Πρέπει να ήταν πριν 2-3, άντε 4, χρόνια όταν είχα αφήσει την τηλεόραση ανοιχτή να παίζει, μεσήμέρι, στον Σκάι, χωρίς απαραίτητα να παρακολουθώ με προσήλωση. Κάποια στιγμή ο (κωμικός) παρουσιαστής έφερε στο πλατό της εκπομπής έναν από τους πιο διάσημους content creators και stand up κωμικούς στην Ελλάδα. Ενώ ξεκίνησαν να τα λένε, σε πλαίσιο ευχάριστησης συνέντευξης, κάποια στιγμή το αυτί μου έπιασε τη φράση «Μα δεν θα ήταν υπέροχο να στήναμε ένα δικό μας SNL;» Φυσικά, συμφώνησαν και οι δύο πως ένα τέτοιο show είναι «όνειρο» για να συμβεί, αλλά κάπως -απορώ ακόμη- τα “βρήκανε” μεταξύ τους και (μου) άφησαν την εντύπωση πως, ίσως, να είναι και εφικτό.
Η ιδεά ενός ελληνικού Saturday Night Live (SNL) στριφογύριζε στις σκέψεις μου από τότε και ποτέ δεν κατάφερα, με το φτωχό μου το μυαλό, να βρω με ποιον τρόπο η ελληνική τηλεόραση -και όχι κάποια διαδικτυακή πλατφόρμα καναλιού- θα μπορούσε να φιλοξενήσει ένα τέτοιο κωμικό show. Οπότε, κατέληξα στο συμπέρασμα, πως ένα ελληνικό SNL δεν είναι απλώς «όνειρο», είναι ουτοπία. Τους λόγους θα τους αναπτύξουμε παρακάτω, κυρίως, με τη βοήθεια του κωμικού, stand up comedian, σεναριογράφου Λάμπρου Φισφή.
Τι είναι το Saturday Night Live (SNL)
Στις 11 Οκτωβρίου του 1975, το SNL έκανε πρεμιέρα στο αμερικανικό δίκτυο NBC με κεντρικό καλεσμένο (host) των μυθικό George Carlin. Από τότε, το Saturday Night Live, το αξεπέραστο δημιούργημα του εκκεντρικού και μοναδικού Lorne Michaels, δεν σταμάτησε ποτέ να βγαίνει στον αέρα -εκτός από τη περίοδο που ξεκίνησε η απεργία των σεναριογράφων στις ΗΠΑ- καθιστώντας το ένα από τα μακροβιότερα τηλεοπτικά προγράμματα στην Αμερική. Φέτος, το SNL, διανύει την 49η σεζόν του έχοντας πίσω του μακρά ιστορία 950 επεισοδίων. Για την επόμενη σεζόν, όταν πλέον το SNL θα γιορτάζει τα 50 του χρόνια, ο Michaels έχει πεί: «Η 50η επέτειος θα είναι ένα μεγάλο γεγονός. Θα τους φέρουμε όλους πίσω, και τους οικοδεσπότες και όλα αυτά. Θα είναι ένα πολύ συναισθηματικό και πολύ δυνατό πράγμα».
Όπως είχαν αναφέρει και οι New York Times, «σε αντίθεση με την συνηθισμένη σύμβαση περιορισμένης χρονικής διάρκειας ενός show, το SNL εξακολουθεί να είναι η πιο σημαντική επιρροή στην τέχνη της κωμωδίας στον σύγχρονο πολιτισμό».
Ένα show που εκτελείται με θεατρικούς ρυθμούς, πλήρως σχεδιασμένο να λειτουργεί με την λογική αυτή -τα σκηνικά αλλάζουν κατά τη διάρκει των σκετς, υπάρχει live κοινό, δεν χρησιμοποιείται μοντάζ εκτός από τα σκετς που έχουν ήδη γυριστεί. Ένα τηλεοπτικό comedy club, όπου σε κάθε σεζόν κάποιο ποσοστό του cast αλλάζει, αναδεικνύει ταλέντα (Chevy Chase, Jimmy Fallon, Mike Myers, Will Ferrell, Bill Murray, Dan Aykroyd, Tina Fey, Adam Sandler, Steve Martin, Eddie Murphy και μπορούμε να γράφουμε μέχρι αύριο), περιλαμβάνει θεατές, κωμικά σκετς και αυτοσχεδιασμούς, βιντεοσκοπημένες παρωδίες ταινιών και διαφημίσεων, καταπληκτική μπάντα, μοναδική (τεράστια) συγγραφική ομάδα, πολυπληθές συνεργείο. Μια πραγματική υπερπαραγωγή, που δεν ξεκίνησε ακριβώς έτσι αλλά εκεί κατέληξε.
Κάθε επεισόδιο του Saturday Night Live είναι, θα λέγαμε, το Super Bowl της κωμωδίας. Και αν δεν γνωρίζετε τι είναι το Super Bowl -καθότι εδώ είναι Ευρώπη-, είναι o τελικός πρωταθλήματος του αμερικανικού ράγκμπι (football) της NFL που συγκεντρώνει τα υψηλότερα ποσοστά τηλεθέασης κάθε χρονιά, με ένα φαντασμαγορικό show στο ημίχρονο του αγώνα με καλεσμένους τους πιο διάσημους καλλιτέχνες.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και κάθε Σάββατο στο SNL. Μερικοί από τους καλύτερους κωμικούς των ΗΠΑ -ok, όχι πάντα-, που ανήκουν στο cast της εκπομπής, κάνουν το “παιχνίδι” τους μαζί με εκλεκτούς guest. Συνήθως, πρόκεται για ένα δίδυμο καλεσμένων, με ένα δίασημο πρόσωπο της επικαιρότητας (host) και έναν καλλιτέχνη ή συγκρότημα. O κεντρικός καλεσμένος έχει πάντα έναν μονόλογο στην αρχή του επεισοδίου και στην συνέχεια συμμετέχει στα σκετς, ενώ στα “διαλείμματα” της κωμικής ροής του show εμφανίζεται ο/η μουσικός για να παίξει live. Έτσι, όλα αυτά τα χρόνια, οι φανατικοί του SNL έχουν παρακολουθήσει, ενδεικτικά, την Taylor Swift, τον Donald Trump, τον Tom Hanks, τον Danny DeVito, τον Alec Baldwin, τον Christopher Walken, τη Drew Barrymore, τον Justin Timberlake, τη Scarlett Johansson, τον Jonah Hill, τη Natalie Portman, τον Paul Rudd, τον John Mulaney, την Emma Stone, τον Woody Harrelson, τον Paul Simon, τη Billie Eilish και πολλούς ακόμα -τη Dream Team των μεγάλων προσωπικοτήτων του θεάματος- να “τσακαλώκουν” την εικόνα τους και να προσφέρουν ιστορικές στιγμές γέλιου που τους συνοδεύουν για πάντα.
Για παράδειγμα, ο Christopher Walken, ένω έχει τόσο μεγάλη καριέρα στον κινηματογράφο, αναγνωρίζεται από τον κόσμο στον δρόμο για τη συμμετοχή του στο σκετς “More cowbell” -κυρίως, λόγω της επικής παρουσίας του Will Ferrell.
Εννοείται πως το συγκεκριμένο σκετς του SNL δεν είναι το καλύτερο που έχει παιχτεί όλα αυτά τα χρόνια, αλλά άνετα συγκαταλέγεται σε ένα top 20. Ποια θα μπορούσε να είναι μερικά από τα υπόλοιπα;
Τα “Celebrity Jeopardy” του Ferrell, ως Alex Trebek, με τις επικές ατάκες του “Sean Connery”.
Το “Olympia Café” με ένα all-star ηθοποιών: John Belushi, Dan Aykroyd, Bill Murray.
Όταν ο τεράστιος Fred Armisen έπαιξε στο “Farewell Mr. Bunting“, μια… αιματοβαμμένη παρωδία της ταίνιας “Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών”.
Το “Welcome Video” που σατίρισε την επιλεκτική ελευθερία που διαφημίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Τα σκετς της κυνικής “Debbie Downer” με την μοναδική Rachel Dratch στον ομώνυμο ρόλο, που έκανε συνήθως τα υπόλοιπα μέλη του cast να ξεχνούν τα λόγια τους από τα γέλια.
Φυσικά, οι μιμήσεις.
Τα “Ιταλικά Στερεότυπα” με τον Robert De Νiro.
To πιο διεστραμμένο “Evil Boss” με τον Will Ferrell και τον Pierce Brosnan.
Αν κάνετε μια σχετική αναζήτηση στο YouTube, και για να μην σκρολάρετε ασταμάτητα εδώ παρακολουθώντας βίντεο, θα βρείτε “διαμάντια” κωμωδίας από όλα αυτά τα χρόνια του SNL που θα σας χαρίσουν μεγάλες στιγμές γέλιου και, στο τέλος, θα σκεφτείτε «Τι ωραία που θα ήταν να είχαμε κάτι αντίστοιχο και στην ελληνική τηλεόραση». Θα μπορούσαμε, άραγε;
Επικοινώνησα, λοιπόν, με τον άνθρωπο που έχει συμβάλει όσο λίγοι στο sketch και stand up comedy στην Ελλάδα και του έθεσα το εξής ερώτημα -τα συμπεράσματα δικά σας, εγώ συντάσσομαι με την άποψή του:
Λάμπρο Φισφή, θα μπορούσε ποτέ η ελληνική τηλεόραση να έχει το δικό της Saturday Night Live;
«Σε πολλές δουλειές, και ιδιαίτερα στις δουλειές του θεάματος, πρέπει αυτό που βλέπεις να φαίνεται εύκολο. Να φαίνεται φυσικό. Να φαίνεται ότι γίνεται αβίαστα. Προφανώς, όμως, για να περάσει κάτι τέτοιο στο κοινό γίνεται μόνο με ένα τρόπο. Με πάρα, πάρα, πάρα πολύ δουλειά. Και αυτό είναι και ένα βασικό θέμα με το SNL. Ο περισσότερος κόσμος αγνοεί το πόση δουλειά χρειάζεται. Και κάποιοι ξέρουν ότι χρειάζεται πολύ δουλειά, αλλά δεν καταλαβαίνουν το επίπεδο και τις λεπτομέρειες που χρειάζονται για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Αυτός θεωρώ είναι και ο λόγος που πολλοί λένε “Αχ, γιατί δεν έχουμε και εμείς κάτι τέτοιο στην Ελλάδα;” Ο λόγος που επανειλημμένα έχω πάει σε κανάλια και ακούω το “Αυτό που θα θέλαμε είναι ένα ελληνικό SNL”.
Το SNL έχει δουλειά σε πολλά διαφορετικά επίπεδα. Επίπεδα που δεν φαίνονται πουθενά και ο πιο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει. Θα μπορούσε να γίνει SNL στην Ελλάδα; Φυσικά και όχι. Εδώ με τεράστια δυσκολία γίνεται στην Αμερική. Μπορώ να παραθέσω χιλιάδες λόγους του γιατί δεν μπορεί να γίνει, αλλά πάμε να εστιάσουμε σε μερικά βασικά πράγματα:
- Συγγραφική ομάδα. Το SNL έχει μια τεράστια ομάδα από writers που ζουν πρακτικά στα γραφεία και κάνουν pitch συνεχώς σκετς. Γράφουν ασταμάτητα. Φτιάχνουν χαρακτήρες. Από όλα όσα θα παραδώσουν διαλέγονται τα καλύτερα. Στην Ελλάδα το να πετύχεις 2 σεναριογράφους σε μια δουλειά είναι σπάνιο. Το να πετύχεις κανονικό writing team είναι ανήκουστο. H κωμωδία θέλει ποσότητα για να βγει από εκεί η ποιότητα. Δεν μπορείς να στήσεις ένα σκετς σόου με 1 ή 2 άτομα να γράφουν.
- Cast. Για να βγει ένα τέτοιο πρότζεκτ θες μια ομάδα ηθοποιών-κωμικών που μπορούν να στηρίξουν και να απογειώσουν τα σκετς. Δεν θες 1 ή 2 τέτοια άτομα. Θες 10-15. Κωμικούς που έχουν εμπειρία improv (αυτοσχεδιασμός), stand up comedy, sketch comedy. Άτομα που έχουν αναπτύξει χαρακτήρες και, πολύ σημαντικό, να μπορούν να λειτουργήσουν ομαδικά. Χωρίς εγωισμούς. Χωρίς να είναι κάποιος πιο πάνω από τον άλλο. Δύσκολα πράγματα. Σχεδόν ακατόρθωτα θα έλεγα.
- Παραγωγή. Το κόστος ενός τέτοιου show είναι αστρονομικό. Ο αριθμός των ατόμων που δουλεύουν είναι τεράστιος. Από μαραγκούς και μακιγιέζ μέχρι τον άνθρωπο που κρατάει τα χαρτιά με τα λόγια -aka que cards- και τον άνθρωπο που “ζεσταίνει” το κοινό. Δεν είναι απλά άπειροι συντελεστές, είναι και οι καλύτεροι στον κλάδο τους. Επίσης, το κόστος του να δημιουργείς κάθε εβδομάδα 5-6 καινούργια σκηνικά, 1-2 video sketch επιπέδου σινεμά και να τα τρέξεις και όλα αυτά live, είναι ασύλληπτο.
Αυτοί είναι σίγουρα τρεις βασικοί λόγοι που δεν μπορεί ένα τέτοιο show να γίνει στην Ελλάδα. Αλλά για να μην είμαι αρνητικός, θέλω να πω ότι το ότι δεν μπορούμε να έχουμε το ελληνικό SNL δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορούσαμε να έχουμε κάτι που να μας προτείνει μια αντίστοιχη αισθητική κωμωδίας. Να μας δείχνει μορφές κωμωδίας όπως το stand-up comedy, τα σκετς, η σάτιρα. Ένα show όπου ομάδες δημιουργούν κωμωδία και προσωπικότητες έρχονται και “τσαλακώνονται” παίρνοντας μέρος. Εννοείται ότι θα πρέπει να γίνει στην δική μας κλίμακα, με τις δικές μας δυνατότητες. Ο κόσμος το θέλει. Το βλέπουμε από το πως ακολουθεί αντίστοιχη κωμωδία στα θέατρα. Αλλά, δυστυχώς, τα κανάλια δεν το στηρίζουν. Δεν πιστεύουν ότι μπορεί να πετύχει. Άρα σε αυτή τη φάση το πιο σημαντικό θεωρώ είναι ο παράγοντας 4. Το ότι ακόμα και να φτιάχναμε κάτι, έστω και λίγο κοντά στο SNL, δεν νομίζω να έπαιρνε πράσινο φως σε κάποιο κανάλι της ελληνικής τηλεόρασης».
➪ Βρες τον Λάμπρο Φισφή στα social media: Facebook | Instagram | TikTok | YouTube | site
