Ο Κώστας Καραμητρούδης ή αλλιώς Gus G., όπως είναι γνωστός, είναι με το σπαθί του (και την πένα της κιθάρας του) ένας από τους καλύτερους και πιο καταξιωμένους βιρτουόζους στον κόσμο της σύγχρονης μέταλ μουσικής.
Ο Κώστας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 12 Σεπτεμβρίου του 1980. Πήρε υποτροφία από το Berklee College της Βοστόνης και κάπως έτσι, ούτε καν δεκαεπτά χρονών, ταξίδεψε στις ΗΠΑ, όπου παρακολούθησε το θερινό πρόγραμμα του κολεγίου.
Εκεί, το ταλέντο του αναγνωρίστηκε πλήρως. Γνώρισε πολλούς ταλαντούχους μουσικούς και συναδέλφους του. Λίγο μετά, το 1999, ξεκίνησε και επισήμως η καριέρα του. Ήταν στη Σουηδία όταν και δημιούργησε μία μπάντα και συμμετείχε και σε άλλη μία στη Γερμανία. Στην πορεία ήρθε και το δικό του συγκρότημα, οι Firewind, οποίοι κυκλοφόρησαν το πρώτο τους δίσκο το 2002. Η πρώτη τους ευρωπαϊκή περιοδεία, ήταν με τους Lordi και τους Hammerfool, το 2005.
Μεσολάβησαν συμμετοχές με σχήματα όπως οι Dream Evil, Arch Enemy, Mystic Prophecy και Nightrage ώσπου το 2009 οι συνεργάτες του Ozzy Osbourne τον εντόπισαν. Πέρασε από ακρόαση και έγινε ο βασικός κιθαρίστας στο συγκρότημα του τραγουδιστή των Black Sabbath, συνοδεύοντας τον στις περιοδείες του για επτά χρόνια. Παράλληλα «έτρεχε» και το δικό του συγκρότημα, με το οποίο έχει κυκλοφορήσει αρκετούς δίσκους μέχρι σήμερα.
Ο βιρτουόζος Κώστας Καραμητρούδης μιλάει στο Olafaq λίγο πριν την εμφάνισή του, μαζί τους Firewind, στο Gimme Shelter Open Air Fest στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων.
– Όταν ήσουν πιτσιρικάς τι άκουγες;
Από Beatles και Pink Floyd που μου τους έμαθε ο πατέρας μου, μέχρι Nirvana και Guns N’ Roses στο γυμνάσιο και αργότερα ήρθαν τα πιο heavy πράγματα.
– Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου κιθαρίστας μεγαλώνοντας;
Πολλοί, όχι μόνο ένας. Από Jimi Hendrix και Slash μέχρι τον Τοny Iommi και λίγο αργότερα ο Malmsteen και πολλοί από τους shredders των ’80s όπως ο Paul Gilbert, Marty Friedman, Vinnie Moore.
– Ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασες;
Σε βινύλιο μάλλον πρέπει να ήταν κάτι από τους Doors. Πέρασα μια περίοδο φοβερού κολλήματος με τους Doors λόγω της ταινίας που είχε βγει αλλά και επειδή τους άκουγε μια συμμαθήτριά μου που μού άρεσε. Σε CD πρέπει να ήταν ένα compilation tribute στους Black Sabbath, το «Nativity in Black».
– Και αμέσως μετά ήταν που ξεκίνησες κιθάρα;
Κάπου εκεί, σε ηλικία 10 χρονών.
– Πότε κατάλαβες ότι η κιθάρα είναι το μέλλον σου;
Όταν πρωτοάκουσα το άλμπουμ «Frampton Comes Alive» και το talkbox solo που έκανε στο «Do you feel like we do».
– Και πότε συνειδητοποίησες μέσα σου ότι είσαι πολύ καλός κιθαρίστας και θα μπορούσες να παίζεις σε οποιοδήποτε συγκρότημα εκεί έξω;
Αυτός ήταν ο στόχος εξαρχής. Να γίνω ο καλύτερος που μπορώ και να κάνω μια μπάντα παγκοσμίων προδιαγραφών ή να ενταχτώ σε μια ανάλογη. Όμως δεν υπήρξε κάποια στιγμή που είπα «αυτό είναι, τέρμα, είμαι αρκετά καλός τώρα». Η μελέτη και το να καλυτερεύεις, είναι μια κατάσταση πάντα σε εξέλιξη.
– Σε ποιο συγκρότημα από οποιαδήποτε εποχή θα ήθελες να ήσουν ο κιθαρίστας του;
Δεν θα έλεγα όχι να έπαιζα στους Iron Maiden ή τους Scorpions την δεκαετία του 80’. Ή στη μπάντα του Ozzy. Wait….αυτό έχει γίνει ήδη, χαχα.
– Πες μου μια μπάντα ή καλλιτέχνη που θεωρείς τραγικά υποτιμημένο/η και γιατί.
Θα έλεγα οι Firewind, αλλά όχι όμως σε τόσο… τραγικό επίπεδο όπως το θέτεις. Oι Firewind λοιπόν θα μπορούσαν να είναι πολύ μεγαλύτερη μπάντα. Φταίμε και οι ίδιοι βέβαια γιατί κάναμε πολλά λάθη στην καριέρα μας, όπως συνεχείς αλλαγές στο lineup μας. Δεν είμαι αχάριστος εννοείται, εκτιμώ πολύ την αγάπη των οπαδών μας, αυτός είναι ο λόγος που συνεχίζουμε. Απλά πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να «παίζουμε μπάλα» μια κατηγορία πιο πάνω τουλάχιστον. Ποτέ δεν είναι αργά όμως, είμαστε ακόμα εδώ για να το αλλάξουμε αυτό.
– Ωραία. Και τώρα πες μου και μια μπάντα ή καλλιτέχνη που θεωρείς υπερεκτιμημένο/η και γιατί.
Η λίστα ειναι τεράστια, αλλά who cares; Δεν θέλω να παίξω το παιχνίδι του name dropping δημόσια όμως, το θεωρώ αντιεπαγγελματικό εκ μέρους μου. Κρατάω τις απόψεις μου για τον εαυτό μου.
– Πες μου τον πιο «κουλό» δίσκο που θα έβρισκα στη δισκοθήκη σου. Π.χ. ο Lemmy των Motorhead είχε όλη την δισκογραφία των ΑΒΒΑ.
Το «Soldier of Love» της Sade.
– Ξερω ότι εκτιμάς πολύ τη μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Τι το τόσο ξεχωριστό είχε ο Vangelis που δεν είχαν άλλοι;
Ο Vangelis έγραφε μουσική που προοριζόταν για άλλους κόσμους. Έχω δει συνεντεύξεις με αστροναύτες που είπαν ότι οι ήχοι που δημιουργούσε δεν διέφεραν πολύ από αυτούς τους ήχους στο διάστημα. Επίσης είχε μοναδικό στυλ, ήταν εφευρέτης νέων ήχων αλλά και αυτού που ονόμαζε ο ίδιος «the direct method», όπου ηχογραφούσε όλα τα όργανα ταυτόχρονα στο synth και συνέθετε επί τόπου πάνω σε αυτοσχεδιασμούς. Ήταν καινοτόμος και πρωτεργάτης σε πολλά επίπεδα και αντιλαμβανόταν την μουσική πολύ διαφορετικά.
– Αρκεί το (πολύ) ταλέντο προκειμένου να σε κάνει σπουδαίο; Πόση σκληρή δουλειά χρειάστηκε να ρίξεις πάνω στην κιθάρα;
Όχι δεν αρκεί. Πολλά υπερταλέντα μένουν στην αφάνεια. Σήμερα τουλάχιστον δεν αρκεί να είσαι μόνο καλός μουσικός. Πρέπει να καταλάβεις ότι αν δεν δείξεις και δεν υποστηρίξεις ο ίδιος την δουλειά σου στον έξω κόσμο, δεν πρόκειται ποτέ κανείς να μάθει για το ταλέντο σου. Η μουσική είναι ένα πανάκριβο χόμπι, αυτοί που είναι μουσικοί και το διαβάζουν αυτό τώρα, ξέρουν καλά τι εννοώ. Επειδή ρωτάς για τις προσωπικές μου θυσίες, ήταν πάρα πολλές και να ξέρεις ότι δεν σταματάνε ακόμα και όταν έχεις ένα «όνομα» στην σκηνή.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
– Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που πήρες ποτέ και από ποιον ήταν;
Ο πατέρας μου μού είχε πει κάποτε «μάθε κάτι καλά και γίνε ο καλύτερος που μπορείς πάνω στο αντικείμενό σου». Μπορεί να ακούγεται λίγο κλισέ σήμερα, αλλά σε μια ηλικία που ήμουν μπερδεμένος και έψαχνα να βρω τον δρόμο μου, αυτά τα λόγια ξεκαθάρισαν πολλά πράγματα μέσα στο κεφάλι μου.
– Το παίξιμό σου έχει όλα τα συστατικά που μού αρέσουν, από τα licks του Uli Jon Roth μέχρι την αλητεία του Χέντριξ και μέχρι τις μπλουζιές του Jeff Healey. Πως καταφέρνεις και τα παντρεύεις όλα αυτά;
Επειδή αυτοί ήταν οι κιθαρίστες που άκουγα από πιτσιρικάς. Μπορεί να παίζω μέταλ, αλλά οι επιρροές μου είναι πάρα πολλές και μπορείς να τις ακούσεις στο παίξιμό μου. Δεν είναι μόνο Iommi ή Yngwie, είναι και ο Hendrix και ο Gary Moore και ο Al Di Meola και άλλοι πολλοί.
– Κεφάλαιο Οzzy: Πες μου την αντίδρασή σου όταν έμαθες ότι θα παίζεις στην μπάντα του.
Μπορώ να πω ότι το χειρίστηκα ψύχραιμα. Δεν χοροπήδηξα μπροστά τους όταν μου το είπαν, απλά αγκάλιασα τον Οzzy και την Sharon [σ.σ: Osbourne, την σύζυγό του] και τους ευχαρίστησα και ανυπομονούσα για το πρώτο μας live μαζί.
– Η βιογραφία του Ozzy είναι το πιο αστείο music bio που εχω διαβάσει.
1000%! Δεν μπορείς να είσαι σε ενα δωμάτιο με τον Ozzy και να μην σκάσεις στα γέλια μέσα σε δυο μόλις λεπτά με κάτι που θα πει. Οι ατάκες που πετάει είναι απίστευτες.
– Μπορείς να θυμηθείς ένα σκηνικό με τον Ozzy που ήταν τόσο εξωφρενικό σε επίπεδο Spinal Tap;
Έχει κάνει πολλά χαζά. Μια φορά, ας πούμε, στην Φινλανδία κατεβηκε στο λόμπι του ξενοδοχείου και μας περίμενε μόνος του στις 3 παρά τέταρτο το βράδυ, επειδή είχε βάλει το ρολόι του ανάποδα στο κομοδίνο του και νόμιζε ότι ήταν 9 και τέταρτο το πρωί.
– Τι σημαίνουν οι Black Sabbath για σένα;
Οι Sabbath είναι το soundtrack της εφηβείας μου, συνδεδεμένο με όλα τα όνειρα που έκανα όταν ήμουν πιτσιρικάς. Και εννοείται ότι ο Ozzy είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου το οποίο μού έδωσε μια μοναδική ευκαιρία για την οποία θα του είμαι για πάντα ευγνώμων.
– Σόλο καριέρα, Ozzy και Firewind. Ποια η διαφορά του να είσαι μόνος, να είσαι αρχηγός σε μια μπάντα και να είσαι ο πρώτος κιθαρίστας δίπλα στον Ozzy;
Είναι διαφορετικοί κόσμοι, με άλλες απαιτήσεις. Το να είσαι hired gun δεν εμπεριέχει οικονομικό ρίσκο από τη μια, από την άλλη όμως είσαι αναλώσιμος και δεν υπάρχει και πολύς χώρος για δημιουργικότητα. Απλά «εκτελείς» τα κομμάτια που σου λένε να παίξεις. Το να είσαι «αφεντικό» εμπεριέχει και όλο το οικονομικό ρίσκο. Από την άλλη, έχεις την καλλιτεχνική ελευθερία και κανονίζεις το πρόγραμμά σου όπως θέλεις. Τέλος, το να είσαι σόλο είναι παρόμοιο με αυτό του «αρχηγού».
– Φτιάχνεις μια dream team από παικταράδες μουσικούς. Ποιους βάζεις μέσα;
Dino Jelusick (Whitesnake, TSO) – vocals & keyboards, Chris Dovas (Testament) – drums, Felipe Andreoli (Angra) – bass.
– Εκτός από το live album που θα βγει σε λίγες εβδομάδες, έρχεται και νέο στουντιακό άλμπουμ από τους Firewind;
Είναι σχεδόν έτοιμο. Λείπει το artwork και το release plan. Ελπίζουμε να κυκλοφορήσει στις αρχές του 2024.
– Πώς διαλέγεις τους ανθρώπους με τους οποίους θα συνεργαστείς;
Στο παρελθόν μόνο με το συναίσθημα. Αν μου άρεσε το παίξιμο ή η φωνη, τους ζητούσα αυτομάτως να μπουν στην μπάντα χωρίς να εξετάζω τίποτα άλλο. Κάτι το οποίο μου κόστισε αρκετά στην πορεία. Πλέον, βλέπω και τι είδους άνθρωποι είναι, τι βλέψεις έχουν, πόσο πρόθυμοι είναι να λείπουν σε περιοδείες και γενικά ίσως σκέφτομαι λίγο πιο επαγγελματικά πλέον. Δεν με παίρνει να κάνω πολλά λάθη πλέον.
– Τι άλλες φιλοδοξίες έχεις για το μέλλον;
Θέλω οι Firewind να ανέβουν «κατηγορία» πλέον. Ξέρω οτι χάσαμε χρόνο όταν σταματήσαμε από το 2013-16 και όταν αλλάξαμε τραγουδιστή, αλλά έχω ακόμα το ίδιο πάθος όπως και πρν από 20 χρόνια. Σίγουρα δεν έχω αυταπάτες ότι θα γίνουμε η μεγαλύτερη μπάντα στο σύμπαν, αλλά μπορούμε να ανέβουμε λίγο ακόμα. Και αυτή είναι μια από τις φιλοδοξίες που έχω.
– Μίλησέ μου λίγο για το project των Kriterion.
Είναι ένα side project με τον Youtuber, Rob Chapman και τον μπασίστα Felipe Andreoli των Βραζιλιάνων Angra. Κυκλοφορήσαμε ένα single μέχρι στιγμής (το «Poseidon») και έχουμε και άλλα δυο κομμάτια. Αρχικά ήταν να βγάλουμε ένα EP, αλλά ειλικρινά δεν βλέπω και πολύ μέλλον σε αυτό το project γιατί μεταξύ των Firewind και της σόλο καριέρας, δεν μένει και πολύ χρόνος για άλλα projects.
– Τι να περιμένουμε από το επικείμενο live σας στο Gimme Shelter Open Air Festival στην Τεχνόπολη Αθηνών;
Ανυπομονούμε πραγματικά. Θα έχουμε εκπλήξεις στη setlist, ένα νέο stage production και βέβαια ένα lineup «φωτιά» με τις Nervosa και τον Φινλανδό θρύλο Timo Tolkki, ο οποίος έρχεται με το αυθεντικό lineup των Stratovarius.
➪ Την Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου ο Gus G. θα εμφανιστεί στη σκηνή της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων μαζί με τους Firewind στο μεγαλύτερο ever headline show τους, στο Gimme Shelter Open Air Fest. Πριν τους Firewind θα εμφανιστούν οι Timo Tolkki’s Strato, δηλαδή το νέο σχήμα του Timo Tolkki με τα ιδρυτικά μέλη των Stratovarius, Antti Ikonen και Tuomo Lassila, στο πρώτο τους live gig στον κόσμο, οι Nervosa στο πρώτο τους live gig στην Αθήνα, και οι Lazy Man’s Load.
Ο Κώστας Καραμητρούδης ή αλλιώς Gus G., όπως είναι γνωστός, είναι με το σπαθί του (και την πένα της κιθάρας του) ένας από τους καλύτερους και πιο καταξιωμένους βιρτουόζους στον κόσμο της σύγχρονης μέταλ μουσικής.
Ο Κώστας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 12 Σεπτεμβρίου του 1980. Πήρε υποτροφία από το Berklee College της Βοστόνης και κάπως έτσι, ούτε καν δεκαεπτά χρονών, ταξίδεψε στις ΗΠΑ, όπου παρακολούθησε το θερινό πρόγραμμα του κολεγίου.
Εκεί, το ταλέντο του αναγνωρίστηκε πλήρως. Γνώρισε πολλούς ταλαντούχους μουσικούς και συναδέλφους του. Λίγο μετά, το 1999, ξεκίνησε και επισήμως η καριέρα του. Ήταν στη Σουηδία όταν και δημιούργησε μία μπάντα και συμμετείχε και σε άλλη μία στη Γερμανία. Στην πορεία ήρθε και το δικό του συγκρότημα, οι Firewind, οποίοι κυκλοφόρησαν το πρώτο τους δίσκο το 2002. Η πρώτη τους ευρωπαϊκή περιοδεία, ήταν με τους Lordi και τους Hammerfool, το 2005.
Μεσολάβησαν συμμετοχές με σχήματα όπως οι Dream Evil, Arch Enemy, Mystic Prophecy και Nightrage ώσπου το 2009 οι συνεργάτες του Ozzy Osbourne τον εντόπισαν. Πέρασε από ακρόαση και έγινε ο βασικός κιθαρίστας στο συγκρότημα του τραγουδιστή των Black Sabbath, συνοδεύοντας τον στις περιοδείες του για επτά χρόνια. Παράλληλα «έτρεχε» και το δικό του συγκρότημα, με το οποίο έχει κυκλοφορήσει αρκετούς δίσκους μέχρι σήμερα.
Ο βιρτουόζος Κώστας Καραμητρούδης μιλάει στο Olafaq λίγο πριν την εμφάνισή του, μαζί τους Firewind, στο Gimme Shelter Open Air Fest στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων.
– Όταν ήσουν πιτσιρικάς τι άκουγες;
Από Beatles και Pink Floyd που μου τους έμαθε ο πατέρας μου, μέχρι Nirvana και Guns N’ Roses στο γυμνάσιο και αργότερα ήρθαν τα πιο heavy πράγματα.
– Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου κιθαρίστας μεγαλώνοντας;
Πολλοί, όχι μόνο ένας. Από Jimi Hendrix και Slash μέχρι τον Τοny Iommi και λίγο αργότερα ο Malmsteen και πολλοί από τους shredders των ’80s όπως ο Paul Gilbert, Marty Friedman, Vinnie Moore.
– Ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασες;
Σε βινύλιο μάλλον πρέπει να ήταν κάτι από τους Doors. Πέρασα μια περίοδο φοβερού κολλήματος με τους Doors λόγω της ταινίας που είχε βγει αλλά και επειδή τους άκουγε μια συμμαθήτριά μου που μού άρεσε. Σε CD πρέπει να ήταν ένα compilation tribute στους Black Sabbath, το «Nativity in Black».
– Και αμέσως μετά ήταν που ξεκίνησες κιθάρα;
Κάπου εκεί, σε ηλικία 10 χρονών.
– Πότε κατάλαβες ότι η κιθάρα είναι το μέλλον σου;
Όταν πρωτοάκουσα το άλμπουμ «Frampton Comes Alive» και το talkbox solo που έκανε στο «Do you feel like we do».
– Και πότε συνειδητοποίησες μέσα σου ότι είσαι πολύ καλός κιθαρίστας και θα μπορούσες να παίζεις σε οποιοδήποτε συγκρότημα εκεί έξω;
Αυτός ήταν ο στόχος εξαρχής. Να γίνω ο καλύτερος που μπορώ και να κάνω μια μπάντα παγκοσμίων προδιαγραφών ή να ενταχτώ σε μια ανάλογη. Όμως δεν υπήρξε κάποια στιγμή που είπα «αυτό είναι, τέρμα, είμαι αρκετά καλός τώρα». Η μελέτη και το να καλυτερεύεις, είναι μια κατάσταση πάντα σε εξέλιξη.
– Σε ποιο συγκρότημα από οποιαδήποτε εποχή θα ήθελες να ήσουν ο κιθαρίστας του;
Δεν θα έλεγα όχι να έπαιζα στους Iron Maiden ή τους Scorpions την δεκαετία του 80’. Ή στη μπάντα του Ozzy. Wait….αυτό έχει γίνει ήδη, χαχα.
– Πες μου μια μπάντα ή καλλιτέχνη που θεωρείς τραγικά υποτιμημένο/η και γιατί.
Θα έλεγα οι Firewind, αλλά όχι όμως σε τόσο… τραγικό επίπεδο όπως το θέτεις. Oι Firewind λοιπόν θα μπορούσαν να είναι πολύ μεγαλύτερη μπάντα. Φταίμε και οι ίδιοι βέβαια γιατί κάναμε πολλά λάθη στην καριέρα μας, όπως συνεχείς αλλαγές στο lineup μας. Δεν είμαι αχάριστος εννοείται, εκτιμώ πολύ την αγάπη των οπαδών μας, αυτός είναι ο λόγος που συνεχίζουμε. Απλά πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να «παίζουμε μπάλα» μια κατηγορία πιο πάνω τουλάχιστον. Ποτέ δεν είναι αργά όμως, είμαστε ακόμα εδώ για να το αλλάξουμε αυτό.
– Ωραία. Και τώρα πες μου και μια μπάντα ή καλλιτέχνη που θεωρείς υπερεκτιμημένο/η και γιατί.
Η λίστα ειναι τεράστια, αλλά who cares; Δεν θέλω να παίξω το παιχνίδι του name dropping δημόσια όμως, το θεωρώ αντιεπαγγελματικό εκ μέρους μου. Κρατάω τις απόψεις μου για τον εαυτό μου.
– Πες μου τον πιο «κουλό» δίσκο που θα έβρισκα στη δισκοθήκη σου. Π.χ. ο Lemmy των Motorhead είχε όλη την δισκογραφία των ΑΒΒΑ.
Το «Soldier of Love» της Sade.
– Ξερω ότι εκτιμάς πολύ τη μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Τι το τόσο ξεχωριστό είχε ο Vangelis που δεν είχαν άλλοι;
Ο Vangelis έγραφε μουσική που προοριζόταν για άλλους κόσμους. Έχω δει συνεντεύξεις με αστροναύτες που είπαν ότι οι ήχοι που δημιουργούσε δεν διέφεραν πολύ από αυτούς τους ήχους στο διάστημα. Επίσης είχε μοναδικό στυλ, ήταν εφευρέτης νέων ήχων αλλά και αυτού που ονόμαζε ο ίδιος «the direct method», όπου ηχογραφούσε όλα τα όργανα ταυτόχρονα στο synth και συνέθετε επί τόπου πάνω σε αυτοσχεδιασμούς. Ήταν καινοτόμος και πρωτεργάτης σε πολλά επίπεδα και αντιλαμβανόταν την μουσική πολύ διαφορετικά.
– Αρκεί το (πολύ) ταλέντο προκειμένου να σε κάνει σπουδαίο; Πόση σκληρή δουλειά χρειάστηκε να ρίξεις πάνω στην κιθάρα;
Όχι δεν αρκεί. Πολλά υπερταλέντα μένουν στην αφάνεια. Σήμερα τουλάχιστον δεν αρκεί να είσαι μόνο καλός μουσικός. Πρέπει να καταλάβεις ότι αν δεν δείξεις και δεν υποστηρίξεις ο ίδιος την δουλειά σου στον έξω κόσμο, δεν πρόκειται ποτέ κανείς να μάθει για το ταλέντο σου. Η μουσική είναι ένα πανάκριβο χόμπι, αυτοί που είναι μουσικοί και το διαβάζουν αυτό τώρα, ξέρουν καλά τι εννοώ. Επειδή ρωτάς για τις προσωπικές μου θυσίες, ήταν πάρα πολλές και να ξέρεις ότι δεν σταματάνε ακόμα και όταν έχεις ένα «όνομα» στην σκηνή.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
– Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που πήρες ποτέ και από ποιον ήταν;
Ο πατέρας μου μού είχε πει κάποτε «μάθε κάτι καλά και γίνε ο καλύτερος που μπορείς πάνω στο αντικείμενό σου». Μπορεί να ακούγεται λίγο κλισέ σήμερα, αλλά σε μια ηλικία που ήμουν μπερδεμένος και έψαχνα να βρω τον δρόμο μου, αυτά τα λόγια ξεκαθάρισαν πολλά πράγματα μέσα στο κεφάλι μου.
– Το παίξιμό σου έχει όλα τα συστατικά που μού αρέσουν, από τα licks του Uli Jon Roth μέχρι την αλητεία του Χέντριξ και μέχρι τις μπλουζιές του Jeff Healey. Πως καταφέρνεις και τα παντρεύεις όλα αυτά;
Επειδή αυτοί ήταν οι κιθαρίστες που άκουγα από πιτσιρικάς. Μπορεί να παίζω μέταλ, αλλά οι επιρροές μου είναι πάρα πολλές και μπορείς να τις ακούσεις στο παίξιμό μου. Δεν είναι μόνο Iommi ή Yngwie, είναι και ο Hendrix και ο Gary Moore και ο Al Di Meola και άλλοι πολλοί.
– Κεφάλαιο Οzzy: Πες μου την αντίδρασή σου όταν έμαθες ότι θα παίζεις στην μπάντα του.
Μπορώ να πω ότι το χειρίστηκα ψύχραιμα. Δεν χοροπήδηξα μπροστά τους όταν μου το είπαν, απλά αγκάλιασα τον Οzzy και την Sharon [σ.σ: Osbourne, την σύζυγό του] και τους ευχαρίστησα και ανυπομονούσα για το πρώτο μας live μαζί.
– Η βιογραφία του Ozzy είναι το πιο αστείο music bio που εχω διαβάσει.
1000%! Δεν μπορείς να είσαι σε ενα δωμάτιο με τον Ozzy και να μην σκάσεις στα γέλια μέσα σε δυο μόλις λεπτά με κάτι που θα πει. Οι ατάκες που πετάει είναι απίστευτες.
– Μπορείς να θυμηθείς ένα σκηνικό με τον Ozzy που ήταν τόσο εξωφρενικό σε επίπεδο Spinal Tap;
Έχει κάνει πολλά χαζά. Μια φορά, ας πούμε, στην Φινλανδία κατεβηκε στο λόμπι του ξενοδοχείου και μας περίμενε μόνος του στις 3 παρά τέταρτο το βράδυ, επειδή είχε βάλει το ρολόι του ανάποδα στο κομοδίνο του και νόμιζε ότι ήταν 9 και τέταρτο το πρωί.
– Τι σημαίνουν οι Black Sabbath για σένα;
Οι Sabbath είναι το soundtrack της εφηβείας μου, συνδεδεμένο με όλα τα όνειρα που έκανα όταν ήμουν πιτσιρικάς. Και εννοείται ότι ο Ozzy είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου το οποίο μού έδωσε μια μοναδική ευκαιρία για την οποία θα του είμαι για πάντα ευγνώμων.
– Σόλο καριέρα, Ozzy και Firewind. Ποια η διαφορά του να είσαι μόνος, να είσαι αρχηγός σε μια μπάντα και να είσαι ο πρώτος κιθαρίστας δίπλα στον Ozzy;
Είναι διαφορετικοί κόσμοι, με άλλες απαιτήσεις. Το να είσαι hired gun δεν εμπεριέχει οικονομικό ρίσκο από τη μια, από την άλλη όμως είσαι αναλώσιμος και δεν υπάρχει και πολύς χώρος για δημιουργικότητα. Απλά «εκτελείς» τα κομμάτια που σου λένε να παίξεις. Το να είσαι «αφεντικό» εμπεριέχει και όλο το οικονομικό ρίσκο. Από την άλλη, έχεις την καλλιτεχνική ελευθερία και κανονίζεις το πρόγραμμά σου όπως θέλεις. Τέλος, το να είσαι σόλο είναι παρόμοιο με αυτό του «αρχηγού».
– Φτιάχνεις μια dream team από παικταράδες μουσικούς. Ποιους βάζεις μέσα;
Dino Jelusick (Whitesnake, TSO) – vocals & keyboards, Chris Dovas (Testament) – drums, Felipe Andreoli (Angra) – bass.
– Εκτός από το live album που θα βγει σε λίγες εβδομάδες, έρχεται και νέο στουντιακό άλμπουμ από τους Firewind;
Είναι σχεδόν έτοιμο. Λείπει το artwork και το release plan. Ελπίζουμε να κυκλοφορήσει στις αρχές του 2024.
– Πώς διαλέγεις τους ανθρώπους με τους οποίους θα συνεργαστείς;
Στο παρελθόν μόνο με το συναίσθημα. Αν μου άρεσε το παίξιμο ή η φωνη, τους ζητούσα αυτομάτως να μπουν στην μπάντα χωρίς να εξετάζω τίποτα άλλο. Κάτι το οποίο μου κόστισε αρκετά στην πορεία. Πλέον, βλέπω και τι είδους άνθρωποι είναι, τι βλέψεις έχουν, πόσο πρόθυμοι είναι να λείπουν σε περιοδείες και γενικά ίσως σκέφτομαι λίγο πιο επαγγελματικά πλέον. Δεν με παίρνει να κάνω πολλά λάθη πλέον.
– Τι άλλες φιλοδοξίες έχεις για το μέλλον;
Θέλω οι Firewind να ανέβουν «κατηγορία» πλέον. Ξέρω οτι χάσαμε χρόνο όταν σταματήσαμε από το 2013-16 και όταν αλλάξαμε τραγουδιστή, αλλά έχω ακόμα το ίδιο πάθος όπως και πρν από 20 χρόνια. Σίγουρα δεν έχω αυταπάτες ότι θα γίνουμε η μεγαλύτερη μπάντα στο σύμπαν, αλλά μπορούμε να ανέβουμε λίγο ακόμα. Και αυτή είναι μια από τις φιλοδοξίες που έχω.
– Μίλησέ μου λίγο για το project των Kriterion.
Είναι ένα side project με τον Youtuber, Rob Chapman και τον μπασίστα Felipe Andreoli των Βραζιλιάνων Angra. Κυκλοφορήσαμε ένα single μέχρι στιγμής (το «Poseidon») και έχουμε και άλλα δυο κομμάτια. Αρχικά ήταν να βγάλουμε ένα EP, αλλά ειλικρινά δεν βλέπω και πολύ μέλλον σε αυτό το project γιατί μεταξύ των Firewind και της σόλο καριέρας, δεν μένει και πολύ χρόνος για άλλα projects.
– Τι να περιμένουμε από το επικείμενο live σας στο Gimme Shelter Open Air Festival στην Τεχνόπολη Αθηνών;
Ανυπομονούμε πραγματικά. Θα έχουμε εκπλήξεις στη setlist, ένα νέο stage production και βέβαια ένα lineup «φωτιά» με τις Nervosa και τον Φινλανδό θρύλο Timo Tolkki, ο οποίος έρχεται με το αυθεντικό lineup των Stratovarius.
➪ Την Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου ο Gus G. θα εμφανιστεί στη σκηνή της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων μαζί με τους Firewind στο μεγαλύτερο ever headline show τους, στο Gimme Shelter Open Air Fest. Πριν τους Firewind θα εμφανιστούν οι Timo Tolkki’s Strato, δηλαδή το νέο σχήμα του Timo Tolkki με τα ιδρυτικά μέλη των Stratovarius, Antti Ikonen και Tuomo Lassila, στο πρώτο τους live gig στον κόσμο, οι Nervosa στο πρώτο τους live gig στην Αθήνα, και οι Lazy Man’s Load.
