Ξεπρόβαλαν στα early 90s μέσα από ένα big bang της τότε ανύπαρκτης indie σκηνής στα ελληνικά μουσικά πράγματα, αρχικά με το όνομα Rest In Peace, ενώ δύο χρόνια αργότερα μετονομάστηκαν σε Raining Pleasure, από το ομώνυμο τραγούδι των Αυστραλών Triffids. Έσκασαν ακριβώς την εποχή που μεσουρανούσε το ελληνικό ροκ, αποφασισμένοι να στήσουν μια αγγλόφωνη μπάντα, εγείροντας σχόλια ότι «δεν θα πάτε πουθενά με αγγλικό στίχο», με τους «ειδήμονες» του είδους να προαγγέλλουν ένα δυσοίωνο μέλλον για την νεοσύστατη indie μπάντα από την Πάτρα. Οι ίδιοι φυσικά αγνόησαν τα σχετικά σχόλια γιατί η σιγουριά και το πείσμα τους για αυτό που έκαναν ήταν απλά άκαμπτη.

Όχι μόνο δεν τους σταμάτησε κανείς, αλλά σήκωσαν στις πλάτες τους όλη τη νεοφερμένη “ανεξάρτητη” σκηνή, κατορθώνοντας να γίνουν ποπ φαινόμενο, με τη μουσική τους να πρωταγωνιστεί σε soundtrack ταινιών και σειρών, σε διαφημίσεις, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, με το “Capricorn” και το “Fake” να γίνονται στην ουσία το soundtrack μιας ολόκληρης εποχής, σηματοδοτώντας την πρώτη ενηλικίωση μιας ολόκληρης γενιάς.

Λίγα χρόνια αργότερα, κλείστηκαν σε ένα στούντιο στην Κολωνία και ηχογράφησαν τη δική τους διασκευή του θρυλικού “Reflections”, του Μάνου Χατζιδάκι, που στην πραγματικότητα έμελλε να αποτελέσει και το κύκνειο άσμα τους.

Ύστερα από μια ανάπαυλα 14 ετών, οι Raining Pleasure επανενώνονται και θα εμφανιστούν στις 3 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη, στο Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών, και στις 28 Ιουνίου στο Θέατρο του Λυκαβηττού, στο πλαίσιο των Rockwave Nights. Ο Vassilikos, o X-Jeremy και ο Jay είναι και πάλι εδώ, αποδεικνύοντας ότι οι Raining Pleasure είναι σαν να έχουν ζήσει τρεις ζωές: μια στα ‘90s, μια στα ‘00s και μια καινούργια που ξεκινάει τώρα.

Και όπως μας αναφέρει χαρακτηριστικά ο Vassilikos, αυτό που θέλουν να πετύχουν είναι «σε μια εποχή που πνίγεται στην πληροφορία και τη διάσπαση προσοχής [να καταφέρναμε] να μαζεύαμε ξανά όλον τον κόσμο που μας αγάπησε και να φέρναμε και καινούριους στην παρέα». Εμείς από μεριάς μας, τους το ευχόμαστε ολόψυχα.

Χ – Ας ξεκινήσουμε με την πιο προφανή ερώτηση. Γιατί αποφασίσατε να κάνετε την επανένωση των Raining Pleasure τώρα;
Όλα αυτά τα χρόνια, από το 2010 που έγινε η τελευταία μας συναυλία, έρχονταν σκέψεις για το πώς θα ήταν να παίζαμε ξανά. Μέχρι σήμερα, ποτέ αρκετά πειστικά, σαν να μην ήταν η ώρα. Μια μέρα, πριν από περίπου δύο χρόνια, ήρθε ξανά η σκέψη. Αλλά αυτή τη φορά κάτι ήταν εντελώς διαφορετικό. Ήρθε με μια σιγουριά που έμοιαζε με τη στιγμή που έρχεται ένα κομμάτι μέσα σου από το πουθενά και θες οπωσδήποτε να μπεις στη διαδικασία να το καταγράψεις. Ήταν σαν στιγμή έμπνευσης. Τέτοια σιγουριά και τέτοια χαρά στην ιδέα του να το ξανακάνουμε. Κάτι μέσα μου είπε ότι τώρα είναι η σωστή ώρα. Επικοινώνησα με τα παιδιά και είχαν τον ίδιο ενθουσιασμό. Μέσα σε λίγες μέρες παίζαμε.

Χ – Μπορείς να περιγράψεις με μια λέξη το συναίσθημα που ένιωσες στην πρώτη πρόβα σας 14 χρόνια μετά;
Έχω προσπαθήσει αρκετές φορές. Ποτέ με πολύ μεγάλη επιτυχία γιατί κάποια πράγματα είναι πολύ μεγαλύτερα από όποια λέξη. Αλλά ήταν άγριο σαν θηρίο, σαν επικίνδυνο καιρικό φαινόμενο. Σαν ο ήχος να ήταν κλεισμένος κάπου και να περίμενε 14 χρόνια να βγει.

Χ –  Ισχύει αυτό που αναφέρετε στην ανακοίνωσή σας, ότι μετά από τόσα χρόνια απουσίας ένα τηλεφώνημα ήταν αρκετό για την επανένωσή σας ή υπήρχαν πιο βαθιές ή ας το πούμε υπαρξιακές ζυμώσεις και διεργασίες που συνέβαιναν όλα αυτά τα χρόνια;
Ναι, ακριβώς έτσι ήταν. Και έτσι ήταν πάντα τα πράγματα με αυτή την μπάντα. Αβίαστα και χωρίς πολλά πολλά. Οι ζυμώσεις σε αυτά τα χρόνια φυσικά και έγιναν, δεν σταματάει αυτό επειδή σταματήσαμε να παίζουμε. Η ζωή κυλάει και εξελίσσεται, αλλάζει αδιάκοπα. Έχουμε πολλή αγάπη και θαυμασμό ο ένας για τον άλλον και αυτό κάνει τα πράγματα να ρέουν με έναν πολύ ξεκούραστο τρόπο.

Κ – Οι Raining Pleasure είναι σαν να έχουν ζήσει τρεις ζωές: μια στα ‘90s, μια στα ‘00s και μια καινούργια που ξεκινάει τώρα. Τι κρατάτε και τι πετάτε από τις δυο πρώτες σας ζωές και τι προσδοκίες έχετε για την τρίτη σας ενσάρκωση;
Δεν πετάμε απολύτως τίποτα. Δεν πιστεύω καθόλου στις φαντασιώσεις ενός άλλου παρελθόντος. Τα πράγματα μπορούν να γίνουν μόνο με έναν τρόπο –αυτόν με τον οποίο γίνονται. Όλα τα άλλα είναι παιχνίδια του μυαλού, άρα και παντελώς ασήμαντα. Οι προσδοκίες για το μέλλον εμπίπτουν πάλι στην ίδια λογική για μένα. Υπάρχει μόνο ένα άχρονο τώρα και το μόνο που θέλω είναι να μην το ξεχνάω αυτό.

Χ – Η χημεία της αρχικής σας σύνθεσης επί σκηνής ήταν εκρηκτική. Είναι αυτό κάτι που πιστεύετε ότι θα μπορέσετε να ξαναγίνει με το πάτημα ενός κουμπιού;
Η σύνθεση παραμείνει η ίδια. Τα μόνιμα μέλη της μπάντας είναι αυτά τα τρία. Ανά καιρούς πάντα μας συνόδευε ένας τέταρτος μουσικός, κάποτε πολύ πετυχημένα και κάποτε όχι και τόσο. Το εκρηκτικό της το έχουμε ήδη βιώσει και αυτή τη φορά, σε ιδιωτικό επίπεδο. Είναι η χημεία μεταξύ μας που το σιγουρεύει αυτό. Μένει να το μοιραστούμε ξανά με τον κόσμο μας και όλα θα πάνε καλά.

Φωτ.: Raining Pleasure

K – Με τον Σπύρο Παπαϊωάννου τι έγινε; Του κάνατε την πρόσκληση για το reunion και αρνήθηκε; Πολλοί αναρωτήθηκαν για την απουσία του.
Δεν έχω την άδειά του να το σχολιάσω δημόσια αυτό. Όλα είναι μια χαρά μεταξύ μας, πάντως. Ίσως μας συνοδεύσει σε κάποια άλλη εξόρμηση στο μέλλον. Έχουμε την ιδέα κάθε τόσο να φιλοξενούμε έναν διαφορετικό μουσικό. Για τις πρώτες δύο ή τρεις συναυλίες θα είναι μαζί μας ο Νίκος Μαυρίδης, παλιός φίλος, βιολιστής που παίζει σε όλους τους δίσκους μας και πολυοργανίστας γενικότερα.

Κ –  Πότε έπιασαν οι Pleasure το «ταβάνι» τους, δημιουργικά μιλώντας, ως μπάντα και πότε οι Pleasure έπεσαν στο απόλυτο ναδίρ τους ως συγκρότημα;
Θεωρώ ότι το δημιουργικό ταβάνι της πρώτης μας 20ετίας ήταν το άλμπουμ μας “Forwards & Backwards” του 2003. Είναι για μένα ό,τι καλύτερο κάναμε ποτέ. Αν ρωτήσεις κάποιον άλλον από την μπάντα, βέβαια, θεωρώ πολύ πιθανό να πάρεις άλλη απάντηση.

Χ – Επαγγελματικά ασχολείσαι με τον βελονισμό. Τι είναι όμως αυτό που σε κινητοποιεί ως μουσικό και σε εμπνέει να επιστρέφεις πάντα στη μουσική;
Βελονιστής έγινα. Μουσικός γεννήθηκα. Αυτή είναι η βασική και η μόνη επί της ουσίας διαφορά. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη κινητοποίηση για να είμαι μουσικός, βγαίνει τόσο από μόνο του όσο και η αναπνοή μου. Σε φάσεις έχουν πάρει άλλα πράγματα τον πρώτο ρόλο. Αλλά πάντα επιστρέφω. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

Χ – Πώς θα σχολίαζες την πολιτική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα;
Οι Έλληνες δεν είναι μόνο οι Έλληνες που βρίσκονται στη ζωή τη στιγμή που μιλάμε. Είναι και αυτοί που έχουν φύγει. Αυτό που ζούμε τώρα είναι αποτέλεσμα συλλογικών επιλογών και έχει πάρει αιώνες να χτιστεί. Κάποιοι λίγοι το αντιλαμβάνονται αυτό και κάνουν αυτό που μπορούν. Οι περισσότεροι όμως φοβάμαι πως δεν έχουν καμία συναίσθηση αυτής της παράδοσης. Ζούμε αυτόματα, με τα ένστικτα των προγόνων μας γραμμένα στο κεφάλι μας. Θέλει πολλή και εντελώς προσωπική δουλειά αν είναι να αλλάξει αυτό. Αλλά πρωτίστως χρειάζεται να το συνειδητοποιήσουμε. Και είμαστε αιώνες μακριά και από αυτό.

Χ – Υπάρχει πιστεύεις ακόμα μια συλλογική ανάγκη για Indie μουσική, ή ότι είναι ένα είδος που επιβιώνει ως νοσταλγικό άκουσμα μιας μικρής μερίδας κάποιων ρομαντικών τύπων που αναβιώνουν το παρελθόν;
Εξαρτάται πώς ορίζουμε το indie. Για κάποιο λόγο εννοείται πια σαν είδος μουσικής, αλλά στην πραγματικότητα το μόνο που σημαίνει είναι independent. Ανεξάρτητο. Ανεξάρτητο από την επιρροή ισχυρών τάσεων και πολυεθνικών εταιριών. Σαν τέτοιο, πάντα θα υπάρχει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Οι άνθρωποι της δικής μας γενιάς νοσταλγούν το indie της εποχής τους και οι νεότεροι ανακαλύπτουν το δικό τους.

Φωτ.: Raining Pleasure

Χ –  Η επιτυχία σας ήταν τεράστια. Αισθάνεσαι καθόλου το βάρος της ευθύνης προς τον παρελθοντικό σου εαυτό, ότι δηλαδή θα πρέπει να έχετε ανάλογες «επιδόσεις» με τότε;
Αυτό που έγινε τότε ήταν αυτό που έγινε τότε. Ήταν τόσο ιδιαίτερο, τόσο απρόβλεπτο και ονειρικό που ούτε οι ίδιοι οι Pleasure δεν θα μπορούσαν να το επαναλάβουν. Ήταν οι σωστές συνθήκες με τους σωστούς ανθρώπους τη σωστή στιγμή. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι δεν μπορεί να γίνει ξανά κάτι σημαντικό, σίγουρα μπορεί. Αλλά δεν θα είναι εκείνο. Εκείνο πάει.

Χ – Έχετε επηρεάσει πολλές γενιές Indie και ροκ συγκροτημάτων. Πως βλέπετε την κατεύθυνση του ιδιώματος μετά την αναγέννησή του την τρέχουσα δεκαετία; Υπάρχουν κάποιες νέες μπάντες που έχετε ξεχωρίσει;
Δυστυχώς, δεν μου μένει πολύς χρόνος να εξερευνήσω τη μουσική με τον τρόπο που θα ήθελα για να μπορέσω να απαντήσω σαφώς και υπεύθυνα σε αυτήν την ερώτηση. Είμαι σίγουρος όμως ότι υπάρχουν πολλές μπάντες με όρεξη και φαντασία. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν.

Χ – Μετά την επανένωσή σας, πολύς κόσμος θα ακούσει για πρώτη φορά live Raining Pleasure. Πώς πιστεύεις ότι συνδέεστε με αυτές τις γενιές;
Δεν έχω ιδέα! Αν κάποιοι δεν μας πρόλαβαν λάιβ αλλά θέλουν να έρθουν να μας ακούσουν τώρα, είναι μεγάλη χαρά, γιατί σημαίνει ότι άκουσαν τους δίσκους μας. Και οι άνθρωποι που είναι της τελευταίας γενιάς παιδιών και ψάχνουν ενεργά μουσική είναι με βεβαιότητα το αγαπημένο μου είδος ανθρώπων.

Χ – Σας εξέπληξε η γενική θερμή ανταπόκριση από τον κόσμο και τα μέσα ενημέρωσης ή την περιμένατε;
Δεν είμαι σίγουρος ότι έχω καταλάβει πώς ανταποκρίθηκαν οι άνθρωποι στο νέο της επανασύνδεσης. Στους πιο κοντινούς μου κύκλους, σίγουρα έχω πάρει πολύ θερμές, μέχρι και συγκινητικές αντιδράσεις. Από εκεί και πέρα έχω δυσκολευτεί να αφουγκραστώ. Θα φανεί στις παρουσίες!

Χ – Πάμε λίγο πίσω τώρα. Πώς ήταν να είστε μια αγγλόφωνη μπάντα την εποχή που μεσουρανούσε το ελληνικό ροκ;
Ήταν κάπως δύσκολο στην αρχή. Ή μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, κάπως κουραστικό. Ακούγαμε το «δεν θα πάτε πουθενά με αγγλικό στίχο» πιο συχνά από ό,τι ακούγαμε «καλημέρα». Ήταν απίστευτη η επιμονή των «ειδημόνων» της εποχής σε αυτό το θέμα. Φυσικά, από τη μία έμπαινε και από την άλλη έβγαινε με την ταχύτητα του φωτός. Γιατί ήταν τόση η σιγουριά μας για αυτό που κάναμε που ήταν απολύτως αδύνατο να μας αποθαρρύνει κανείς.

Χ – Ποια συναυλία σας θυμάστε ως την πιο αξιομνημόνευτη;
Ίσως το πρώτο sold-out στο Ρόδον το 2001. Ήταν η πρώτη φορά που μαζέψαμε μόνοι μας 1.000-1.500 άτομα. Ήταν τρομακτικό και γοητευτικό ταυτόχρονα.

Κ – Memory, Nostalgia, Flood, Forwards + Backwards, Reflections, Juliet: Θα θέλαμε μια προσωπική σας βαθμολογία στα έξι σας άλμπουμ. Πως θα τα βαθμολογούσατε σήμερα.

Δεν ξέρω τι θα απαντούσαν τα άλλα παιδιά και θα είχε ενδιαφέρον να απαντηθεί από όλους, αλλά, here goes:
Memory Comes Back – 6/10
Nostalgia – 7/10
Flood – 9/10
Forwards & Backwards – 10/10
Reflections – 10/10
Who’s Gonna Tell Juliet – 8/10

Χ – Τι σηματοδότησε για εσάς το γεγονός ότι υπογράψατε με την EMI;
Ήταν ένα λογικό επόμενο βήμα μετά από δύο δίσκους σε μικρή ανεξάρτητη εταιρία (η Θεσσαλονικιά Lazy Dog Records). Ήταν ένα άνοιγμα χωρίς το οποίο δύσκολα θα είχε γίνει ό,τι έγινε. Ήταν όμως και μια συνθήκη που μας δέσμευσε με συμβόλαια που σήμερα απαγορεύονται σε παγκόσμιο επίπεδο. Μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν με τους δίσκους μας και δεν έχουμε κανέναν λόγο. Για παράδειγμα, έβγαλαν πριν ένα χρόνο το Flood σε βινύλιο, σε απαράδεκτη για τον μέσο αγοραστή τιμή, σε κακή ηχητική ποιότητα και χωρίς ούτε καν να μας ενημερώσουν. Μας έφεραν σε πολύ άσχημη θέση και ο κόσμος δεν ήξερε ότι όλα αυτά δεν είχαν καμία σχέση με εμάς. Δεν μας έστειλαν ούτε καν κάποια αντίτυπα. Χρειάστηκε να τα ζητήσω εγώ. Και τότε έστειλαν ένα στον καθένα μας. Ήμασταν νέοι και ενθουσιώδεις, δεν ξέραμε τι υπογράφαμε.

Χ – Ποιοι ήταν οι πραγματικοί λόγοι που διαλυθήκατε;
Δεν διαλυθήκαμε ποτέ. Κουραστήκαμε. Μια μπάντα που δεν έχει γίνει κερδοφόρα επιχείρηση είναι αδύνατο να ξεπεράσει τα 20 χρόνια συνεχούς δουλειάς. Οι σχέσεις παρέμειναν ζωντανές και όμορφες. Τώρα που ξεκουραστήκαμε, πάμε πάλι.

Χ – Αισθάνεσαι ότι έχετε αλλάξει μουσικά και προσωπικά στα χρόνια που διαμεσολάβησαν; Αυτές οι αλλαγές δεν θεωρείς ότι θα είναι ορατές στον παροντικό συγκερασμό της μπάντας;
Σίγουρα έχουμε αλλάξει. Και αυτό είναι που κάνει τη ζωή ενδιαφέρουσα και αστείρευτη. Το μόνο που δεν έχει αλλάξει είναι η αγάπη και ο θαυμασμός που έχουμε ο ένας για τον άλλον. Με αυτά τα δεδομένα, μόνο κάτι καλό μπορεί να γίνει. Αρκεί να είμαστε εδώ.

Χ – Για ποιον θεατρικό ή κινηματογραφικό σκηνοθέτη ήθελες να γράφατε μουσική;
Για τον Shakespeare.

Χ – Ποια είναι τα όνειρά σας σαν μπάντα; Πώς θα θέλατε να συνεχιστεί αυτό το παραμύθι που ακούει στο όνομα “Raining Pleasure”;
Θα ήταν πολύ ωραία αν καταφέρναμε σε μια εποχή που πνίγεται στην πληροφορία και τη διάσπαση προσοχής να μαζεύαμε ξανά όλον τον κόσμο που μας αγάπησε και να φέρναμε και καινούριους στην παρέα.

Χ – Τι να περιμένουμε από την εμφάνισή σας στον Λυκαβηττό;
Μια μπάντα με πάρα πολλή αγωνία, πάρα πολλή όρεξη και ανέλπιστα πολλή ενέργεια. Τα άλλα θα προκύψουν επιτόπου και δεν υπάρχει τίποτα πιο ενδιαφέρον από αυτό.

Χ – Ποια είναι τα πλάνα σας από εδώ και πέρα;
Για τώρα, όλη μας η ενέργεια έχει πάει στην προετοιμασία αυτών των πρώτων συναυλιών. Στη συνέχεια, το πιο πιθανό είναι ότι θα θελήσουμε να κάνουμε άλλον έναν δίσκο. Θα φανεί. Αυτή η μπάντα δεν προγραμμάτισε ποτέ τίποτα. Παίρναμε πάντα τη ζωή όπως ερχόταν. Αυτό θα κάνουμε και αυτή τη φορά.

➸ ΙΝΦΟ: Οι Raining Pleasure θα παίξουν live στον Λυκαβηττό την Παρασκευή 28 Ιουνίου.
Αγοράστε εισιτήρια από το More.com Εδώ
Τηλεφωνικά στο 11876.
Σε φυσικά καταστήματα σε όλη την Ελλάδα: More Spots / Καταστήματα Public