«Ο Zach Galifianakis μεγάλωσε με τον Bill Murray, τον Eddie Murphy, τον Redd Foxx και τον David Letterman, αλλά ποτέ δεν κάθισε μπροστά στην οικογενειακή τηλεόραση σκεπτόμενος ότι ήθελε να γίνει σαν αυτούς. Τον ενδιέφερε περισσότερο να συμβαδίζει με την οικογένειά του», αναφέρει το εκτενές πορτρέτο-συνέντευξη που του επεφύλαξαν προ μερικών εβδομάδων οι New York Times με αφορμή τη νέα κωμωδία του με τίτλο “The Beanie Bubble“.

«Του άρεσε ο τρόπος με τον οποίο τα μεγαλύτερα ξαδέλφια του μιμούνταν τους ενήλικες. Οι γονείς του ήταν ξεκαρδιστικοί. Όλοι έπαιζαν σκετς στις συγκεντρώσεις. Μια φορά έντυσε την αδελφή του… Αγιατολάχ Χομεϊνί. Έγινε καλός στο να μιμείται το ρομπότ», συνεχίζει το άρθρο.

«Ο τρόπος που επικοινωνούμε είναι μέσω του χιούμορ. Απολαμβάνω τον ήχο του γέλιου των ανθρώπων», δήλωσε στην αμερικανική εφημερίδα ο ελληνοαμερικανός κωμικός και ηθοποιός, ο οποίος στην τελευταία του ταινία, “The Beanie Bubble”, υποδύεται τον δισεκατομμυριούχο που βρίσκεται πίσω από τα Beanie Babies, τα λούτρινα ζωάκια που αποτέλεσαν μια πραγματική… τρέλα τη δεκαετία του 1990.

«Υπάρχουν στιγμές που οι θεατές δεν ξέρουν αν πρέπει να γελάσουν ή να ανατριχιάσουν από το cringe», σημειώνει το άρθρο.

Ποιος είναι ο Zach Galifianakis

Ο 54χρονος σήμερα Ζάκαρι Νάιτ «Ζακ» Γαλιφιανάκης (Zachary Knight “Zach” Galifianakis, 1 Οκτωβρίου 1969) έχει συμμετάσχει σε πολλές ταινίες, όπως το “The Hangover” (2009), μέσα από το οποίο έγινε ευρέως γνωστός και στη συνέχεια τα “The Hangover II” (2011) και “The Hangover III” (2013) και “Birdman” ή “Η Απρόσμενη Αρετή της Αφέλειας” (2014), ενώ είναι οικοδεσπότης στο βραβευμένο με Emmy τοκ-σόου, “Between Two Ferns with Zach Galifianakis” (Ανάμεσα σε δύο φτέρες με τον Ζακ Γαλιφιανάκη), στο οποίο παίρνει συνέντευξη από διάφορους διάσημους, μεταξύ των οποίων ο Μπραντ Πιτ και η Νάταλι Πόρτμαν, καθώς και από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα.

Γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου 1969 στο Γουίλκισμπορο της Βόρειας Καρολίνας. Η μητέρα του έχει καταγωγή από τη Σκωτία και ο πατέρας του από την Κρήτη, με τον παππού και τη γιαγιά του να έρχονται μετανάστες στις ΗΠΑ. Έχει έναν μεγαλύτερο αδελφό, τον Γκρεγκ, και μια μικρότερη αδελφή, τη Μέριτ. Φοίτησε στο πολιτειακό πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του. Η πρώτη του εμφάνιση στην τηλεόραση ήταν στη βραχύβια κωμική σειρά “Boston Common” το 1996-1997. Το 2001 εμφανίστηκε στο Comedy Central Presents. Το 2002 ήταν οικοδεσπότης του τοκ σόου του VH1 με τίτλο “Late World with Zach”.

Με αφορμή τη νέα κωμωδία του Zach Galifianakis με τίτλο “The Beanie Bubble”, το Olafaq ανασύρει από το αρχείο του μια προ ετών συνέντευξη με τον απίστευτα αστείο, κυνικό, σαρκαστικό και είρωνα ελληνοαμερικανό κωμικό, που μπορεί να μην μιλάει (καλά) ελληνικά, αλλά, όπως φάνηκε από την κουβέντα που κάναμε μαζί του, κάλλιστα σκέφτεται ως ένα κλασικό ανθρωπολογικό «προϊόν» παραγόμενο και εκπορευόμενο εκ της μεσογειακής λεκάνης.

– Ζach, μεγάλωσες ως κλασικός Έλληνας της διασποράς ή ήσουν αυτό που λέμε «αμερικανοθρεμμένος»;
Η οικογένειά μου ήταν η μόνη ελληνική οικογένεια στη μικρή πόλη που ζούσαμε, στην Νότια Καρολίνα. Οπότε καταλαβαίνεις πως μεγάλωσα ανάμεσα σε κλασικούς αμερικανούς βλάχους (σ.σ: λέει την λέξη «rednecks»). Δεν ήμασταν η τυπική ελληνική οικογένεια, αν και υπήρχαν πολύ παραδοσιακά ελληνικά στοιχεία, όπως το ότι όλα τα ξαδέλφια ήταν πολύ δεμένα μεταξύ τους και το πως, μετά από κάθε οικογενειακό τραπέζι, όλο το σπίτι μύριζε σκόρδο και καπνό.

– Έχεις χρησιμοποιήσει παλιά στις παραστάσεις σου ανέκδοτα που είναι 100% ελληνικά;
Έχω κάνει πολλάκις αστεία σχετικά με το ελληνικό της καταγωγής μου, αλλά δεν στηρίζω το νούμερο μου μόνο σε τέτοιου είδους ανέκδοτα, γιατί είναι κάτι που με περιορίζει ως κωμικό.

– Ποιος ο ρόλος της έκπληξης ως βασικό προσόν ενός stand up κωμικού;
Η έκπληξη είναι η αγαπημένη μου τεχνική: λατρεύω να οδηγώ το κοινό μου σε ένα «μέρος» και σε μια κατάσταση που δεν περίμεναν με τίποτα. Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο η τέχνη της κωμωδίας μπορεί να ακολουθεί μια φόρμουλα ή να μπαίνει σε κανόνες. Όλα πρέπει να εξαρτώνται απ’ το στοιχείο της έκπληξης.

– Οπότε να υποθέσω πως, είτε υποδύεσαι έναν ρόλο σε ταινίες, είτε κάνεις stand up, είτε παρουσιάζεις το “Between Two Ferns”, αυτοσχεδιάζεις αρκετά και δεν έχεις τόσες πολλές ατάκες έτοιμες από πριν;
Όντως έτσι είναι, αν και ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πόσο μεθυσμένος είναι κάποιος από κάτω ή αν υπάρχει ένα μωρό στο κοινό -ή, ακόμη καλύτερα, αν υπάρχει ένα μεθυσμένο μωρό κάπου από κάτω σου. Δεν ξέρεις πως θα ανταποκριθούν όλοι αυτοί, οπότε κυρίως χρησιμοποιώ δοκιμασμένα αστεία που ξέρω πως πάντα πιάνουν.

– Αλήθεια, με ποιους κωμικούς ήρωες μεγάλωσες;
Κυρίως την οικογένειά μου: ειδικά ο αδελφός και η αδελφή μου είναι ξεκαρδιστικοί.

– Πώς καταπολεμάς το άγχος σου πριν βγεις στη σκηνή μπροστά σε τόσο κόσμο;
Με ένα ποτήρι κρασί και ένα μπολ φράουλες, το μυαλό μου μπορεί και έρχεται στα ίσια του. Όταν ξεκινούσα την καριέρα μου, τα δόντια μου συνήθιζαν να τρίζουν και να ιδρώνουν απ’ την αγωνία.

– Γιατί τόσοι σπουδαίοι κωμικοί, όπως ο Μπιλ Χικς και ο Τζον Μπελούσι παθαίνουν νέοι;
Γιατί όταν γίνονται διάσημοι ξεχνάνε από που ξεκίνησαν και για ποιο λόγο έγιναν κωμικοί. Επίσης, αν είσαι απ’ τη φύση σου αυτοκαταστροφικός, τα πολλά χρήματα μπορούν να σε αποτελειώσουν. Είναι ένα απ’ τα «δηλητήρια» που το Χόλιγουντ προσφέρει αφειδώς, γι’ αυτό κι εγώ προσπαθώ να κρατηθώ όσο το δυνατόν περισσότερο μακριά απ’ αυτό.

– Για ποιο λόγο ένας stand up κωμικός δεν απολαμβάνει σεβασμού από πολλούς ηθοποιούς συναδέλφους του;
Γιατί όταν βλέπεις τον Τζιμ Κάρεϊ να κάνει όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια στις παραστάσεις του, μετά δεν μπορείς να τον δεις το ίδιο όταν υποδύεται τον ευαίσθητο ήρωα που προσπαθεί να σώσει την οικογένειά του.

– Είναι αλήθεια ή μύθος πως «οι έλληνες της διασποράς διαπρέπουν»;
Όταν ο παππούς μου ήρθε στις Η.Π.Α. είχε ένα φοβερό κίνητρο για δουλειά, μια εκπληκτική όρεξη, όπως ακριβώς και κάθε μετανάστης, νομίζω. Αυτό που λες ισχύει άνετα και για τους Ουκρανούς ή Μεξικανούς μετανάστες, γιατί ποτέ η δουλειά και η όρεξη γι’ αυτήν δεν είναι θέμα εθνικότητας, αλλά καθαρά ατομικότητας του καθενός.

– Μεγάλωσες ως Χριστιανός Ορθόδοξος αλλά στην πορεία «έκανες νερά»…
Κάποιος έχει πει πως όλες οι συζητήσεις σχετικά με τη θρησκεία καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: «ο δικός μου φανταστικός φίλος είναι καλύτερος απ’ τον δικό σου φανταστικό φίλο». Βαφτίστηκα ορθόδοξος, αλλά τα τελευταία 30 χρόνια αναρωτιέμαι για την χρησιμότητα της οργανωμένης θρησκείας. Επίσης, όταν σου την έχει «πέσει» στο παρελθόν κάποιος ιερωμένος, είναι δύσκολο να έχεις εμπιστοσύνη στη οργανωμένη θρησκεία.

– Τι προσβάλλει καθημερινά την αισθητική σου;
Το να βλέπω ανθρώπους να πετάνε απορρίμματα και σκουπίδια στο δρόμο. Τρελαίνομαι.

– Το αγαπημένο σου ελληνικό φαγητό;
Το απάκι. Δεν είναι ακριβώς φαγητό, είναι μεζές, αλλά λατρεύω να το ετοιμάζω. Έχω μια σχετική κρητική συνταγή.

– Από πότε έχεις να πας στη Κρήτη;
Πήγα πρώτη φορά στα 14 μου, μόνος μου και τελευταία φορά πριν λίγα χρόνια. Όποτε επιστρέφω στις Η.Π.Α. μου έρχεται να κάνω εμετό, επειδή η Κρήτη είναι ένα εξαιρετικά μαγνητικό, για μένα, μέρος.

– Ποια είναι η πιο εκνευριστική ερώτηση που θα μπορούσε να σου κάνει κάποιος;
Σχετικά με τη γενειάδα μου.

– Κάτι τελευταίο που το έχω απορία όλα αυτά τα χρόνια: έχεις καμία σχέση με την ομώνυμη οικογένεια ζαχαροπλαστών που κάνει κάτι φοβερά γαλακτομπούρεκα;
Πρώτη φορά το ακούω αυτό. Πρέπει να μου στείλεις ένα ταψί. Δηλαδή, ειλικρινά σου λέω, σχεδόν το απαιτώ.