Πριν λίγες μέρες στην Αθήνα έγινε κάτι μαγικό. Δεκάδες παιδιά έκατσαν σε κύκλο για να τους διαβάσουν ένα παραμύθι δύο νεράιδες, οι drag queens Aphrodite Hgw και Marianah Grindr. Πρόκειται για ένα συμπεριληπτικό ανέκδοτο παραμύθι με τίτλο «Η μάγισσα Δενπαίζω»της Στέλλας Μπελιά. «Οι νεράιδες διάβασαν παραμύθια και μας πήγαν σε έναν κόσμο όπου όλα τα παιχνίδια είναι για όλα τα παιδιά! Έναν τέτοιο κόσμο θέλουμε για να μεγαλώσουν τα παιδιά μας…», σχολίασε η οργάνωση «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο» στο Facebook. Με χαρά μετά την εκδήλωση, έμαθα ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες δράσεις όπου μια φορά το μήνα, τα παιδιά θα μπορούν να έρθουν με τους γονείς τους στο χώρο του «HGW std. Supporting Queer Arts» για να ακούσουν παραμύθια από τις αγαπημένες τους drag queens.
Πέρασα την ημέρα μου με την Αφροδίτη και τη Μαριάνα και ένιωσα κατευθείαν αυτή τη γνώριμη ζεστασιά και το χάδι της θηλυκής ενέργειας -η οποία υπάρχει πέραν και πάνω από το φύλο. Με συγχωρείτε αλλά δε μπορώ να το εκφράσω διαφορετικά. Μιλήσαμε για την εμπορευματοποίηση και τον ελιτισμό στην τέχνη, την ποπ κουλτούρα, την ετεροκανονικότητα στο drag. Μιλήσαμε για τα παιδιά, το συλλογικό τραύμα και τους στόχους τους για το μέλλον. Με μια κούπα καφέ στο χέρι και τη μυρωδιά της λακ στην ατμόσφαιρα, ένιωσα για λίγο σαν να βρισκόμαστε στο καμαρίνι πριν από ένα σόου και συζητάμε. Παρακάτω όλα όσα είπαμε.
– Πείτε μου λίγα λόγια για την drag persona σας. Πώς ξεκινήσατε το drag;
Aphrodite: Το drag το ξεκίνησα όταν διαγνώστηκα με HIV. Ήταν για μένα ένας τρόπος να διοχετεύσω όλη αυτή τη μαυρίλα. Ήμουν ένα παιδί που μου είχαν αρνηθεί την τέχνη. Μου έλεγαν ότι η τέχνη είναι οκ όσο γίνεται ερασιτεχνικά. Οπότε, όταν ήθελα να δώσω εξετάσεις για το Εθνικό δε με άφησαν. Αυτό το κρατησα μανιάτικο κι από τότε δεν ήθελα για κάποιο καιρό να ασχοληθώ με την τέχνη ούτε ερασιτεχνικά, γιατί ήταν σαν να υπενθύμιζα στον εαυτό μου το τι έχασα. Με το που μου ήρθε η διάγνωση, όμως, γύρισε τούμπα η ζωή μου σε όλα τα επίπεδα. Σκέφτηκα «τώρα ήρθε η ώρα να κάνουμε πράγματα που απλά μας ευχαριστούν». Εκείνη τη περίοδο ήρθα σε επαφή με το drag μέσα από το ίντερνετ. Ήταν η απάντηση σε όλα αυτά, σαν θείο άγγιγμα που μου έλεγε «αυτό πρέπει να κάνεις». Ερχόμενος από ένα περιβάλλον πολύ συντηρητικό, πάντα σκεφτόμουν γιατί εγώ σαν αγόρι να μη μπορώ να φοράω τακούνια; Οπότε, το drag ήταν κάτι πολύ καλλιτεχνικό, στο οποίο μπορώ να φοράω τακούνια και να ζω τη ζωάρα μου. Αυτό μου άρεσε.
Marianah: Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν σε μια σκηνή. Όταν ήμουν 4, ήμουν ήδη σε διαγωνισμούς τραγουδιού στην Κύπρο από όπου κατάγομαι. Ένιωθα επικίνδυνη ασφάλεια πάνω στη σκηνή κι αυτό συνεχίστηκε όσο μεγάλωνα. Ασχολούμαι με τις performing τέχνες: χορό, τραγούδι, θέατρο. Η Marianah είναι πολύ δυναμική και σέξι. Το όνομα ήρθε πολύ πριν έρθει το drag στη ζωή μου. Ήμουν ένα βράδυ με παρέα μεθυσμένη και με ρώτησαν ποιο θα ήταν το drag name μου. Εκείνη την περίοδο στην ποπ κουλτούρα έπαιζε πολύ η κόντρα της Mariah Carey με την Ariana Grande. Ένωσα τα δύο ονόματα και βγήκε το Marianah. Το Grindr ακούγεται σαν Grande, αλλά παράλληλα είναι κάτι γνώριμο στην gay κουλτούρα για να τους «μένει» εύκολα. Ίσως αυτή ήταν η τελευταία μαρκετινίστικη κίνηση στην καριέρα μου και την έκανα πριν καν ξεκινήσω. Από τότε απλά κάνω ό,τι να’ναι (γελάει). Κατάλαβα ότι το drag συνδυάζει όλες τις τέχνες με τις οποίες ασχολούμαι. Είναι μια διέξοδος που μου επιτρέπει να κάνω όλα όσα θέλω, έχοντας τον πλήρη έλεγχο αυτού που παράγω. Είναι ένα one-woman job, πράγμα απελευθερωτικό. Το ξεκίνησα με την ίδια άγνοια κινδύνου που είχα ως τετράχρονο παιδάκι πάνω σε μια σκηνή.
– Πόσο διαφορετική είναι η drag persona σου από σένα;
Α: Πλέον, η drag persona μου έχει συναντήσει τον Ηλία. Στην αρχή ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό από μένα, ακριβώς γιατί έπρεπε να διοχετεύσω στην περσόνα όλη τη μαυρίλα, για να μη με καταπιεί εμένα. Οπότε, εκείνη την περίοδο, η Αφροδίτη ήταν ό,τι δεν ήταν ο Ηλίας. Ήταν πολύ ντόμπρα, κοινωνική, flirty. Προσπαθούσε να το παίξει και λίγο πιο προκλητική με τον τρόπο που ντυνόταν. Δεν ήμουν εγώ, φαινόταν ότι αυτό ήταν ένα «φορετό» πράγμα, για να το βγάλω από πάνω μου. Ακόμα και το όνομα της Αφροδίτης βγαίνει από το αφροδίσιο νόσημα. Τώρα, έχοντας λύσει πολλά μέσω της ψυχοθεραπείας, όντας διαρκώς στο μονοπάτι της αυτοβελτίωσης, η Αφροδίτη και ο Ηλίας έχουν συναντηθεί, έχουν αγαπηθεί. Η Αφροδίτη έχει αγαπήσει το από που προέρχεται ο Ηλίας. Στην τέχνη μας φέρνουμε τις μνήμες μας, το παρελθόν μας. Μια φίλη μου είχε πει «Όταν φέρεις το παρελθόν σου στο drag σου, θα γίνει αληθινό». Όντως, όταν αποφάσισα ότι «ναι, είμαι η μάνα μου, είμαι το παρελθόν μου», άρχισα να αντλώ έμπνευση από τις γυναίκες που έχω ζήσει γύρω μου και το drag μου μεταμορφώθηκε.
Μ: Αρχικά, οι drag περσόνες μας είναι όλα αυτά τα οποία θα θέλαμε να είμαστε αλλά δεν είμαστε. Όταν έφτιαξα τη Marianah, αυθόρμητα της «φόρτωσα» όλα τα χαρακτηριστικά που ήθελα να έχω αλλά δεν είχα ακόμα την αυτοπεποίθηση να προβάλω. Χαρακτηριστικά που θεωρούνται μεμπτά όπως η έντονη θηλυκότητα ή η έντονη αυτοπεποίθηση. Πλέον, υπάρχει αυτή η συγχώνευση μεταξύ της περσόνας και του ανθρώπου πίσω από την περσόνα. Δεν παύουν, βέβαια, κάποια στοιχεία να παραμένουν μεγεθυμένα όταν είμαι in drag. Είμαι ένα εσωστρεφές άτομο μέσα στο καλούπι του απόλυτου εξωστρεφούς ατόμου. Δε θα μπορούσα να έχω αυτά τα επίπεδα δυναμισμού κι ενέργειας που έχει η Marianah 24/7. Πολλές φορές μετά από μια περφόρμανς, χρειάζομαι πολύ χρόνο μόνος μου, να «ξαναφορτίσω μπαταρίες». Πρέπει να διαλέγω τις μάχες μου.
– Μπορεί ένα άτομο να βιοποριστεί στην Ελλάδα από αυτό;
Μ: Όχι. Μπορώ να σκεφτώ μόνο έναν performer αυτή τη στιγμή που ζει από αυτό. Η αγορά στις τέχνες είναι μικρή, πόσο μάλλον στο drag, που από τεράστια μερίδα του πληθυσμού δεν αναγνωρίζεται καν ως τέχνη. Δεν πληρώνουν οι τέχνες στην Ελλάδα. Ακόμη και οι αναγνωρισμένες τέχνες, όπως το θέατρο. Δε μπορείς εύκολα να βιοποριστείς αν δεν είσαι ένα μεγάλο όνομα. Δε ξέρω καν αν οι μεγάλοι ηθοποιοί τα βγάζουν πέρα εύκολα. Επίσης, το drag έχει πάρα πολλά έξοδα. Ως one-woman show, κανείς δε σου χρηματοδοτεί τα ρούχα, τις περούκες, τα κοσμήματα, κλπ. Το μόνο που μας κρατά είναι το πάθος μας.
– Πώς προετοιμάζεσαι πριν από μια εμφάνιση;
Μ: Τα τελευταία χρόνια είχα την τύχη να εντάξω το drag μου στο θέατρο μέσα από κάποιες μουσικοθεατρικές παραστάσεις. Υπάρχουν αρκετές πολύμηνες πρόβες, αυστηρή δουλειά. Είμαι σκυλί, θέλω να δώσω στον κόσμο κάτι που να αξίζει. Την ημέρα του σόου προσπαθώ να είμαι ξεκούραστη, κάνω αφωνίες όταν τραγουδάω live. Χρειάζομαι ένα τρίωρο για να μπορώ να δώσω την εικόνα που θέλω χωρίς να τρέχω. Μπορεί να γίνει και σε μία ώρα, αλλά θα μου έχει βγει η ψυχή. Το αγαπημένο μου πράγμα είναι οι κουβέντες στο καμαρίνι όσο ετοιμάζομαι.
Α: Εγώ κάνω τον σταυρό μου, καίω φασκόμηλα (γελάει). Έχω καταλάβει ότι, επειδή το drag έχει να κάνει πάρα πολύ με την αυτοεικόνα, αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου δε γίνεται. Εγώ δε μπορώ να ξεκινήσω καν να βάφομαι. Μπορεί να κοιτιέμαι στον καθρέφτη και να μη μου αρέσει καθόλου η εικόνα μου, αλλά αυτό είναι δικό μου πρόβλημα. Το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να κοιτάζομαι στον καθρέφτη και να μου λέω «Το’χουμε!».
– Marianah, σε είδαμε και στην τηλεόραση στο show “Final Four”. Πώς ήταν η εμπειρία;
Μ: Μου είχαν ζητήσει να εμφανιστώ in drag. Με είχαν δει κάποια άτομα της παραγωγής σε μία εμφάνιση στον Σταυρό του Νότου. Κάναμε άπειρες συζητήσεις για να θέσω τα όριά μου. Είχα αντίληψη του πώς δουλεύει η τηλεόραση. Δεν είχα σκοπό να πουλήσω μια στενάχωρη ιστορία του πόσο δύσκολη είναι η ζωή ως ΛΟΑΤΚΙ. Δεν είναι η πραγματικότητά μου και δεν ήθελα να το προσποιηθώ για τα νούμερα. Είπα το «ναι» γιατί θέλω όλα να τα δοκιμάσω μια φορά, χωρίς να σκεφτώ τι μπορεί να πάει λάθος. Αν κάτι δε μου αρέσει, απλά δε θα το ξανακάνω. Αυτό συνέβη με την τηλεόραση. Βίωσα στο πετσί μου όλους τους μηχανισμούς που υπάρχουν πίσω από ένα τηλεοπτικό σόου, που δεν έχουν να κάνουν με σένα, αλλά επηρεάζουν την απόδοσή σου. Σκέφτηκα «δεν είμαι για εδώ». Αλλά αν δεν το είχα ζήσει, δε θα το ήξερα ότι δε μου κάνει. Η εικόνα δεν ήταν 100% δική μου επιλογή. Δε παύει να είναι ένα τηλεοπτικό προϊόν και η παραγωγή έχει τεράστιο μερίδιο στο τι θα κάνεις. Αυτό με απώθησε, γιατί ξεκίνησα το drag για να μη μου λέει κανένας τι θα κάνω. Ξαφνικά, βρέθηκα σε μια συνθήκη που μου έλεγαν πώς να κάνω drag. Επίσης κατάλαβα ότι δε δουλεύω καθόλου καλά σε ανταγωνιστικά κόνσεπτ, γιατί με φορτώνουν με μια αχρείαστη πίεση.
– Τι θα δει κανείς σε ένα σόου σου;
Μ: Περφόρμανς με υψηλή ενέργεια. Είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου σε αυτό. Live τραγούδι, stand up, αλληλεπίδραση με τον κόσμο, lipsync – ο πυρήνας του σύγχρονου drag. Ρεπερτόριο από μιούζικαλ μέχρι ακραία σκυλάδικα. Έχω ξεπεράσει την πρώτη εκδοχή της Μαριάνας, που έκανε drag για να λύσει κάποια προσωπικά θέματα. Πολλά έχουν λυθεί, οπότε πλέον θέλω απλά να κάνω τον κόσμο να περνάει καλά. Να φεύγει ο κόσμος από μια παράσταση ή σόου και να έχει ξεχαστεί για λίγο, να έχει γελάσει αλλά και να έχει σκεφτεί. Πάντα βάζω ένα δεύτερο επίπεδο σε ό,τι κάνω.
– Τι προβλήματα έχετε αντιμετωπίσει στο drag;
Α: Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι δε μπορώ να βγω στο δρόμο έτσι, γιατί θα με κράξουν. Θα μπω in drag σε ταξί; Ακόμη κι εγώ που έχω αμάξι. Μπορεί να είμαι με hoodie και «αγορίστικα» ρούχα αλλά full beat (φουλ βαμμένος) και να με βλέπει αμάξι δίπλα μου. Δεν καταλαβαίνεις τι έχω ζήσει. Να μου κορνάρουν, να ανοίγουν παράθυρα και να γελάνε. Φαντάσου άτομα που δεν έχουν την πολυτέλεια του αμαξιού και πρέπει να περπατήσουν. Ζηλεύω τα άτομα που έχουν τα κότσια να το κάνουν και δεν τους νοιάζει. Εγώ απλά δε θα πήγαινα, αν έπρεπε να μπω σε ταξί. Μου προκαλεί μεγάλο άγχος ως queer υποκείμενο ακόμα και out of drag. Μια δυό φορές ένιωσα ότι θα πάθω κρίση πανικού. Τώρα επειδή είμαι από τη νέα φουρνιά του new age drag, του πιο Rupaul-ικού αν θες να το πεις, το 2016 που ξεκίνησα ο κόσμος σε κοιτούσε πολύ περίεργα. Δεν υπήρχαν καν τόσα μαγαζιά που να φιλοξενούν drag shows. Στην κοινότητα δεν υπήρχε αυτό το coolness απέναντι στο drag: εσωτερικευμένη ομοφοβία, ξεκάθαρη ομοφοβία. Έχω ακούσει σε μαγαζί από queer υποκείμενο, όταν έκανα μια ζημιά, ότι μου χρειάζεται Χρυσή Αυγή.
Μ: Είναι μικρή η αγορά και αυτό βγάζει έναν ανταγωνισμό. Το σέβομαι αλλά δε με αφορά γιατί δεν είμαι ανταγωνιστικός. Με φθείρουν οι συμπεριφορές που προέρχονται από μια ανάγκη επιβολής. Έχω αποστασιοποιηθεί από τέτοιες συνθήκες. Είμαι τυχερός που έχω βρει άτομα και χώρους που δεν τροφοδοτούν ένα τέτοιο περιβάλλον. Έχω πέσει στην παγίδα να σκεφτώ τι πουλάει, για να κρατήσω τη θέση μου. Ευτυχώς κράτησε για λίγο. Υπάρχει μια γκρίζα ζώνη όταν σταματά να σου δίνει χαρά η τέχνη σου και γίνεται άλλο ένα στεγνό επάγγελμα. Είναι καλό να έχεις δουλειά, όλοι θέλουμε να ζήσουμε. Αν έχεις τους πόρους μπορείς να χρηματοδοτήσεις τη τέχνη σου και να την βελτιώσεις. Αλλά, όταν σου δίνει μόνο χρήμα και όχι χαρά, δεν αξίζει.
– Η drag κοινότητα είναι υποστηρικτική προς νέα πρόσωπα;
Α: Είμαστε μια οικογένεια κι αυτό φάνηκε από τη δολοφονία του Ζακ. Όποιες διαφορές και να είχαμε σαν οικογένεια, φάνηκε στην υπόθεση της Zackie Oh ότι όταν κάποιος επιτίθεται σε μια από μας είναι σαν να έχει επιτεθεί σε όλες μας. Αυτό είναι ένα παράδειγμα συλλογικού τραύματος. Όλες μας συλλογικά βιώσαμε έναν προσωπικό θάνατο. Παρόλαυτα, προφανώς και υπάρχουν διαμάχες. Έχεις να κάνεις με ατομικότητες. Όλοι οι cis άντρες είναι αγαπημένοι με όλους τους cis άντρες; Όλοι οι δημοσιογράφοι είναι αγαπημένοι με όλους τους δημοσιογράφους; Είμαστε άνθρωποι, χαρακτήρες. Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να δίνεται χώρος στα νέα άτομα που ξεκινούν να κάνουν drag, αρχικά για να το βγάλουν από μέσα τους. Γι’αυτό κι έφτιαξα αυτόν τον χώρο.
Μ: Υπάρχουν άτομα που είναι διατεθειμένα να αγκαλιάσουν τα νέα πρόσωπα. Αλλά υπάρχουν κι άλλα που δεν έχουν καμία τέτοια διάθεση. Το ελληνικό drag έχει πολλές εκφάνσεις κι όλες βρίσκουν τον χώρο τους. Όμως θέλει πολλή δουλειά για να σε μάθει ο κόσμος και να σε εμπιστευτούν τα μαγαζιά. Τα πρώτα 3 χρόνια του drag είναι εντελώς πειραματικά.
– Αφροδίτη, πες μας λίγα πράγματα για τον χώρο σου, το «HGW std. Supporting Queer Arts».
Α: Ως drag queen, όταν ήθελα να μπω στην fine arts σκηνή, με αντιμετώπιζαν λίγο ομοφοβικά. Ακόμα και σε χώρους που έκαναν queer τέχνη, έβλεπα κλίκες. Επίσης, συνειδητοποίησα ότι δεν υπήρχαν αρκετοί χώροι για κάποιον που θέλει να κάνει queer/drag-oriented καλές τέχνες. Όταν μπόρεσα να διαθέσω κάποια χρήματα, αποφάσισα να ανοίξω αυτόν τον χώρο για να μπορούν νέοι καλλιτέχνες να εκφραστούν ελεύθερα.
– Τι θα συναντήσει κάποιος που επισκέπτεται τον χώρο;
Α: Πρώτον, υπάρχουν πρότζεκτ που αναλαμβάνουμε εμείς ως παραγωγή. Καλλιτέχνες κι εκθέσεις που θέλουμε να αναδείξουμε. Δεύτερον, παραχωρούμε τον χώρο σε καλλιτέχνες για πρόβες, μαθήματα χορού, σεμινάρια, κλπ. Τέλος, η ομάδα μου διοργανώνει πάρτυ και άλλα event.
– Υπάρχει ακόμη ελιτισμός στην τέχνη;
Α: Τεράστιος! Πχ, όταν θες να κάνεις τέχνη χωρίς καλλιτεχνική εκπαίδευση. Έχω γνωρίσει κόσμο από την Καλών Τεχνών που κάνουν τεράστιο gatekeeping στο τι είναι και ποιος μπορεί να κάνει τέχνη. Και στο drag υπάρχει ελιτισμός, στο πόσο ραφιναρισμένη είναι η εικόνα σου. Πώς θες ραφινάρισμα, όταν ζητάς τζάμπα δουλειά από τους καλλιτέχνες;
– Αναπαράγεται -έστω και ασυναίσθητα- κάποια δόση ετεροκανονικότητας στο drag;
Α: Σήμερα αυτό όλο και εκλείπει. Σίγουρα, το drag εμπεριείχε πολλά τέτοια στοιχεία παλαιότερα. Είναι λογικό, γιατί το drag οφείλει να είναι ένας καθρέφτης της κοινωνίας. Φυσικά, οφείλει να είναι και πρωτοπόρο, αλλά πάντα η τέχνη εκφράζεται στη δεδομένη στιγμή. Όταν ξεκίνησαν οι ιστορικές κι αγαπημένες «Κούκλες», προφανώς πρέσβευαν αυτό που είχε ανάγκη η queer κοινότητα του ‘80. Σαφώς υπήρχαν κάποια κομμάτια λίγο πιο gendered. Ακόμα και το 2016 όταν το επανήλθαν, η βλέψη ήταν πιο καπιταλιστική. «Τι κάνουν στο Rupaul’s Drag Race;». Δεν υπήρχε άλλο context να πιαστούμε. Τώρα που το drag διεθνώς έχει γίνει κάτι διαφορετικό και ο κόσμος βλέπει όλο αυτό το gender-fuckery που συμβαίνει, οδεύουμε σε μια νέα κατάσταση.
– Από πού αντλείς έμπνευση;
Α: Από το μέσα μου, όσο cringe κι αν ακούγεται. Δεν το είχα παρατηρήσει, αλλά είμαι πολύ dark περσόνα. Έχω μιλήσει για τον HIV, κι από πίσω μου περνούσαν κρεμασμένοι. Out of drag, είχα μιλήσει για τον θάνατο του μπαμπά μου και είχα τα ρούχα μέσα στα οποία πέθανε. Το τελευταίο μου τραγούδι μιλά για εμπειρίες μου με βιασμούς. Έτσι ξεδίνω. Αντιμετωπίζοντάς το εικαστικά, του έδινα λύτρωση. Οπότε, αντλώ έμπνευση από τα τραύματα και από τις καύλες μου.
Μ: Κι εγώ πλέον αντλώ έμπνευση από τον εαυτό μου και τα βιώματά μου. Όσο περνάνε τα χρόνια, πήγα και βρήκα την Marianah. Δεν ήρθε αυτή να βρει τον Σοφοκλή. Μπορώ να βρω μέσα μου τα πράγματα που της είχα φορτώσει, χωρίς πια να χρειάζεται να είμαι in drag για να τα εκφράσω.
– Πώς επηρεάζει την ποπ κουλτούρα το drag;
Μ: Το drag είναι παντού. Παλαιότερα υπήρχε η αντίληψη ότι οι drag queens «παίρνουν» πράγματα από τα pop icons, πλέον αυτό έχει αντιστραφεί. Όλα τα pop icons έχουν ομάδες που κοιτούν τι είναι πρωτοπόρο στην drag τέχνη. Πρώτα γίνεται κάτι στην drag κουλτούρα και μετά το βλέπουμε στο mainstream. Dua Lipa, Lady Gaga, Christina Aguilera, Britney Spears, Beyonce. Όταν είναι στη σκηνή, είναι μία περσόνα. Μια μεγεθυμένη μορφή του εαυτού τους – αυτό είναι drag. Το drag δεν έχει να κάνει μόνο με το φύλο. Αυτή είναι μια παλιακή αντίληψη που έχει καταρριφθεί. Ευτυχώς, γιατί αφαιρεί από τη συζήτηση non-binary, gender-fluid κι άλλα άτομα. Όλες οι μορφές τέχνης κρύβουν μια πτυχή του drag.
Α: Στην Ελλάδα είμαστε ουραγοί σε όλα, επειδή είμαστε μια μικρή χώρα. Η ευρωπαϊκή και αμερικάνικη μόδα είναι βαθιά επηρεασμένη από την drag κουλτούρα. Συχνά δε δίνονται τα credits. Πχ, όταν είπαμε ότι το contour είναι «Καρντάσιαν», ενώ υπάρχει στην τέχνη του drag πριν γεννηθούν όλες οι Καρντάσιανς μαζί. Επίσης, συχνά ένα ρούχο που έχει βάλει μια queen στο Drag Race, θα το δεις σεζόν μετά στην πασαρέλα.
-Η Chiara Ferragni εμφανίστηκε τις προάλλες με nude φόρεμα που έμοιαζε ύποπτα με αυτό της Shea Couleé του 2020
Α: Ακριβώς. Δε μπορούμε να δώσουμε με τίποτα credit στην κουλτούρα που το γέννησε. Γιατί, το ballroom που το καπηλεύτηκε η Madonna; Η Madonna δεν βοήθησε το κίνημα. Πήρε το voguing, το χρησιμοποίησε όσο γούσταρε και μετά το πέταξε. Έγινε τάση το voguing, πολλοί people of color βρήκαν δουλειά ως δάσκαλοι χορού και όταν τελείωσε η τρέλα, έχασαν τις δουλειές τους. Στη μόδα πια, κάποιοι έχουν αρχίσει και βάζουν queer, trans, drag μοντέλα, κλείνοντας το μάτι ως προς τις επιρροές τους. Βλ. το τελευταίο show από Mugler. Αλλά και πάλι μιλάμε για κάτι καπιταλιστικό. Πού είναι όλα αυτά τα παιδιά που δεν έχουν τα χρήματα να είναι ραφιναρισμένα ή που κάνουν grunge, underground πράγματα. Πχ, τα παιδιά στο Βερολίνο κάνουν εξαιρετικές δουλειές αλλά δε θα τα δεις ποτέ στη mainstream σκηνή.
– Σήμερα διαβάσατε παραμύθια σε παιδιά; Πώς νιώσατε;
Α: Από όταν άκουσα γι’αυτή τη δράση, ζήλεψα πάρα πολύ. Έχω μια τεράστια αγάπη στα παιδιά, θα ήθελα κάποια στιγμή να γίνω γονιός. Με το που είδα, όμως, τα παιδιά κοκκάλωσα. Πάντα όταν είμαι με τα παιδιά των φίλων μου, νιώθω πολύ άβολα. Υπάρχει το κοινωνικό αφήγημα που μου έχουν «φορέσει», ότι είναι κακό ένα queer άτομο να ακουμπάει παιδιά. Είναι πολύ εγγενές. Ξέρω πόσο δεν ισχύει και πόσο ηλίθιο είναι, ακριβώς γι’αυτό κάναμε και τη δράση. Ήθελα κι εγώ να συμβάλω στη συζήτηση. Μόνο καλό κάνει στα παιδια να έρθουν σε επαφή με το ιδιαίτερο. Όταν με αγκάλιασε ένα παιδάκι, πήγα να βάλω τα κλάματα. Ακόμα φέρω αυτό το τραύμα, τον φόβο μη με πουν παιδεραστή, το έχω εσωτερικεύσει πολύ.
Μ: Ήταν η πρώτη μου φορά. Τα παιδιά είναι το πιο δύσκολο κοινό. Δεν έχουν την συνείδηση ότι είτε τους αρέσει είτε όχι, πρέπει να δείξουν σεβασμό και υπομονή. Αν κάτι δεν τους αρέσει, απλά θα τα πιάσει υπερκινητικότητα. Σε αυτή τη συνθήκη, φέρνεις τα παιδιά σε κάτι που τους είναι θεωρητικά άγνωστο. Στην πραγματικότητα δεν τους είναι και τόσο άγνωστο. Βλέπουν κινούμενα σχέδια όλη μέρα, τα οποία είναι drag. Υπερβολικές απεικονίσεις χαρακτηριστικών ανθρώπων. Πήγε πολύ καλά σήμερα, τα παιδιά είχαν ένα προβάδισμα. Φαντάζομαι είχαν κάνει αντίστοιχες συζητήσεις με τους γονείς τους γιατί σε τέτοια events ανταποκρίνονται άνθρωποι με τους οποίους έχουμε τις ίδιες προσλαμβάνουσες. Ίσως να νιώσουν πιο άνετα μετά από αυτή τη δράση, να μιλήσουν όταν δουν μια άδικη συμπεριφορά στο σχολείο.
– Μπορεί ένα παιδί να καταλάβει την τέχνη του drag;
Α: Συχνά λένε ότι τα παιδιά θα μπερδευτούν. Όχι, αυτά είναι κεκαλυμμένες ομοφοβίες, ακόμη κι αν προέρχονται από ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Ομοφοβία κι ανεπάρκεια του γονιού να εξηγήσει στο παιδί ότι υπάρχουν πολλές πλευρές της ζωής εκεί έξω. Σε μικρή ηλικία που το παιδί δεν έχει εσωτερικεύσει τον φόβο, είναι πολύ έτοιμο να δει όλη τη «βεντάλια» των ανθρώπων. Σήμερα, είχαμε ένα παιδάκι που ήταν σίγουρο ότι είμαστε άντρες. Και του λέω «και;». Και μου απάντησε «α όχι, τίποτα». Τόσο απλό. Για μένα φταίει η σεξουαλικοποίηση με την οποία οι ενήλικες βλέπουν τον κόσμο. Θεωρούν ότι και τα παιδιά έχουν το βλέμμα του ενηλίκου. Συν του στερεοτύπου ότι οι γκέι είναι παιδεραστές. Δε γίνεται να συντηρούμε επιχειρήματα του ‘60.
– Θα το ξανακάνετε;
Α: Σκοπός μας είναι να το κάνουμε συχνότερα, ίσως μία φορά τον μήνα. Για να έρθουν όσοι δε μπόρεσαν σήμερα και να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα πολύχρωμο νησί μέσα στον μήνα των παιδιών.
– Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον που ξεκινά σήμερα το drag;
Α: Δοκιμάστε το, αλλά όχι καρναβαλικά. Εκτός κι αν διαλέξεις τις Απόκριες για ασφάλεια, για να μπορείς να το αιτιολογήσεις στους γύρω σου. Ακόμη κι έτσι, μην το προσεγγίσεις καρναβαλικά. Αξίζει έστω και μια φορά στη ζωή σας να το δοκιμάσετε. Δε θα ξεχάσω ποτέ τι έκανε για την ψυχή μου, όταν αντίκρισα για πρώτη φορά τον εαυτό μου in drag.
Μ: Να μην αποκτήσεις εμμονή με την εικόνα σου, αυτή πάντα διορθώνεται. Για πολλά νέα άτομα, η επαφή τους με το drag ξεκινά από το instagram και το Drag Race και δεν συνειδητοποιούν ότι οι εικόνες που βλέπουν, δεν είναι εικόνες ανθρώπων που το κάνουν μια μέρα. Το κάνουν 3, 5, 15 χρόνια. Η σύγκριση και η εμμονή σε πάνε πολύ πίσω. Επίσης, να έχεις ξεκάθαρα κίνητρα. Γιατί θέλεις να κάνεις drag, αγάπη μου; Το είδες και σου άρεσε; Σε «τρώει» η ψυχούλα σου; Θες να γίνεις μοντέλο, ξεκινώντας από το drag; Είναι όλα έγκυρα. Τα ξεκάθαρα κίνητρα θα σε τροφοδοτήσουν. Θα φας απόρριψη. Αν δεν έχεις κάτι μόνο δικό σου, αν το κάνεις για να πάρεις εξωτερική επικύρωση, θα απογοητευτείς. Η επικύρωση αργεί να έρθει και δεν έρχεται επειδή έχεις την πιο αψεγάδιαστη εικόνα. Ο κόσμος ξέρει ότι αυτό θα διορθωθεί και θα σε αγαπήσει για την ενέργειά σου. Όχι γιατί έχεις την καλύτερη περούκα.
– Τι να περιμένουμε από σας στο μέλλον;
Α: Πλέον έχω αρχίσει να βάζω και τον Ηλία στο παιχνίδι, αποχωρίζομαι σταδιακά της Αφροδίτη ερχομενη σε ένα full circle. Στο Youtube έχω την εκπομπή «Ξεκάθαρα» και φέτος είναι η 2η σεζόν. Είχα σκεφτεί αυτή να είναι η τελευταία σεζόν, αλλά πήρα κάποια πολύ όμορφα μηνύματα, οπότε θα τη συνεχίσω. Ετοιμάζω κάποια εικαστικά πρότζεκτ, βγάζω μουσική. Πάντα έλεγα ότι η Αφροδίτη είναι η Barbie του Ηλία: Barbie τραγουδίστρια, Barbie ηθοποιός, κλπ. Παράλληλα, θέλω να ασχοληθώ και με τις σπουδές μου. Έχω δύο μεταπτυχιακά: στο management και στη διπλωματία. Τώρα θέλω να κάνω το διδακτορικό μου.
Μ: Θέλω να επικεντρωθώ στο θέατρο. Θα ήθελα κάποτε να κάνω και δική μου μουσική. Υπάρχουν ιδέες αλλά θέλω λίγο «σπρώξιμο». Το Σάββατο θα είμαστε στο Red Jasper με τη Φιλοθέη, για ένα μουσικο-θεατρικό καμπαρέ. Έχουμε αποκριάτικο πάρτι με καλεσμένους την Αννούλα και τον Γιάννη Φλωρινιώτη. Ξεκινάμε στις 21:00. Χαιρόμαστε που τελευταία μας έχουν εμπιστευτεί γνωστοί τραγουδιστές. Τις προάλλες είχαμε καλεσμένη την Μπέσσυ Αργυράκη. Έρχεται το drag και μπαίνει στη συζήτηση ισάξια με όλες τις άλλες μορφές τέχνης.
Θα τις βρείτε στο ίντερνετ στα παρακάτω links:
