Με τις ρίζες τους στο δυτικό Λονδίνο, οι Kessoncoda (το ντουέτο των Tom Sunney (τύμπανα) και Filip Sowa (πιάνο)) χτίζουν έναν ήχο που ακροβατεί ανάμεσα στη λυρικότητα της jazz και την ευφυΐα της σύγχρονης electronica. Το Outerstate, το ντεμπούτο τους άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 2024, είναι ένα κομψό ηχητικό έργο, διαμορφωμένο από λεπτοδουλεμένα μοτίβα πιάνου και σταθερό, ανελέητο ρυθμό. Μια μουσική που μοιάζει να πηγάζει από την ενδοχώρα της ψυχής, αλλά φτάνει στα αυτιά σαν κάτι πιο κινηματογραφικό, σχεδόν απτό.

Το ηχητικό τους αποτύπωμα δεν ακολουθεί τις νόρμες ενός παραδοσιακού jazz σχήματος – το αντίθετο, μάλιστα. Με αναφορές που κυμαίνονται από Squarepusher και Clark, μέχρι Radiohead και άλλες κινηματογραφικές μουσικές, οι Kessoncoda επανεφευρίσκουν τη σύγχρονη jazz ως μια φόρμα διαρκώς μεταμορφούμενη, γεμάτη διαστημικά σπασίματα, ονειρικές μελωδίες και αφοπλιστική ειλικρίνεια. Το στούντιο τους, μια μικρή ξύλινη απομόνωση-καταφύγιο, μετατρέπει την κάθε συνεύρεση σε τελετουργία ακρόασης, όπου ο αυτοσχεδιασμός και η σύνθεση αλληλοτροφοδοτούνται.

Στην τελευταία ημέρα του 24ου Athens Jazz Festival, οι Kessoncoda θα προσφέρουν ένα live-φινάλε που υπόσχεται να συνδυάσει την υπαρξιακή βραδύτητα της ambient με την ευφορία της χορευτικής έκστασης. Μια συναυλία που δεν απευθύνεται μόνο στα αυτιά, αλλά στο σώμα και το βλέμμα, σαν soundtrack μιας αληθινής εσωτερικής μετακίνησης.

– Πώς ξεκίνησε το πρότζεκτ των Kessoncoda; Θυμάστε τη στιγμή που συνειδητοποιήσατε πως αυτή η συνεργασία είχε αποκτήσει δική της, ξεχωριστή φωνή;
Γνωριστήκαμε στο λύκειο, γύρω στα 14, και από τότε μπαινοβγαίναμε σε μπάντες μαζί. Περάσαμε εκείνα τα πρώτα χρόνια μαθαίνοντας κομμάτια και, σιγά-σιγά, παίζοντας με την ιδέα να γράψουμε δικά μας. Μετά από αρκετές απόπειρες σε cover μπάντες και σε σχήματα με πιο rock/indie κατεύθυνση, αποφασίσαμε να χαράξουμε μια καινούρια διαδρομή με το όνομα “Maliki”. Ήταν ένα ανοιχτό, συνεργατικό σχήμα, όπου οι δυο μας γράφαμε το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής και δουλεύαμε με τραγουδιστές και μουσικούς από τον κύκλο μας. Εκεί αρχίσαμε να αφήνουμε πίσω μας τον ήχο της κιθάρας και να δοκιμάζουμε συνθέσεις με κέντρο το πιάνο και τα πλήκτρα – και τελικά, χτίσαμε τη βάση μας πάνω στο δίπολο πιάνο-τύμπανα. Ξεκινήσαμε να παίζουμε live χάρη σε μερικά πρώιμα demos που είχαμε φτιάξει και αυτό μας έδωσε μια τεράστια ώθηση. Κάπου εκεί αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε πως χτίζαμε κάτι δικό μας, με χαρακτήρα.

– Η μουσική σας φαίνεται να αιωρείται ανάμεσα σε jazz, electronica, ambient και κινηματογραφικά τοπία. Υπάρχει κάποιο είδος που να λειτουργεί ως το κρυφό σκελετικό σύστημα του ήχου σας;
Ειλικρινά, μεγαλώσαμε ακούγοντας πολύ rock και metal, αλλά και κλασική μουσική και folk. Από την αρχή, και μέχρι σήμερα, ποτέ δεν είχαμε την πρόθεση να περιοριστούμε σε κάποιο συγκεκριμένο μουσικό είδος. Η μουσική μας, κατά κανόνα, αντικατοπτρίζει τα ενδιαφέροντά μας κάθε φορά. Με το Outerstate νιώθαμε ότι αποδίδαμε ένα είδος φόρου τιμής στους ήχους της εφηβείας μας, μέσω εκείνης της υπόγειας rock φλέβας που διαπερνά τη μουσική μας. Παράλληλα, αφιερώσαμε πολύ χρόνο στο να ενσωματώσουμε θεματικές που νιώθαμε πιο αιχμηρές και σύγχρονες, όπως η electronica και μια αρμονική γλώσσα που γέρνει προς το κινηματογραφικό. Το jazz στοιχείο αναδύεται σχεδόν φυσικά, λόγω της βασικής ορχήστρωσης: πιάνο και τύμπανα.

– Πώς είναι η ατμόσφαιρα στο στούντιο σας, αυτό το υπόστεγο στον κήπο; Πώς επηρεάζει αυτός ο οικείος, ίσως και ανορθόδοξος, χώρος τον ήχο της μουσικής σας;
Εδώ επικρατεί μια πραγματικά ήρεμη και γαλήνια ατμόσφαιρα! Είναι ένας χώρος που μοιάζει με καταφύγιο με πολλούς τρόπους. Αν και δεν είναι το πιο ευρύχωρο στούντιο, είναι ιδανικό για μας τους δύο. Το να γράφουμε και να ηχογραφούμε εκεί μάς επιτρέπει να δουλεύουμε με υπομονή και με έναν τρόπο πιο αληθινό προς εμάς. Είναι μεγάλο προνόμιο να έχουμε έναν χώρο δικό μας, χωρίς χρονικούς περιορισμούς, ενοίκια ή πίεση από γείτονες. Χωρίς αυτές τις έγνοιες, μπορούμε να βουτήξουμε πραγματικά στη δουλειά μας και να βρίσκουμε το δικό μας καθημερινό «outer-state». Ζούμε επίσης σε μια πιο ανοιχτή, μη αστικοποιημένη γειτονιά (εξού και ο τίτλος του άλμπουμ Outerstate), οπότε όταν χρειάζεται να καθαρίσουμε το μυαλό μας έχουμε κοντά μας πράσινο και πάρκα.

– Αυτή η κινηματογραφική ποιότητα στις συνθέσεις σας, αποκαλύπτει ότι σκέφτεστε οπτικά όταν συνθέτετε; Θα γράφατε ποτέ μουσική για κινηματογράφο;
Προς το τέλος της σύνθεσης του Outerstate παρατηρήσαμε ότι και οι δύο αρχίσαμε να «βλέπουμε» τη μουσική μας, να τη συνδέουμε με εικόνες και να ανταλλάσσουμε μεταξύ μας αυτές τις ιδέες. Αυτή η διαδικασία συνέβαινε συνήθως αφού γράφαμε το κομμάτι, αλλά οι νέες αυτές οπτικές συνδέσεις ήταν συχνά ακαταμάχητες και κάποιες φορές επηρέαζαν ακόμα και τον τίτλο του. Πλέον όμως, δουλεύοντας σε καινούργια μουσική, αυτή η οπτική ταυτότητα εμφανίζεται από πολύ νωρίτερα. Αναζητούμε πια συνειδητά ατμόσφαιρες και θεματικές, σαν να σμιλεύουμε ένα ευρύ περίγραμμα μέχρι να φτάσουμε σε κάτι όμορφο. Σε αντίθεση με την προσθετική μέθοδο που χρησιμοποιήσαμε στο πρώτο άλμπουμ, τώρα προσεγγίζουμε πιο οργανικά το χτίσιμο του ήχου. Έχουμε πειραματιστεί λίγο με μουσική για μικρού μήκους ταινίες, αλλά είμαστε πολύ ανοιχτοί στο να εξερευνήσουμε περαιτέρω τη σύνθεση για τα οπτικοακουστικά μέσα.

– Το Outerstate εξερευνά το αίσθημα της αποσύνδεσης, το να είσαι, δηλαδή, παρών, αλλά νοητικά αλλού. Πώς μεταφράζεται μια τόσο εσωτερική, άυλη κατάσταση σε ήχο;
Δεν ξεκινήσαμε με στόχο να δημιουργήσουμε ένα αίσθημα αποσύνδεσης, όμως όσο προχωρούσε η δουλειά πάνω στο άλμπουμ, φαινόταν ότι φέρναμε στην επιφάνεια κάτι συνδεδεμένο με τη φυσική μας απόσταση από το αστικό χάος. Παράλληλα, υπήρχε κι ένα είδος νοητικής αποστασιοποίησης από σχεδόν τα πάντα εκείνη την περίοδο. Έτσι, η ιδέα της αποσύνδεσης ήρθε εκ των υστέρων να αγκαλιάσει και να νοηματοδοτήσει το υλικό που είχαμε γράψει. Το κομμάτι “Talk to me I’m sleeping”, που γράφτηκε προς το τέλος του πρότζεκτ, έχει ακριβώς αυτή την πρόθεση: να υπογραμμίσει αυτό το υπόγειο θέμα της απόστασης, της εσωστρέφειας και ενός αμυντικού ονείρου που σε απομακρύνει απ’ τον κόσμο.

– Η ισορροπία που πετυχαίνετε ανάμεσα στο ακουστικό πιάνο και τις ηλεκτρονικές υφές είναι εντυπωσιακά ρευστή. Πώς προσεγγίζετε τον διάλογο ανάμεσα στο οργανικό και το συνθετικό;
Η περισσότερη μουσική μας ξεκινά ακόμη με ακουστικά μέσα. Η πρώτη και πιο ισχυρή μορφή επικοινωνίας μας προέρχεται από τη χημεία μεταξύ πιάνου και ντραμς. Συνήθως χρειάζεται να υπάρχει ένα απτό, σωματικό περίγραμμα στη μουσική πριν εμπλέξουμε τα ηλεκτρονικά. Στο Outerstate, τα ηλεκτρονικά λειτουργούν σαν ένα μέσο διακοσμητικό και επεκτατικό, που μεταφέρει την αυτοσχεδιαστική μας αλληλεπίδραση σε έναν άλλον, ονειρικό χωροχρόνο. Τώρα, αντιστρέφουμε τη διαδικασία. Πειραματιζόμαστε με το πώς ακούγεται η μουσική όταν πρώτα φτιάχνεις κάτι σχεδόν εξωπραγματικό και μετά το επαναφέρεις στη γη μέσω ζωντανών οργάνων. Ένα είδος αντίστροφης μετάφρασης, από το συνθετικό προς το οργανικό.

– Ο αυτοσχεδιασμός αποτελεί βασικό πυλώνα της τζαζ. Πώς λειτουργεί μέσα στις δικές σας συνθέσεις; Είναι περισσότερο δομικό στοιχείο ή κάτι που γεννιέται τη στιγμή της εκτέλεσης;
Για εμάς, τότε, ήταν σχεδόν ιεροτελεστία: καθόμασταν απλώς στα όργανά μας και τζαμάραμε για ώρες στο υπόστεγο, χωρίς πλάνο, χωρίς λέξεις. Κάτι πάντα αναδυόταν από αυτή τη διαδικασία που μας κέντριζε και τους δύο. Από εκεί ηχογραφούσαμε ένα πρώτο “στιγμιότυπο” και στη συνέχεια το δουλεύαμε, βάζοντας δομή ή αναπτύσσοντας συγκεκριμένες ιδέες. Ο αυτοσχεδιασμός, λοιπόν, λειτουργεί για εμάς ως το εναρκτήριο λάκτισμα, και μετά μπαίνουμε στη φάση της επεξεργασίας και της καθαρότητας. Η μουσική μπορεί να ακούγεται ως αποτέλεσμα σκέψης και πρόθεσης, όμως η σπίθα της είναι πάντα ο αυτοσχεδιασμός.

– Αισθάνεστε ότι ανήκετε σε μια νέα γενιά της τζαζ που δεν δεσμεύεται από την παράδοση και συνδιαλέγεται περισσότερο με την ηλεκτρονική και την club κουλτούρα;
Δεν έχουμε νιώσει ποτέ ότι είμαστε μέρος της τζαζ σκηνής με την παραδοσιακή έννοια· κανείς από εμάς δεν έχει επίσημη εκπαίδευση στο όργανό του. Αυτό που κάνουμε είναι μια προσωπική εξερεύνηση μέσω των οργάνων μας, έχουμε διαμορφώσει μια δική μας, ιδιοσυγκρασιακή προσέγγιση που συνδέεται φυσικά μεταξύ μας. Οπότε, ναι, ίσως υπάρχει μια “τζαζ” ποιότητα ανάμεσά μας, αλλά είναι κάτι τόσο εσωτερικό που δύσκολα εντάσσεται σε γενιές ή σκηνές. Από την άλλη, η ηλεκτρονική και η club κουλτούρα είναι πολύ πιο παρούσες στον τρόπο που σκεφτόμαστε. Πάντα μας τραβούσε η μουσική που αφήνει ένα σωματικό αποτύπωμα, όπως παλιά με τη ροκ. Οπότε οι επιρροές μας από τον ήχο των clubs είναι κάπως σαν φυσική συνέχεια αυτής της αρχικής μας ροπής.

– Η μουσική σας καλεί στη σιγή, αλλά και στην κίνηση, είναι αρκετά διαλογιστική αλλά και ρυθμικά ζωντανή. Σε τι είδους χώρο την φαντάζεστε ιδανικά; Ένα jazz club; Μια γκαλερί; Ένα dancefloor;
Εδώ και καιρό θέλουμε να βρισκόμαστε στο dancefloor. Για εμάς, η club σκηνή είναι ένα περιβάλλον που αναπνέει καλές στιγμές και προσφέρει έναν χώρο ελεύθερης έκφρασης για όλους. Είναι μακράν το αγαπημένο μας πλαίσιο για να ακούμε και να απολαμβάνουμε μουσική, με μερικές από τις πιο όμορφες αναμνήσεις μας να προέρχονται από clubs του Λονδίνου. Το Outerstate ακροβατεί ανάμεσα στη στατικότητα και την κίνηση, και αρκετές από τις συναυλίες μας έχουν διαμορφωθεί σαν καθιστά live. Ωστόσο, διαπιστώσαμε ότι η επαφή μας με το κοινό είναι πιο έντονη όταν παίζουμε σε ορθίους χώρους, με πιο club ατμόσφαιρα, και μάλλον προς τα εκεί θα κατευθυνθούμε περισσότερο από εδώ και πέρα.

– Εκτός από τις εμφανίσεις σας, τι έρχεται μετά για τους Kessoncoda; Υπάρχει κάποια νέα κατεύθυνση που θέλετε να εξερευνήσετε (ηχητικά, συναισθηματικά ή γεωγραφικά);
Βρισκόμαστε στην αρχή ενός δεύτερου πρότζεκτ, όπου η μουσική και η εικόνα προχωρούν μαζί, σαν ένα ενιαίο σώμα. Πάντα θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι υψηλής σύλληψης, και τώρα νιώθουμε ότι έχουμε βρει έναν υπέροχο ρυθμό, εξετάζοντας την οπτική ταυτότητα και τις ηχητικές παραστάσεις ήδη από τα πρώτα στάδια. Αντλούμε έμπνευση από την αρχιτεκτονική, τη σύγκρουση και τη διασταύρωση κλίμακας, εξερευνώντας πιο σκοτεινούς, πιο κολλώδεις και βαρείς ήχους.

– Ποιες λέξεις σας έρχονται στο μυαλό όταν σκέφτεστε το μέλλον;
Έκφραση
Ησυχία
Οικογένεια
Ροή

– Σε μέρες τόσο έντονης πολιτικής, οικονομικής και πνευματικής ύφεσης, ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να μοιραστείτε με το ελληνικό κοινό στην επερχόμενη εμφάνισή σας στο 24ο Athens Jazz Festival;
Η μουσική θα είναι πάντα εκεί για να μας ενώνει, κι όσοι δεν μπορούν να ενωθούν, θα συνεχίσουν να ζουν μέσα στη μουσική που εμείς μοιραζόμαστε.

☞︎ ΙΝΦΟ για το σκονάκι σου: Kessoncoda Instagram | Kessoncoda Bandcamp | Athens Jazz Festival Instagram

 

☞︎ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News