Σε έναν κόσμο όπου οι virtual διασυνδέσεις και οι συζητήσεις από απόσταση έχουν γίνει ο νέος κανόνας, όταν προέκυψε μια όμορφη ευκαιρία για να πάρω συνέντευξη από τη θρυλική DJ και παραγωγό Ellen Allien (γνωστή για την πρωτοποριακή συμβολή της στη βερολινέζικη techno σκηνή αλλά και στην παγκόσμια ηλεκτρονική σκηνή γενικότερα), είπα με χαρά ένα μεγάλο ναι. Βασικά, γιατί θα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να κάνουμε μια παλινδρομική βουτιά στο παρελθόν, σε μια πισίνα σε εκατοντάδες αναμνήσεις από μια δεκαετία όταν το αίσθημα χαράς που αντιλήφθηκαν οι καλλιτέχνες στον χώρο της techno στο Βερολίνο ήταν αποτέλεσμα μιας μοναδικής ενοποίησης: της μουσικής, της κουλτούρας και της ελευθερίας, ένα εκρηκτικό μείγμα που προσέφερε μια εμπειρία η οποία αντίκριζε τη ζωή με ενθουσιασμό και αυθεντικότητα.

Καθώς το Google Meet συνδέθηκε, η οθόνη αποκάλυψε μια κομψή ξανθιά φιγούρα που μόλις είχε ξυπνήσει κάπου στο Βερολίνο, ενώ στο πίσω μέρος του σκηνικού της μπορούσα να διακρίνω το αφηρημένο 1/4 ενός ζωγραφικού πίνακα.

Η συζήτηση ξεκίνησε από τις πρώιμες επιρροές της, την άνοδό της στη μουσική βιομηχανία μιας πόλης η οποία έχει αγαπήσει το techno όσο λίγες στον πλανήτη Γη, και την εξέλιξη της ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής από τα τέλη των 90s μέχρι σήμερα. Ξεκινάω τη εικονική συζήτηση μας λέγοντας της πως κάποιες κυκλοφορίες της BPitch έπαιζαν μόνιμα στα ιδρωμένα  DJ sets μου σε εκείνα τα κολασμένα πάρτυ του τέλους της χιλιέτίας και την ρωτάω πώς αποφάσισε να ξεκινήσει μια ακόμα ανεξάρτητη δισκογραφική, σε μια πόλη που είχε ήδη πνιγεί από κυκλοφορίες, και που αργότερα θα γινόταν συνώνυμη με το κίνημα της techno.

«Γύρω στο 1996, ξεκίνησα να διοργανώνω μικρά πάρτυ σε ενοικιαζόμενους βιομηχανικούς χώρους, όπως μεγάλες αποθήκες ή πιο ανοιχτά κτήρια, τα οποία σήμερα μπορεί και να μην υπάρχουν και να ανήκουν μόνο στις μνήμες του παρελθόντος», μου απαντά και συνεχίζει. «Τότε, αυτό που κάναμε, ήταν να νοικιάσουμε ένα καλό ηχοσύστημα, να βρούμε μια ενδιαφέρουσα τοποθεσία, και απλά κάναμε ένα rave. Τότε, σε αυτά τα πάρτα με πλησιάζαν νέοι άνθρωποι, άγνωστοι ακόμα καλλιτέχνες, και μου έδιναν demo κασέτες με τη μουσική τους. Πράγμα που μου γέννησε μια μεγάλη επιθυμία να μοιραστώ αυτή τη μουσική με τον κόσμο, και που τελικά οδήγησε στη δημιουργία της BPitch. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν όλα ρόδινα στην αρχή. Αλλά κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας, πουλήσαμε πολλούς δίσκους. Το οποίο κάναμε χωρίς να γνωρίζουμε πλήρως πώς να διαχειριστούμε μια εταιρεία, ενώ όλα γύρω μας εξελίσσονταν με ταχύτητα. Κάναμε πολλά λάθη, χάσαμε πολλά χρήματα, αλλά σημασία έχει ότι καταφέραμε να υπογράψουμε απίστευτους καλλιτέχνες. Γύρω στο 2000, ξεκίνησα να κάνω DJ sets σε διάφορες χώρες, κι έτσι γνώρισα καλλιτέχνες από πολλές και διαφορετικές πολιτισμικές πραγματικότητες, ήρθα σε επαφή με νέους ανθρώπους από δίκτυα που λειτουργούσαν εκτός της πατρίδας μου. Και κάπως έτσι, επειδή ήθελα να προωθήσω και τη μουσική τους, τα δίκτυα και οι ετειρείες μας αναπτύσσονταν παράλληλα, μαζί με την δική μου πορεία στο χώρο αυτό».

– Ως πρωτοπόρος στην ηλεκτρονική μουσική σκηνή, έχεις παρακολουθήσει την εξέλιξη της techno και της ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής. Σήμερα πώς αντιλαμβάνεσαι τις αλλαγές και τις εξελίξεις στο είδος από τότε που ξεκίνησες την καριέρα σου και τι σε ενθουσιάζει περισσότερο σ’ αυτά που ακούς από τους νέους καλλιτέχνες;
Αν και η φόρμα της χορευτικής μουσικής ουσιαστικά δεν έχει δεχθεί τρομερές αλλαγές -πέρα από τον σύγχρονο ήχο της τεχνολογίας- θα πρέπει να πούμε ότι έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα. Σήμερα για παράδειγμα οι streaming πλατφόρμες έχουν μεταμορφώσει, κατά κάποιον τρόπο, την νοοτροπία του κοινού απέναντι σε καθετί νέο. Δηλαδή σήμερα έχουμε άμεση πρόσβαση σε οποιαδήποτε νέα παραγωγή, από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας της, ενώ παλιότερα έπρεπε να πας στο δισκάδικο, να βρεις τις νέες κυκλοφορίες, να τις ακούσεις και να διαλέξεις αυτό που ήθελες να παίξεις στο επόμενο πάρτυ. Σήμερα, δηλαδή ο κόσμος μπορεί να επιλέξει καλύτερα τι θέλει να ακούσει. Φυσικά, αυτή η πρόσβαση στα πάντα, δεν ωφελεί ούτε τους καλλιτέχνες ούτε τα labels. Και όλη αυτή η υπερκατανάλωση πιστεύω ότι οδηγεί σε ένα ακόμα ξεπούλημα της μουσικής. Κάτι ανάλογο βιώσαμε και στα 90s με το ξεπούλημα του Love Parade και της μουσικής υπερπαραγωγής στην rave κουλτούρα. Αλλά… Και τότε και σήμερα αυτό που σώζει το ελεύθερο πνεύμα είναι οι μικρότερες κοινότητες. Κάθε πόλη έχει τη δική της κοινότητα πλέον, μια ομάδα ανθρώπων και καλλιτεχνών που ορίζουν τον ήχο της. Για το κοινό, όμως, αυτό που έχω να πω είναι ότι δεν πρέπει να ξεχνάει ότι η μουσική είναι ένα ημερολόγιο συναισθημάτων της ζωής μας. Το να έχεις και να απολαμβάνεις την μουσική στη ζωή σου είναι μια σπουδαία συναισθηματική εργασία, ένα συναισθηματικό χόμπι ας πούμε, που μόνο καλό μπορεί να σου κάνει.

– Η εταιρεία σου, BPitch, υπήρξε μια κρίσιμη πλατφόρμα για τους ανερχόμενους καλλιτέχνες της ηλεκτρονικής μουσικής βιομηχανίας. Μπορείς να μοιραστείς τη φιλοσοφία πίσω από αυτό το label και τι αναζητάς σήμερα στους καλλιτέχνες που θα υπογράψεις;
Η εταιρεία είναι πάντα σε κίνηση, παραμένει διαρκώς ενεργή, σαν να μην κοιμάται ποτέ. Κάθε χρόνο, εξερευνούμε νέα και φρέσκια μουσική. Φυσικά, το DJing παραμένει ένα από τα αγαπημένα μου χόμπι, και συνεχώς με εκπλήσσει η ικανότητά του να με μεταφέρει σε έναν κόσμο όπου ξεχνάω τα πάντα, ειδικά όταν γύρω μου το club “έχει πάρει φωτιά”. Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι ζωτικής σημασίας για εμένα να κάνω τους ανθρώπους γύρω μου χαρούμενους, κάτι που μου δίνει αρκετή ελευθερία ώστε να είμαι δημιουργική. Με το να δεχθώ στην εταιρεία κάποιον νέο, και να παίζω την μουσική του, προσπαθώ να διατηρώ όλη την ιδέα φρέσκια και κάπως έτσι να εξερευνώ τα όριά μου. Καμιά φορά, χρειάζεται να αποσυνδεθώ από την επιχειρηματική πλευρά των πραγμάτων και να επανασυνδεθώ με τον εαυτό μου για να βρω έμπνευση για τα δικά μου νέα τραγούδια και μουσική, για να εργαστώ πάνω στον προσωπικό μου αισθητικό χαρακτήρα. Αλλά η ομάδα στην Βpitch είναι στενά δεμένη, μοιραζόμαστε όλοι το ίδιο όραμα και αυτό από μόνο του μου παρέχει τον ιδανικό χώρο που χρειάζομαι για την αυτοέκφρασή μου.

– Το Βερολίνο έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια σκηνή της ηλεκτρονικής μουσικής και είσαι απόλυτα συνδεδεμένη με αυτήν την πόλη. Πώς αυτή η πόλη επηρέασε την μουσική σου και τι το καθιστά έναν τόσο μοναδικό κόμβο για την κουλτούρα της ηλεκτρονικής μουσικής;
Όταν έπεσε το Τείχος το 1989, άρχισαν να ανοίγουν πολύ ωραία κλαμπ σε μικρές αποθήκες και τα νέα για τα πάρτυ διαδίδονταν από στόμα σε στόμα. Το 1992 πήγα για πρώτη φορά σε ένα acid house party και στη συνέχεια σε ένα techno club. Ήταν οι άνθρωποι και η αίσθηση της κοινότητας που πραγματικά με τράβηξαν και με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι αυτό ήταν το μέρος στο οποίο ήθελα να είμαι. Παραδόξως, τότε πίστευα ότι η μουσική ήταν πολύ γρήγορη για μένα. Δεν καταλάβαινα ακριβώς πώς πρέπει να χορέψω, αλλά τελικά αφέθηκα και μετά από λίγο κουνιόμουν όλοκληρη. Μου άρεσε η ατμόσφαιρα σε αυτά τα πρώτα πάρτυ: τα ρούχα, οι άνθρωποι, η παρουσία και η θέση της queer κοινότητας. Πολλά πάρτι γίνονταν σε βιομηχανικές περιοχές της πόλης στις οποίες μπορεί και να μην είχαμε πάει και ποτέ -πηγαίναμε εκεί με ποδήλατο, σε πάρτυ κάτω από γέφυρες, σε υπόγειες διαβάσεις, χωρίς να είμαστε ποτέ σίγουροι για το πού θα καταλήγαμε (γέλια). Τότε, πρέπει να πούμε, ότι το είδος της γενικότερα ηλεκτρονικής μουσικής ήταν ένα νέο φαινόμενο στην πόλη και τα περισσότερα από τα γεγονότα που συνέβαιναν πριν στο ανατολικό κομμάτι της πόλης ήταν συνδεδεμένα με αυτό το είδος. Με την ηλεκτρονική μουσική. Προσωπικά, μετά την ένωση, ένιωθα υπέροχα γιατί ανακάλυπτα και επικοινωνούσα με νέους ανθρώπους και μια νέα σκηνή των κλαμπ γιατί ήμουν αποκομμένη από αυτό το κομμάτι του Βερολίνου, και όλα τα νέα πράγματα ήταν ένας νέος κόσμος σε μια πόλη λίγα μόνο μέτρα μακριά.

Φωτ.: Nuit Sonores

– Ως εξέχουσα γυναικεία φιγούρα στην ηλεκτρονική μουσική σκηνή πώς βλέπεις τον ρόλο της ποικιλομορφίας των φύλων στη βιομηχανία, και ποιες συμβουλές θα έδινες σε νεαρά κορίτσια που μπορεί να ονειρεύονται μια θέση σαν τη δική σου;
Πιστεύω ότι όχι μόνο η σκηνή της ηλεκτρονικής μουσικής, αλλά και η παγκόσμια μουσική σκηνή γενικότερα έχει διανύσει πολύ δρόμο όσον αφορά την ποικιλομορφία των φύλων, αλλά πιστεύω ακόμα ότι υπάρχει πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει. Βλέπουμε όλο και περισσότερες ταλαντούχες γυναίκες DJs και παραγωγούς να ξεχωρίζουν και είμαι ενθουσιασμένη που είμαι μέρος αυτού του κινήματος. Στα νέα κορίτσια, επίδοξες DJs και παραγωγούς, θα έλεγα το εξής: μη φοβάστε να ακολουθήσετε το πάθος σας και να αναδείξετε τη μοναδική σας φωνή στη βιομηχανία. Αγκαλιάστε την ατομικότητά σας και χρησιμοποιήστε την ως δύναμη. Και επίσης, φροντίστε να ενισχύσετε τον εαυτό σας με ένα υποστηρικτικό δίκτυο, τόσο με άνδρες όσο και με γυναίκες που πιστεύουν στο ταλέντο σας. Όλοι μαζί, μπορούμε να συνεχίσουμε να διαμορφώνουμε έναν όλο και πιο ποικιλόμορφο κόσμο ηλεκτρονικής μουσικής, όπου το φύλο δεν αποτελεί εμπόδιο για την επιτυχία.

– Υπάρχει κάτι που σε ανησυχεί σήμερα στον κόσμο;
Ναι, δεν γουστάρω καθόλου αυτό που γίνεται στην Ουκρανία, ή πρόσφατα στη Γάζα, ή σε άλλα μικρότερα σημεία του πλανήτη. Δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι υπάρχουν αυτά τα σημάδια πολέμου στον χάρτη. Η κατάσταση του πολέμου στον σύγχρονο κόσμο είναι αναμφισβήτητα ζοφερή και αποκαρδιωτική. Οι συγκρούσεις, που τροφοδοτούνται από πολιτικά συμφέροντα, απληστία και αγώνες για την εξουσία, συνεχίζονται σε όλο τον κόσμο. Οι καταστροφικές συνέπειες αυτών των πολέμων γίνονται αισθητές από αμέτρητους αθώους πολίτες που υποφέρουν περισσότερο. Είναι αποκαρδιωτικό να γινόμαστε μάρτυρες της αποτυχίας των διπλωματικών προσπαθειών τυρράνων και του εκτοπισμού εκατομμυρίων ανθρώπων. Η αδυναμία της διεθνούς κοινότητας να αποτρέψει ή να επιλύσει γρήγορα αυτές τις συγκρούσεις με στενοχωρεί, κι έτσι αναδεικνύεται η ζοφερή πραγματικότητα του κόσμου μας σήμερα.

➪ ΙΝΦΟ για το σκονάκι σου: SEDS Season Opening: Techno pioneer Ellen Allien invades Oddity!

Η νέα σεζόν των SEDS, των δημοφιλών πάρτι που διοργανώνονται από το πιο technohead-crew της πόλης, ξεκινά αυτό το Σάββατο 11/11 με την Ellen Allien στα πλατό του Oddity Club (Ηρακλειδών 61).

Περισσότερες πληροφορίες εδώ!