Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1960 στο Λανούς, μια μέσου μεγέθους πόλη στην ομώνυμη επαρχία του Μπουένος Άιρες, αλλά μεγάλωσε στη Βίλα Φιορίτο, μια παραγκούπολη στα νότια προάστια του Μπουένος Άιρες, σε μια φτωχή οικογένεια όπου είχε μετακινηθεί από την επαρχία Κοριέντες. Το 1977 καθιερώθηκε στην ομάδα Αρχεντίνος Τζούνιορς και το 1981 μετεγγράφηκε στην Μπόκα Τζούνιορς. Το 1982 αγοράστηκε από την Μπαρτσελόνα και οι δύο αγωνιστικές περίοδοι που πέρασε σ ´αυτή σημαδεύτηκαν από ασθένειες, τραυματισμούς και τον εθισμό του στην κοκαΐνη. Το διάστημα 1984-91 κατέκτησε με την Νάπολη δύο πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ιταλίας, καθώς και ένα κύπελλο UEFA, ενώ το 1986 -με ενέργειες που έμειναν στην ποδοσφαιρική ιστορία- χάρισε στην μέτρια Εθνική Αργεντινής το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το 1991 όμως τιμωρήθηκε με δεκαπεντάμηνο αποκλεισμό από τα γήπεδα για χρήση κοκαΐνης. Το 1994, στο Παγκόσμιο Κύπελλο των ΗΠΑ, βρέθηκε ντοπαρισμένος με εφεδρίνη. Την επόμενη δεκαετία έγινε υπέρβαρος και νοσηλεύτηκε σε ελβετικές και κουβανικές κλινικές για να αποτοξινωθεί. Το 2010 ήταν προπονητής της Αργεντινής στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής. Πέθανε στις 25 Νοεμβρίου 2020.
Παιδί της νύχτας. Πάντα μου άρεσε περισσότερο η ζωή τη νύχτα. Ίσως γιατί την νύχτα όλα επιτρέπονται. Ή μάλλον επιτρέπονται πράγματα που την μέρα απαγορεύονται.
Η γνώση αναστατώνει. Όταν ήμαστε μικροί, νομίζουμε ότι το παν είναι να γνωρίζουμε τα πάντα, να ξέρουμε τα πάντα. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τι βάσανο είναι να γνωρίζουμε. Πιστεύω ότι καθετί που μαθαίνουμε στη ζωή δε μας ησυχάζει, αλλά μας αναστατώνει χειρότερα.
Το καλύτερο σχολείο είναι η ζωή. Και εγώ δεν έχω αποφοιτήσει ακόμα από το σχολείο. Ακόμη πηγαίνω. Μέρα νύχτα παρακολουθώ τα μαθήματα της ζωής σαν καλός μαθητής.
Στο σκοτάδι δεν ξεχωρίζουμε ο ένας από τον άλλο. Τη νύχτα κινδυνεύουμε να γίνουμε σκιές του εαυτού μας. Κινδυνεύουμε η σκιά μας να μας πλακώσει και να μη φαίνονται καθαρά τα χαρακτηριστικά μας. Η νύχτα κάνει όλους τους ανθρώπους ίδιους. Τη νύχτα επιθυμούν όλοι τα ίδια πράγματα και από ένα σημείο και μετά δεν διακρίνει κανείς την ομορφιά από την ασχήμια.
Καλή η γνώση, αλλά πρέπει να προσέχεις. Κάποια στιγμή η γνώση μπορεί να σε κάνει σκυλάκι της. Αυτό μπορεί να κάψει ό,τι ενδιαφέρον και πηγαίο έχεις μέσα σου.
Δεν καταλαβαίνουν την ψυχή μου. Το κακό με τους δασκάλους της ζωής είναι ότι δεν κάνουν τον κόπο να μπουν στην ψυχή μου. Μεταφράζουν με τη δική τους ψυχή και το δικό τους μυαλό τις αντιδράσεις μου. Η ζωή μου όμως είναι πολύ διαφορετική. Δε με καταλαβαίνουν και γι’ αυτό γκρινιάζουν.
Ο Θεός με βοήθησε. Δεν πιστεύω ότι γεννήθηκα με την ικανότητα να παίζω καλή μπάλα. Ο θεός μου έδωσε τη δύναμη να πιστεύω ότι η ζωή μπορεί να γυρίσει ανάποδα αν το θελήσουμε.
Δεν ψάχνουμε την αλλαγή, αλλά προσπαθούμε να καλύψουμε την περιέργεια μας. Ξέρετε γιατί πασχίζουμε να αναποδογυρίσουμε τη ζωή; Μόνο και μόνο για να δούμε ότι η ζωή είναι ίδια και απαράλλαχτη και από τις δύο μεριές. Σημασία έχει όμως να καταφέρουμε να αναποδογυρίζουμε την ζωή.
Ο Πελέ ήταν πραγματικά μεγάλος παίκτης. Ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Δικαιούται να βλέπει ό,τι θέλει σε εμένα αλλά και να κρύβει ό,τι θέλει.
Το είδωλό μου ήταν πάντα ο Φιντέλ Κάστρο. Για μένα είναι ο μόνος άνθρωπος που έφτασε στα όρια της ζωής χωρίς να χάσει τον εαυτό του. Εγώ σ’ αυτό απέτυχα. Αυτό με βασανίζει.
Είναι ωραία να είσαι το νούμερο 1. Πιστεύω ότι πρέπει να σβήσει κάνεις πολλά μηδενικά μέσα του για να γίνει μονάδα. Το ιδανικό βαραίνει όλους τους ανθρώπους. Όσο ήμουν νούμερο 1 ήμουν πανάλαφρος. Έπειτα έγινε ξαφνικά υπέρβαρος.
Ο κορυφή είναι περίεργη. Διότι από την κορυφή δεν πέφτεις ποτέ στον πάτο. Πέφτεις πάντα στο χάος.
Είμαι λάτρης του παλιού ποδοσφαίρου. Τότε οι ποδοσφαιριστές έμπαιναν στο γήπεδο χωρίς να ξέρουν τίποτα για τον αντίπαλο και προσπαθούσα να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους για να κερδίσουν. Στο άγνωστο το μέτρο σύγκρισης είναι μόνο ο εαυτός μας.
Νομίζω ότι η νύχτα σε βοηθάει να κάνεις την αρχή. Μετά μπορείς να κάνεις τα ίδια πράγματα μέρα νύχτα. Τη νύχτα, για παράδειγμα, ο κίνδυνος είναι πιο απογοητευτικός. Αν είσαι χαρακτήρας που του αρέσει ο κίνδυνος, η νύχτα σε προπονεί για περισσότερα.
Δεν έχω αλλάξει. Είμαι άρρωστος γιατί, ενώ έχουν αλλάξει όλα στην επιφάνεια, εγώ παραμένω στο βάθος ο γιος της σενιόρα Ντάλμα. Ενώ έχω Πόρσε, ζηλεύω τα πατίνια.
Έχω ζήσει έντονα. Νομίζω ότι κατάφερα να ζήσω κάθε δυνατή πλευρά της ζωής. Αυτό είναι δώρο θεού. Αυτήν τη δύναμη δεν την έχουν όλοι.
Και όμως είναι αλήθεια. Προτιμώ να είμαι άρρωστος και αληθινός, πάρα υγιής και συμβιβασμένος.
➥ Διαβάστε επίσης: Πελέ: «Πάντα ένιωθα ότι ήμουν ένας ευνοούμενος του θεού»
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1960 στο Λανούς, μια μέσου μεγέθους πόλη στην ομώνυμη επαρχία του Μπουένος Άιρες, αλλά μεγάλωσε στη Βίλα Φιορίτο, μια παραγκούπολη στα νότια προάστια του Μπουένος Άιρες, σε μια φτωχή οικογένεια όπου είχε μετακινηθεί από την επαρχία Κοριέντες. Το 1977 καθιερώθηκε στην ομάδα Αρχεντίνος Τζούνιορς και το 1981 μετεγγράφηκε στην Μπόκα Τζούνιορς. Το 1982 αγοράστηκε από την Μπαρτσελόνα και οι δύο αγωνιστικές περίοδοι που πέρασε σ ´αυτή σημαδεύτηκαν από ασθένειες, τραυματισμούς και τον εθισμό του στην κοκαΐνη. Το διάστημα 1984-91 κατέκτησε με την Νάπολη δύο πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ιταλίας, καθώς και ένα κύπελλο UEFA, ενώ το 1986 -με ενέργειες που έμειναν στην ποδοσφαιρική ιστορία- χάρισε στην μέτρια Εθνική Αργεντινής το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το 1991 όμως τιμωρήθηκε με δεκαπεντάμηνο αποκλεισμό από τα γήπεδα για χρήση κοκαΐνης. Το 1994, στο Παγκόσμιο Κύπελλο των ΗΠΑ, βρέθηκε ντοπαρισμένος με εφεδρίνη. Την επόμενη δεκαετία έγινε υπέρβαρος και νοσηλεύτηκε σε ελβετικές και κουβανικές κλινικές για να αποτοξινωθεί. Το 2010 ήταν προπονητής της Αργεντινής στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής. Πέθανε στις 25 Νοεμβρίου 2020.
Παιδί της νύχτας. Πάντα μου άρεσε περισσότερο η ζωή τη νύχτα. Ίσως γιατί την νύχτα όλα επιτρέπονται. Ή μάλλον επιτρέπονται πράγματα που την μέρα απαγορεύονται.
Η γνώση αναστατώνει. Όταν ήμαστε μικροί, νομίζουμε ότι το παν είναι να γνωρίζουμε τα πάντα, να ξέρουμε τα πάντα. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τι βάσανο είναι να γνωρίζουμε. Πιστεύω ότι καθετί που μαθαίνουμε στη ζωή δε μας ησυχάζει, αλλά μας αναστατώνει χειρότερα.
Το καλύτερο σχολείο είναι η ζωή. Και εγώ δεν έχω αποφοιτήσει ακόμα από το σχολείο. Ακόμη πηγαίνω. Μέρα νύχτα παρακολουθώ τα μαθήματα της ζωής σαν καλός μαθητής.
Στο σκοτάδι δεν ξεχωρίζουμε ο ένας από τον άλλο. Τη νύχτα κινδυνεύουμε να γίνουμε σκιές του εαυτού μας. Κινδυνεύουμε η σκιά μας να μας πλακώσει και να μη φαίνονται καθαρά τα χαρακτηριστικά μας. Η νύχτα κάνει όλους τους ανθρώπους ίδιους. Τη νύχτα επιθυμούν όλοι τα ίδια πράγματα και από ένα σημείο και μετά δεν διακρίνει κανείς την ομορφιά από την ασχήμια.
Καλή η γνώση, αλλά πρέπει να προσέχεις. Κάποια στιγμή η γνώση μπορεί να σε κάνει σκυλάκι της. Αυτό μπορεί να κάψει ό,τι ενδιαφέρον και πηγαίο έχεις μέσα σου.
Δεν καταλαβαίνουν την ψυχή μου. Το κακό με τους δασκάλους της ζωής είναι ότι δεν κάνουν τον κόπο να μπουν στην ψυχή μου. Μεταφράζουν με τη δική τους ψυχή και το δικό τους μυαλό τις αντιδράσεις μου. Η ζωή μου όμως είναι πολύ διαφορετική. Δε με καταλαβαίνουν και γι’ αυτό γκρινιάζουν.
Ο Θεός με βοήθησε. Δεν πιστεύω ότι γεννήθηκα με την ικανότητα να παίζω καλή μπάλα. Ο θεός μου έδωσε τη δύναμη να πιστεύω ότι η ζωή μπορεί να γυρίσει ανάποδα αν το θελήσουμε.
Δεν ψάχνουμε την αλλαγή, αλλά προσπαθούμε να καλύψουμε την περιέργεια μας. Ξέρετε γιατί πασχίζουμε να αναποδογυρίσουμε τη ζωή; Μόνο και μόνο για να δούμε ότι η ζωή είναι ίδια και απαράλλαχτη και από τις δύο μεριές. Σημασία έχει όμως να καταφέρουμε να αναποδογυρίζουμε την ζωή.
Ο Πελέ ήταν πραγματικά μεγάλος παίκτης. Ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Δικαιούται να βλέπει ό,τι θέλει σε εμένα αλλά και να κρύβει ό,τι θέλει.
Το είδωλό μου ήταν πάντα ο Φιντέλ Κάστρο. Για μένα είναι ο μόνος άνθρωπος που έφτασε στα όρια της ζωής χωρίς να χάσει τον εαυτό του. Εγώ σ’ αυτό απέτυχα. Αυτό με βασανίζει.
Είναι ωραία να είσαι το νούμερο 1. Πιστεύω ότι πρέπει να σβήσει κάνεις πολλά μηδενικά μέσα του για να γίνει μονάδα. Το ιδανικό βαραίνει όλους τους ανθρώπους. Όσο ήμουν νούμερο 1 ήμουν πανάλαφρος. Έπειτα έγινε ξαφνικά υπέρβαρος.
Ο κορυφή είναι περίεργη. Διότι από την κορυφή δεν πέφτεις ποτέ στον πάτο. Πέφτεις πάντα στο χάος.
Είμαι λάτρης του παλιού ποδοσφαίρου. Τότε οι ποδοσφαιριστές έμπαιναν στο γήπεδο χωρίς να ξέρουν τίποτα για τον αντίπαλο και προσπαθούσα να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους για να κερδίσουν. Στο άγνωστο το μέτρο σύγκρισης είναι μόνο ο εαυτός μας.
Νομίζω ότι η νύχτα σε βοηθάει να κάνεις την αρχή. Μετά μπορείς να κάνεις τα ίδια πράγματα μέρα νύχτα. Τη νύχτα, για παράδειγμα, ο κίνδυνος είναι πιο απογοητευτικός. Αν είσαι χαρακτήρας που του αρέσει ο κίνδυνος, η νύχτα σε προπονεί για περισσότερα.
Δεν έχω αλλάξει. Είμαι άρρωστος γιατί, ενώ έχουν αλλάξει όλα στην επιφάνεια, εγώ παραμένω στο βάθος ο γιος της σενιόρα Ντάλμα. Ενώ έχω Πόρσε, ζηλεύω τα πατίνια.
Έχω ζήσει έντονα. Νομίζω ότι κατάφερα να ζήσω κάθε δυνατή πλευρά της ζωής. Αυτό είναι δώρο θεού. Αυτήν τη δύναμη δεν την έχουν όλοι.
Και όμως είναι αλήθεια. Προτιμώ να είμαι άρρωστος και αληθινός, πάρα υγιής και συμβιβασμένος.
➥ Διαβάστε επίσης: Πελέ: «Πάντα ένιωθα ότι ήμουν ένας ευνοούμενος του θεού»
