Ο Barry Ashworth κάθεται αραχτός στον καναπέ του σαλονιού του, στο σπίτι του, στα περίχωρα του Λονδίνου. Τον βλέπω, αλλά δεν τον ακούω καλά. Η σύνδεση μέσω Zoom δείχνει να μας προδίδει ελαφρώς.

Ο ιδρυτής και ηγέτης των Dub Pistols, εξέχον μέλος, εδώ και μια 25ετία, της βρετανικής underground σκηνής, μοιάζει αγουροξυπνημένος (και ας είναι 1 το μεσημέρι στην Αγγλία) και τρίβει τα μάτια του, με μια μικρή υποψία καταπιεσμένου χασμουρητού να κρύβεται πίσω από το αξύριστο πρόσωπό του.

Βέβαια, όλα δικαιολογούνται καθώς είναι η εποχή που οι Dub Pistols βγαίνουν ξανά «στο δρόμο» για να προωθήσουν το νέο τους άλμπουμ, με τίτλο «Frontline» που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο, μαζί με ένα σωρό side-projects που ο Μπάρι έχει αναλάβει υπό μάλης εδώ και καιρό, όπως την δική του δισκογραφική εταιρεία και το φεστιβάλ μουσικής Mucky Weekender που ίδρυσε και διοργανώνει ο ίδιος, αλλά και οι πολλές άλλες δραστηριότητές του, φιλανθρωπικές και μη.

O σύνδεσμος στο Zoom μάς κάνει λίγα «νερά», αλλά τελικά η σύνδεση φτιάχνει και η κουβέντα με τον Μπάρι ξεκινάει, ρωτώντας τον αν είναι ηθελημένη η, κατά την γνώμη μου, ηχητική απομάκρυνση των Dub Pistols, στα τελευταία τους άλμπουμ, από το drum n’ bass και jungle στοιχείο και η ολοένα και πιο σταθερή προσέγγιση με το μουσικό συστατικό που αποτελεί την πρώτη λέξη στο όνομα του συγκροτήματος.

«Το dub πάντα είναι αυτό που θα υπερισχύει. Είμαστε πλέον δυνατοί σε αυτό – πιο δυνατοί από παλιά. Εξελιχθήκαμε με τα χρόνια. Αλλά είμαστε πάντα ανοικτοί, ως μπάντα, σε οποιαδήποτε εξωτερική επιρροή. Ποιος ξέρει; Μπορεί σε μερικά χρόνια από τώρα, η μουσική μας να ηχεί πολύ διαφορετική σε σχέση με το πως ακούγεται σήμερα», μου λέει.

Οι Dub Pistols, προς τιμήν τους, ποτέ δεν διεκδίκησαν κάτι περισσότερο από αυτό που θεώρησαν ότι αξίζει να λάβουν, ως αυθύπαρκτη μουσική δύναμη. Είναι αυτό κάτι που μειώνει τις όποιες φιλοδοξίες τους, ως μπάντα;

«Ανέκαθεν μου άρεσε να παίζω το ρόλο του αουτσάιντερ [σ.σ: η ακριβής λέξη που χρησιμοποιεί είναι «underdog»]. Και μου αρέσει που πλέον οι Dub Pistols έχουν αποκτήσει cult status, ως μπάντα. Είμαστε πλέον στη μουσική πιάτσα πάνω από 26 χρόνια, έχουμε βρει τη «φωνή» μας, το στυλ μας, τα παιξίματά μας. Δεν είμαστε μια ποπ μπάντα, δεν είμαστε μια mainstream μπάντα και είμαστε ικανοποιημένοι με αυτό που είμαστε. Δεν έχουμε καμία απολύτως πίεση να κινηθούμε προς οποιαδήποτε μουσική κατεύθυνση. Και άλλωστε μιλάμε για μια εποχή, σαν τη σημερινή, όπου όλα έχουν αλλάξει στο παιχνίδι της προώθησης της μουσικής, σε σχέση με το παρελθόν», μου επισημαίνει.

Σε καιρούς δισκογραφικά χαλεπούς όπως σήμερα, οι Dub Pistols τόλμησαν και έφτιαξαν την δική τους δισκογραφική εταιρεία. Είναι ένα ρίσκο που τους βγήκε, εντέλει, σε καλό;

«Με την δική μας δισκογραφική εταιρεία, Cyclone Records, καταφέραμε να επιτύχουμε και να κυκλοφορήσουμε και να έχουμε τον πιο εμπορικό δίσκο όλης της ιστορίας και της καριέρας των Dub Pistols [σ.σ: μιλάει για το άλμπουμ «Addict» του 2020]. Για να το πετύχουμε αυτό, χρειάστηκε κόπος και προσήλωση, αλλά τελικά οι πωλήσεις που έκανε το «Addict» αποτελούν μια παρακαταθήκη προς όλους εκείνους τους οπαδούς μας που μας στηρίζουν από το 1996 μέχρι σήμερα. Και ας μην ξεχνάμε το βασικό: ότι καμία μα καμία δισκογραφική εταιρεία εκεί έξω δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί για το άλμπουμ σου περισσότερο απ’ όσο εσύ ο ίδιος. Και μας φάνηκε η μόνη λογική επιλογή, μια δική μας δισκογραφική», υπερτονίζει ο Μπάρι και εύλογα η κουβέντα κατρακυλάει σε οικονομικά μονοπάτια, με τον ίδιο να βγάζει έναν αναστεναγμό, να κρύβει το πρόσωπό του για λίγα δευτερόλεπτα ανάμεσα στις δυο παλάμες του και να μου λέει:

«Η οικονομία στη Βρετανία είναι σε δεινή κατάσταση. Το Βrexit μάς διέλυσε ως οικονομία. Μας είπαν ψέματα όσον αφορά στην μελλοντική πορεία της χώρας μας, αν βγαίναμε από την ΕΕ. Και, δυστυχώς, πολλοί Βρετανοί πίστεψαν τα ψέματα αυτά και έπεσαν θύματα των πολιτικών. Είμαι μεγάλος οπαδός της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η δύναμη πάντα έγκειται στην ένωση και όχι στον απομονωτισμό. Είμαι μεγάλος οπαδός της άποψης περί ενός κόσμου δίχως σύνορα, οπότε καταλαβαίνεις και την θέση μου πάνω σε αυτό το ζήτημα. Πιστεύω ότι σήμερα είναι μια θλιβερή χρονική συγκυρία να είσαι Βρετανός», προσθέτοντας εμφατικά πως «ξέρω ότι και στην Ελλάδα έχετε και εσείς μεγάλες οικονομικές δυσκολίες εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Έχω σχέσεις με πολλούς Έλληνες και γνωρίζω και τη δική σας κατάσταση. Δεν ζούμε σε εύκολους καιρούς, δυστυχώς».

Δυστυχώς για τον Μπάρι, ούτε το ποδόσφαιρο δείχνει να αποτελεί μια παρηγορία, καθώς η αγαπημενη του ομάδα, η Λίβερπουλ, βρίσκεται πέμπτη στην βαθμολογία της Premier League: «Είχαμε μια καταστροφική χρονιά φέτος με την Λίβερπουλ. Ολα πήγαν στραβά. Με απογοητεύει που υποτίθεται ότι είμαστε μια από τις πλουσιότερες ομάδες σε όλη την υφήλιο και δεν μπορούμε να καταφέρουμε τα αυτονόητα. Ελπίζω να μαζέψουμε τα “κομμάτια” μας μέσα στους επόμενους μήνες και να έχουμε μια καλύτερη σεζόν στην Premier League του χρόνου», μου δηλώνει απογοητευμένος.

Η τελευταία ερώτηση αφορά, κλασικά, στο κατά πόσο έχουν αλλάξει οι ζωντανές εμφανίσεις των Dub Pistols ή αν θα έχουμε ξανά τον γνωστό διονυσιασμό των live τους.

«Αν θυμάμαι καλά και δεν με απατάει η μνήμη μου, έχουν περάσει τέσσερα ή πέντε χρόνια από την τελευταία φορά που παίξαμε στην Ελλάδα. Αυτό που συμβαίνει πλέον, είναι ότι, διαθέτοντας ένα back catalogue με πολλά άλμπουμ και τραγούδια, οι συναυλίες μας πλέον διαρκούν πολύ περισσότερο και κρατούν σχεδόν δυο ώρες. Η Ελλάδα είναι πάντα στις καρδιές των Dub Pistols γιατί είναι από τις χώρες που πραγματικά μας αγαπούν ως συγκρότημα», καταλήγει ο Μπάρι.

*Οι Dub Pistols έρχονται για δυο συναυλίες στη χώρα μας, στη Θεσσαλονίκη (Block 33, Παρασκευή 19/05/23) και στην Αθήνα (Arch Club, Σάββατο 20/05/23).

Προπώληση: Viva.gr