Πριν δεκαπέντε χρόνια, σε ένα σπίτι στην Πάτρα, ο φίλος μου ο Σεραφείμ μού έβαλε να ακούσω Tiger Lillies και πριν ένα καλοκαίρι τούς ξανασυζήτησα με έναν άνθρωπο πολυσυλλεκτικό στα γούστα του και με ιδιαίτερη ροπή στην άγρια ομορφιά των πραγμάτων. (Με κανέναν από τους δύο αυτούς δεν μπορώ να απολαύσω τους Tiger Lillies στο Φάληρο σε μερικές ημέρες και αυτό είναι μια ιστορία που ο Martyn Jacques θα μπορούσε κάλλιστα να κάνει τραγούδι.)
Στην Ελλάδα τους αγαπάμε πολύ, άλλωστε έρχονται σχεδόν κάθε δυο χρόνια εδώ-ήθελα πάντα να καταλάβω το γιατί και νομίζω μετά από την συνέντευξη αυτή κάτι έπιασα.
Ό,τι είδος μουσικής και να ακούς, από όποια αισθητική καταβολή και να προέρχεσαι, όσων ετών κι αν είσαι, βρίσκω αδύνατο (πάντως πανδύσκολο) να μην γητευτείς, να μην εντυπωσιαστείς από την φωνή του Martyn Jacques, που είναι ο frontman των Tiger Lillies.
Το όνομα της τριμελούς μπάντας-αν και είναι περιοριστικός ο όρος μπάντα για αυτούς- προσιδιάζει σε αυτό το πανέμορφο, άγριο, προτοκαλί λίλιουμ, που μοιάζει με τιγρολούλουδο, αλλά, από την άλλη, κλείνει ως ονομασία το μάτι στο παραμύθι του Πήτερ Παν, μιας που η Tiger Lily ήταν μια θαυμάσια, ιθαγενής πριγκίπισα μες στο έργο του J.M Barrie. Κάποια στιγμή, είχε κυκλοφορήσει η φήμη ότι το όνομα το επέλεξαν εμπνευσμένοι από την σεξεργάτρια Λίλυ στο Σόχο που δολοφονήθηκε. Φορούσε τιγρέ ρούχα,συνήθως. Τελικά, όμως, ο Jacques αποκάλυψε ότι ονόμασε το συγκρότημα από έναν πίνακα που είχε κρεμασμένο στον τοίχο του δωματίου του. Εμείς μπορούμε να επιλέξουμε την εκδοχή που προτιμάμε.
Οι Tiger Lillies δημιουργήθηκαν στο Λονδίνο το 1989 και, έκτοτε, δεν σταματούν να γυρίζουν ανά τον κόσμο με τις αποσκευές τους φορτωμένες ολόκληρα σύμπαντα: ερωτικά, σκοτεινά, δραματικά, τρομακτικά, καλτ, καμπαρεδίστικα, διαστροφικά, χιουμοριστικά, αδιαπραγμάτευτα πανκ, μπρεχτικά, τσιγγάνικα, αναρχικά. Ο Martyn Jacques τραγουδάει (με έναν τρόπο αδύνατο να μιμηθείς ή να περιγράψεις, με έναν τρόπο που είναι άδικο να χαρακτηρίζεται αποκλειστικά από το εμβληματικό του φαλτσέτο), παίζει ακορντεόν και άλλα πολλά όργανα, με τα οποία εμπλουτίζει τον ρυθμό και το χρώμα που δίνουν στην μουσική των Tiger Lillies τα ντραμς και το μπάσο.
Στην τεράστια πορεία τους έχουν ηχογραφήσει περισσότερους από 40 δίσκους (ένας εκ των οπόιων τιτλοφορείται Lemonaki-Greek Songs και είναι εξ ολοκλήρου εμπνευσμένος από το αστικό, λαϊκό μας τραγούδι!), ενώ έχουν εμφανιστεί σε όλες τις ηπείρους.
Την Παρασκευή στις 30 Ιουνίου στις 21:30, οι Tiger Lillies, στην πιο ώριμη φάση της πορείας τους και με αγαπημένα κομμάτια όπως το “Heroine”, το “Gin”, το “Roll up”, το “Boatman” θα δώσουν συναυλία στο Faliro Summer Theater και, με την ευκαιρία, θα μας παρουσιάσουν και κομμάτια από το νέο τους δίσκο με τίτλο “The worst of the Tiger Lillies”. Εννοείται, θα προσεγγίσουν με τον δικό τους, ιδιαίτερο τρόπο τραγούδια του Cole Porter και της Edith Piaf-γι’ αυτό το τελευταίο, ανυπομονώ ιδιαίτερα.
Οι τύποι είναι παντελώς sui generis, δεν τους κατατάσσεις, δεν τους συγκρίνεις, τους απολαμβάνεις ή απλώς τους αποφεύγεις αν κάτι από το σύνθετο, αλλά ατόφιο καλλιτεχνικό μωσαϊκό τους δεν σε αφορά. Όμως, αν σε αφορά έστω λίγο η ζωή, ο έρωτας και ο θάνατος, η μοναξιά, ο φόβος, η αγάπη, η ανθρώπινη κατάσταση, τότε βρίσκω συγκλονιστικά δύσκολο να μην σε αφορούν οι Tiger Lillies.
(Δεν θα μπορούσα να φανταστώ πως θα έστελνα ερωτήσεις στον Martyn Jacques και θα είχα απαντήσεις μέσα σε τρεις μόλις ημέρες. Απαντήσεις ανρθώπου ευγενούς και ευφυούς, που προδίδουν το ασίγαστο πάθος για αυτό το πράγμα που έχει στήσει όλα αυτά τα χρόνια, για την μουσική όπως θέλει να την φτιάχνει και να την μοιράζεται, για το όνειρο που βγήκε αληθινό και βγαίνει κάθε μέρα, αρκεί να είσαι παρών, συνεπής και, ίσως, λιγάκι τρελός.)
• • •
– Ποια θα μπορούσαν να είναι τρία κοινά σημεία ανάμεσα σε ένα τσίρκο και ένα νεκροταφείο;
Και τα δύο έχουν ανθρώπους μέσα. Αν είσαι μέλος των Tiger Lillies μπορείς εύκολα να γράψεις τραγούδια για τσίρκα και νεκροταφεία. Και, επίσης, πολύ λευκά πρόσωπα συναντάς και στα δύο.
– Ποια θυμάστε ως την σημαντικότερη στιγμή στην πορεία σας; Ίσως κάποια δυνατή, αξέχαστη στιγμή στην διάρκεια κάποιας ζωντανής εμφάνισης…;
Ίσως η πιο αξέχαστη στιγμή ήταν στην πρώτη συναυλία που τραγούδησα ποτέ στην ζωή μου, γέρος, 30 χρονών. Στην αρχή της συναυλίας, ανησυχούσα ότι δεν θα μπορούσα να σταθώ καθ’ όλη τη διάρκεια του show, τα πόδια μου έτρεμαν από νευρικότητα. Στο τέλος της παράστασης, οι άνθρωποι, το κοινό δηλαδή, φώναζαν και χειροκροτούσαν τόσο δυνατά που με έκαναν να σκεφτώ ότι βρήκα την κλίση εκείνη που θα μπορούσε να με στηρίξει για το υπόλοιπο της ζωής μου.
– Πώς αγαπήσατε τα Ρεμπέτικα; Τι πιστεύετε ότι σας συνδέει μαζί τους;
Όταν ήμουν πολύ νέος και ό, τι ξεκονούσα να συλλέγω βινύλια second hand, είχα θυμάμαι αγοράσει (και μάλιστα ήταν από τα πρώτα μου) ένα άλμπουμ με εξώφυλλο μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία με κάτι Έλληνες που κρατούσαν μικρά, παράξενα έγχορδα. Δεν είχα ιδέα περί τίνος επρόκειτο και τι θα άκουγα, αλλά το άκουσα πολλές φορές.
Αγαπώ την παλιά μουσική, μου αρέσει να ακούω φαντάσματα να τραγουδούν και να παίζουν, έχοντας πεθάνει από καιρό. Τα λάιβ τους, τα πάρτυ, οι γιορτές όλα χαμένα πια, όλα ξεχασμένα. Τους αγαπώ, τους θυμάμαι. Φαντάζομαι τις ζωές τους, τις σκέψεις τους, πολύ αλλιώτικα όλα από ό, τι σήμερα, κι όμως τα ίδια. Ακόμα τραγουδάμε για σεξ, θυμό, μίσος, ζήλια, αγάπη, όλα μέσα από έναν διαφορετικό φακό, κι όμως το ίδιο πλαίσιο.
– Ελλάδα, Ρωσία, Μεξικό: τρεις διαφορετικές χώρες, με πολλά κοινά, όπως ας πούμε η σχέση των ανθρώπων με την θρησκεία τους. Γιατί πιστεύετε ότι οι Tiger Lillies χαίρουν τόσο θερμής υποδοχής εκεί και έχουν τόσο φανατικούς ακροατές;
Για την Ρωσία δεν μας βλέπω σύντομα, οπότε για τώρα, ας μιλήσουμε περί Ελλάδας και Μεξικού. Είμαστε νομίζω ως μπάντα πολύ ερωτευμένοι με τα φαντάσματα και νομίζω ότι ο πολιτισμός ο δικός σας και των Μεξικανών περιλαμβάνει αγάπη και σεβασμό για το παρελθόν. Δεν είμαι βέβαιος αν αυτό το πράγμα σχετίζεται κάπως με τον καπιταλισμό, ίσως όταν βγάζεις χρήματα καθοδηγείσαι από τις εξελίξεις, από νέα προϊόντα και νέους ήχους-υπάρχει λιγότερο ενδιαφέρον για το παρελθόν και την παράδοση. Νομίζω ότι οι Έλληνες και οι Μεξικανοί αγαπούν την μουσική του τόπου τους πιο πολύ, ας πούμε, από ό, τι οι Άγγλοι ή οι Γερμανοί. Έτσι, ακούνε Tiger Lillies και νιώθουν αυτήν την σύνδεση μαζί μας, μιας που κι εμείς αγαπάμε τις παλιές μουσικές ούτως ή άλλως. Και τις δικές τους παλιές μουσικές. Στην Δύση, μας θεωρούν «μπάντα καμπαρέ». Κι αυτό είναι μαρκετίστικο, ένας τρόπος να μας κατατάξει η μουσική βιομηχανία. Έτσι δουλεύει το πράγμα στην Δύση.
– Πόσες διαφορετικές δουλειές έχετε κάνει στην ζωή σας, προτού σταματήσετε τα πάντα για να συγκεντρωθείτε αποκλειστικά στην μουσική σας;
Έκανα πολλές δουλειές και νομίζω ήμουν χειρότερος από ό, τι ήταν ο Τσαρλς Μπουκόβσκι στις αντίστοιχες, πολλές δικές του δουλειές. Σπάνια έμενα σε δουλειά για περισσότερες από δύο μέρες. Μερικές φορές, θα έκανα καμιά εποχιακή δουλειά και εκεί θα καθόμουν περισσότερο. Θυμάμαι ακόμα να λέω στον ιδιοκτήτη ενός μπαρ ότι θα πήγαινα και το επόμενο καλοκαίρι να δουλέψω αν με ήθελε. Το βρήκε εξαιρετικά διασκεδαστικό. Είχε πάθει υστερία και μιλούσε μπροστά μου σε τρίτο ενικό: «Α, θέλει να έρθει και το άλλο καλοκαίρι αυτός!», έλεγε γελώντας. Έτσι, αισθάνθηκα στ’ αλήθεια χαρά όταν ανακάλυψα ότι υπάρχει κάτι στον κόσμο να’ μαι καλός και να μπορώ να βιοπορίζομαι: το τραγούδι.
– Τι σημαίνουν, τελικά, για εσάς οι Tiger Lillies, για την ζωή σας, για την ψυχή σας; Ξέρω ότι θεωρείτε αυτό που κάνετε περισσότερο Επανάσταση παρά Τέχνη.
Είναι η ζωή μου, είναι η ψυχή μου, έχω ένα τατού Tiger Lillies στο μέρος της καρδιάς, στο στήθος. Είναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράζω την ευτυχία μου, την θλίψη μου, την αίσθηση του μαύρου χιούμορ μου, είναι η παρακατθήκη που αφήνω για όταν θα έχω πεθάνει. Τα τραγούδια μου είναι τα παιδιά μου και τα θρέφω για το μέλλον, οπότε και ελπίζω να συνεχίσουν να ζουν και να ανθίζουν. ΥΓ: Από όσο γνωρίζω, δεν πεθαίνω ακόμα, αλλά υποθέτω ότι αυτό θα συμβεί αναπόφευκτα κάποτε.
– Διάβασα κάπου που είπατε ότι η ροκ μουσική δεν σας ενδιαφέρει πραγματικά και το βρήκα φοβερό, είναι μια αντιδημοφιλής άποψη με την οποία ταυτίζομαι κάπως. Τελικά, ποιο είδος μουσικής σας αγγίζει στην καρδιά;
Για μένα, η ροκ είναι μέινστριμ. Οι εταιρείες, η μουσική βιομηχανία την πουλάνε σαν κάτι επαναστατικό, μοντέρνο, αντισυστημικό. Δεν πιστεύω ότι είναι τίποτε από όλα αυτά. Ας φτιάξουμε μια μπάντα και ας βγάλουμε χρήμα με το κιλό, σκέφτονται οι μουσικοί. Ας διαμορφώσουμε μια μπάντα, ας την κάνουμε διάσημη, ας βγάλουμε χρήμα με το κιλό, σκέφτονται οι εταιρείες. «Ας πάμε σε ένα φεστιβάλ, ας ακούσουμε διάφορες μπάντες να ροκάρουν και ας περάσουμε καλά»: αυτό το συναίσθημα, αυτή η φάση πωλείται στους ακροατές, τους αντιμετωπίζει σαν καταναλωτές. Το όλο πράγμα για μένα είναι καπιταλισμός εν δράσει. Η μουσική, λοιπόν, που με συγκινεί είναι αυτή που φτιάχνεται από σεβασμό στην ομορφιά και στο συναίσθημα. Ή που φτιάχνεται χάρη στην ομορφιά και το συναίσθημα.
– Σας αρέσει να ερωτεύεστε και να χάνετε τα μυαλά σας και να νιώθετε όλα αυτά τα βαθιά και τρελά συναισθήματα που σας σπρώχνουν έξω από τον εαυτό σας ή ίσως στο πιο αληθινό, βαθύ σημείο του εαυτού σας; Ή ο έρωτας σας «κλέβει» από την δημιουργία και την έκφραση;
Χαίρομαι πολύ να ερωτεύομαι και είμαι ερωτευμένος, αλλά προσπαθώ να αγαπώ ή έστω να μου αρέσουν όσο περισσότεροι άνθρωποι γίνεται και μπορώ. Έτσι, βλέποντας πόσο πολύ υποφέρουν και πονούν οι περισσότεροι, μπορώ να γράφω πολύ λυπημένα ή χιουμοριστικά τραγούδια σχετικά με τον ανθρώπινο πόνο. Ο Βούδας μιλούσε για αυτό το μαρτύριο πολύ, των ανθρώπων, και εγώ τραγουδώ επίσης πολύ γι’ αυτό. Φυσικά, ο Βούδας υπήρξε σοφότερός μου.
– Τι πιστεύετε για τον θάνατο;
Ο θάνατος είναι ο μέγιστος ισοπεδωτής. Το’ χω γράψει στο τραγούδι μου «Crack Of Doom».
Κι έτσι η ζωή σου/Η ζωή σου απέτυχε/Έκανες την πρόοδο ενός σαλιγκαριού/μην ανησυχείς, θα πάρεις τηνε κδίκησή σου/γιατί όλοι είμαστε ίσοι στο τέλος/οι μικροί και οι παντοδύναμοι όλοι το ίδιο/ η ζωή είναι ένα ασήμαντο παιχνιδάκι/κάθε αυτοκρατορία καταντά στάχτη/κάθε εγώ συντρίβεται
– Προτιμάτε, αλήθεια, να θυμάστε ή να ονειρεύεστε και να σχεδιάζετε;
Θυμάμαι και, από τις αναμνήσεις αυτές, ονειρεύομαι και σχεδιάζομαι. Είναι το φάντασμα των πρελθόντων Χριστουγέννων, το φάντασμα των παροντικών και το φάντασμα των Χριστουγέννων του μέλλοντος. Αυτά όλα συνδέονται και δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς το κάθε ένα τους ξεχωριστά.
Πληροφορίες για την συναυλία των Tiger Lillies
Faliro Summer Theater
The best of tour Tiger Lillies
Ώρα έναρξης: 21:30
*Διεύθυνση: Ολυμπιακό Ακίνητο TΑΕ KBO NTO – Μωραϊτίνη 2, Παλαιό Φάληρο, 17564
Πληροφορίες : 210 9213310
Στο χώρο λειτουργούν μπαρ.
Τιμές εισιτηρίων:
VIP: 35€
Α ΖΩΝΗ: 30€
Β ΖΩΝΗ: 25€
Γ ΖΩΝΗ: 20€
Δ ΖΩΝΗ: 15€
Εισιτήρια προπωλούνται online
Φυσικά σημεία: Καταστήματα Nova, Public, Media Markt
Τηλεφωνικά στο 2109213310
Πριν δεκαπέντε χρόνια, σε ένα σπίτι στην Πάτρα, ο φίλος μου ο Σεραφείμ μού έβαλε να ακούσω Tiger Lillies και πριν ένα καλοκαίρι τούς ξανασυζήτησα με έναν άνθρωπο πολυσυλλεκτικό στα γούστα του και με ιδιαίτερη ροπή στην άγρια ομορφιά των πραγμάτων. (Με κανέναν από τους δύο αυτούς δεν μπορώ να απολαύσω τους Tiger Lillies στο Φάληρο σε μερικές ημέρες και αυτό είναι μια ιστορία που ο Martyn Jacques θα μπορούσε κάλλιστα να κάνει τραγούδι.)
Στην Ελλάδα τους αγαπάμε πολύ, άλλωστε έρχονται σχεδόν κάθε δυο χρόνια εδώ-ήθελα πάντα να καταλάβω το γιατί και νομίζω μετά από την συνέντευξη αυτή κάτι έπιασα.
Ό,τι είδος μουσικής και να ακούς, από όποια αισθητική καταβολή και να προέρχεσαι, όσων ετών κι αν είσαι, βρίσκω αδύνατο (πάντως πανδύσκολο) να μην γητευτείς, να μην εντυπωσιαστείς από την φωνή του Martyn Jacques, που είναι ο frontman των Tiger Lillies.
Το όνομα της τριμελούς μπάντας-αν και είναι περιοριστικός ο όρος μπάντα για αυτούς- προσιδιάζει σε αυτό το πανέμορφο, άγριο, προτοκαλί λίλιουμ, που μοιάζει με τιγρολούλουδο, αλλά, από την άλλη, κλείνει ως ονομασία το μάτι στο παραμύθι του Πήτερ Παν, μιας που η Tiger Lily ήταν μια θαυμάσια, ιθαγενής πριγκίπισα μες στο έργο του J.M Barrie. Κάποια στιγμή, είχε κυκλοφορήσει η φήμη ότι το όνομα το επέλεξαν εμπνευσμένοι από την σεξεργάτρια Λίλυ στο Σόχο που δολοφονήθηκε. Φορούσε τιγρέ ρούχα,συνήθως. Τελικά, όμως, ο Jacques αποκάλυψε ότι ονόμασε το συγκρότημα από έναν πίνακα που είχε κρεμασμένο στον τοίχο του δωματίου του. Εμείς μπορούμε να επιλέξουμε την εκδοχή που προτιμάμε.
Οι Tiger Lillies δημιουργήθηκαν στο Λονδίνο το 1989 και, έκτοτε, δεν σταματούν να γυρίζουν ανά τον κόσμο με τις αποσκευές τους φορτωμένες ολόκληρα σύμπαντα: ερωτικά, σκοτεινά, δραματικά, τρομακτικά, καλτ, καμπαρεδίστικα, διαστροφικά, χιουμοριστικά, αδιαπραγμάτευτα πανκ, μπρεχτικά, τσιγγάνικα, αναρχικά. Ο Martyn Jacques τραγουδάει (με έναν τρόπο αδύνατο να μιμηθείς ή να περιγράψεις, με έναν τρόπο που είναι άδικο να χαρακτηρίζεται αποκλειστικά από το εμβληματικό του φαλτσέτο), παίζει ακορντεόν και άλλα πολλά όργανα, με τα οποία εμπλουτίζει τον ρυθμό και το χρώμα που δίνουν στην μουσική των Tiger Lillies τα ντραμς και το μπάσο.
Στην τεράστια πορεία τους έχουν ηχογραφήσει περισσότερους από 40 δίσκους (ένας εκ των οπόιων τιτλοφορείται Lemonaki-Greek Songs και είναι εξ ολοκλήρου εμπνευσμένος από το αστικό, λαϊκό μας τραγούδι!), ενώ έχουν εμφανιστεί σε όλες τις ηπείρους.
Την Παρασκευή στις 30 Ιουνίου στις 21:30, οι Tiger Lillies, στην πιο ώριμη φάση της πορείας τους και με αγαπημένα κομμάτια όπως το “Heroine”, το “Gin”, το “Roll up”, το “Boatman” θα δώσουν συναυλία στο Faliro Summer Theater και, με την ευκαιρία, θα μας παρουσιάσουν και κομμάτια από το νέο τους δίσκο με τίτλο “The worst of the Tiger Lillies”. Εννοείται, θα προσεγγίσουν με τον δικό τους, ιδιαίτερο τρόπο τραγούδια του Cole Porter και της Edith Piaf-γι’ αυτό το τελευταίο, ανυπομονώ ιδιαίτερα.
Οι τύποι είναι παντελώς sui generis, δεν τους κατατάσσεις, δεν τους συγκρίνεις, τους απολαμβάνεις ή απλώς τους αποφεύγεις αν κάτι από το σύνθετο, αλλά ατόφιο καλλιτεχνικό μωσαϊκό τους δεν σε αφορά. Όμως, αν σε αφορά έστω λίγο η ζωή, ο έρωτας και ο θάνατος, η μοναξιά, ο φόβος, η αγάπη, η ανθρώπινη κατάσταση, τότε βρίσκω συγκλονιστικά δύσκολο να μην σε αφορούν οι Tiger Lillies.
(Δεν θα μπορούσα να φανταστώ πως θα έστελνα ερωτήσεις στον Martyn Jacques και θα είχα απαντήσεις μέσα σε τρεις μόλις ημέρες. Απαντήσεις ανρθώπου ευγενούς και ευφυούς, που προδίδουν το ασίγαστο πάθος για αυτό το πράγμα που έχει στήσει όλα αυτά τα χρόνια, για την μουσική όπως θέλει να την φτιάχνει και να την μοιράζεται, για το όνειρο που βγήκε αληθινό και βγαίνει κάθε μέρα, αρκεί να είσαι παρών, συνεπής και, ίσως, λιγάκι τρελός.)
• • •
– Ποια θα μπορούσαν να είναι τρία κοινά σημεία ανάμεσα σε ένα τσίρκο και ένα νεκροταφείο;
Και τα δύο έχουν ανθρώπους μέσα. Αν είσαι μέλος των Tiger Lillies μπορείς εύκολα να γράψεις τραγούδια για τσίρκα και νεκροταφεία. Και, επίσης, πολύ λευκά πρόσωπα συναντάς και στα δύο.
– Ποια θυμάστε ως την σημαντικότερη στιγμή στην πορεία σας; Ίσως κάποια δυνατή, αξέχαστη στιγμή στην διάρκεια κάποιας ζωντανής εμφάνισης…;
Ίσως η πιο αξέχαστη στιγμή ήταν στην πρώτη συναυλία που τραγούδησα ποτέ στην ζωή μου, γέρος, 30 χρονών. Στην αρχή της συναυλίας, ανησυχούσα ότι δεν θα μπορούσα να σταθώ καθ’ όλη τη διάρκεια του show, τα πόδια μου έτρεμαν από νευρικότητα. Στο τέλος της παράστασης, οι άνθρωποι, το κοινό δηλαδή, φώναζαν και χειροκροτούσαν τόσο δυνατά που με έκαναν να σκεφτώ ότι βρήκα την κλίση εκείνη που θα μπορούσε να με στηρίξει για το υπόλοιπο της ζωής μου.
– Πώς αγαπήσατε τα Ρεμπέτικα; Τι πιστεύετε ότι σας συνδέει μαζί τους;
Όταν ήμουν πολύ νέος και ό, τι ξεκονούσα να συλλέγω βινύλια second hand, είχα θυμάμαι αγοράσει (και μάλιστα ήταν από τα πρώτα μου) ένα άλμπουμ με εξώφυλλο μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία με κάτι Έλληνες που κρατούσαν μικρά, παράξενα έγχορδα. Δεν είχα ιδέα περί τίνος επρόκειτο και τι θα άκουγα, αλλά το άκουσα πολλές φορές.
Αγαπώ την παλιά μουσική, μου αρέσει να ακούω φαντάσματα να τραγουδούν και να παίζουν, έχοντας πεθάνει από καιρό. Τα λάιβ τους, τα πάρτυ, οι γιορτές όλα χαμένα πια, όλα ξεχασμένα. Τους αγαπώ, τους θυμάμαι. Φαντάζομαι τις ζωές τους, τις σκέψεις τους, πολύ αλλιώτικα όλα από ό, τι σήμερα, κι όμως τα ίδια. Ακόμα τραγουδάμε για σεξ, θυμό, μίσος, ζήλια, αγάπη, όλα μέσα από έναν διαφορετικό φακό, κι όμως το ίδιο πλαίσιο.
– Ελλάδα, Ρωσία, Μεξικό: τρεις διαφορετικές χώρες, με πολλά κοινά, όπως ας πούμε η σχέση των ανθρώπων με την θρησκεία τους. Γιατί πιστεύετε ότι οι Tiger Lillies χαίρουν τόσο θερμής υποδοχής εκεί και έχουν τόσο φανατικούς ακροατές;
Για την Ρωσία δεν μας βλέπω σύντομα, οπότε για τώρα, ας μιλήσουμε περί Ελλάδας και Μεξικού. Είμαστε νομίζω ως μπάντα πολύ ερωτευμένοι με τα φαντάσματα και νομίζω ότι ο πολιτισμός ο δικός σας και των Μεξικανών περιλαμβάνει αγάπη και σεβασμό για το παρελθόν. Δεν είμαι βέβαιος αν αυτό το πράγμα σχετίζεται κάπως με τον καπιταλισμό, ίσως όταν βγάζεις χρήματα καθοδηγείσαι από τις εξελίξεις, από νέα προϊόντα και νέους ήχους-υπάρχει λιγότερο ενδιαφέρον για το παρελθόν και την παράδοση. Νομίζω ότι οι Έλληνες και οι Μεξικανοί αγαπούν την μουσική του τόπου τους πιο πολύ, ας πούμε, από ό, τι οι Άγγλοι ή οι Γερμανοί. Έτσι, ακούνε Tiger Lillies και νιώθουν αυτήν την σύνδεση μαζί μας, μιας που κι εμείς αγαπάμε τις παλιές μουσικές ούτως ή άλλως. Και τις δικές τους παλιές μουσικές. Στην Δύση, μας θεωρούν «μπάντα καμπαρέ». Κι αυτό είναι μαρκετίστικο, ένας τρόπος να μας κατατάξει η μουσική βιομηχανία. Έτσι δουλεύει το πράγμα στην Δύση.
– Πόσες διαφορετικές δουλειές έχετε κάνει στην ζωή σας, προτού σταματήσετε τα πάντα για να συγκεντρωθείτε αποκλειστικά στην μουσική σας;
Έκανα πολλές δουλειές και νομίζω ήμουν χειρότερος από ό, τι ήταν ο Τσαρλς Μπουκόβσκι στις αντίστοιχες, πολλές δικές του δουλειές. Σπάνια έμενα σε δουλειά για περισσότερες από δύο μέρες. Μερικές φορές, θα έκανα καμιά εποχιακή δουλειά και εκεί θα καθόμουν περισσότερο. Θυμάμαι ακόμα να λέω στον ιδιοκτήτη ενός μπαρ ότι θα πήγαινα και το επόμενο καλοκαίρι να δουλέψω αν με ήθελε. Το βρήκε εξαιρετικά διασκεδαστικό. Είχε πάθει υστερία και μιλούσε μπροστά μου σε τρίτο ενικό: «Α, θέλει να έρθει και το άλλο καλοκαίρι αυτός!», έλεγε γελώντας. Έτσι, αισθάνθηκα στ’ αλήθεια χαρά όταν ανακάλυψα ότι υπάρχει κάτι στον κόσμο να’ μαι καλός και να μπορώ να βιοπορίζομαι: το τραγούδι.
– Τι σημαίνουν, τελικά, για εσάς οι Tiger Lillies, για την ζωή σας, για την ψυχή σας; Ξέρω ότι θεωρείτε αυτό που κάνετε περισσότερο Επανάσταση παρά Τέχνη.
Είναι η ζωή μου, είναι η ψυχή μου, έχω ένα τατού Tiger Lillies στο μέρος της καρδιάς, στο στήθος. Είναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράζω την ευτυχία μου, την θλίψη μου, την αίσθηση του μαύρου χιούμορ μου, είναι η παρακατθήκη που αφήνω για όταν θα έχω πεθάνει. Τα τραγούδια μου είναι τα παιδιά μου και τα θρέφω για το μέλλον, οπότε και ελπίζω να συνεχίσουν να ζουν και να ανθίζουν. ΥΓ: Από όσο γνωρίζω, δεν πεθαίνω ακόμα, αλλά υποθέτω ότι αυτό θα συμβεί αναπόφευκτα κάποτε.
– Διάβασα κάπου που είπατε ότι η ροκ μουσική δεν σας ενδιαφέρει πραγματικά και το βρήκα φοβερό, είναι μια αντιδημοφιλής άποψη με την οποία ταυτίζομαι κάπως. Τελικά, ποιο είδος μουσικής σας αγγίζει στην καρδιά;
Για μένα, η ροκ είναι μέινστριμ. Οι εταιρείες, η μουσική βιομηχανία την πουλάνε σαν κάτι επαναστατικό, μοντέρνο, αντισυστημικό. Δεν πιστεύω ότι είναι τίποτε από όλα αυτά. Ας φτιάξουμε μια μπάντα και ας βγάλουμε χρήμα με το κιλό, σκέφτονται οι μουσικοί. Ας διαμορφώσουμε μια μπάντα, ας την κάνουμε διάσημη, ας βγάλουμε χρήμα με το κιλό, σκέφτονται οι εταιρείες. «Ας πάμε σε ένα φεστιβάλ, ας ακούσουμε διάφορες μπάντες να ροκάρουν και ας περάσουμε καλά»: αυτό το συναίσθημα, αυτή η φάση πωλείται στους ακροατές, τους αντιμετωπίζει σαν καταναλωτές. Το όλο πράγμα για μένα είναι καπιταλισμός εν δράσει. Η μουσική, λοιπόν, που με συγκινεί είναι αυτή που φτιάχνεται από σεβασμό στην ομορφιά και στο συναίσθημα. Ή που φτιάχνεται χάρη στην ομορφιά και το συναίσθημα.
– Σας αρέσει να ερωτεύεστε και να χάνετε τα μυαλά σας και να νιώθετε όλα αυτά τα βαθιά και τρελά συναισθήματα που σας σπρώχνουν έξω από τον εαυτό σας ή ίσως στο πιο αληθινό, βαθύ σημείο του εαυτού σας; Ή ο έρωτας σας «κλέβει» από την δημιουργία και την έκφραση;
Χαίρομαι πολύ να ερωτεύομαι και είμαι ερωτευμένος, αλλά προσπαθώ να αγαπώ ή έστω να μου αρέσουν όσο περισσότεροι άνθρωποι γίνεται και μπορώ. Έτσι, βλέποντας πόσο πολύ υποφέρουν και πονούν οι περισσότεροι, μπορώ να γράφω πολύ λυπημένα ή χιουμοριστικά τραγούδια σχετικά με τον ανθρώπινο πόνο. Ο Βούδας μιλούσε για αυτό το μαρτύριο πολύ, των ανθρώπων, και εγώ τραγουδώ επίσης πολύ γι’ αυτό. Φυσικά, ο Βούδας υπήρξε σοφότερός μου.
– Τι πιστεύετε για τον θάνατο;
Ο θάνατος είναι ο μέγιστος ισοπεδωτής. Το’ χω γράψει στο τραγούδι μου «Crack Of Doom».
Κι έτσι η ζωή σου/Η ζωή σου απέτυχε/Έκανες την πρόοδο ενός σαλιγκαριού/μην ανησυχείς, θα πάρεις τηνε κδίκησή σου/γιατί όλοι είμαστε ίσοι στο τέλος/οι μικροί και οι παντοδύναμοι όλοι το ίδιο/ η ζωή είναι ένα ασήμαντο παιχνιδάκι/κάθε αυτοκρατορία καταντά στάχτη/κάθε εγώ συντρίβεται
– Προτιμάτε, αλήθεια, να θυμάστε ή να ονειρεύεστε και να σχεδιάζετε;
Θυμάμαι και, από τις αναμνήσεις αυτές, ονειρεύομαι και σχεδιάζομαι. Είναι το φάντασμα των πρελθόντων Χριστουγέννων, το φάντασμα των παροντικών και το φάντασμα των Χριστουγέννων του μέλλοντος. Αυτά όλα συνδέονται και δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς το κάθε ένα τους ξεχωριστά.
Πληροφορίες για την συναυλία των Tiger Lillies
Faliro Summer Theater
The best of tour Tiger Lillies
Ώρα έναρξης: 21:30
*Διεύθυνση: Ολυμπιακό Ακίνητο TΑΕ KBO NTO – Μωραϊτίνη 2, Παλαιό Φάληρο, 17564
Πληροφορίες : 210 9213310
Στο χώρο λειτουργούν μπαρ.
Τιμές εισιτηρίων:
VIP: 35€
Α ΖΩΝΗ: 30€
Β ΖΩΝΗ: 25€
Γ ΖΩΝΗ: 20€
Δ ΖΩΝΗ: 15€
Εισιτήρια προπωλούνται online
Φυσικά σημεία: Καταστήματα Nova, Public, Media Markt
Τηλεφωνικά στο 2109213310
