Η Πίνα Μπάους γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου του 1940 στην γερμανική πόλη Ζόλινγκεν. Ως παιδί στη Γερμανία της δύσκολης αυτής δεκαετίας, η Φιλιπίν (με το παρατσούκλι Πίνα), βοηθούσε συχνά τους γονείς της στο εστιατόριο που διατηρούσαν. Και εκεί μέσα ξεκίνησαν οι πρώτες μελέτες της για τους χαρακτήρες των ανθρώπων και το έντονο ενδιαφέρον της για την τέχνη της παρατήρησης. Όταν έγινε 14 ετών, η Bausch ξεκίνησε την εκπαίδευσή της στη σχολή Folkwang στο Έσσεν, όπου ο δάσκαλός της, Κουρτ Γιος, την ενθάρρυνε να ξεφύγει από τους αυστηρούς κανόνες του κλασικού μπαλέτου και να αναζητήσει τη δημιουργική έκφραση από ένα ευρύ φάσμα μορφών τέχνης και στυλ -έτσι φυτεύτηκαν οι σπόροι για την ανοιχτόμυαλη προσέγγιση της Μπάους στη χορογραφία.
Το 1968 ολοκλήρωσε την πρώτη χορογραφία της “Θραύσματα” (“Fragmente”) και το 1969 διαδέχτηκε τον δάσκαλο της στην θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή. Τρία χρόνια αργότερα ανέλαβε τη διεύθυνση των Μπαλέτων του Βούπερταλ. Στη συνέχεια η Μπάους ολοκλήρωσε και παρουσίασε πολλές πρωτοποριακές παραγωγές που έκαναν αίσθηση -“Ιφιγένεια εν Ταύροις” (1974), “Café Müller” (1978), “Γαρύφαλλα” («Nelken», 1982), “Palermo, Palermo” (1989), “Masurga Fogo” (1998).
Το έργο της χαρακτηρίζεται από την έντονη συναισθηματική του φόρτιση, την εξερεύνηση των ανθρώπινων σχέσεων και συναισθημάτων και τη χρήση θεατρικών στοιχείων. Οι παραστάσεις της συχνά περιλάμβαναν μια μίξη χορού, μουσικής, λόγου και εντυπωσιακών σκηνικών, δημιουργώντας έναν μοναδικό και πολυδιάστατο καλλιτεχνικό κόσμο. Πέθανε στις 30 Ιουνίου του 2009 σε ηλικία 68 ετών.
Οι ποιητές βρίσκουν πάντα τον τρόπο να φωτίζουν το σκοτάδι. Αυτό δε σημαίνει ότι το άγνωστο γίνεται γνωστό. Απλώς μέσω των ποιητών μιλάμε για το άγνωστο και αυτό είναι φως.
Η διάθεση και η προσπάθεια είναι που οδηγούν στην ποιότητα. Διότι η ποιότητα είναι η δημιουργία πολλών επιπέδων ανάγνωσης του ιδίου θέματος.
Όταν αρχίζω να δουλεύω κάτι καινούργιο, είναι σαν να αρχίζω από την αρχή. Είναι σαν να ξαναφεύγω ταξίδι για την άγνοια. Το συναίσθημα που έχω πάντα δουλεύοντας είναι το συναίσθημα της πρώτης φοράς.
Αλήθεια, πώς να είναι το τέλος; Ίσως, επειδή βρίσκομαι συνεχώς σε εγρήγορση και κάνω πολλά πράγματα, να μην το δω ποτέ.
Γινόμαστε όλοι περισσότερο άνθρωποι όταν νιώθουμε ηττημένοι. Οι νικητές χάνουν την ανθρωπιά τους. Η ήττα είναι η βάση της πραγματικότητας, της αλήθειας.
Ίσως κάποια άνθρωποι δεν προσπαθούν να ενεργοποιήσουν την φαντασία τους. Ίσως δεν έχουν αυτήν την δύναμη στη ζωή τους. Ίσως να θέλει δύναμη για να βάλεις τη φαντασία στη ζωή σου.
Απλώς συνέβη να γίνω χορογράφος. Δεν ήταν μια στιγμή επιλογής. Με βρήκε αυτό το κακό και εγώ υποτάχθηκα στη μοίρα μου.
Γύρω μας υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι με ειδικές ανάγκες. Το να μην ανακαλύπτεις τις κρυμμένες σου δυνατότητες είναι μια μορφή αναπηρίας. Χρειάζονται πολλά στοιχεία για να σταθείς στο ύψος των δυνατοτήτων σου.
Οι χορευτές μου δεν επηρεάζουν τις ιδέες μου. Απλώς τις εμπλουτίζουν . Δεν νομίζω ότι ξεφεύγω ποτέ απ ´ αυτό που έχω στο νου μου.
Ξέρω τα λάθη μου τη στιγμή που τα κάνω και νιώθω άσχημα γι ´ αυτά. Καμιά φορά χρειάζεται όμως να κάνεις και συμβιβασμούς. Είμαι άνθρωπος ευγενής. Δε μου είναι εύκολο να πατάω πάνω σε ψυχές ανθρώπων για να κάνω το σωστό.
Με μια έννοια, η τέχνη βοηθάει να νικήσουμε το χρόνο. Αν σκεφτούμε τι είναι αυτό που τελικά μένει και ποια είναι τα απομεινάρια του παρελθόντος, θα διαπιστώσουμε ότι κυρίως αυτό που μένει είναι η τέχνη.
Είναι απόλυτα φυσιολογικό να γυρνάει ένα σώμα. Όπως και το να είναι κάποιος χοντρός ή πολύ αδύνατος. Κάθε σώμα είναι γοητευτικό όταν κινείται ελεύθερα. Όταν κινείται και λέει αυτό που θέλει να πει.
Ένα παιδί καβαλάει τους φόβους του. Τους παίρνει, τους κάνει άλογο και τρέχει πάνω σε αυτούς. Αυτό είναι αποθέωση της ελευθερίας. Γι’ αυτό η ελευθερία των παιδιών είναι μεγαλύτερη από εκείνη των μεγάλων.
Υπογράφουμε όπως μπορούμε κι αυτό φτάνει. Υπογραφές δεν υπάρχουν για να αναγνωρίζουμε εμείς τον εαυτό μας, αλλά για να μας αναγνωρίζουν οι άλλοι.
Τι είναι σοφός; Σοφός είναι κάθε άνθρωπος που μπορεί, αν και μεγάλος, να σκέφτεται και να δρα σαν παιδί.
Σημασία στην τέχνη έχει ο τρόπος με τον οποίο σε προσλαμβάνει το κοινό. Πρέπει να νιώθει το κοινό ότι μπορεί να συμμετέχει σ ´ αυτό που κάνεις, ότι δεν αποκλείει κανέναν μ’ αυτό που κάνεις, ότι δεν δημιουργείς ένα φράγμα ανάμεσα στο έργο σου και τους θεατές.
Δεν μπορούμε να βασιστούμε αποκλειστικά στη γνώση για την ανακάλυψη της ποιότητας ενός έργου τέχνης. Η ευαισθησία και το ένστικτο αποδεικνύονται συχνά ισχυρότερα εφόδια από την καθιερωμένη γνώση.
Το καινούργιο της τέχνης ενυπάρχει στη ζωή, στην πραγματικότητα που ζούμε. Δεν αλλάζει η τέχνη τη ζωή, αλλά η ζωή την τέχνη. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες που δεν ανακαλύπτουν τίποτε το νέο στην τέχνη τους έχουν αποκοπεί από τη ζωή.
Είμαι τόσο εύκολος θεατής, μπορώ να διασκεδάσω τόσο εύκολα! Καθημερινά γύρω μας γίνονται απίστευτα πράγματα. Γράφεται τόσο καλή μουσική ανά τον κόσμο, υπάρχουν τόσες παραστάσεις που παίζονται. Οι δημιουργοί είναι πια πολλοί, πάρα πολλοί.
Η Πίνα Μπάους γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου του 1940 στην γερμανική πόλη Ζόλινγκεν. Ως παιδί στη Γερμανία της δύσκολης αυτής δεκαετίας, η Φιλιπίν (με το παρατσούκλι Πίνα), βοηθούσε συχνά τους γονείς της στο εστιατόριο που διατηρούσαν. Και εκεί μέσα ξεκίνησαν οι πρώτες μελέτες της για τους χαρακτήρες των ανθρώπων και το έντονο ενδιαφέρον της για την τέχνη της παρατήρησης. Όταν έγινε 14 ετών, η Bausch ξεκίνησε την εκπαίδευσή της στη σχολή Folkwang στο Έσσεν, όπου ο δάσκαλός της, Κουρτ Γιος, την ενθάρρυνε να ξεφύγει από τους αυστηρούς κανόνες του κλασικού μπαλέτου και να αναζητήσει τη δημιουργική έκφραση από ένα ευρύ φάσμα μορφών τέχνης και στυλ -έτσι φυτεύτηκαν οι σπόροι για την ανοιχτόμυαλη προσέγγιση της Μπάους στη χορογραφία.
Το 1968 ολοκλήρωσε την πρώτη χορογραφία της “Θραύσματα” (“Fragmente”) και το 1969 διαδέχτηκε τον δάσκαλο της στην θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή. Τρία χρόνια αργότερα ανέλαβε τη διεύθυνση των Μπαλέτων του Βούπερταλ. Στη συνέχεια η Μπάους ολοκλήρωσε και παρουσίασε πολλές πρωτοποριακές παραγωγές που έκαναν αίσθηση -“Ιφιγένεια εν Ταύροις” (1974), “Café Müller” (1978), “Γαρύφαλλα” («Nelken», 1982), “Palermo, Palermo” (1989), “Masurga Fogo” (1998).
Το έργο της χαρακτηρίζεται από την έντονη συναισθηματική του φόρτιση, την εξερεύνηση των ανθρώπινων σχέσεων και συναισθημάτων και τη χρήση θεατρικών στοιχείων. Οι παραστάσεις της συχνά περιλάμβαναν μια μίξη χορού, μουσικής, λόγου και εντυπωσιακών σκηνικών, δημιουργώντας έναν μοναδικό και πολυδιάστατο καλλιτεχνικό κόσμο. Πέθανε στις 30 Ιουνίου του 2009 σε ηλικία 68 ετών.
Οι ποιητές βρίσκουν πάντα τον τρόπο να φωτίζουν το σκοτάδι. Αυτό δε σημαίνει ότι το άγνωστο γίνεται γνωστό. Απλώς μέσω των ποιητών μιλάμε για το άγνωστο και αυτό είναι φως.
Η διάθεση και η προσπάθεια είναι που οδηγούν στην ποιότητα. Διότι η ποιότητα είναι η δημιουργία πολλών επιπέδων ανάγνωσης του ιδίου θέματος.
Όταν αρχίζω να δουλεύω κάτι καινούργιο, είναι σαν να αρχίζω από την αρχή. Είναι σαν να ξαναφεύγω ταξίδι για την άγνοια. Το συναίσθημα που έχω πάντα δουλεύοντας είναι το συναίσθημα της πρώτης φοράς.
Αλήθεια, πώς να είναι το τέλος; Ίσως, επειδή βρίσκομαι συνεχώς σε εγρήγορση και κάνω πολλά πράγματα, να μην το δω ποτέ.
Γινόμαστε όλοι περισσότερο άνθρωποι όταν νιώθουμε ηττημένοι. Οι νικητές χάνουν την ανθρωπιά τους. Η ήττα είναι η βάση της πραγματικότητας, της αλήθειας.
Ίσως κάποια άνθρωποι δεν προσπαθούν να ενεργοποιήσουν την φαντασία τους. Ίσως δεν έχουν αυτήν την δύναμη στη ζωή τους. Ίσως να θέλει δύναμη για να βάλεις τη φαντασία στη ζωή σου.
Απλώς συνέβη να γίνω χορογράφος. Δεν ήταν μια στιγμή επιλογής. Με βρήκε αυτό το κακό και εγώ υποτάχθηκα στη μοίρα μου.
Γύρω μας υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι με ειδικές ανάγκες. Το να μην ανακαλύπτεις τις κρυμμένες σου δυνατότητες είναι μια μορφή αναπηρίας. Χρειάζονται πολλά στοιχεία για να σταθείς στο ύψος των δυνατοτήτων σου.
Οι χορευτές μου δεν επηρεάζουν τις ιδέες μου. Απλώς τις εμπλουτίζουν . Δεν νομίζω ότι ξεφεύγω ποτέ απ ´ αυτό που έχω στο νου μου.
Ξέρω τα λάθη μου τη στιγμή που τα κάνω και νιώθω άσχημα γι ´ αυτά. Καμιά φορά χρειάζεται όμως να κάνεις και συμβιβασμούς. Είμαι άνθρωπος ευγενής. Δε μου είναι εύκολο να πατάω πάνω σε ψυχές ανθρώπων για να κάνω το σωστό.
Με μια έννοια, η τέχνη βοηθάει να νικήσουμε το χρόνο. Αν σκεφτούμε τι είναι αυτό που τελικά μένει και ποια είναι τα απομεινάρια του παρελθόντος, θα διαπιστώσουμε ότι κυρίως αυτό που μένει είναι η τέχνη.
Είναι απόλυτα φυσιολογικό να γυρνάει ένα σώμα. Όπως και το να είναι κάποιος χοντρός ή πολύ αδύνατος. Κάθε σώμα είναι γοητευτικό όταν κινείται ελεύθερα. Όταν κινείται και λέει αυτό που θέλει να πει.
Ένα παιδί καβαλάει τους φόβους του. Τους παίρνει, τους κάνει άλογο και τρέχει πάνω σε αυτούς. Αυτό είναι αποθέωση της ελευθερίας. Γι’ αυτό η ελευθερία των παιδιών είναι μεγαλύτερη από εκείνη των μεγάλων.
Υπογράφουμε όπως μπορούμε κι αυτό φτάνει. Υπογραφές δεν υπάρχουν για να αναγνωρίζουμε εμείς τον εαυτό μας, αλλά για να μας αναγνωρίζουν οι άλλοι.
Τι είναι σοφός; Σοφός είναι κάθε άνθρωπος που μπορεί, αν και μεγάλος, να σκέφτεται και να δρα σαν παιδί.
Σημασία στην τέχνη έχει ο τρόπος με τον οποίο σε προσλαμβάνει το κοινό. Πρέπει να νιώθει το κοινό ότι μπορεί να συμμετέχει σ ´ αυτό που κάνεις, ότι δεν αποκλείει κανέναν μ’ αυτό που κάνεις, ότι δεν δημιουργείς ένα φράγμα ανάμεσα στο έργο σου και τους θεατές.
Δεν μπορούμε να βασιστούμε αποκλειστικά στη γνώση για την ανακάλυψη της ποιότητας ενός έργου τέχνης. Η ευαισθησία και το ένστικτο αποδεικνύονται συχνά ισχυρότερα εφόδια από την καθιερωμένη γνώση.
Το καινούργιο της τέχνης ενυπάρχει στη ζωή, στην πραγματικότητα που ζούμε. Δεν αλλάζει η τέχνη τη ζωή, αλλά η ζωή την τέχνη. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες που δεν ανακαλύπτουν τίποτε το νέο στην τέχνη τους έχουν αποκοπεί από τη ζωή.
Είμαι τόσο εύκολος θεατής, μπορώ να διασκεδάσω τόσο εύκολα! Καθημερινά γύρω μας γίνονται απίστευτα πράγματα. Γράφεται τόσο καλή μουσική ανά τον κόσμο, υπάρχουν τόσες παραστάσεις που παίζονται. Οι δημιουργοί είναι πια πολλοί, πάρα πολλοί.
