαφώς και υπάρχει. Κοινός παρονομαστής είναι η προσπάθεια ακύρωσης της προσωπικότητας βάσει ενός βιολογικού χαρακτηριστικού που τυχαία σου δόθηκε από την ώρα που γεννήθηκες. Δηλαδή η απόλυτη τρέλα που οδηγεί σε βία λόγω μιας τυχαιότητας.

– Κάνε μία ευχή κατά της ομοφοβίας / τρανσφοβίας.

Η ευχή μου είναι την επόμενη φορά να μην χρειαστεί να με ξαναρωτήσει κάποιος να γράψω για την ομοφοβία, την τρανσφοβία, τον ρατσισμό ή τον μισογυνισμό αλλά για την δουλειά μου και την όπερα, γιατί μάλλον τότε θα έχει πάρει τη θέση που της αξίζει η φοβία και θα είναι σε αχρησία αυτή η λέξη, όπως και το σύμπαν που φέρει.
Πάρτε ακόμα μια μουσική ευχή: «Vissi d arte, Vissi d amore» (έζησα για την τέχνη, έζησα για τον έρωτα). Ας ζήσουμε ο καθείς για τ’ όνειρό του!

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News